"Tama ka Mrs, Galvez."
Tahimik na nakatanaw lang ako sa bintana, pakiramdam lagpas-lagpasan ang tinatanaw ng mata ko. Wala akong pakialam sa pinag-uusapan nitong si Lolita at ang doctor na nagretoke sa mukha ko.
Tama retokada na ako dahil sa malaking desisyon ko, ngunit hindi ko naman ito pagsisihan dahil para sa kaligtasan ng mama ko. Gagawin ko ang lahat kahit kapalit nito ang pagkawala ng pagkatao ko bilang si, Lisa.
"Selena Galvez, tandaan mo lagi ang pangalan mo at siguro naman susunod ka ng maayos sa aking mga inuutos sa'yo?"
Nilingon ko si Lolita, ang tita ng tunay na Selena. Napakasama ng ugali niya dahil kahit wala na ang tunay na Selena, gumawa siya at kabilang ang asawa niya sa muling pagkabuhay ng kanilang pamangkin.
"Selena."
Napakurap ang mata ko dahil sa muling pagtawag sa bago kong pangalan, noong una 'ay parang ayaw pang tangapin ng isipan ko ang bago kong pangalan. Pero sa paglipas ng mahigit isang buwan na pagpapangap na ako 'ay na-comatose, sa wakas gigising na ako.
"Alam ko, hindi ko na nakakalimutan ang gagawin ko at kailangan kong sundin." walang buhay na sagot ko.
"Hindi na rin naman sila maghihinala na ibang Selena ang kanilang makakaharap, dahil magpapanggap ka rin na may amnesia."
Tumango lang ako dahil ilang ulit niya ng sinabi 'yon sa akin, kailangan kong tandaan ang lahat ng 'yun para kay mama. Dahil nailigtas sa bingit ng kamatayan ang aking ina, dahil sa hindi inaasahang pagtatagpo namin ni Lolita sa iisang hospital dahil doon mismo sinugod ang tunay na Selena, mula sa isang aksidente sa kotse nito. Nag-aagaw buhay rin si Selena ng dalhin ito doon, ngunit hindi rin iyong nagtagal dahil binawian ito ng buhay.
"tsk." Mahinang sambit ko dahil bakit ba kailangan kong mag-isip pa? Nandito na bago na ang pagmumukha ko at may magbabago pa ba? Isa pa ang importante ngayon nakaligtas ang mama ko.
"Maghanda ka na dahil parating na si, Steven."
Isa pa ito wala na ring atrasan dahil bukod sa pagpapangap ko bilang Selena, gagampanan ko rin bilang mapapangasawa ni Steven. Dahil nakatakda rin palang ikasal si Selena.
"Good luck sa akin." Mahinang bigkas ko at muling nahiga.
Nasa sopa si Lolita at ang isa pang doctor na kasabwat niya, yung nag-retoke na doctor sa akin 'ay lumabas na. Noong nakahiga ako dito kapag may dadalaw sa akin, ginagamitan nila ako ng pampatulog at nagpapasalamat ako sa panginoon dahil nagigising pa rin ako dahil mahirap na baka hindi na ako magising.
Nakatingin lang ako sa kisame habang naghihintay, hindi ko pa nakikita 'yung Steven, at mas lalong hindi ko pa nakikita ang mukha ni Selena. Hindi pa ako handang tingnan ang bagong mukha ko sa salamin.
Wala namang ibang nagbago sa akin o kailangan pang baguhin, dahil tanging ang mukha ko lang naman ang binago. Napalingon ako bigla ng bumukas ang pinto at titig na titig ako sa lalaking pumasok, seryoso ang mukha nito. May pinong bigote at balabas, matangos ang ilong at ang pares na mata na parang hindi mo kayang tagalang tingnan. 'Yung buhok niya na sided na napakaayos. Nakapang-opisina ito na suot at masasabi ko na ito 'ay kagalang-galang.
Gwapo naman siya hindi na masama pero mukhang laging seryoso sa buhay. Sa tingin ko nasa thirty na siya or mga twenty eight o twenty nine. Basta mga ganun ang piling ko.
"Steven,"
Bati ni Lolita, ngunit hindi siya pinansin ni Steven, lumapit siya sa akin at namulsang tiningnan ako. Nakaramdam naman ako ng kaba dahil sa pagkakatitig niya sa akin.
"Sino ka?" Biglang nasambit ko at mabuti na lang talaga ito ang nasabi ko dahil ito ang plano ni, Lolita.
Napakunot noo si Steven nilingon si Lolita.
"Mr. Guevara, siguro naman 'ay natatandaan niyo ang ating napag-usapan tungkol sa kalagayan ni Selena, at nasabi ko rin ito sa'yo na maaring magkaroon si Selena ng amnesia dahil sa aksidente na nangyari sa kanya."
Paliawanag agad ng doctor, grabe ang galing umarte.
"Tama siya Steven, maghintay lang tayo dahil sigurado naman na babalik rin ang kaniyang alaala." Si Lolita na mas magaling atang umarte.
"How are you feeling?"
Napatingin ako sa kanya dahil sa tanong niya, hindi niya ulit pinansin ang sinabi ni Lolita at ng doctor.
Ganito ba siya walang pakialam? Pero mabuti naman at naalala niyang kamustahin ang kalagayan ko.
"Ayos lang ako. Pero sino kang talaga ano ba kita?" Tanong ko sa kanya pero biglang bumilis ang tibok ng puso ko.
"I'm Steven Guevara, your fiancé."
Hindi talaga ito biro dahil totoong ikakasal ako.
"Hija, siya ang mapapangasawa mo at kung hindi ka lang naaksidente naikasal na sana kayo. Pero huwag kang mag-aalala dahil matutuloy pa rin iyon."
Tumango lang ako ng ilang sunod kay Lolita at binalingan ko itong si Steven, na seryosong nakatingin sa akin. Mayamaya'y may pumasok na lalaki at lumapit kay, Steven. May ibinulong sa kanya at matapos iyon ay lumabas na ulit 'yung lalaki.
"I need to leave because I have an important meeting today."
Hindi ako sumagot at agad na tumalikod itong si, Steven
"Ilalabas na namin si Selena," pahabol na ani ni Lolita.
Pero parang walang narinig si Steven, dahil tuluyan na itong lumabas.
Ang sungit ng lalaki na 'yon at piling ko ang yabang niya.
"Kung ano man ang mga sasabihin at gagawin ni Steven, kailangan mong sabihin sa akin. Mag-iingat ka rin sa bawat galaw at mga sasabihin mo dahil ayokong magkaroon ng problema, alam mo naman na nailigtas ang mama mo dahil sa akin."
"Alam ko hindi ko 'yon nakakalimutan." Sagot ko lang.
"Mabuti kung ganun, aayusin ko lang ang mga dapat kong pirmahan para makauwi na tayo." Paalam niya.
Napasandal ako at malalim na napabuntong hininga paglabas ni Lolita at ng doctor.
Bakit kaya hindi na lang nila sabihin na patay na si Selena? Bakit kailangan pa nilang buhayin ang totoong Selena? Para saan? Na-disgrasya naman si Selena, may tinatago kaya sila kaya ganun na lang ang paggawa nila isang napakalaking kasinungalingan.
Tahimik na nakatanaw ako sa bintana habang nasa biyahe kami, dadalhin ako ngayon ni Lolita sa bahay kung saan nakatira si Selena. Ang paalam ko sa mama ko at dalawang kapatid, nagtatrabaho ko at stay-in iyon kapalit ng pagpapa-opera niya.Tangap ko na at pinilit ko iyon sa sarili ko na kailangan kong matanggap agad."Dito na magsisimula ang lahat kaya naman kailangan ayusin mo ang trabaho mo, huwag mo sayangin ang tulong na ginawa namin para sa mama mo."Tiningnan ko lang si Lolita sa salamin pero hindi ako sumagot, yung asawa niya ngayon ang nagmamaneho. Ito ang nagsundo sa amin sa hospital."King magkakaroon ng problema o nahihirapan ka sa mga taong makakaharap mo, tawagan mo lang kami agad."Tumango lang ako kay Henry, ang kapatid ng papa ni Selena na tito na dapat ang itatawag ko. Siya ang asawa ni Lolita, nalaman ko iyon dahil sa mga sinabi ni Lolita tungkol sa ilang mga kamag-anak ni Selena.Natigilan naman ako sa pag-iisip ng may tumutunog, napatingin sa akin si Lolita at ganu
"Ma'am Selena, nariyan po si Mr. Steven, hinahanap niya po kayo."Dumilat ang mata ko at saglit na umikot sa paligid, sumunod nakita ko si Dalia."Bukas po ang pinto kaya pumasok na ako dahil hindi po kayo sumasagot."Paliwanag ni Dalia, nakatulog ako dahil sa lambot ng higaan ko at unan na rin."Nandiyan si Steven?" Paglilinaw ko na tanong at tumango si, Dalia."Mag-shower po muna kayo para mapreskohan kayo." nakangiting ani ni, Dalia."Hindi na." Sagot ko at tinungo ko ang pinto para lumabas na."Pero ma'am!"Hindi ko na pinansin si Dalia, dahil bakit kailangan ko pang mag-shower para kay, Steven? Isa pa kakagising ko lang kaya wala ako sa mood maligo.Napalingon ako sa likuran ko dahil mahaba ang pasilyo, inaalala ko sa isipan ko ang dinaanan namin kanina hanggang sa makita ko ulit ang malaking litrato ng papa ni, Selena. Saglit ko lang iyon tiningnan at nagpatuloy na ako sa paglalakad.Nakarating ako sa hagdan at dahan-dahan na bumaba ako doon, ngunit natigilan ako dahil may lalak
Nakatingin ako sa salamin habang pinagmamasdan ko ang suot ko ngayon, isang black dress na labas ang balikat at hindi ito umabot sa tuhod ko. Malambot ang tela at sumakto sa katawan ko, mukhang magkasukat rin kami ng katawan ni, Selena. Napansin ko ang presensiya ni Dalia, paglingon ko sa kaniya at napansin ko na parang may pagtataka sa mukha niya. "Bakit?" Takang tanong ko. "W-wala naman po pero nanibago lang po ako kasi ngayon ko lang kayo nakitang nakasuot ng kulay itim na damit." Natigilan naman ako at napaisip, ibig sabihin hindi mahilig sa kulay itim si Selena. "Gusto ko na ngayon." Sagot ko lang at inaayos ko ang buhok ko. "Bagay naman po sa inyo, ito nga pala bagay ito sa suot niyo." Isang pares na four inches heel sa tingin ko, kulay silver ito at kumikinang ito. Bagay na bagay sa suot ko. Kinuha ko iyon at sinuot at sakto rin iyon sa paa ko, muli akong humarap sa salamin at tumangkad ako lalong tingnan. "Parang tumaas kayo ma'am Selena." Kunot noo kong tiningnan si
"Kaibigan? Ok," balewalang sagot ko at binalik ko ang atensyon ko sa kukunin kong pagkain."I'm sorry," Dinig kong sabi ni Steven, kaya naman muli akong lumingon."It's ok," nakangiting sabi nitong, Melissa."Sorry? Bakit para saan?" Takang tanong ko at sinalubong ko ang mata ni Steven, na nagtataka.Sila lang bang dalawa ang nagkakaunawaan?"Nothing, go ahead mukhang masarap ang mga pinahanda ni, Steven." matamis ang pagkakangiting ani ni, Melissa.Hindi ko pinansin si Melissa, sinulyapan ko si Steven na parang may iniisip. Hinayaan ko na siya at naghanap ako ng mauupuan. Nakakita naman ako at may alak dito kaya napangiti ako.Makakainom na ako ulit at mukhang masarap 'to imported."You don't drink alcohol." Napalingon ako habang nagsasalin ng alak sa maliit na baso si Steven, naupo siya sa tabi ko."Iinom na ako ngayon." sagot ko at tinapos ko na ang pagsasalin. "Don't make a scene here." Hays! Panay English nakakakirot ng ulo naman."Puwede ba? Lumayo ka sa akin para hindi ako
Lihim na napapangiti ako dahil nakasakay na ako ngayon sa kotse kasama si Steven, pero kaming dalawa na lang at siya ang driver, ang lakas lang ng dating niya habang lihim ko siyang tinitingnan."Do you still not remember anything?" Nilingon ko siya dahil sa tanong niya at nakangiting tumango ako, hindi naman siya sumagot at seryosong nakatingin sa unahan. Hindi kaya nakakahalata na siya? Pero siguro naman hindi dahil sa mukha ko."Saan ba tayo pupunta?" kuryos na tanong ko kahit pa alam ko naman kung saan kami pupunta, syempre doon sa Melissa na 'yon.Isip ko pero hindi siya nagsalita dahil nagpatuloy lang siya sa pagpapamaneho. Hindi ko na lang siya pinansin dahil mukhanh wala naman siyang balak sabihin.Hayaan mo hindi ako mangugulo, mas maganda nga 'yan madali lang tayo maghihiwalay. Pero natigilan ako sa naisip ko dahil biglang sumagi sa isipan ko kung may lihim na relasyon si Steven at Melissa, alam kaya ni, Selena?"What are you thinking?" Napalingon ako sa tanong niya at s
Lutang ang isipan ko hanggang sa matapos ang kasal at magkatabi kami dito sa loob ng kotse. Nakapagpalit na rin ako ng damit ko, at ito nga pakiramdam ko magkakaroon ako ng step Nick dahil sa hindi ako gumagalaw o magawa man lang na lumingon kahit saan. First time ko mahalikan at dito pa sa lalaking ngayon ko lang nakilala."I can't wait for your memory to come back so I'll repeat what we talked about, bago ka na aksidente."Natigilan ako at dito nagawa ko ng maigalaw ang leeg ko."Ano ba 'yon?" sagot ko dahil pakiramdam ko sumasakit ulo ko ngayon."After two months we will separate, then you give me your share in the company.Napapikit ako dahil hindi ko alam ang sinasabi niya."Puwede ba? Hindi ko alam iyang share na sinasabi mo, kung gusto mo kunin mo na para tapos na ang usapan." Inis kong sagot.Isa pa bakit ang tagal? Two months pa kaming magsasama?"Ibibigay ko rin ang gusto mo." Bigla naman akong natigilan dahil sa sinabi niya at ewan ko ba biglang bumilis ang tibok ng puso
Tapos na ang okasyon at narito kami ulit sa kotse at siya na mismo ang nagmamaneho ngayon. Hindi ko na tinanong pa kung saan kami pupunta. Dahil pagod na pagod na ang pakiramdam ko sa maghapon. "What do you want now?" Sumenyas ang kamay ko na huminto muna siyang kausapin ako dahil kumikirot ang ulo ko talaga."Since you awake, everything about you has changed, including the way you speak and act." "Please naman, mamaya na tayo mag-usap?" Nakapikit ang isang mata ko dahil ang sakit talaga ng ulo.Hindi naman siya nagsalita kaya pinikit ko ng husto ang ulo ko dahil gusto kong matahimik muna saglit ang utak ko. Hindi ko na namalayan kung saan kami nagtungo, huminto na lang ang kotse kaya napalingon ako. Pumasok ang kotse sa unti-unting bumukas na malaking gate.Sandali nasaan ba kami? Saan kami pumunta.Pagpasok ng kotse ay bumungad sa mga mata ko ang malawak na espasyo at mga magagandang tanim sa gilid. Umikot sa pagitan ng malaking rebolto na malaking ibon at may lumabas sa mga gili
Matapos niyang inumin ay tumayo siya at sinabayan ng talikod at iniwan akong mag-isa dito.Ayos rin 'tong lalaki na 'to bigla na lang nang-iiwan. Inubos ko 'yung konti pa na karne sa plato ang sarap kasi, malinis naman ang tao na yun kaya hindi ako magkakasakit. Hinugasan ko lang ang plato at baso at sinabayan ko na rin ng balik sa kuwarto ko. Matagal bago ako ulit nakatulog dahil sa kinain ko kanina.----------"Ma'am?" Dumilat bigla ang mata ko dahil sa narinig kong boses, dahil para bang narito lang sa tabi ko. Nakita ko 'yung isa sa babae na nakita ko kahapon pagdating namin ni, Steven.Bumangon ako at napahikab pa ako at napansin ko na maliwanag pala dahil sa bintana. Napatayo ako bigla dahil naalala ko na aalis kami ngayong umag ni, Steven."Anong oras na?" Tanong ko agad at hinanap ko ang cellphone ko pero naalala ko na naroon pala 'yung gamit ko sa kuwarto ni, Selena."Seven thirty na po ng umaga." "Ha? Si Steven?" Tanong ko agad at tinakbo ko ang pintuan, dire-diretso ako