Chapter 06: Confusing

Zeilyn.

Nanatili akong tulala at hindi makapaniwala. Pilit kong ina-absorb ang mga sinabi niya, pero hindi magawang makipag-cooperate ng utak ko sa ngayon at nanatiling blangko sa mga nangyayari. Hindi nga ako naniniwala na nag-e-exist pala ang mga magic-magic na 'yan, school pa kaya kung saan ito tinuturo?

"I know that you're so confused right now. Zeilyn, eskwelahan itong pinasukan mo---" Hindi niya natapos ang kanyang sasabihin nang magsalita ako.

"You said earlier that this is a school for magic. What kind of magic are you referring to? Magic tricks?" I said. I look at her with my confuse expression.

Tumayo siya sa kanyang swivel chair at naglakad papalapit sa akin. "What I mean is magic. Mahika. Hindi ito isang ordinaryong paaralan lamang. Dahil sa eskwelahang ito nag-e-exist ang mga bagay na hindi mo akalaing totoo." Saad niya na siyang nakapagpatahimik sa akin. I don't know how and what to react.

"You're kidding me, aren't you? At tsaka, wala akong mahika." Wala sa sariling tanong ko. Tumawa siya ng mahina kaya nangunot ang noo ko.

"I'm not joking around, Miss Monarch. At tsaka, hindi ka naman makakapasok dito kung wala kang mahika. Lahat ng sinabi ko ay totoo. Nandito ka ngayon sa mundo kung saan lahat ay posible." Ani niya. Iniling ko ang aking ulo. Hindi ko magawang maniwala sa kanya. Gusto kong isipin na biro lamang ang kanyang mga sinabi. But, her face doesn't show that she's kidding.

"Almira?" Tawag niya. Pumasok ang babaeng nasa mid-40's at tumayo sa tabi ni--- uh... hindi ko alam ang pangalan niya. Headmistress yata? Ewan.

"Ihatid mo siya sa magiging kwarto niya." Saad niya do'n sa babae tapos tumingin sa akin. "Ako nga pala si Liane Ashton. Ang kasalukuyang namamahala dito sa akademya." Dagdag niya. So, kaya pala headmistress ang tawag sa kanya ni Akiro at Shiro.

"Tara na, Miss." Saad ni Almira na hindi ko namalayang nasa tabi ko na pala. Muli akong tumingin do'n sa headmistress. Nakangiti siyang pinagmamasdan ako habang nakacrossed-arms.

Believing to what she said is like doubting to your decision. It's hard for me to choose. Paano ito nangyari?

"We separated the girl's and boy's dorm, and each of you have your own room for privacies." Rinig kong pagsasalita ni Almira habang kami'y naglalakad sa hallway. Hindi ko labis na maibsan ang aking mga iniisip at pamomroblema. Hindi ko lubos na maisip ang aking mga nalaman at natuklasan. Tho, this is not the first time I saw some unexplainable things.

"The field will be found at the back of the east wing, while the training ground is at the back of west wing. This school is already a complete package. We have mall, hospital, park and such. Pinasadya ito para hindi na kailangan pang lumabas ng estudyante kung sakaling mabobored sila tuwing weekend. Well, we also have summer breaks. Kung kailan malayang makakabisita ang mga mag-aaral sa kanilang pamilya. Despite to that, only few can achieve a high score in exam. Inability, durability and skills." Pagpapatuloy niya. Napansin kong huminto siya sa paglalakad kaya huminto rin ako. "Ito ang girl's dormitory."

Naanganga ako habang unti-unting tinitingala ang aking ulo. Nagbabakasaling makikita ang tuktok ng gusali. Sa sobrang taas at laki nito ay hindi ko aakalainin na isa lamang itong dormitoryo. Kung titingnan, mas malaki at mataas pa ito sa former school ko.

Former school huh?

Hindi ko alam kung makakabalik pa ba ako do'n. This seems like, I need to face this unexpected reality. That I'm officially enrolled here. Hanggang sa mga oras na 'to, hindi parin ako makapaniwala. I never thought of believing those things.

"Let me lead you to your room." Said Almira with a smile on her face and entered inside the building. Wala akong choice kundi sumunod sa kanya. As soon as I entered, I was welcomed by the unfamiliar atmosphere. Hindi ko mapigilang hindi tumingin sa paligid. It has the color of peach and pink. Napaka-girly. I wonder, what is the color of the boy's dorm? It must be blue or red. Ewan. Napansin ko rin na bawat pinto ay iba't-iba ang kulay. May green, red, sky blue and such.

Sumakay kaming dalawa ni Almira sa elevator. Sa 'di kalaunan ay pinindut niya ang pinakamataas na palapag. So, it means... my room is on the highest floor? And to think that there are also ground floors! This is insane! How can I even afford to enroll in this school? This is freakin' obvious a prestigious.

Bumukas ang elevator at naunang lumabas si Almira, lumabas na rin ako at sumunod sa kanya. We turn and walk into different directions until we are in front of a giant double door. Ginto ang kulay nito.

Almira look at me first and smile before opening the door. Akala ko ay ito na ang kwarto ko, pero hindi pa pala.

Pagkabukas kasi ng pinto ay may dalawa pang pinto ang magkaharap. The color of the room on the left is gray while the other one is white as snow.

"That's your room." Saad ni Almira at tinuro 'yung kulay puting pinto.

"Salamat sa paghatid sa akin." Sabi ko at yumuko. Ngumiti siya at naglakad papalayo.

"And one more thing," Nabaling ang tingin ko kay Almira nang marinig ko siyang nagsalita. "The class started one month ago. Nasa kama ng kwarto mo ang mga kakailanganin mo sa pag-aaral. If ever you wanted to ask some questions, you can visit me in my office. It is located near the library." Dagdag niya bago tuluyang lumisan.

Tumingin ako do'n sa sinabing kwarto at huminga ng malalim bago hinawakan ang doorknob ng pinto. Unti-unti ko itong pinihit habang 'yung isa kong kamay ay nakahawak sa aking dibdib. I don't know why but I felt nervous.

Nang makapasok ako, agad na bumungad sa akin ang living room. This is exactly what I dreamt to have. Muli akong naglakad at tinungo ang kanang bahagi ng silid, may nakita akong kitchen na mas malaki pa sa apartment na tinirhan ko dati. Maliban do'n, I saw a small hallway around 7 meters away from the main door.

Naglakad ako patungong living room at umupo sa sofa. Napatingin ako sa librong hindi ko napansing yakap ko pa pala. Tch, why did I bother myself bringing this anywhere? And to think that the letter was written is very far from my current language. It's strange to think that I almost throw this to the forest, where we're surrounded by unknown people who wore green cloak. But, I don't have the force to throw this.

Napabuntong hininga nalang ako at nilagay sa mini table ang libro bago humilata sa sofa. Hinipan ko 'yung bangs na natatakpan ang aking mata at ilang bahagi ng pisngi. Some strand of my hair touches my eyes that make me feel so itchy. Hindi ko alam kung ano nang dapat kong gawin sa buhok ko. Hindi ko naman kasi alam kung paano gupitin ito. Baka hindi maging maayos ang kalabasan. Bakit ba kasi hindi ko agad naisip na magpagupit? I'm sure that same to my former school, my school mates would make fun because of my looks, too.

Maya maya pa ay naalala ko 'yung sinabi ni Almira na nasa kama ng aking kwarto ang mga kakailanganin ko sa school. Kaya naman, tumayo na ako tinungo ang nakita kong lobby kanina. Pagkarating ko ay may nakita akong dalawang pinto na magkaharap. Kasing liwanag ng sala ang liwanag sa hallway. Hindi ko nga alam kung saan nanggagaling ang ilaw, eh.

Binuksan ko ang pinto na nasa kaliwa at tumambad sa akin ang banyo na may kasamang shower at bathtub. Magkahiwalay ito at kompleto na rin ang mga gamit. Pagkatapos suriin ang kabuuan ay 'yung isang pinto naman ang binuksan ko. Agad na bumungad sa akin ang amoy marshmallow na kwarto.

Napangiti nalang tuloy ako. I'm starting to love the smell.

The ceiling has the color peach, while the wall has the color light violet with the red linings. Ang sahig rin ay gawa sa wooden tiles.

Napangiti ako habang pinagmamasdan ang paligid, pagkatapos ay lumapit ako sa kama na kulay lila rin at kinuha 'yung folder na nakalagay do'n.

I opened it and saw the schedule.

8:00 - 9:00

Psychology

9:00 - 10:00

Algebra

10:00 - 11:00

Summoning

11:00 - 1:00

Break

1:00 - 2:30

Physiology

3:00 - 4:00

Human Biology

4:00 - 5:00

Spell Casts

So, Monday, Tuesday and Thursday is the class day. While Wednesday is Charm Releasing and Friday is Related to skills. Including judo, taekwondo hapkido and such. Every Saturday and Sunday lang ang rest day.

Just by looking at it, I think I'm going to freak out. Summoning? Charm releasing? This must be kidding me. Ano namang ituturo nila sa mga... err— subject na ito? Mabuti nalang at may mga normal pa ring subject.

Nabaling ulit ang tingin ko sa kama at napansin ang plansadong uniporme. The skirt has the color of red with a white stripe, same as the upper part of the uniform. May logo ring nakadikit sa kanang dibdib ng blazer habang name tag naman sa kaliwa. Kinuha ko 'yon at tiningnan ng malapitan.

Zeilyn Monarch.

Umupo ako sa kama at tiningnan ang logo na nasa uniform habang hawak ko pa rin ang name tag. Talagang pinaghandaan nila. Siguro, matagal na nilang alam na may transferee ang darating.

Porsha Academy

Section - TC6

Best Porshanist

Okay? Best porshanist? Even the section is weird. Why do I belong to this section? How can they be so sure that I'm best? They are really difficult to understand.

Tumayo ako at nilagay ang uniform sa nakita kong closet. Nagulat pa nga ako nang makita ang nakahilerang damit na nakalagay sa loob. It's already complete. Wala na akong kakailanganin pa. Naka-agaw pansin rin sa akin ang mga sapatos na nakahilera sa gilid ng mga damit. From school shoes to rubber shoes. Tsaka may nakita rin akong jogging pants na kulay itim at jacket na kulay pula tapos may hoodie pa. That must be the P.E uniform. I saw the school logo on the jacket.

Nalaman ko rin na bukas na pala ako magsisimulang pumasok. Heck, this is my first time studying in a magic school and I don't know what kind of people I'm going to encounter. It's kinda new to me—no, it's not kinda. This is really new.

I wonder what my life will looks like starting tomorrow. I just hope that everything will be alright.

***

Third Person.

"She's here,"

Sabi ng dalawang lalaki tsaka yumuko. He look at them and heaved a heavy sigh. Relief was written all over his face and through his eyes, you can't help but to notice the longing on it. He's glad the she's here.

After all those years of waiting, she's finally back.

She's really his weakness.

Tumayo siya at nilagay ang dalawa niyang kamay sa bulsa ng kanyang pantalon. Sa pamamagitan ng bintana, tanaw na tanaw niya ang kanyang lutang na mukha. He smiled at the thought that finally, she's here. Magagawa niya na rin itong protektahan ng malapitan. Pagmasdan ng hindi na kailangan pang magtago.

Perfect. That is one of the best word that suits her. It's been years since that tragic scene happened. Those difficulties and sleepless nights finally comes to an end.

She's finally back to the world where she truly belong.

Meanwhile.

"Nasa kanila na siya."

She immediately throw the glass of wine to the unknown direction because of anger.

"Paano nangyari iyon?! Sobrang daming kawal ang pinadala ko para makuha siya! But, what the heck happened to them?!" She shrieked. Tila pinipigilan ang sarili na sumabog sa galit.

"N-natalo po s-silang lahat—"

Walang pasbi niyang pinatay ang taga-mensahe at hinihilot ang kanyang sentido. After that, both of her fist clenched.

"Wala na tayong magagawa pa. They already got her." The man at her right uttered. She take a deep breath and exhale it angrily. They should've known that this will happen.

"I will surely get her. Fuck that King!"

***

itsmaidemblack