SOLLAIRE
LUCKILY maaga kaming nakarating sa chambers. Wala pa nga rito ang mga asawang nagrereklamo sa akin pati na ang judge na magoobserve sa magiging paguusap namin ngayon. Sana nga ay ma-settle na ang lahat dahil ayoko talaga na mapasara ang pinakamamahal kong negosyo.Pangako, right after everything is settled, I will carefully pick my clients na. Ayoko na ma-stress sa ganito at ayoko na rin na magalit sa akin si Zion. He's all I have, Iyon bang nakakaintindi at nakakatiis sa ugali ko. Hays, I don't know what I will be without him kaya ayaw ko na siyang bwisitin."Aga aga natin sila naman pala 'tong late. Ka-imbyerna." Reklamo ni Nate habang boring na boring na nilalaro ang briefcase ni Zion.Bawal kasi kaming mag dala ng phone dito sa loob because the judge can't risk having the chamber conversations out.Zion, looking tired, yawns. "Ganyan talaga. They're late on purpose. Gusto kasi nila ma-intimidate nila tayo when they walked through the door. It is very usual. Ina-advise ko rin sa mga clients ko yang ganyan." He shared.Sus. Intimidate my ass. Baka sila pa ang ma-intimidate sa akin. But I have to remember na I have to be soft here. Hindi ako pwedeng mag tapang tapangan. Ngayon lang naman, pag tapos nito ay pwede na ulit akong maging dragonita."Ooops, I think sila na yan." Nate whispered when we heard footsteps and noise on the hallway.Napaupo na lang ako ng diretso. Bago pumasok ang mga tao sa loob ay humirit pa ng paalala si Zion."Remember, you are not a dragon today. Instead, you are an angel with twice as much of a halo above your head."I nodded and put in a fake sweet smile. Medyo napa simangot na lamang ako nang makita ko ang asawa ni Zuniga na malaki ang ngiti at malakas ang tawa habang naka sukbit ang kanyang kamay sa judge. My ghad, is he fvcking this old judge man as well? Wala nang pinatawad ang malanding ito.Kaya pala kailangan kong magpakabait ngayon dahil kahit anong mangyari, matik na pabor na ang gurang na judge na ito sa mga asawang nagrereklamo sa akin."Judge Tamayo, how are you?" Magalang at naka ngiting bati ni Zion sa matandang judge.The judge smiled. "Oh, ikaw pala yan Zion. I wasn't aware that you're handling this matter.""Yes, Your Honor." Tumabi si Zion para maipakita kami ni Nate sa Judge. "This is my client, Sollair, and her assisstant, Nate.""Good morning, Your Honor." sabay at magalang na bati namin ni Nate.The judge smile at us. Mukha naman pala siyang mabait, siguro naman he will give us a fair chance at this meeting and he will not be bias."All right, let us start this meeting para maaga tayong matapos. I have two divorce hearing to attend after this."Agad kaming umupo sa mahabang lamesa. Ang panig namin ay nasa kanang upuan at dahil hindi naman occupied ang lahat ng upuan dahil tatlo lang kami ay ginamit ang sobrang upuan ng mga tao na nasa kabilang panig.Sinusubukan kong hindi sila tignan dahil ayoko naman na ma-intimidate ako sa kanila. As much as possible, gusto ko mag mukha na wala akong pakielam sa kanila. In short, gusto kong mag mukha na isa akong unbothered person kahit na ang katotohanan ay kulang na lang na sumabog ang puso ko sa sobrang bilis ng tibok nito dahil sa kaba."I understand that this is about your..." Napahinto si Judge at tumikhim, parang hindi ito makapaniwala sa nababasa niya sa file. "G-giving service to businessmen that happens to be these women's spouses."Judge Tamayo looks at me at sa tingin na yan ay alam ko na hinuhusgahan na niya ako. "Can you tell mo more about this business of yours?" He asks.I smiled and nodded. I sat up straight and looked him in his eyes para mas mag mukha akong confident. "Yes, Your Honor. I established my business years ago, and in this business, every year, pumipili ako ng isang lalaki para maging boss ko at maging secretary nila ako. And in this business, I provide them companionship where they can be comfortable enough to share their hidden feelings with me."Judge nods, "So, basically, you are playing as their therapist?"I heard the wives giggle, yung parang nangiinsulto ba."Yes, Your Honor. I did this service to help these men's mental health. I provided them a companion, but more likely, I provided them a friend."Biglang napatahimik ang mga tao sa silid. Para bang wala silang ma-rebat sa sinabi ko. Eh iyon naman kasi ang totoo.Nag patuloy pa ako sa sinasabi ko, "Most of these men, Your Honor, are seen as strong dahil sa business tycoon image nila, but what people does not know is these men are one of the most loneliest people. Why? Because most of the people in their lives are not trust worthy because it is common for these people to befriend them due to their money..."Natahimik ulit ang silid pero hindi na ako ulit nag salita pa. Hinayaan ko na magkaroon ulit si judge ng sasabihin."Well, I can say that all of that is true. But however, you are being accused of having sexual intercourse with some of these men and these are crucial accusations dahil pwede kang sampahan ng opisyal na kaso rito if all of these are proven true."Sasagot pa sana ako nang biglang sumagot si Zion. "Your Honor, it is right that my client did have sexual intercourse with some of her clients, but those men are single and we have all of the client's file that could prove this.""We don't have to bring evidences as of the moment. Today, we will try to resolve this issue as much as possible." Judge Tamayo said.Napatanggo na lang si Zion."How about the other side?" Tanong ni Judge sa mga asawang nagrereklamo sa amin.Syempre, as expected, nauna mag salita ang asawa ni Zuniga."Well, nag usap usap na kami ng mga asawa ng kliyente ni Sollaire and we've come to a decision not to file a case against her if she agreed to make a public apology containing of every thing she did."What the fvck? Ain't no way I'm doing that shit."Fuck no, Zion. A public apology? That's bullshit!" Pabulong kong sigaw sa tenga ni Zion."You don't have a fucking choice, Sollaire. Either this or thet kick you out of your business." Inis niya ring bulong sa akin.Napatingin kami nang biglang mag salita si Judge Tamayo. "Well, that seems fair with all of the emotional and psychological effects these events had brought into these wives life. May I ask for your alternative in case the conditions are not met?"Zuniga's wife smiled. "If the conditions are not met, we wan't her business to be out. Para hindi na rin siya makapanira pa ng relasyon at pamilya."Nag pintig ang tenga ko at kumunot ang noo ko. Kung pwede ko lang hablutin ang buhok ng babaeng ito mula sa kabilang lamesa at ginawa ko na."This court will give you two weeks to adhere with the conditions said. We expect you to follow---""Fuck no."Napatingin ang lahat sa akin ng dahil sa sinabi ko."Excuse me?" Nalilitong tanong ni Judge Tamayo.Bahagya akong kinurot ni Zion sa ilalim ng lamesa. "Your Honor, what my client means is that--""What I said is..." I sighed. "Fuck no."At kinuha ko na ang bag ko at tuloy tuloy na lumabas ng chambers.ZIONAfter Sollaire walked out, all of us are stunned at walang nagsasalita ni isa man lang. However, sobrang daming mura na ang nasasabi ko sa utak ko because what the hell did just happened?Judge Tamayo knows me as an honorable lawyer. He knows that every case I present, I will mostly win. If not, I will lose it honorably. Pero itong ginawa ni Sollaire? I am sure that my career is forever stained in Judge Tamayo's head.From now on, in his head, I am a lawyer who let my client disrespect me in his presence.Bumalik na lang ako sa aking huwisyo nang maramdaman ko ang pagsiko at marinig ko ang pagbulong sa akin ni Nate."Huy, speak up." Nate whispered.Doon ko na lang napagtanto na naka tingin na sa akin ang lahat."A-ah...." Panimula ko dahil wala akong masabi. "I would like to apologize for that, Your Honor-- everyone. It seems that Ms. Sollaire-- my client-- is overwhelmed.""That is not an excuse!" Zuniga's wife blurted out. Alam kong inis na inis siya dahil hindi umayon sa kany
SOLLAIRE I went straight home after walking out of the chambers two weeks ago. YES. Dalawang linggo na ang nakararaan simula noong mag walk out ako mula sa mga nagrereklamo sa akin, kay Judge Tamayo, Nate, at si Zion. Because when I heard the word 'public apology' I know na hindi ko kayang gawin iyon. At kung ano man ang rason, dahil iyon sa mga magulang ko. I don't want them na pagtawanan ako pag nakita nila ang public apology ko dahil baka ang isipin nila ay isa akong malaking disappointment at hindi ko kayang bumuo ng matinong buhay nang wala ako sa puder nila. Noong mga unang araw matapos akong mag walk out, maraming text at calls sa akin si Zion. Lahat iyon ay puro hindi nasagot. I know that he is angry. Of course, pinahiya ko siya sa harap ni Judge Tamayo. Tama lang na magalit siya sa akin at alam ko naman na deserve ko iyon. Pero si Nate, hindi lang ako sa text at tawag kinulit pero andito rin siya sa apartment ko ngayon. Kahit nga ilang beses ko na siyang palayasin ay hin
VERNONWHAT in the mader fvcking shit is happening in my office?Nakakalat nanaman lahat ng papel at naka lapag lang ang mga office folders sa sofa. Napaka gulo nga kaya hindi ako makapag trabaho nang maayos. Simula rin nang makita ko kung gaano kakalat ang office ko ay uminit na rin ang ulo ko bigla.Hindi ko naman ito maiuutos kay Jane dahil nasa staff meeting siya kasama rin ng mga ilan sa mga staff dito sa CEO floor. If only I have a secretary, hindi ko na poproblemahin ito.Kaya lang wala nga akong secretary, so what else can I do to solve this irritating problem?"Shit, of course, I have to do this myself." I whispered then I began organizing the papers that is on my table.Wala pa nga ako sa kalahati ng ginagawa ko ay bigla nanaman akong nairita. Hindi ko kasi gets kung paano ayusin ang mga papeles na ito at kung ano ba ang mga papel ang dapat magkasama. When I took a glance at the papers that is on the floor and the folders that is sitting quietly on my sofa, napaupo na lang a
SOLLAIREWhen Zion arrived, we were immediately greeted with his serious face.No one attempted to greet him nor speak with him in anyway. Para bang bumigat ang aura nga paligid nung dumating siya. Bakit ko ba nararamdaman na may ibabalita siyang hindi maganda?Instead of greeting me with a hug and a kiss on the cheek katulad ng lagi niyang ginagawa, he went straight to the kitchen para uminom ng malamig na tubig na galing sa ref.Nate is looking at me, obviously asking what to do. Hindi niya pa kasi nakakasalamuha si Zion na ganito kasungit. Zion is the most patient and understanding man ever.Bumigat nanaman tuloy ang pakiramdam ko nang maalala ko na ako ang dahilan kung bakit siya nagkakaganito. If only I said sorry publicly, hindi naman ito mangyayari sa amin. Ang kaso nga lang, hindi ko iyon kaya. I can't let my parents be satisfied on seeing what kind of disappointment I am at hindi ko rin gusto na makita nanaman nila kung saan ako nakatira. Kung nalaman nila, they're just goi
SOLLAIREIt's the paintings that I asked them to take out first. Isang buong truck ang okupado ng mga paintings sa building ko. Paano ba naman halos mag mukha nang museum ang office building ko dahil sa karamihan ng mga kliyente ko ay nagbibigay sa akin ng mga painting at iba pang mga art works.Kahit nga hindi ko na sila kliyente ay patuloy pa rin nila akong binibigyan ng mga regalo. Mayroon tuwing okasyon ng Valentine's day, Christmas day, New Year's day, Halloween Day, at siyempre ang aking birthday.Ito rin siguro ang isa sa mga mamimiss ko, ang mga mababait kong kliyente. Pero hinding hindi ko mamimiss ang mga asawa nila. Hindi naman lahat ng asawa ng mga naging kliyente ko ay may masasamang ugali, pero karamihan sila ay ganon."Ma'am, ito po saan?" Tanong ng helper habang nakaturo sa painting na naka sabit malapit sa elevator ng third floor.Napasimangot ako. "Tapon niyo na lang po kuya, or kung gusto ninyo, inyo na lang. Pwede niyo po iyang ibenta, nasa seventy thousand ang pre
AVON "Miss Avon, galit na galit po yung isang considered candidate. Bakit daw po siya nareplace sa pwesto? He said that he was getting ready to join the program. I don't know what to tell him po." Lesley, one of my operating staff said while her head is down. "Lesley..." I softly called and approached her. I lifted her head using my finger. "If they intimidate you, intimidate them back. Drop that call. Him being angry only proves that he is not that worthy to be in our program. Come back when you are finish dropping that call." When Lesley turned around and walked out of my office, I sighed. I am just so glad that I did not accept that candidate or else one of my girls would have to deal with that kind of attitude. Napalingon na lang ako ulit when the door opens. "You dropped the call?" I asked her. Lesley nods, but I can still sense that she was frustrated being shouted at minutes ago. Oh dear... "Sit down, dear." I commanded her. When she sat down, I poured her a gl
VERNON "Jane, can you please clean up just a little bit in my office? I am so worn out and I am going home." I kindly ask her. Alam ko na hindi naman part ng trabaho niya ang mag linis ng opisina ko but she's not doing anything since this morning dahil time off muna kami sa mga meeting. She frowned and made a glimpse inside my office. Napangiwi ito. "You sure a little bit cleaning lang kailangan ng office mo? Parang dinaanan ng sampung manok at hinalukay eh." She frankly said. Napangiwi na lang din ako. Kahit kailan talaga, Jane keeps me at my place. She humbles me. "Yeah yeah, just clean it and I'll take this day as your double pay day." Inilapag ko sa lamesa ang susi ng opisina. "Lock it when you are done." Kung kanina ay nakangiwi siya, ngayon ay abot tainga na ang ngiti niya. "All right, boss. You got it." Habang palabas ako ng building ay hindi na ako nakabati sa mga empleyado na bumabati sa akin. Not to be rude but sobrang totoo na worn out talaga ako. Paano ba nama
SOLLAIRE Two days before the event of Miss Night, I have been visited by their staff. Sinukatan nila ako at kung ano ano pa ang ginawa sa akin para lang masiguro na maayos ang itsura ko sa darating na araw na iyon. I still can't click it up on my mind dito sa bagay na gagawin ko. Ang feeling ko kasi, para ibinebenta ko ang sarili at katawan ko kapalit ng pera. But anyways, I have to do this to save myself from being caught in a situation that I do not want to be in. Bukas na iyong programa pero ito pa rin ako at hindi okay. Bukod sa iniisip ko ang negosyo ko na nagsara ay may mas higit pa ron na iniisip ko. Ang unang plano ko tungkol sa kasal ay ikasal sa pinakamamahal ko na si Carlo. Ang plano namin noon ay simpleng kasal lang pag nakaluwag luwag na kami. Naisin man namin na agad agad na magpakasal noon para wala nang kawala pa sa isa't isa ay inipon na lang namin ang pera para sa paghahanda sa panganganak ko. Kaya masikip sa dibdib ko ang Miss Night na ito. Hindi ito an
VERNONTahimik ang biyahe pauwi mula sa dinner kina Zion. Ramdam ko ang bigat ng atmosphere, kahit na si Sol ay pilit na binabasag ang katahimikan. Hinawakan niya ang kamay ko mula sa kanyang upuan, pero hindi niya maitagong iniisip pa rin niya ang nangyari kanina."Sorry, Vernon," mahina niyang sabi. "Hindi ko inakala na magiging ganoon si Zion."Hindi ko agad sinagot. Instead, I tightened my grip on the steering wheel, iniisip kung paano ko i-eexplain kay Sol na wala akong problema kay Zion, pero hindi ko rin kayang palagpasin ang asal niya. I get it, protective siya sa best friend niya. But there's a line, and tonight, he crossed it."Sol," sagot ko sa wakas, hindi inaalis ang tingin ko sa kalsada. "I understand kung bakit siya ganoon. Pero honestly? Hindi ko gusto na parang sinusukat niya ako, as if I'm not good enough for you."Napabuntong-hininga siya. "Hindi naman ganoon ang intensyon niya. Zion is just... he's always been like that. Overprotective. Alam niya kasi ang lahat ng
SOLLAIREWe went home peacefully after that matter with Cloud. We even went days without any argument. I managed to pick wedding dresses-- four of them actually. Two choices for the ceremony and two choices for the reception.But I still have one thing in my mind. My family. By family, I mean Nate and Zion. Sila lang naman ang itinuturing kong pamilya.Ngayong araw naman at kailangan naman naming pumunta sa Rizal para sa aming cake tasting. Sinadya talaga namin na dito magpagawa because Vernon remembers a cake shop in San Mateo that sells quality pastries and cakes.Tahimik ang biyahe habang nagmamaneho si Vernon. Sumasagi sa isipan ko kung paano ko sisimulan ang usapan tungkol kay Nate at Zion. Gusto kong maging maayos ang lahat, lalo na sa pagitan niya at ng dalawang pinakamalapit kong kaibigan.Sinulyapan ko siya, at nang mapansin niya, ngumiti siya. "Anong iniisip mo, Sol?" tanong niya tonong kalmado ang boses.Huminga ako nang malalim at ngumiti pabalik. "May gusto sana akong pag
SOLLAIRENakangiti akong tumingala kay Cloud, naglalagay ng konting lambing sa boses ko. “Cloud, what a chance. Ano bang ginagawa mo rito sa Shangri-La?”Sumandal siya sa sofa at umayos ng upo na para bang gusto niyang magpasikat. “Oh, I have a meeting here. Alam mo na, business stuff.” Ngumiti siya ng malapad habang sinisipat ako mula ulo hanggang paa. “Pero mukhang maswerte ako ngayong araw at nakita kita.”Ngumiti ako ng bahagya at inirapan siya ng konti, kunwari naiinis. “Flattery won’t get you anywhere, Cloud.” Pero sa loob-loob ko, perpekto ang tiyempo niya.“Alam mo naman ako, Sollaire. I always try.” Nagbigay siya ng kindat na alam kong signature move niya para magpa-cute at magpapansin sa akin. Hinawakan ko ang tasa ng kape ko at nagsimula nang magkwento tungkol sa hindi ko pa natutuloy na kasal at sa pagka badtrip ko kanina. "You know, maswerte ka siguro ngayon kasi medyo bad mood ako." Tumingin ako sa kanya nang direkta sa mata. "Kailangan ko ng distraction."Napataas ang
SOLLAIRE "Isn't it cute?" I asked him habang hawak hawak ko ang tela ng puting dress na nakasuot sa manequin ng high end store rito sa BGC. Matingkad ang pagkaputi ng tela at hindi gaanong maraming bato kaya alam ko na magaan lang ito kapag isinuot ko na. Tinapik ko muli si Vernon na para bang lutang. "Huy. Kinakausap kita." Bahagya itong napatalon. "What?" I sighed. Hindi ko alam kung bakit para bang lutang siya ngayong araw. Kumpleto naman ang tulog naming parehas at parehas din naman kaming may kain. "Tinatanong kita kung cute ba tong dress." I said, poker faced. He slightly smiles at hinawakan ang dress na para bang ito ang pinaka interesadong bagay na mayroon ngayon sa mundo. "It is very cute and I know that this will suit you for the day that--" He cleared his throat. "W-we get married..." at napaiwas ito ng tingin sa akin. I sighed. Why the fuck is he acting like this? Para bang takot na takot siyang magpakasal sa akin? Akala ko na ito ang gusto niya? That is
VERNON Nagising ako nang biglang balagbag na bumukas ang pinto. "What the hell?" Naaalipungatan kong kinuskos ang mata ko para makita kung sino ang bigla bigla na lang pumasok sa opisina. "The hell are you doing here?" "Well, Jane called me. She said that you've been camping here for two straight days." Ani ni Casper. Umupo na ito sa single sofa at inilapag ang pagkaing dala dala niya para sa akin. May dala itong chinese food at hindi nito kinalimutan ang paborito kong orange chicken at fermented soy noodles. Kahit inaantok pa ay napilitan akong bumangon. Alam ko naman na hindi ako titigilan ni Casper. "Ano pa sabi ni Jane sa iyo?" I asked him while I was helping to prepare our food. Para kay Casper, lunch na ang pagkaing ito, pero para sa akin ay breakfast pa lamang. Ngayon pa lang ako kakain ng unang meal ko ngayong araw. Casper started eating his favorite dumplings. "Sabi niya, hindi raw talaga niya alam kung bakit ka magkakaganyan. But she figured that it is about So
VERNON "Let's go." I immediately packed our things. Inilagay ko ito sa bag na dala namin. While sobbing, tumingala ito sa akin at nagtanong, "What?" "I said let's go. Uwi na tayo kay Mustang." Ani ko habang busy pa rin sa pagaayos. "Bakit uuwi na tayo?" Tanong niya. Bakit ba parang ayaw niya pa umalis sa lugar na to? Nakuha na naman niya ang sagot na gusto niya. Narinig na niya ang dapat niyang marinig mula kay Carlo. Carlo wants her to stay away from his family. Malinaw na malinaw iyon. "Bakit? Ayaw mo pa bang umuwi? Ano pang gagawin mo rito?" Tanong ko habang tinitignan siya na parang pilit kong itinatatak sa utak niya na tapos na kami sa lugar na to. She shook her head. "I don't know. Ayoko pang umuwi--" "Kahit naman na dito ka pa tumira, hindi ka na mahal ni Carlo." Napa angat ang tingin sa akin ni Sollaire at bigla nitong hinablot ang tsinelas na nasa kanyang baba at ibinato sa direksyon ko. Hindi ako tinamaan but I am sure that she was aiming to hit me directly. P
SOLLAIRE I waited for a whole day to let my emotions decrease a little. Vernon had rented a room para dito ako pagpahingain. Isang room lang ang available kaya iisa lang ang kwarto namin. At sa kasamaang palad din ay iisang kama lamang ang para sa amin. But I didn't really care. Iyak lang ako nang iyak buong araw, at ngayon na sumapit na ang gabi ay nakatulala lamang ako habang nakahiga sa kama, ang mukha ko ay nakasandal sa unan. Naramdaman ko na bumigat ang kama. Dumating na pala si Vernon galing doon sa mansion. "Hey. Nasilip ko na si Mustang. Nasabi ko na rin lahat, ayos lang daw siya ron at kaya naman niya. Medyo nakakalakad na naman." Ani niya. Tumango lamang ako at hindi na kumibo. Wala talaga akong energy. Hindi ko kayang kumilos o ni magsalita man lang. Sobrang kirot at bigat ng puso ko, yung para bang hindi ko alam kung ano ang gagawin ko pag tapos ng lahat ng nalaman ko. "Sol, you can not be like this. Come on. Bangon ka." Tinapik tapik ni Vernon ang balikat k
CARLO "Break na muna ako, wala pa namang customer." Pagpapaalam ko sa kasama ko ngayon sa coffee bar. Alas tres na kasi at ang mga tao ay nasa pool area. Mamayang bandang alas singko pa naman ang karaniwang dagsaan ulit dito ng mga magkakape, bandang alas otso naman ang mga gustong uminom ng alak. Pumunta na ako sa sikretong pwesto sa likod ng resort kung saan maganda ang tanawin. Onti lang naman ang nakaka alam ng pwesto na ito kaya malaya ako rito na humipak ng sigarilyo. Ilang taon na rin ako rito sa Batanes. Kung noong una ay labag sa loob ko ang konsidyon kung bakit ako andito, iba na ngayon. Ngayon na andito na si Mandy na katuwang ko sa buhay ay hindi ko na naiisip ang buhay ko noon. Ang buhay ko noon sa probinsya ay mahirap. Lalo na para sa akin na high school lamang ang natapos at binubuhay ang sarili sa pagsasaka at pagtitinda ng mga gulay. Kung noon ignorante ako sa labas na buhay mula sa pagsasaka, ngayon ay marami na akong bagay na alam. Pati nga ang mga kape
SOLLAIRE Nakatitig lamang ako sa entrance ng bar. Nanginginig ang buong katawan ko at halos parang hindi ako makahinga. Sumabay pa ang pagkulimlim ng langit ngayon. Grabe raw ang mga bagyo sa Batanes lalo na at napapalibutan ito ng tubig. Hindi ko rin alam kung makakabalik kami agad sa siyudad lalo na at may nilabas na rainfall warning na magtatagal ng isang linggo, more or less pa iyon. Pero walang makakatalo sa dilim at bigat na nararamdaman ko ngayon. Hindi ko kasi alam kung anong mangyayari sa buhay ko pag tapos ko siyang makita. Will he take me back? Because I am willing to rebuild everything with him. I don't care about my contract with Vernon. Just one word from Carlo na gusto niyang subukan ulit, aabandunahin ko lahat. I've done it before, I can do it again now kung para sa rason na gusto ko. "So, what now? Tatayo ka na lang ba riyan?" Bumalik ako sa hwisyo nang marinig ko ang boses ni Vernon. Hinablot ko sa bunganga niya ang yosi na hinihipak niya at sinamaan it