Kabanata 174

Caline’s POV

“Pero seryoso, paano nga pala ‘to?” tanong ko habang pilit na binabasag ang katahimikan. “Kung hindi tumigil ang ulan, baka abutan ako dito ng gabi.”

“Sabi ko nga, okay lang. Hindi ka naman na iba,” sagot niya sabay ngiti. “At saka... hindi ka ba natutuwa? Libre almusal, libre tulog, at libre pang tingin sa ‘kin.” Tumawa pa siya nang pilyo.

“Grabe ‘to!” natatawa kong sagot. “Kapal mo ah! Hindi ko naman sinabi na gusto kitang titigan.”

“Ah, pero hindi mo rin sinabi na ayaw mo, ‘di ba?” sabay kagat-labi na parang nanunukso pa lalo.

Napatigil ako. Ano bang problema ng taong ito? Bakit ganito siya bigla sa akin Bahagya akong tumingin sa kanya, at napansin kong seryoso siya, kahit na parang biro lang ang banat niya. Naroon na naman ‘yung tingin niya—yung tipong tumatagos hanggang sa kaloob-looban ko. Teka lang, Caline, huwag ka munang bumigay.

Bigla siyang tumayo, at akala ko ay tapos na ang usapan namin. Pero naramdaman ko ang kamay niya sa balikat ko, at nang tumingin ako sa