Chapter 05: School of Magic

Zeilyn.

"Siya ba talaga 'yung pinapahanap sa atin?"

"Oo, siya mismo ang nagsabi."

"Isasama ba natin siya pabalik?"

"Yes. That's the King's order."

Naalimpungatan ako dahil sa mga naririnig kong boses. Unti-unti kong iminulat ang aking mga mata pero agad din akong napapikit dahil sa biglaang pagbungad sa akin ng sinag ng araw.

Tinakpan ko ang aking mukha gamit ng likod sa aking palad at huminga ng malalim. "A-ang araw...nakakasilaw..." I said using my lazy voice.

Naramdaman ko naman na may katawan ang humarang sa liwanag kaya inalis ko na ang kamay ko sa aking mukha.

"Okay ka na ba, binibini?" Tanong ng isang lalaki malapit sa paanan ko. Naramdaman ko rin ang paghawak no'ng isa pang lalaki sa noo ko at hinawi ang iilan sa aking buhok na nakatakip sa aking mukha.

"Masama ba ang iyong pakiramdam?" Tanong no'ng lalaki na nakatayo malapit sa paanan ko.

Umiling lamang ako at dahan-dahang bumangon. Agad namang pumwesto sa magkabilang gilid ko 'yung dalawang lalaki at inalalayan akong maupo.

"Nasaan ako?" Tanong ko habang tinitingnan ang paligid.

"Nandito tayo sa isang maliit na kubo, binibini." Sagot no'ng isang lalaki na nasa bandang kaliwa ko.

"Kubo?" I asked out of confusion. Ngayon ko lang napansin na nakasuot pala ng isang simpleng white and blue t-shirt at itim na pantalon ang dalawang lalaki. Simple pero pormal at bumagay naman sa kanila. They look gorgeous just by wearing that.

Napa-iling nalang ako sa aking mga iniisip. Dapat ang gawin ko ay alamin kung ano at pano ako nakarating sa lugar na ito, hindi 'yung inuna ko pang pagnasaan ang dalawang lalaki na kasama ko. Ayokong magkasala.

"Nagugutom ka na ba, binibini?" Tanong naman no'ng lalaki na nasa kanan.

Nakatingin lamang silang dalawa sa akin na tila hinihintay ang sagot ko. Mahina akong tumango at timing na tumunog ng malakas ang t'yan ko kaya napayuko ako at napapikit dahil sa hiya.

Narinig ko namang tumawa sila ng mahina. "Sabayan mo na kaming kumain, binibini. Dahil tulad mo, gutom na rin kami." Sabi no'ng lalaking nasa kaliwa at tinulungan akong makababa sa higaan.

"Nakahanda na ang pagkain sa kusina. Sa totoo lang, hinintay ka talaga naming magising para sabay sabay na tayong mag-agahan." Saad naman no'ng isa.

Hindi na ako nagsalita dahil sa ilang. Hindi naman kasi ako sanay na lalaki mismo ang nag-aalaga sa akin ng ganito. Lalo na't hindi ko sila kilala.

Pagkarating namin sa kusina ay napanganga nalang ako dahil sa mga pagkaing nakahanda sa mesa. Sobrang dami neto para lang sa aming tatlo!

The guy at the left pull the chair and ordered me to sit using his gentle voice. Umupo naman ko ng matuwid at nilagay sa likod ng aking tenga ang mahaba kong bangs.

The food is unexpectedly too plenty for the three of us. Idagdag mo pa ang mahabang mesa at maluwag na kusina. Talagang hindi ko lubos na maisip na nasa isang kubo lang kami. Tsaka paano ba ako napadpad rito?

"Kumain ka ng marami, binibini." Nakangiting saad no'ng lalaki na nasa aking kaliwa at nilagyan ng kanin ang blangkong plato na nasa harapan ko, at 'yung isa namang lalaki ay naglagay ng ulam. Which is gulay na halos puro lettuce.

Napansin ko rin na gulay pala lahat ng ulam na nakahanda sa mesa. Vegetarian siguro ang dalawang 'to.

"Ako nga pala si Shiro, at siya naman ay si Akiro." Nakangiting pakilala no'ng lalaki na nasa kaliwa ko.

"I'm Zeilyn. Zeilyn Monarch." Saad ko ng may ngiti sa aking labi.

"Ikinagagalak naming makilala ka, binibini. Nawa'y magustuhan mo ang pagkaing hinanda amin." Said Akiro. Muli ay ngumiti ako sa kanila bago nagsimulang kumain.

The food taste good. Well, I guess, Akiro and Shiro is good when it comes to cooking.

***

Kasalukuyan akong nandito sa sala habang nakaupo sa mala-kahoy na upuan. I've noticed the classy design of the house. It was simple, but look so formal and comfortable to stay.

Habang ako'y busy sa kakatingin at kakapuri sa paligid, may nakita akong isang shelve na puno ng libro. My bookworm side awaken as soon as I saw my own paradise.

Books.

Tumayo ako at nilapitan iyon. I checked every tittle of the book until one thing caught my attention. Hindi katulad ng iba, hindi ko maintindihan kung ano ang nakasulat. It looks like a code.

Kinuha ko ito at binuklat ang makapal na cover. Agad na bumungad sa akin ang kakaibang letrang nakasulat. It was placed at the upper middle of the page and written in bold font. This must be the tittle.

"Βιβλίο των μαγικά ξόρκια"

Nangunot ang noo ko. Ano bang ibig sabihin nito? Anong language? Feeling ko, hindi lang ilong ang dudugo kundi pati narin ang aking tenga. Sino kaya ang nag-interes na basahin or kolektahin ito? Si Akiro ba or Shiro?

Napatingin ako sa pintuan nang bigla nalang itong bumukas. Pumasok ang hinihingal at pagod na pagod na sina Akiro at Shiro. Nagtaka ako.

Parang kanina lang na sobrang pormal nilang tingnan, pero ngayon ay gusot na ang ilan sa kanilang damit tapos may dumi pa. And the weird thing is, sobrang pula ng mga kamay nila. Parang nilublob sa pinturang pula ang kulay.

"Anong nangyari sa inyo?" I asked out of confusion. Nagkatinginan sila at parang nag-uusap gamit ang kanilang mga mata bago binaling ulit ang tingin sa akin.

"We need to escape. They tracked us." Saad ni Akiro na mas lalong ipinagtataka ko.

We need to escape from what?

Hindi na agad ako naka-react nang bigla akong hinila ni Shiro palabas ng bahay. Pagkabukas palang namin ng pintuan ay walang pasabi silang tumakbo ng mabilis. Halos madapa na ako dahil sa kakatakbo namin. Bakit? Ano bang nangyayari? Gulong-gulo na ako!

Patuloy lamang kami sa pagtakbo, at no'ng lumiko kaming tatlo sa isang kanto ay napanganga ako nang makita ang napakaraming tao na naka-suot ng green na kapa. Naramdaman ko pa ang panginginig ng kamay ni Shiro habang nakahawak sa palapulsuhan ko.

"There they are!"

"Chase them!"

Mula dito sa kinatatayuan namin ay rinig na rinig ko ang mga sigaw nila.

Muli akong hinila ni Shiro pabalik sa direksyon na tinahak namin kanina. Akala ko ay babalik kami do'n sa kubo para magtago, pero lumiko ulit kami sa ibang eskinita at sa dulo ng daang 'yon ay matatagpuan ang mga nagtataasang damo. Huminto muna kami sa kakatakbo at napahawak sa aming mga tuhod at kapwa hinihingal.

"Hindi ko na kayang magpalabas ng enerhiya mula sa aking katawan. Or else, I will end up dead." Saad ni Shiro at tumingin kay Akiro. "At ikaw rin." Dagdag niya.

"Alam ko. We need to go back there as soon as possible. Hindi natin sila kayang talunin sa ganitong klaseng sitwasyon." Sabi naman ni Akiro.

Dahil sa sobrang pagod ay hindi ko na nagawa pang magtanong. Parang nanuyo ang lalamunan ko dahil sa kakatakbo namin. Ngayon ko lang rin napansin na hawak ko parin ang libro na hawak ko kanina no'ng nasa loob palang ako ng bahay.

Without doubt, we ran again as fast as we could. Hinawi namin ang mga sangang nakaharang sa aming dinaraanan. I don't know why we're doing this. But, I sense something bad.

Habang tumatakbo kami ay may bigla nalang sumulpot sa aming harapan na limang tao na naka-suot ng green na kapa. Nang dahil sa gulat ay napa-upo kami sa lupa.

Nanlaki ang mga mata ko nang sunod sunod na sumulpot ang mga taong weird ang suot. Para silang mga tao sa sinaunang panahon, and another thing is, paano sila nakarating d'yan?! How come?!

Tumayo kami at tumakbo sa ibang direksyon. Akala ko ay makakatakas na kami, pero hindi pa pala. Bigla nalang lumitaw sa harap namin 'yung mga taong naka-green ang kapa. Ganoon rin sa iba pang direksyon. Pinalilibutan na nila kaming tatlo. We're doomed!

"Shit! We're trapped!" Bulong na sigaw ni Akiro. W-what? Ano na ang gagawin namin ngayon? At tsaka, bakit ba nila kami hinahabol? May kasalanan ba si Akiro at Shiro sa kanila?

Sa sobrang dami kong iniisip, hindi ko na namalayan na papalapit na pala 'yung mga taong naka-suot ng green na kapa sa amin. Sobrang bilis ng tibok ng puso ko dahil sa kaba at takot. Anong gagawin namin ngayong sobrang dami nila at mukhang hindi na makakalaban pa sina Akiro at Shiro?

Niyakap ko ang libro at panay ang hinga ng malalim. Hindi ko alam ngunit sobrang init ng nararamdaman ko sa ngayon. Hindi ko malaman ang dahilan kung bakit ako nagkakaganito. Feeling ko ay may gustong kumawala sa aking katawan.

"Okay ka lang ba, Zeilyn?" Rinig kong tanong ni Akiro nang mapansin ang pagtigas ko. Pumikit ako ng mariin at dahan-dahang tumango.

"Let it out, Zeilyn."

Napahawak ako sa aking ulo nang may narinig akong nagsalita. Saan nanggaling ang boses na 'yon?!

"Zeilyn?" Hindi ko matukoy kung saan nanggaling ang boses na 'yon. Nanatili akong nakapikit ng mariin habang iniinda ang init na nararamdaman.

Maya maya pa ay napaluhod ako nang hindi ko na kinaya ang sakit, and in just a snap, may puting usok na may kasamang malakas na force ang kumawala sa katawan ko na siyang ikinadahilan ng pagkawala ng aking init na nraramdaman.

Nagulat nalang ako nang pagkadilat ko ay nakahandusay na sa lupa 'yung mga taong naka-green na kapa. Nabaling ang tingin ko kay Akiro at Shiro na nanlalaki ang mga matang nakatingin sa akin.

"L-let's go..." Nauutal na saad ni Shiro at tumakbo habang hawak ang palapulsuhan ko.

Magpatuloy kami sa pagtakbo sa gitna ng kakahuyan. Hindi ko alam kung saan kami pupunta. Later on, huminto kami at hinahabol ang aming paghinga. Napahawak ako sa aking magkabilang tuhod. I feel breathless.

Inangat ko ng kaunti ang aking ulo at napansin na nandito pala kami sa gilid ng kalsada. Nasaan na kami?

"Shiro? Do you know what place is this?" Tanong ni Akiro ng nakakunot noo habang luminga-linga sa paligid.

"Sa tingin ko, nasa pinakadulong bahagi tayo ng Porsha City." Sagot ni Shiro. "Let's go to the right side." Dagdag niya at tumakbo, at dahil hawak niya parin ang palapulsuhan ko ay napasama ako sa kanya.

We're running and running and runing until we're exhausted. I'm out of breathe while sweat was rushing to flow from my forehead. I can also feel my shaky knees and numb feet.

"Are you okay, Zeilyn?" Hinihingal na tanong ni Shiro sa akin. Nagthumbs-up lamang ako sa kanya. "Nandito naman na tayo sa lugar kung saan natin maituturing na ligtas, eh. Konting tiis nalang at makapagpahinga na rin tayo." Dagdag niya. Tanging tango lang ang naging tugon ko.

Maya maya pa ay may nakita kaming karwahe. Para itong sasakyan sa sinaunang panahon. Huminto ito sa mismong harap namin.

Bumaba 'yung lalaking nakasakay sa kabayo at tumayo sa aming harapan. Nakasuot siya ng kulay abong kapa.

"Pwede niyo po ba kaming ihatid sa akademya?" Tanong ni Akiro sa kanya. Tumango lamang 'yung lalaki habang nakangiti at sumakay ulit do'n sa kabayo. Agad akong iginaya ni Shiro pasakay sa loob ng karwahe na kita pa kung anong nasa labas.

Hindi ko alam kung namamalikmata lang ba ako o ano pero sa isang iglap lamang ay nandito na kami sa harap ng isang napakalaking gate.

Dahil sa gulat at pagtataka ay hindi agad ako nakakilos. Parang kanina lang na nasa gilid kami ng isang kalsada tapos ngayon ay nandito na kami sa isang lugar na hindi ko naman alam.

Sobrang bilis. What just happened?

"Halika na, Zeilyn." Napabalik ako sa ulirat nang magsalita si Shiro na hindi ko namalayang nakababa na pala. Napatingin ako sa kanya habang napapikit-pikit pa. Narinig ko naman siyang tumawa ng mahina.

"Let's get inside. Someone will going to explain everything to you later." Saad niya ulit at naglahad ng kamay na agad ko namang tinanggap.

Pinasalamatan muna nila 'yung lalaking naghatid sa amin dito at naglakad papuntang harap ng malaking gate.

Hindi nagtagal, may isang laser ang nag-scan sa buo naming katawan. Pagkatapos no'n ay bigla nalang bumukas 'yung napakalaking gate at pumasok na kami.

Agad na bumungad sa amin ang maaliwalas na paligid at mga nagliliparang paro-paru--no! It's a fairy! It's freaking fairies! How come that fairies are still existing?!

Kahit takang taka na ako ay hindi ko man lang magawang magtanong, and the time when I fully entered this place, I sense something different. It was like, my whole body vibrated a bit and something wanted to explode or release out of me.

Hindi ko na napagmasdan ang paligid nang walang pasabi akong hinila ni Shiro papasok sa loob ng isang pintuan. Sayang at hindi ko masyadong napagmasdan ang paligid.

Pumasok pa ulit kami sa isa pang pinto at tumambad sa amin ang mala-opisinang silid. Napanganga ako dahil sa ganda nito. It was so realistic, classy and good to watch. The color of the room suits the design and environment.

"Headmistress," Rinig kong utal ni Akiro at Shiro tapos yumuko na siyang ipinagtataka ko.

Nabaling ang aking atensyon sa direksyon kung saan sila nakaharap at do'n nakita ang isang babae na naka-upo sa kanyang swivel chair at nakangiting pinagmamasdan kami.

"Mabuti't nagawa niyo ang inyong mission, Akiro at Shiro. Maaari na kayong bumalik sa inyong dormitoryo para makapagpahinga." Saad no'ng babaeng maganda nang hindi parin nawawala ang ngiti sa kanyang labi. She's odd.

Nakita kong nagsipagtango si Akiro at Shiro bago lumabas ng silid. Ngayon, kaming dalawa nalang no'ng babae ang naiwan.

"Welcome to our world, Miss Zeilyn Monarch." Nakangiting bati niya sa akin. What does she mean by 'our world'? At paano niya nalaman ang pangalan ko?

"What do you mean?" Naguguluhang tanong ko sa kanya.

"Does Shiro and Akiro explained some things to you about this school?" Tanong niya. Umiling ako kasi wala namang nabanggit sa akin na kahit ano ang dalawang 'yon, at tsaka, ngayon ko lang nalaman na school pala ang pinasukan namin.

"Okay, you are now officially enrolled here." Agad na nangunot ang noo ko sa sinabi niya. Ano raw? Hindi naman ako nagparegister sa school na ito ah?

"That's the King's order. So, Zeilyn Monarch? Welcome to Porsha Academy, school of magic. Where people who have charm and ability suits for." Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi niya. School of magic?

What the heck?!

***

itsmaidemblack