Kabanata 177

Akeno’s POV

Habang iniihaw ko ang manok, napansin kong tahimik lang si Miss Caline, nakaupo sa bangko sa labas ng kubo. Tumitingin-tingin siya sa paligid, parang sinusuri ang buhay ko sa kubong ito. Sa totoo lang, simple lang talaga ang buhay ko rito, walang kuryente kundi maliit na generator para sa mga kailangan kong appliances. Pero sa bawat tingin niya, parang may mga tanong siyang gustong itanong.

Napatigil siya sa kaniyang pagmamasid at tiningnan ako. “Akeno, may tanong ako sa ‘yo.”

Napatingin ako sa kaniya habang iniikot ang manok sa grill. “Ano ‘yun, Miss Caline?”

Napangiti siya ng bahagya na parang medyo nahihiya. “Ano bang pangarap mo sa buhay?” Hindi ko alam kung bakit, pero bigla akong kinabahan. Mahirap ‘yung tanong, hindi dahil wala akong pangarap, kundi dahil hindi ko alam kung may saysay pa ba ang mga pangarap ko sa buhay na ‘to. Pero sige, wala namang mawawala kung sasabihin ko.

“Pangarap ko talagang maging chef,” sabi ko nang dahan-dahan. “Pero... hindi ako nakapag-a