WMS #38
CHAPTER TWOI lowered my hat so they can’t see my face. Pinaka-ayaw ko kasi ‘yong makikita nila ang aking mukha.“Wow! Ang sarap niya Dude,” Napatingin ako sa babaeng tiningnan ni Jeffrey na sumasayaw. Tsk, kahit kailan talaga walang pinipili ang g*go, because even that woman with a man he still likes her. She's pretty and hot, but she’s not my type.I smiled again when I remembered the woman earlier. “Naloko na,” Nailing kami pareho ni John John nang makita si Jeffrey na nilapitan ang babaeng na tripan niya.“Dude, it looks like a mess here,” Natatawa niyang wika habang uminom.“He can handle that,” balewala kong sagot sa kanya at uminom.Sabay kaming napahalakhak nang makita naming sinampal sa pisngi si Jeffrey sa babaeng nilapitan niya. “Tsk, hayaan mo siya,” pigil ko kay John John nang tumayo ito.Nagsisigawan naman ang mga tao nang mag-suntukan si Jeffrey at ang lalaking kasama no’ng babae. Tuwang-tuwa naman akong napatingin sa kanila na nag-rambulan sa dance floor.“You really don’t want to separate them?” Nailing ako habang napatingin kay John John na tumayo at nilapitan si Jeffrey at ang lalaking kasuntukan nito. damn I really don’t want to separate them pero mukhang bugbog sarado na ang loko kong kaibigan.I looked at John John as he pulled out his gun and aimed it at the head of the man na kasuntukan ni Jeffrey. Tsk agad akong tumayo at lalapitan sana sila but I stopped when I saw the woman named Ligaya. Damn I need to impress her. “Ibaba mo 'yang baril mo.” I stared at her while she aimed the gun at John John's head. Damn why she’s more sexy and hot when she holds a gun.“Natakot mo naman ako,” ngiting wika ni John John sa kanya na ikinabilog nang kanyang mga mata.“Alma, okay ka lang ba?” I heard her calling the name of the woman behind this mess.“Alma? Baby ang ganda ng pangalan mo,” tsk sira talaga. Kahit bugbog na nagawa pang magpa-cute.“’Wag mo akong tawaging Baby. Kadiri ka mukha kang siopao.” asik niya na ikinahalakhak ko. nakuha ko naman ang atensyon ni Ligaya kaya mabilis kong naagaw sa kanya ang hawak niyang baril.“Jayson!” the woman shout the name of the man na ngayon ay mahimbing na natutulog sa sahig dahil sa pagpalo ni John John sa kanyang baril sa batok nito.“’Wag kang mag-alala Alma Baby, he’s fine, pinatulog lang nang kasama ko,” Wika ni Jeffrey habang nilapitan ang babae damn maybe he used a lot of drugs, kaya nabaliw ang loko.“Bitawan mo ako kung ayaw mong masaktan.” Ligaya said emphatically to me. tsk she is more sexy and hot to her damn cute voice. I felt the erection of my p*nis even more as her back pressed against mine damn it!“What kind of pain will you inflict on me? sana ‘yong masasarapan ako,” her eyes rolled because of what I said to her, while she tried to reflect my face covered by my hat.“Batos!” tinangka niyang kumawala sa pagkakahawak ko sa kanya but she fail dahil mas malakas ako sa kanya.“Let’s go.” John John said when we heard the siren.“Alma Baby, ito ang tandaan mo, kahit ano’ng gawin mo sa akin pa rin ang bagsak mo,” Ani Jeffrey sabay halik sa labi nang babaeng kasama ni Ligaya. “You are mine too,” bulong ko sa kanya while I lick her neck. Damn she’s really delicious.“Let’s go fvckers!” yamot na sigaw ni John John habang hinila si Jeffrey. “Pagsisihan mo ang ginawa mo, dahil hindi mo kami kilala.” I smirk while I turned my back on her. “Hintayin ko ‘yan,” I answered while I walked quickly. Tsk kung wala lang pulis mapapasakin siya. LIGAYA SEVILLA POV“Okay ka lang?” Agad akong yumakap kay Donie nang makita siya. hanggang ngayon hindi pa rin nawawala sa isip ko ‘yong lalaki kanina. Pamilyar ang kanyang itsura pero hindi ko alam kung saan ko siya nakita lalo na at hindi ko masyadong makita ang kanyang mukha dahil sa suot niyang sombrero.“Kumusta ang party nang Mommy mo?” tanong ko sa boyfriend ko habang mahigpit niya pa rin akong niyakap.“Okay lang, kayo bakit ba kayo nasangkot sa gulo?” Bakas sa kanyang mukha ang pag-alala habang nag-angat ako ng tingin sa kanya. Pero teka lang, bakit pa rang magkapareho sila ng labi nang bastos na lalaki kanina.“Are you okay?” Tumango ako sa kanya habang kumalas sa kanyang yakap.“Si Jayson lang yata ang hindi okay, dahil hanggang ngayon tulog pa rin,” natatawa ko namang wika sa kanya. Pilit kong inalis sa aking isipan ang labi ng lalaki kanina. Pero bakit hindi ko maiwasan na titigan ang labi ni Donie.“Tama na ‘yan Alma.” Wika ni Aiane habang patuloy na pinunasan ni Alma ang kanyang labi. Alam kong magwawala talaga si Jayson paggising niya kapag nalaman niyang hinalikan si Alma ng lalaking baliw kanina. Oo mukha silang baliw kahit iyong isang may hawak na baril. Sh!t ang lakas ng loob para tutukan si Jayson nang baril hindi ba niya alam na isa itong military officer.“What happened to you?” takang tanong naman ni Donie habang nilapitan si Alma.“Ang walang hiya na siopao hinalikan ako!” iyak niyang sigaw rito habang pinupunasan pa rin ang kanyang labi.“Siopao?” kunot-noo namang tanong ni Donie. Do’n lang napalingon si Alma sa kanya at nakilala si Donie. Nailing naman akong napatingin sa kanya habang suma-salute kay Donie. Ngayon niya lang na-realize na si Donie ang kaharap niya.“Sir,” Aniya habang ang kanyang kanang kamay ay nasa kanyang gilid nang kanyang noo.“What happened to her Captain Sevilla?” Pormal na tanong sa akin ni Donie habang binaba ang kanyang kamay. Gano’n din si Alma.“Sir!” Napalingon kami kay Jayson habang tuwid itong tumayo at suma-salute.“Ano’ng nangyari sa ‘yo Second Lieutenant Mariano?” hindi ko naman mapigilang matawa habang nakatingin kay Jayson na napakamot sa ulo. “Mukhang hindi ordinaryong tao ang mga nakalaban ninyo kanina,” Napatango ako kay Aiane dahil tama siya. kahit ako ay napamangha sa bilis ng galaw nang lalaking umagaw ng baril ko kanina. “Naunahan lang nila kami Major. Kung wala lang ang isang nanutok kanina nang baril basag ang mukha ng mayabang na lalaki kanina ‘di ba Sergeant Mendoza?” tsk naghanap pa ng kakampi. Nailing naman si Donie habang lumalapit sa akin.“Hindi niyo ba kilala ang mga ‘yon?” Umiling ako sa kanya. Habang napatitig muli sa kanyang labi. Bakit ba pa rang magkapareho sila nang labi?“Hon,” napabalik ako sa aking ulirat nang marinig ang boses ni Donie.“Hmm?” mahina kong sagot sa kanya.“You want me to kiss you?” Nag-angat ako ng tingin sa kanya dahil sa kanyang sinabi.“Paano kasi kanina pa kita napapansin na panay sulyap sa aking labi,” nag-init ang aking pisngi dahil sa kanyang sinabi. Sh!t lalo tuloy akong nahuhulog sa boyfriend kong ito. Masyado kasi siyang gentleman, kaya panay ang dasal ko na sana mag-propose na siya sa akin. tsk kung pwede lang sana na ako na lang ang mag-propose sa isang Donie Sohn ay matagal ko nang ginawa.WMS #38CHAPTER THREE“Ano masakit?” I ask Jeffrey, while he puts an ice bag on his face.“Tsk, akala niya hindi siya mapapasa'kin,” I smirk to him. Akala ko nakalimutan na niya ang babaeng ‘yon.“Lakas naman nang tama mo Dude, siguro pati utak mo natamaan din,” malakas kaming humalakhak ni John John na ikina-sama nang tingin niya sa amin.“’Wag nga kayo, ganito talaga ang pakiramdam kapag natamaan ka na,” muli kaming humagalpak nang tawa dahil sa sinabi niya. fvck siya pa ba ‘to? mukhang lakas nang tama ng g*go. We stopped laughing when he raised a wallet. “P*ta nanging mandurukot ka na?” dumilim naman ang kanyang mukha dahil sa sinabi ko sa kanya.“Dude, barya lang ‘yan, pinag-aksayahan mo lang nang oras,” natatawa namang wika ni John John sa kanya habang nailing akong napatingin dito.“Ang hina niyo talaga. Akala ko pa naman sa ating tatlo ikaw Paul ang pinakamatalino, tsk ‘di ko alam ako pala ‘yon,” I feel annoyed when I heard his laughter. Bilib na bilib sa sarili ang hay*p.“W
WMS #38 CHAPTER FOURNapapikit akong muli nang makaramdam ng pagkahilo. Damn dapat talaga hindi ako uminom ng marami kagabi“Fvck!”Inis kong kinawag ang aking mga kamay ng mapansin kong nakatali ang mga ito sa kama. The hell! Whoever did this to me I make sure even his soul he won’t see.“Gising ka na pa,” I looked at the door while a man walked towards me.“Who are you?” kunot-noo kong tanong sa kanya. Sa isang lalaking pumasok dito sa hotel room. May katangkaran ito at medyo may balbas. Kung titigan itong mabuti ay hindi rin papatalo ang angking kagwapuhan pero mas lamang ako. teka, kailan pa ako humanga sa iba? Damn nababakla na ba ako?“Tsk, nakakatawa tingnan ang isang Paul Vincent Sohn na nakatali sa kama at naghihintay nang kanyang kamatayan,” damn who’s this fvcking man? Did he really think na mapapatay niya ako tsk nagpapatawa yata.“’Wag pakakasiguro Dude,” ngisi kong wika sa kanya na ikinahinto niya. tsk did I know him? Don’t tell me isa siya sa mga naloko ko? but I trust
C5 WMS#38 “Iiwan mo na naman ba kami?” Hindi ko naman mapigilang mailing dahil sa sinabi sa akin ni Jeffrey. Akala mo naman magtatagal ako ro’n.“Ayaw mo ba nu’n, pwede ka na namang tumambay kay Alma baby mo,” Iling kong sagot sa kanya habang ang l*ko ay malawak na napangiti. “Bakit hindi ko naisip ‘yon?” “Ayan na ang hinintay mo, kaya umalis ka na,” Sinamaan ko naman nang tingin si John John dahil sa kanyang sinabi. Bakit kaya pinapaalis na ako nang g*go na ‘to?“Dude,”Agad naman akong nag-first bump kay Lucas nang makababa siya nang sasakyan. tinanguan niya naman ang dalawang og*k kong kasama habang ganun din ang ginawa nila.Si Lucas ay isa sa mga member nang Foedus. Balak naming bumisita ngayon sa Agrianthropos City.“Mabuti naman at naisipan mong sumama.” Ani ko habang ikinabit ko ang seat belt. At ang l*ko pa rang wala itong narinig. Minsan talaga hindi ko maiwasan maitanong sa sarili ko kung bakit naging kaibigan ko ang b*liw na ‘to.“Stop it Paul.” Napangiti ako dahil sa si
C6 WMS#38 “Kumusta ang negosyo?” Tanong ko kay John John habang umupo sa sofa. Kararating ko lang galing Isla at hindi ko maitatanggi na nag-enjoy ako roon. Kung pwede lang manatili nang matagal doon ay ginawa ko na ang kaso kailangan kong asekasohin ang mga negosyo ko. “Marami ang hindi nagbayad.” Sagot sa akin ni John John habang umupo sa tapat.“Bakit hindi?” Tanong ko rito habang nagkibit balikat lang ito.“Maraming dahilan.” hindi ko naman mapigilang mainis dahil mukhang nakalimutan nila kung paano ako magalit.“Si Jeffrey?” tanong ko rito habang tumayo.“Sa’n pa nga ba?”“I-trace mo ‘yong location niya at pupuntahan natin siya.” Ani ko habang pumasok sa favorite kong lugar kung saan nakalagay ang mga baril ko.“Pinapa-iral mo na naman ang init nang iyong ulo.” Wika ni John John habang nasa aking likuran.“Tsk, at ano ang gusto mo hahayaan si lang ganu’n? Dude kilala mo ako ayaw ko sa mga taong hindi marunong tumupad sa usapan.” Kinuha ko ang aking magnum-forty-four at nilagay
C7 WMS#38 “Mom,” sagot ko sa kabilang linya nang tumawag sa akin si Mommy.“Paul, anak, why don’t you come home?” Napahinga ako nang malalim habang umupo sa aking swivel chair.“Alam mo naman na mag-aaway lang kami ni Dad kung uuwi ako.”“Malapit na ‘yong birthday niyo ng kapatid mo,” ‘Di ko naman mapigilang mapangiti at nailing.“Mabuti at naalala mo ang birthday niya.”“Paul!” “Mom, kung tumawag kayo para diyan alam mo naman ang sagot ko.”“Pero anak, ilang taon na rin na hindi kayo magkasama ni Donie tuwing birthday niyo.”“Wala namang naghahanap sa akin tuwing birthday namin Mom, isa pa siya lang naman lagi ang bida sa mata nang lahat!”“Paul Vincent!” sigaw ni Mommy sa kabilang linya kaya alam kong galit na galit na ito sa kabilang linya.“Come home Paul, I need to talk to you.”“But Mom,”“Please Paul kahit ngayon lang,” Napahawak naman ako sa aking noo habang ibinaba ang phone. Minsan kasi hindi ko talaga ma hindi-an si Mommy.“You need to check our branch in Cavite.” Nag-ang
C8 WMS#38 Halos mapuno nang dugo ang mukha ng taong nasa harapan ko ngayon. Isa siya sa dahilan kung bakit kailangan kong puntahan ang branch namin sa Cavite.Nilingon ko naman si John John nang inabot niya sa akin ang baril.Kinuha ko naman ito sa kanya at kinasa.“P-parang a-awa mo na Boss..” Ngumisi ako sa kanya at binaril siya sa d*bdib. Nang makitang wala na itong buhay ay kinuha ko yong binigay sa akin ni Jeffrey na tissue at pinunasan ang aking mga kamay.“Hindi naman kasi si Donie ang nasa harapan mo,” Naiiling na wika ni Jeffrey. Alam kasi nila ang nangyari sa amin.“Bakit kasi hindi ‘yon ang binugog mo?” Tanong sa akin ni John John habang umupo ako sa upuan.“Eh ‘di para ko na ring sinasaktan ang sarili ko?” Iling kong wika sa kanya, pero ang totoo kahit malaki ang galit at inggit ko sa kakambal ko lalo na ngayong nalaman ko na si Ligaya pala ang kanyang girlfriend ay hindi ko pa rin magawa na saktan o patayin ito dahil kahit pagbalik-baliktarin ang mundo kapatid ko pa rin
C9 WMS#38 Nang dumating kami sa isa sa Hotel ng mga Jackson ay agad kaming sinalubong nang mga staff nang hotel. Kabisado ko na rin ang mga mukha at pangalan nang mga manager dito.“Mr. Jackson this way,” Wika nang manager habang iginiya ako sa daan. Mabilis akong sumunod sa kanya habang nasa likuran ko s Jeffrey.“Have you prepared the paper?” Ani ko habang naglalakad kami at nasa likuran ko ang manager.“Yes, Mr. Jackson,”“Good,”“Did everyone sign it already?” “Yes Sir, but some of them are asking why it’s necessary to withdraw all profits from this hotel and the other branches.” Huminto ako at ni-lingon siya.“Did I need to explain it? did they forget that I am the CEO here?” Yumuko naman ito dahil sa sinabi ko.“No Sir, you don’t need to explain it,”“Good, I don’t want more questions.” Ani ko habang nagpatuloy sa paglalakad.NANG makarating kami sa office ay agad niyang binigay sa akin ang tatlong aluminum na attaché case. Lihim naman akong napangiti nang dalhin ito ni Jeffe
C10 WMS#38 Napamulat ako nang aking mga mata nang marinig ko ang katok nang pinto. Nagpasya kasi ako na uuwi rito sa pinapagawang bahay ko sa Bulacan. Tumayo ako at binuksan ang pinto.“Sir, nakahanda na po ang almusal niyo,” Tumango naman ako sa kanya habang napahawak ako sa aking ulo. Sumakit kasi ito dahil sa ininom kong alak kagabi.“Susunod na ako.” Sinara ko muli ang pinto at pumasok sa banyo para makaligo. Nang matapos akong maligo ay agad na akong bumaba para kumain. “Sir, kung may kailangan pa po kayo tawagan niyo na lang po ako,” Wika nang kinuha kong katulong. Umaalis kasi ito kapag tapos na ang paglilinis niya rito minsan lang din ito magluluto dahil ‘di naman ako masyadong umuwi rito sa bahay. Pinapagawa ko lang naman ito para gawing bakasyunan.“Sige, kunin mo na lang ‘yong sahod mo.” Ani ko dahil ipinatong ko lang sa sofa ang buwanang sahud niya.Matapos akong kumain ay naisipan kong pumunta sa garahe para tingnan ang aking motorbike. Nang matanggal ko ang takip nit
WMS#38 C53 END PAUL POV“Paul!” Mahigpit akong niyakap ni Mommy, habang tumingin ako kay Donie. “I'm glad you're here son.” Napabuntong hininga ako dahil sa sinabi ni Daddy sa akin. Ang sarap sanang pakinggan pero wala man lang akong nararamdaman na tuwa. “Nandito ako, para magpaalam sa inyo.”“M-magpaalam?”“Yes Mom,”“Pero Paul, akala ko ba uuwi kana rito?” “You know that will never happen Mom.” “Pero anak..”“Hayaan mo na natin siya.”“Pero Armand?”“I think he's not ready to come back.”“Sa’n mo balak pumunta?” Tanong sa akin ni Donie.“Hindi mo na kailangan malaman pa.”“Kasama mo ba siya?” Napatitig ako sa kanya, dahil sa kanyang tanong, at mabilis na umiling. Matalino ang kakambal ko at alam ko na alam niya na buhay si Ligaya. “Sana hayaan mo nalang siya.” Wika ko at tinalikuran sila. Wala na rin akong sasabihin pa, at ayaw ko na rin na marinig pa ang sasabihin ni Daddy at Mommy sa akin. Alam ko naman na hindi nila ako hahanapin. “Sigurado ka na ba?” Tanong sa akin ni Jo
WMS#38 C52PAUL POV“Sigurado ka na ba sa plano mo?” Hindi ko sinagot si John John at tinungga ko ang bote ng alak. “Alam kong mahalaga siya sa ‘yo,”“That’s why I make her free.”“Nang ganun-ganun nalang?” Lumingon ako sa kanya habang kunot noo ko siyang tinitigan. “Buo na ang desisyon ko.”“Akala ko pa naman, kaya mo siyang panindigan.” “I can’t, ayokong matulad sa akin ang anak ko.”“Sa tingin mo ba bubuhayin niya ang anak mo?” Napakuyom ang kamao ko, dahil sa kanyang sinabi. “I know her, alam kong hindi niya kayang patayin ang sarili niyang dugo.”“Hindi mo siya lubusang kilala.”“Enough! Buo na Ang desisyon ko, Isa pa, matagal ko nang binalak na ro’n na tumira sa Agrianthropos.” “Paano kami? Basta mo nalang ba kami iwanan dito?” Lumapit ako kay John John at tinapik ko ito sa kanyang balikat. “Kaya sa inyo ko muna iiwan ang mga negosyo ko. Hindi ko naman kayo tuluyang iiwan.”“Paano ka namin mapupuntahan do’n? Alam mo naman na bawal kaming pumunta sa lugar na ‘yon, lalo na a
WMS#38 C51PAUL POV“Anong nangyari?” Tanong ko habang binaybay na namin ang rest house.“Sorry Dude, akala ko kasi mahal niya ako.” Napatingin ako kay John John, dahil sa lakas ng pagtawa nito. “G*go! Paano mo naman naisip ‘yon?” “Paanong hindi?! Sa gwapo kung ‘to?” “Pwede bang tumahimik muna kayo?” I hold my head dahil nag-uumpisa na naman sila. “Tama si John John, bakit mo ba naisip na mamahalin ka ni Alma?” Tanong ko habang masama niya akong tiningnan. “Ikaw ba, hindi mo ba naisip na posibleng mahalin ka rin ni Ligaya?” “Magkaiba tayo ng sitwasyon!” I shouted to him. Hindi ko alam, kung anong nasa isip niya at basta niya nalang isinali si Ligaya sa usapan. Samantalang kasalanan niya kung bakit nakawala si Ligaya at Alma. “Fine, nong una akala ko, sincere siya. Hindi mo kasi alam kung gaano ako kasaya noong narinig ko sa kanya ang salitang Jeffrey Baby, I love you.” Hindi ko napigilan ang sarili ko na batukan siya. “Aray naman! Bakit ka ba nam-babatok Dude?” “Itanong mo ka
WMS#38 C50PAUL POV “‘Wag!!” Agad akong napalingon, habang mabilis akong hinila ni John John. Nasa tapat namin si Lucas at kita ko sa mukha niya ang gulat. Mabilis akong suminyas sa kanya para hindi niya galawin si Ligaya. Fvck! Paano ba siya makarating dito? “Who’s that girl?” Galit na tanong niya sa akin. “She’s mine! Don’t touch her!” Sigaw ko at tiningnan ang kinaroroonan ni Donie at Henry. Pero napalingon ako sa paligid ng hindi ko na sila nakita. “Nagtatago siya.” Napatingin ako sa kabila at nakita si Donie. Galit naman itong napatingin sa akin, kaya lalo ko itong inasar. “Damn!” Sigaw ko nang makita kong niligtas ni Ligaya ang kanyang ama. “Ako na!” Mabilis na sumunod si Lucas sa kanila kaya, agad ko siyang sinundan. Baka pati si Ligaya ay gagalawin niya. Sabay kaming napakubli nang paputukan kami ni Henry at Ligaya. “Sh!t! Why don’t you want us to reciprocate?” “Hindi pwede! Baka matamaan siya!” Wika ko habang inis na nakikinig sa mga putok ng baril. Malalagot ka ta
WMS#38 C49 PAUL POV“Anong plano mo?” Napatingin ako kay Jeffrey habang tumingin din si John John sa kanya. “‘Di alam mo na kung saan ang kinaroroonan nila?” Tumango ako dahil sinabi na sa akin ni Clyde ang pinag-dalhan nila sa kakambal ko. “Kailan natin pupuntahan?” I look Jeffrey again. “Hindi ka pwedeng sumama.” “Ano?! Pero bakit? Tsk, mukhang mahina naman ang tingin mo sa ‘kin?”“Hindi ibig sabihin na mahina ka, kaya gusto kitang iwan dito para bantayan sila.” Wika ko habang tiningnan si Ligaya Isabella at Alma. “Sa bagay, baka biglang makawala pa si Alma Baby ko.” Ngisi niyang wika kaya nailing ako. “Pinatay mo na ba ang pamilya niya?” I look John John dahil sa tanong niya. Ibang klase rin kasi si Jeffrey. Ginawa ba naman hostage ang pamilya ni Alma. “Tsk, ikaw talaga! Bakit ko naman ‘yon gagawin? Alam mo naman na mahal ko rin sila!” “Sira!” “Tumigil nga kayo. John John, ikaw na ang bahala mag huck sa lahat ng CCTV camera nila.” Wika ko at tumango si John John sa akin.
WMS#38 C48LIGAYA POV“Isabella,” Sambit ko sa pangalan niya, at nilingon niya ako. “Wala ka bang balak na tumakas dito?” Mahina kong tanong at nilingon ang paligid. Kita ko naman ang gulat sa mukha niya at takot. “W-wala akong balak.” Mahina na sagot niya sa akin. “Bakit? Alam ko na dinukot ka rin nila.”“H-hindi nila ako dinukot.” Napatitig ako sa kanya, dahil sa sinabi niya. Para kasing Hindi totoo ang kanyang sinabi. “Alam ko na nagsisinungaling ka lang, kung gusto mo matulungan tayo.”“‘Wag mong gawin ‘yon, alam mo bang delikado ang gagawin mo?” “Alam ko, pero kailangan ko ‘yong gawin.” Napatingin ako sa kamay niya nang hawakan niya ang kamay ko. “Kung ayaw mong mapahamak, sumunod ka nalang sa kanila. Isa pa, mabait naman si.”“Hindi sila mabait, at kailangan nilang pagbayaran ang ginawa nila. Lalo na si Paul.” Wika ko habang nai-kuyom ko ang aking isang kamay. “Bakit hindi ka pa sumunod sa akin?” Inis kong nilingon si Paul, habang nasa pinto siya. Naisipan ko kasi na mana
WMS#38 C47LIGAYA POVMabilis kong binaril ang mga kalaban na nasa harapan namin.“Paul! I-cover mo ako! kailangan nating makalayo rito! Mukhang hindi natin sila mauubos!”“Sinong may sabi? I can handle all of them!” “Makinig ka sa akin! oo! Kaya natin sila! Pero hindi mo ba nakikita na wala tayong sapat na armas para sa kanila? isa pa! may kasama tayong bata. We need to protect him!” Sigaw ko habang muling pinagbabaril ang mga kalaban.“Pero kailangan ko silang ubusin!!” Napapikit ako sa aking mga mata dahil sa inis sa kanya. hindi kasi siya nakikinig sa mga sinasabi ko sa kanya.“Pwede ba! makinig ka naman!!” Inis ko nang sigaw sa kanya, kaya napatingin siya sa akin.“Okay! Masusunod Captain!” Inis niyang wika sa akin, kaya hindi ko rin mapigilang maasar dahil sa sinabi niya.Habang papalayo kami ay patuloy na nakiki-pagpalitan ng putok ng baril si Paul sa kanila. tinatakpan ko naman ang tainga ni Xander para hindi niya maririnig nang malakas ang mga putok.Nang makarating kami sa
WMS#38 C46LIGAYA POV“Bakit ngayon ka lang?” Sinamaan ko siya nang tingin habang ibinaba ko si Xander.“Papa!” Napatingin ako kay Xander habang lumapit siya kay Paul at agad niya itong binuhat.‘Papa? Kung Papa ang tawag niya kay Paul. Ibig sabihin hindi siya ang Daddy na sinabi ni Xander kanina.“Papa, siya po ang bago kung Mama.” Turo sa akin ni Xander.“Of course, siya talaga ang Mama mo, kasi asawa siya ni Papa,” kumunot ang aking noo habang nakatingin sa kanya.“Magbihis na kayo, dahil mamasyal tayo,”“Mamasyal?”“Yes, Wife.” Sagot niya habang ibinaba si Xander. “Bihisan n’yo na siya.” Utos niya sa katulong habang kinuha nila si Xander. Nang maka-alis na sila ay lumapit sa akin si Paul.“’Wag kang mag-tangkang tumakas, naintindihan mo ba? kilala mo ako Ligaya, kaya kung patayin agad ang mga magulang mo.” “Sa tingin mo ba, tatakas pa ako? hindi ako bobo Paul. Kung tatakas man ako alam kong makukulong din lang naman ako, dahil sa binebentang nila sa akin.”“Good, mabuti naman at
WMS#38 C45LIGAYA POV“Bakit ka umupo d’yan? Sinabi ko bang kumain ka na?” Napatingin ako sa babaeng inakala ko noon ay asawa ni Paul na tumayo sa upuan.“Kailangan niya pa ba ng permission mo para kumain?” galit kong wika sa kanya.“Did I need your opinion too?”“Ayos lang naman po ako Ma’am, mamaya na lang po ako kakain,” nakayuko niyang wika. Alam kong napapahiya siya dahil sa sinabi nang walang hiyang kaibigan ni Paul. Nong una pa lang talagang mainit na ang dugo ko sa taong ‘to lalo na sa ginawa niyang pag-inject sa akin ng drugs.“Ang sama mong makatingin ah! Kung may masama kang binabalak, ‘wag mo nang ituloy.” Aniya habang itinuon sa pagkain ang kanyang atensyon.“Ang yabang mo? Alam mo? ‘yang kayabangan mo ay mawawala rin ‘yan sa oras na mahuli kayo!” lalo akong nakaramdam nang inis dahil sa lakas nang pag-halakhak nang h*yop.“Tsk, sa tingin mo ba, mahuhuli kami sa mga kasamahan mo? Hindi mangyayari ‘yon! Dahil bobo kayo!!” Napatayo ako dahil sa sinabi niya. hindi ko rin nap