Marrying a CEO named Mr. Rodriguez

"NO, mom. Hinding-hindi ako babalik dyan sa bahay hangga't pinapaulit-ulit niyo ang tungkol sa kabaliwang kasal na 'yan-""Watch your words, Aeralyn! I'm still your mother! At saka, magpasalamat ka nalang na nagagawa mo ang mga bagay na gusto mo, nabibili mo ang mga luho because Mr. Rodriguez are the one who's providing for your needs pati na rin sa mga kapritso mo-""Hindi ko sinabing sustentuhan niya ako. I don't even know that guy. Kayo ang magulang ko bakit sa ibang tao niyo inaasa ang responsibilidad niyo sa akin bilang magulang?" Aera doesn't want to sound rude but she couldn't take it anymore. Hindi na niya mabilang kung ilang beses na siyang tinawagan ng mga magulang para lang sabihin na sa darating niyang kaarawan ay magpapakilala na ang lalaking bumubuhay o nagbibigay ng pera para sa kanya. Hindi niya alam kung tama pa ba ang pag-iisip ng mga magulang niya o isang malaking kabaliwan lamang ang mga pinagsasasabi ng mga ito. She's a freaking seventeen year old young lady at

KANINA pa nakakuha ng pagkain si Aera ngunit hanggang sa makalahati na niya ang nakuhang pagkain sa plato ay hindi pa rin bumabalik ang binatang si Lowell. Matagal na rin ang lumipas ngunit hanggang ngayon ay sariwa pa rin sa kanyang isipan ang naging unang pagtatagpo nila ni Mr. Rodriguez. Hanggang ngayon ay tila isang musikang paulit-ulit na tumutunog sa kanyang tenga ang boses ng binatang hindi naman niya nakita o nasulyapan ang mukha. "I'm sorry, baby. Medyo natagalan. Ang haba ng pila sa may comfort room, 'yung iba naman ay nagsusuka pa roon."Agad na nagtaas ng paningin ang dalaga nang marinig ang boses ng nobyo. Hingal na hingal ito na tila ba tumakbo ng ilang kilometro. Isang matamis na ngiti ang iginawad niya rito bago senyasan na umupo na sa kanyang tabi. "That's okay, Lowell. By the way here's your food-""How about you?" putol na tanong ng binata sa kanya. Iniangat niya nang kaunti ang plato niya upang ipakita rito na malapit na niyang maubos ang pagkain niya. "Paubos