Chapter 5

PARANG binuhusan ng malamig na tubig si Amanda nang makita ang mukha ng taong mag-i-interview sa kanya. Dahil nang magtagpo ang kanilang mga mata, tila may bombilyang pumitik sa turnilyo ng utak niya at isang eksena ang naalala. Hindi niya inasahang maalala niya ang nangyari noong gabing nalasing siya at nagising sa isang kuwarto.

Malinaw na malinaw na tumatakbo sa utak niya ang halik nito at pakiusap niya sa lalaking ito na halikan siya. 

Mariin siyang napailing habang umaatras. “Impossible,” bulong ni Amanda habang mahigpit ang pagkakahawak sa kanyang sling bag. 

“Sir--”

“Can you leave us alone, Shane?” Nilingon nito sandali ang babae na agarang tumango at iniwan silang dalawa. 

“Remember me now, baby,” nakangising sambit ni Eric nang tumayo siya at humakbang para lapitan si Amanda. Pero mabilis na lumayo si Amanda at sunod-sunod na umiling.

“H-huwag kang lalapit!” sigaw niya. 

She can’t believe na galit siya kay Nico dahil niloko siya nito, pero sa araw rin na ’yon ay nagpahalik siya sa iba. Mas worse pa ang ginawa niya kay Nico lalo na at wala pa silang official break up nito.

“Why?” 

“Basta huwag kang lalapit!”

“Baka nakakalimutan mong akin ka na, Amanda. Pagmamay-ari na kita dahil minarkahan na kita.” Seryosong saad nito. 

“How could you say that? I don’t even know you!” sigaw ni Amanda.

‘Bakit ba kasi ako nagpakalasing nang gabing ’yon.’ Palihim niyang sermon sa sarili at kung hindi lang kaharap ang lalaking ito’y malamang na binatukan na rin niya ang sarili. 

“Noong gabing hiniling mong halikan kita, kapalit no’n ay magiging akin ka.” 

“Lasing lang ako at nag-take advantage ka naman! Pagkatapos sasabihin mo sa akin ngayon na pagmamay-ari mo ako. How dare you!” sigaw niya pero seryosong tingin lang ang isinukli ni Eric sa kanya. 

“Then, I will introduce myself to you. I’m Enrico Saldivar. The CEO of this company and you’re in my territory.” Matigas nitong sambit. Seryoso habang walang kurap na nakatingin kay Amanda. “And you’re hired as my personal secretary,” dagdag pa niya.

Nanlaki ang mga mata ni Amanda at napailing. 

“I’ve changed my mind. Hindi na ako mag-a-apply sa company na ito. And for your information, Mr. Saldivar, I’m not a thing that you can own!” sigaw niya at tinalikuran si Enrico palabas ng office na iyon. 

Mabilis siyang naglalakad palabas ng building na iyon habang nakakunot ang noo at mahigpit pa rin ang pagkakahawak sa kanyang sling bag. 

“Nahihibang na ba siya? Ano’ng akala niya sa akin, bagay na p’wedeng angkinin na lang?” bulong niya sa sarili nang tuluyan nang makalabas sa SGC building.  

Huminga pa siya nang malalim para mawala ang kanyang stress. Dahil maghahanap na lang ulit siya ng ibang a-apply-an, siguro naman ay maraming tatanggap sa kanya dahil graduate siya. 

“Makaalis na nga sa lugar na ito at baka mas lalong uminit ulo ko,” dagdag pa niya at inayos muna ang sarili bago naglakad palayo para pumara ng taxi. 

Habang naglalakad ay tumunog ang kanyang cellphone kaya hinanap niya iyon sa loob ng sling bag niya. Dahil doon ay hindi niya napansin ang makakasalubong at nabunggo niya ito sa balikat. 

“Ouch! Are you blind?” sigaw ng nabunggo niya. Hindi niya ito nilingon at yumuko lang. “I’m sorry, Miss.” At muling naglakad palayo. 

“Stupid.” Narinig pa niyang bulong ng babae. Pero pinigilan niya ang sariling huwag na lang patulan dahil baka sa babaeng ’yon mapabuhos ang init ng ulo niya. Dumiretso na lang siya ng paglalakad at tiningnan na lang kung sino ang nag-text sa kanya. Nang makita ang pangalan ng kanyang Auntie ay tila napawi ang init ng ulo niya. 

“Kapag maaga ka nakauwi, daan ka sa shop ko, sabay na tayong mag-lunch. Ingat ka sa biyahe mo.” 

Napangiti siya sa text na iyon ng Auntie niya at agad na nagtipa ng reply. “Okay, see you, Auntie.” 

Pagkatapos niyang i-send ay pumara na siya ng taxi at nagpahatid doon. Mas mabuti pang dumiretso na lang siya roon at bukas na lang ulit mag-apply. Gusto muna niya mag-relax sandali dahil sa maagang stress na nangyari.  

NANATILING nakatayo si Eric sa puwesto niya nang umalis si Amanda. Seryoso at nakatiim bagang siyang nakatingin sa pintuan na nilabasan ni Amanda. Hindi siya makapaniwalang tumanggi itong magtrabaho sa kanya, samantalang maraming babae ang nag-uunahan para makuha ang posisyon na iyon. Hindi niya matanggap na tinanggihan siya ng isang babae. 

“Walang tumatanggi sa akin. Kaya sisiguraduhin kong makukuha rin kita, Amanda,” sambit niya. 

Kasabay no’n ay natigilan siya nang muling bumukas ang pinto ng office niya. Akala niya’y bumalik si Amanda pero nang makita kung sino ang pumasok ay napaiwas siya ng tingin at naglakad pabalik sa swivel chair. Napansin niyang tila badtrip ang mukha nito.

“What happened to you and what are you doing here, Diana?” seryoso at walang emosyon niyang tanong nang hindi tinitingnan ang babae. 

“My God! I need to calm myself. There's a stupid girl who bumped me. Gosh! It stressed me out,” pagmamaktol nito na may kasama pang irap. 

Napaismid lang siya sa sinabi nito. Kilala niya si Diana, may pagka-spoiled brat ito kaya alam niyang ang kinukuwento nito’y alam niyang hindi sinasadya kaya imbes sumagot, nagtuon na lang siya sa mga folders na nasa ibabaw ng mesa niya. 

“Anyway…” Tumigil ito na tila kinukuha ang atensyon niya pero hindi siya lumingon. “I’m here para sabihin sa ’yo na gusto ka makita ni Daddy.” 

“My schedule is full. I have no time to meet your Dad.”

“Uh...kung may free time ka na,” sambit nito pero hindi na siya sinagot ni Eric kaya na-curious siya sa pinagkakaabalahan nito. Sinubukan niyang dungawin ang binabasa nito pero naagaw ng isang papel ang pansin niya.

Ang resume ni Amanda na nakapatong lang sa table ni Eric. Kinuha niya ito at binasa. 

“Amanda Lopez? This girl. Bakit nandito ang resume ng babaeng ’yon?” sambit nito sa sarili na siyang umagaw ng pansin naman kay Enrico. Isinarado niya ang folder na hawak at tiningnan si Diana.

“Do you know...her?” tanong niya. Nagulat pa si Diana kaya nabitawan niya ang papel na nahulog sa sahig kaya kinuha niya pa at ibinalik sa mesa.

“Of course! I do know her. Anak siya ni Daddy sa una niyang asawa. Gustong-gusto siyang mapansin at mahalin ni Daddy pero Dad is too busy taking care of me that’s why he doesn't care about her.” Tumigil ito at tumitig sa kanya. “Why did you ask and why is her resume here?” Nakakunot noo nitong tanong.

Nagulat siya pero hindi niya iyon ipinahalata. Tila mas lalo pa siyang naging interesado kay Amanda dahil sa narinig niya. 

“Wh--” 

“Yow!” 

Sabay silang napalingon sa biglaang nagsalita na si Dale. Nakangisi itong nakatingin sa pinsan niya. Pero masamang tingin lang ang ipinukol sa kanya ni Eric habang nagtataka naman na tiningnan ni Diana si Dale.

“Umuwi ka na, Diana. Tell your Dad that I’m busy.”

“Pero--”

“Just leave.” 

Padabog itong tumayo at nagmartsa palabas ng opisina. Napasandal na lang si Eric sa likod ng kanyang swivel chair habang naupo naman si Dale sa upuang inalisan ni Diana.

“I heard everything, pinsan.” Napatingin siya sa pinsan niya dahil sa sinabi nito pero hindi siya nagsalita. “At may naisip akong plano para mapalapit ka sa kanya,” dagdag nito. Nakuha no’n ang atensyon niya kaya napaayos siya ng upo.

“What do you mean?”

“Bakit hindi mo gamitin ang Daddy ni Diana para mapalapit ka sa kanya? Malapit ka kay Tito Apolo, right.”

Napaisip siya sa sinabi ni Dale. He has a point. 

“At puwede mo rin gamitin si Diana para naman kay Tito Apolo.” Tumingin siya kay Dale at hindi na napigilang mapangisi. Pinagsalikop niya ang kanyang dalawang kamay habang nangingiti.

May paraan na siya para gawing secretary si Amanda. 

“Pero, pinsan…” Muling pagkuha ng atensyon niya ni Dale. “There are consequences--”

“I don’t care. F*ck that consequences. Girls are good at playing. Kung hindi ka marunong sumabay sa laro nila, ikaw ang maiisahan.”

“But, wala naman kinalaman--”

“Pare-pareho lang ang babae. Kaya kapag sinabi kong akin siya, akin siya. I want her so she’ll be mine. Kahit ano’ng paraan pa ’yan, aangkinin ko siya,” sambit niya habang nakakuyom ang kamao. Gusto niyang maranasan din ng mga babae kung paano maiwan at masaktan at wala siyang pakialam kung sino man ang masasaktan niya. 

Nagkibit balikat na lang ang pinsan niya sa kanyang sinabi dahil alam niyang wala na rin itong magagawa.

Kahit hindi siya sigurado kung para pa rin ba ’yon sa pustahan o iba na ang dahilan niya. 

NGUNIT lingid sa kanilang kaalaman na narinig lahat ni Diana ang kanilang pinag-uusapan. Nakakuyom ang kamay dahil hindi niya nagustuhan ang sinabi ni Eric. 

“Hindi ako papayag,” bulong niya at umalis na sa harapan ng opisina ni Eric. 

Habang naglalakad palabas, kinuha niya ang cellphone sa kanyang sling bag at tinawagan ang ama. 

“Gagawa ako ng paraan para masira ang plano nila. Sa paraang magagantihan kita Enrico sa pananakit mo at ang ingratang half-sister ko. Dahil magpapagamit ako sa inyo pero sisiguraduhin kong ako ang mananalo sa larong gusto ninyo,” bulong niya sa sarili habang nagpupuyos sa galit na tinatahak ang daan palabas ng SGC building.