Chapter 1

WMS #38

CHAPTER ONE

“Happy birthday Mom,” I kissed Mom cheek as I handed her my gift.

“Thank you so much son,” She said while she stood up and hugged me. tsk kaya ayaw kong umuwi because I don’t want to see her drama. Masyado kasi talagang ma-drama ang Nanay ko tssk.

“Mabuti naman at naisipan mo pang umuwi.” I close my eyes and tried to smile to my Dad. 

“Tks, kaya ka tumatanda dahil sa ugali mo,” Ngiting wika ko habang umupo sa tabi ni Mommy.

“Paul.” Mommy scolded me, kaya ngumiti ako sa kanya.

“Wala ka na talagang galang sa akin Paul. Did you forget that I am still your father.” Nailing ako sa kanya habang tinawanan siya.

“Yes, you are my father who is the reason for the loss of the woman I love.” sagot ko sa kanya. Damn it’s better kong hindi na lang ako umuwi, but I don’t want Mom sad dahil  na naman sa akin. mostly now because it’s her birthday, mamaya pa naman ang party niya kaya ngayon pa lang ay umuwi na ako, dahil ayoko makipag-salamuha sa mga bisita nila damn that busita.

“Why don’t you still forget Tere?” the fvck! I forget that my twin brother is here. The one who is the best in my father’s eyes.

“Oh! I didn’t notice that you are here Adonis,” Agad niya naman binagsak ang hawak niyang kutsara at galit na tumingin sa akin.

“What?” natatawa kong tanong sa kanya, habang bakas sa kanyang mukha ang galit. I know how to make him angry. 

“Enough.” Ma-awtoridad na wika ng ama namin na walang ibang alam kundi ang diktahan kami, at higit sa lahat ang dahilan ng pagkawala ng girlfriend ko.

“Paul, why don’t you fix yourself?” inis akong napatingin sa kanya dahil sa kanyang sinabi. 

“Why do I need it? I already have everything and I never ask you anything.”

“Paul.”

“I’m sorry Mom, but I think it’s better if I go, than to talk about a nonsense topic.” Wika ko sabay tayo.

“Sit down Paul, you know that it’s my birthday, please kahit ngayon lang magkasundo naman kayong tatlo.”

“Don’t force him Mom, you know his attitude, masyadong pabida.” My head heated up a lot because of what my twin said. Talagang nagmamagaling lagi ang Adonis na ‘to. Agad akong tumayo at lumapit  sa kanya.

“Then. What do you want Donie?” Kunot-noo siyang tumayo at sabay kaming bumunot ng armas.

“’Wag mo akong pilitin Paul na patayin ang sarili kong kakambal.” madiin niyang wika na tinawanan ko lang. 

“Wala akong pakialam kong papatayin mo ako Adonis. Ano ba ang pinagmamalaki mo? Iyang uniforme mo? Tsk kahit maging General ka pa katulad niya, wala akong paki-alam. Iputok mo.” I took his hand holding the gun and placed it on my forehead. Fvch he think I’m afraid to him never.

“Paul, Donie. Talaga bang magpapatayan kayo ha? Sa mismong kaarawan ko pa? wala na ba talaga kayong gawing tama? Have you forgotten that you are brothers?” Iyak na wika ni Mommy sa amin. Ibinaba naman ng kambal ko ang kanyang baril at agad nilapitan si Mommy.

“I’m sorry Mom, siya naman ang nauna. He didn’t respect us even though we were still in our military’s uniform.” Tsk ang galing naman umarte ng Adonis na ‘to ah. It’s he still a man o baka naman naging bakla na dahil walang ibang makikita sa camp nila kundi puro lalaki.

“Paul, you will never really change?” I turned my head to Mommy and looked at how sad she was. Damn I hate to see her crying but I can’t calm myself lalo na kapag kaharap ko si Daddy at ang kakambal ko.

I don’t know but simula pa noong bata kami ay hindi na talaga kami magkasundo. Maybe because he always the best for Daddy na lahat na lang ng ginagawa niya ay tama para kay Daddy but me? laging mali. Everything I did ay mali para sa kanya dahil ang gusto niya dapat ang masunod. Well I did my best to follow him.. before yes before because he ruin my life. Sinira niya ang pangarap kong maganda naming buhay kasama ang babaeng mahal ko.

“Paul Vincent, anak,” I look at Mom and hug her. 

“You already know the answer Mom, I’m sorry and happy birthday again,” I kissed her cheek and left the dining room. 

Agad akong nagtungo sa parking lot at binuksan agad ang pinto ng kotse. Nang makapasok ako sa loob ay pinagsusuntok ko ang manibela nito. damn this feeling I always hate when I am going home. Napatingin ako sa aking phine ng tumunog ito. I saw Jeffrey name in the screen kaya agad ko itong sinagot.

“Basement,” napangisi ako sa kanyang sinabi sabay bukas ng makina ng sasakyan.

“Tamang-tama nasa mood ako ngayon,” Ani ko sabay patay ng linya. mabilis ko namang pinatakbo ang kotse kaya lalo akong natutuwa nang makita ang guard na  nagmamadaling tumayo para buksan ang gate pero huli na siya dahil binangga ko na ito. Binuksan ko ang bintana ng kotse at hinagis sa kanya ang isa sa mga black ATM card ko. 

“Damn ang sarap talagang manira!!!” malakas kong sigaw habang mabilis kong pinatakbo ang kotse.

Nailing namang nakatingin sa akin si John John ng makababa ako ng kotse.

“Ano na naman ang katarantaduhan ang ginawa mo?” he ask me while looking my car. Nayupi kasi ang unahan nito dahil sa ginawa kong pagbangga sa gate ng mansion namin.

“Dude, don’t ask that okay, just fix it,” Ani ko habang tinapik siya sa kanyang balikat.

Habang naglalakad kami papuntang basement ay agad ko nang inilabas ang aking magnum 357. Pinuno ko ng bala ang magazine nito habang papasok kami sa loob ng elevator.

“Boss, pa rang awa niyo na, patawarin niyo na po ako, kaya ko naman  pong magbayad,” I looked at the bound man on my knees.

“Really?” ngisi kong tanong sa kanya. Habang mabilis itong tumango. Mabilis ko namang itinutok sa kanyang ulo ang hawak kong baril at agad kinalabit ang gatilyo. Basag ang kanyang ulo habang dumaloy sa semento ang kanyang dugo. Inabutan ako ng tissue ni Jeffrey habang nailing na nakatingin sa taong humandusay sa sahig at wala nang buhay.

“Clean that mess.” utos ko sa tauhan namin habang tumalikod.

“How’s your mother’s birthday?” Tanong ni Jeffrey habang pumasok kami nang elevator.

“Of course he ruin it..again,” malakas namang humalakhak ang dalawa. Tsk mga ogok talaga.

“That’s a very wonderful gift you always given to your Mom’s Dude,”

“Shut up.” Damn kung ‘di ko lang mga kaibigan ang mga ‘to matagal na ‘tong humandusay rito.

“What’s your plan?” tanong sa akin ni John John ng makalabas kami ng basement.

“Bar.” Balewala kong sagot sa kanya habang hinintay ang kotse.

“Wow! Dude gusto ko ‘yan!” malakas namang wika ni Jeffrey. Tsk kahit kailan talaga hindi nagsasawa sa babae.

WHEN we arrive at MarkLyn bar here in Taguig City ay agad bumaba si Jeffrey at tumakbo papasok sa loob. Sabay naman kaming napangiti ni John John dahil sa kakulitan nito. tsk akala mo talaga bata.

“Sorry,” Napatingin ako sa babaeng bumangga sa akin habang kinuha ko na ang aking baril na nasa tagiliran ko. hindi pa rin humuhupa ang init ng aking ulo and I want to kill here pero napahintpo ako nang makita ang maamo niyang mukha ang kanyang bilogang mata na kulay kayumanggi at ang kanyang labi na ang sarap halikan. Fvck, why am I thinking of it to this woman. Even though she didn't look sexy. 

“Ligaya tara na,” I heard her friend call her name. tsk Ligaya ha? Interesting name.

“Libog lang ‘yan,” biulong naman ng baliw kong kaibigan.

“Sira,” I smiled while we entered the bar.