Novels by JocelynMDM

SOLLAIRE "Isn't it cute?" I asked him habang hawak hawak ko ang tela ng puting dress na nakasuot sa manequin ng high end store rito sa BGC. Matingkad ang pagkaputi ng tela at hindi gaanong maraming bato kaya alam ko na magaan lang ito kapag isinuot ko na. Tinapik ko muli si Vernon na para bang lutang. "Huy. Kinakausap kita." Bahagya itong napatalon. "What?" I sighed. Hindi ko alam kung bakit para bang lutang siya ngayong araw. Kumpleto naman ang tulog naming parehas at parehas din naman kaming may kain. "Tinatanong kita kung cute ba tong dress." I said, poker faced. He slightly smiles at hinawakan ang dress na para bang ito ang pinaka interesadong bagay na mayroon ngayon sa mundo. "It is very cute and I know that this will suit you for the day that--" He cleared his throat. "W-we get married..." at napaiwas ito ng tingin sa akin. I sighed. Why the fuck is he acting like this? Para bang takot na takot siyang magpakasal sa akin? Akala ko na ito ang gusto niya? That is

VERNON Nagising ako nang biglang balagbag na bumukas ang pinto. "What the hell?" Naaalipungatan kong kinuskos ang mata ko para makita kung sino ang bigla bigla na lang pumasok sa opisina. "The hell are you doing here?" "Well, Jane called me. She said that you've been camping here for two straight days." Ani ni Casper. Umupo na ito sa single sofa at inilapag ang pagkaing dala dala niya para sa akin. May dala itong chinese food at hindi nito kinalimutan ang paborito kong orange chicken at fermented soy noodles. Kahit inaantok pa ay napilitan akong bumangon. Alam ko naman na hindi ako titigilan ni Casper. "Ano pa sabi ni Jane sa iyo?" I asked him while I was helping to prepare our food. Para kay Casper, lunch na ang pagkaing ito, pero para sa akin ay breakfast pa lamang. Ngayon pa lang ako kakain ng unang meal ko ngayong araw. Casper started eating his favorite dumplings. "Sabi niya, hindi raw talaga niya alam kung bakit ka magkakaganyan. But she figured that it is about So

VERNON "Let's go." I immediately packed our things. Inilagay ko ito sa bag na dala namin. While sobbing, tumingala ito sa akin at nagtanong, "What?" "I said let's go. Uwi na tayo kay Mustang." Ani ko habang busy pa rin sa pagaayos. "Bakit uuwi na tayo?" Tanong niya. Bakit ba parang ayaw niya pa umalis sa lugar na to? Nakuha na naman niya ang sagot na gusto niya. Narinig na niya ang dapat niyang marinig mula kay Carlo. Carlo wants her to stay away from his family. Malinaw na malinaw iyon. "Bakit? Ayaw mo pa bang umuwi? Ano pang gagawin mo rito?" Tanong ko habang tinitignan siya na parang pilit kong itinatatak sa utak niya na tapos na kami sa lugar na to. She shook her head. "I don't know. Ayoko pang umuwi--" "Kahit naman na dito ka pa tumira, hindi ka na mahal ni Carlo." Napa angat ang tingin sa akin ni Sollaire at bigla nitong hinablot ang tsinelas na nasa kanyang baba at ibinato sa direksyon ko. Hindi ako tinamaan but I am sure that she was aiming to hit me directly. P

SOLLAIRE I waited for a whole day to let my emotions decrease a little. Vernon had rented a room para dito ako pagpahingain. Isang room lang ang available kaya iisa lang ang kwarto namin. At sa kasamaang palad din ay iisang kama lamang ang para sa amin. But I didn't really care. Iyak lang ako nang iyak buong araw, at ngayon na sumapit na ang gabi ay nakatulala lamang ako habang nakahiga sa kama, ang mukha ko ay nakasandal sa unan. Naramdaman ko na bumigat ang kama. Dumating na pala si Vernon galing doon sa mansion. "Hey. Nasilip ko na si Mustang. Nasabi ko na rin lahat, ayos lang daw siya ron at kaya naman niya. Medyo nakakalakad na naman." Ani niya. Tumango lamang ako at hindi na kumibo. Wala talaga akong energy. Hindi ko kayang kumilos o ni magsalita man lang. Sobrang kirot at bigat ng puso ko, yung para bang hindi ko alam kung ano ang gagawin ko pag tapos ng lahat ng nalaman ko. "Sol, you can not be like this. Come on. Bangon ka." Tinapik tapik ni Vernon ang balikat k

CARLO "Break na muna ako, wala pa namang customer." Pagpapaalam ko sa kasama ko ngayon sa coffee bar. Alas tres na kasi at ang mga tao ay nasa pool area. Mamayang bandang alas singko pa naman ang karaniwang dagsaan ulit dito ng mga magkakape, bandang alas otso naman ang mga gustong uminom ng alak. Pumunta na ako sa sikretong pwesto sa likod ng resort kung saan maganda ang tanawin. Onti lang naman ang nakaka alam ng pwesto na ito kaya malaya ako rito na humipak ng sigarilyo. Ilang taon na rin ako rito sa Batanes. Kung noong una ay labag sa loob ko ang konsidyon kung bakit ako andito, iba na ngayon. Ngayon na andito na si Mandy na katuwang ko sa buhay ay hindi ko na naiisip ang buhay ko noon. Ang buhay ko noon sa probinsya ay mahirap. Lalo na para sa akin na high school lamang ang natapos at binubuhay ang sarili sa pagsasaka at pagtitinda ng mga gulay. Kung noon ignorante ako sa labas na buhay mula sa pagsasaka, ngayon ay marami na akong bagay na alam. Pati nga ang mga kape

SOLLAIRE Nakatitig lamang ako sa entrance ng bar. Nanginginig ang buong katawan ko at halos parang hindi ako makahinga. Sumabay pa ang pagkulimlim ng langit ngayon. Grabe raw ang mga bagyo sa Batanes lalo na at napapalibutan ito ng tubig. Hindi ko rin alam kung makakabalik kami agad sa siyudad lalo na at may nilabas na rainfall warning na magtatagal ng isang linggo, more or less pa iyon. Pero walang makakatalo sa dilim at bigat na nararamdaman ko ngayon. Hindi ko kasi alam kung anong mangyayari sa buhay ko pag tapos ko siyang makita. Will he take me back? Because I am willing to rebuild everything with him. I don't care about my contract with Vernon. Just one word from Carlo na gusto niyang subukan ulit, aabandunahin ko lahat. I've done it before, I can do it again now kung para sa rason na gusto ko. "So, what now? Tatayo ka na lang ba riyan?" Bumalik ako sa hwisyo nang marinig ko ang boses ni Vernon. Hinablot ko sa bunganga niya ang yosi na hinihipak niya at sinamaan it

SAMSARA's I immediately sent a friend request to Skyler Han, and he accepted it right away. I've been hesitating to message him, though. It feels a bit embarrassing.Skyler comes across as very professional, even on social media. In his pictures, he is always with other wealthy people. They only wear suits or polo shirts. I haven't seen a single picture where they are not dressed up or presentable.When it comes to Lemery, she looks so different now. She is fair skinned and looks smooth, and she even straightened her once curly hair. It makes me a bit sad because I used to think her curly hair was beautiful.To stop myself from overthinking, I finally typed a message to Skyler.Samsara Sakura:Good day. You may not know me, but I'm sure your wife, Lemery, does. I am her friend from the province. I just wanted to ask how is she doing. If it's okay, I would like to get her personal account as well. Thank you, Mr. Skyler.As soon as I hit send, I felt a wave of embarrassment. And when

LANDON'sI felt her hands on my face. But I didn't feel anything. When you had received continuous hate from the girls you've dumped, it all becomes numb.The tall, petite girl in front of me was fueled by anger. So much anger that I could see the veins on her forehead. "What about all the sex we've had? We basically did it everywhere!" she shouted.I smirked at her, walked towards the bar, and poured some whiskey into a glass. "I told you what kind of person I was before I got involved down there." I said, pointing with my eyes towards her lower body. "I actually felt very welcomed down there. I don't know what you're fussing about.""And after that, you're just going to leave me!?" She threw one of her heels at me."Obviously." I replied calmly. "Besides, we were just fuck buddies. Nothing serious."Then she threw her other heel at me.If she was red before, she was even redder with anger now. Which is kind of sexy if you ask me."You're such a dick!" she shouted before picking up h

You might be wondering what happened after Miss Avon visited.Actually, I don't know either. All I know is that I did not get it. I mean, the idea? I totally understand it. If I ever agreed to accept her offer to join Miss Night and be one of the girls, I would have to sell myself to a billionaire. And yes, I completely understand that.But what I can't understand is why I would agree to sell myself. I'm not crazy, and I am certainly not desperate no matter what my situation is. Life is tough, but I never want to sell my body or my life for a large amount of money."Seriously? That's what she said? Word for word?" Sean was shocked at how long my story was. He could hardly believe it. "Who in their right mind would do that? Maybe it's a scam."I let out a deep breath. "No, I promise. If you saw what Miss Avon showed me, you would know that it is legit."It's true. From the red card to the pictures Miss Avon presented, I knew it was legit. I worked for a few months in the fraud departme

I'm still thinking about last night. Avon really kept me up. How was I supposed to know what agent they will send to my house? An agent sent by my boss to kill me because of my mess up yesterday. Or maybe one sent by that exclusive VIP partner who loves to argue even when they're wrong. Shame how I was the one who got fired. Suddenly, my phone rang. It was Sean. "Oh? I hope you called to give me some food. Your unemployed bestie is starving." I greeted him "You're annoying. It's only four in the morning." I hadn't even realized it was that early because I had just woken up. "So what's up? This isn't about food, is it? You're just wasting your load." "You're really annoying. Just come with me to BGC in a few days. I have a friend there who works in one of the offices. They're hiring." "How much is the salary there?" "How would I know? Stop being picky. Alright, I'll bring you some food before I head to the office, my unemployed friend." he teased before hanging up. Sean prob

“I fvcking tried. I swear. I just can’t do it because I don’t get it.” I almost cried my eyes out while I’m in front of my boss, explaining the reason why I had a breakdown session in my cubicle earlier. “My god, Samsara. How are you still this dumb despite being in this industry for two years?” My boss suddenly pinched my ear causing me to react by stepping back. I looked at him offensively, and then, my sudden rush of emotion came— “Ouch! That’s abuse, you know!? Do you want me to report to you!?” When I realized what just came out of my mouth, I even cried harder until there’s fountain of tears coming out from my eyes. I think that the only thing that’s left for me to do to completely embarrass myself is to have a tantrum session right here. “What did you just say?” My boss is now looking at me as if he wants to beat me into paralyzation/ If his eyes were naturally large, they seemed even bigger now. I had no idea that they could get any larger. "Why did you pinch my ears? I

Para sa aking mga mambabasa, Naiintindihan ko na baka ang iba sa inyo ay hindi matuwa o hindi magustuhan ang ending ng libro dahil hindi ko binigyan ng happy ending ang relasyon ni Landon at Samsara. Pero sana ay maalala niyo na binigyan ko ng masayang ending ang kwento ni Samsara bilang isang babaeng maraming hirap na pinagdadaanan. Ang mensahe ko sa inyo, nawa ay katulad ni Samsara ay hindi kayo matakot na umalis sa relasyong puno ng kasinungalingan at pagtataksil. Sana, katulad ni Samsara ay mas piliin ninyo ang inyong sarili. Pero huwag kayong mag-alala, baka may pangalawang pagkakataon pa para sa pagiibigan ni Landon at Samsara dahil opisyal kong inaanunsyo ang BOOK 2 ng A BILLIONAIRE'S PURCHASE! Sa librong ito maaari niyong abangan ang mga kaganapan sa bagong buhay ni Samsara at ang kanyang anak na kambal, pati na rin ang bagong buhay ni Landon sa kanyang bagong lugar na nilipatan. Maraming salamat sa inyong walang sawang suporta. Sana ay maipakita niyo pa rin ang pag suport

LEMERY's POV "Hon, lalabas lang ako saglit. I'll be back maybe in two hours or so. Sure ka na ba na hindi ka sasama?" I asked my husband who's currently cooking our boarder's healthy breakfast: ginisang gulay, brown rice, fruits, and a cup of black coffee. Puro na lang kasi alak at junkfoods o di naman kaya fastfood orders ang kinakain ng boarder namin netong mga nagdaang linggo. "I'm good, hon. Besides, hindi ko naman siya pwedeng iwan dito." He said. Sabay kaming napadungaw sa sofa na nasa sala kung saan mahimbing na natutulog ang nakainom na si Landon. Tatlong linggo na rin siyang nakatira sa amin at matagal na rin namin siyang kinukumbinsi na umuwi sa apartment niya. Ang sabi lang niya ay hindi niya pa kaya dahil pag andoon siya sa unit ay si Samsara lang ang naaalala niya pati na ang mga maling desisyon na ginawa niya sa buhay niya. Naaawa rin naman ako kay Landon pero siguro ay mas mabuti na na ganito ang nangyari para sa ikabubuti rin ni Samsara. Besides, hindi naman mangy

LANDON's POVWala akong ideya kung bakit ipinasundo ako ng mga tauhan ni Miss Avon at ngayon ay nasa sasakyan ako at tanaw ko na sa distansya abg headquarters ng Miss Night.Siguro nga ay nakarating na ang balita sa kanya at gusto niya akong kausapin. Kung kakausapin niya ako tungkol doon, ipapaalam ko sa kanya na ako na ang bahala at babawiin ko rin naman si Samsara.Pinagbigyan ko lang naman si Samsara sa kagustuhan niya na huwag ko muna siyang istorbohin. I figured that if I disturbed her again and again ay mas lalayo lang sa akin ang loob niya and I might lose her forever."We are here, sir." Malalim ang boses na anunsyo ng driver. Mula sa labas ng sasakyan ay may lumapit sa amin na tauhan ni Miss Avon at ipinagbukas ako ng pinto."Good morning, Mr. Bechtel. I am Minty and I will guide you to Miss Avon's office" A girl in a uniform greeted me.Hindi na ako nag salita. Sumunod na lang ako hanggang sa makarating na kami sa pinaka tuktok na floor ng building. Onti lang ang tao sa f

SAMSARA's POVIlang linggo na rin ang lumipas mula nang iniwan ko si Landon mag isa sa unit niya. Buti nga ay sumunod siya sa sinabi ko na wag na wag na niya akong guluhin. Ginugulo pa rin naman niya ako pero sa text at tawag lang. Mga text at tawag niya na hindi ko sinasagot. Bakit ko naman sasagutin pa eh paulit ulit lang naman ang sinasabi niya? Inubos ako ni Landon. Inubos niya lahat ng pasensya at pagiintindi na ibinigay ko sa kanya. Sinayang niya yung tiwala na meron ako sa kanya at hinding hindi ko na uubusin pa ang sarili ko para sa taong wala namang pagpapahalaga sa akin."I was going to tell you, Sam. But it was not my place. I realise now that I should've told you at dapat una pa lang hindi ko na tinolerate si Landon sa mga bagay na ginawa niya--""Hindi mo naman kasalanan." Pag putol ko sa sinasabi ni Lemery. Hinagod ko rin ang likod niya dahil hindi siya tumitigil sa pag iyak. "Kahit naman pag sabihan mo siya o hindi, alam niya yung ginagawa niya. Hindi na siya dapat p

LANDON's POV"Get out!" Nagising si Eleanor sa malakas kong pag sigaw.I shouted in anger. I shouted in frustration. I shouted on regret. But most of all, I shouted in disgust of myself. Why the fuck did I do this? Why the fuck did I let myself fall in Eleanor's trap?Now, I have everything to lose and she doesn't."What the hell?" She sat up acting innocently habang kinukusot ang mata niya. "Is this how you're going to treat me after what happened last night? You enjoyed it judging base on your screams and how you murmured my name numerous time."Sa sobrang galit ko, ibinato ko sa kanya ang mga damit niyang nag kalat sa sahig ng kama at tsaka siya hinila patayo."Did you not hear a word I just said? I said, get out!" I repeated. This time, I shouted it much louder. "You fucking fooled me!"Mas lalo akong nainis nang nakita ko ang ngisi niya pag tapos niyang mag bihis. Kinuha niya ang bag niya at bago lumabas ng kwarto, she made sure to leave me some words."Grow up, Landon. Wag mong

LANDON's POVI can't stop hugging this beautiful woman infront of me in hopes that maybe, it will stop her from leaving the house."Babalik din naman ako, kailangan lang namin asikasuhin ni Leah yung pwesto na nakita namin bago pa kami maunahan ng ibang buyer. Saglit lang yun." She promised me habang kinakabit ang hikaw sa butas ng kanyang tenga.I hug her even tighter. "Please, bukas na lang yan. Day off ko naman ngayon eh. Para sana magkasama tayo ngayong araw dito sa unit. I will order your favorite food."When I said food, napatingin siya sa akin na para bang magbabago na ang desisyon niya, but I was disappointed when her expression changes again. "Take ka uli ng day off bukas. Ikaw naman ang boss eh kaya ikaw ang masusunod. Iyon bukas, sure ako na wala akong masyadong gagawin after ko mag plan ng menu."Kumunot ang noo ko. "What menu?""Yung sa cafe. Nagpplano na kasi ako ng mga i-ooffer na food and drinks para pag nabili na yung place at habang nirerenovate, maayos ko na rin yun

LANDON "What? I did not say shit. I don't even know what you fcking me on about." "You were babbling on my back, Landon. I heard it. Ano bang akala mo sa akin eh bingi? Godness." Eleanor slams the pan on the sink at padabog na hinugasan ito. "Ano bang inaano mo riyan? Eh diba sabi ko naman huhugasan ko yan pag tapos kong mag in sa meeting? Akala mo naman gugunaw ang mundo pag di ko sinunod agad yang inuutos mo--" "Shut the fvck up, then! Ako na nga naghuhugas diba? Para kang baldado--" "Eh putangina edi ikaw na lang mag trabaho sa atin at ako na lang ang kikilos dito sa bahay!" Umalingawngaw ang sigaw ko sa buong unit. Alam ko na rinig kami ng mga nasa kabilang unit but I don't give a shit. Ganito ba namang klaseng tao ang kasama mo sa bahay ay talagang nakakawala ng gana. Mas lumalala na kami ni Eleanor nitong mga nagdaang linggo. I don't know if it is just her pregnancy or that I am just growing tired of her attitude each day. Ang tingin kasi niya sa akin ay tamad

SAMSARA's POV "I don't like Sharmaine. She is so ugly, like you!" Maangas na sabi ni Aamon sa ate niyang nagaayos ng damit na isinisiksik nito sa maleta. Pinaulit ko kasi sa kanila ang ayos ng damit dahil parang isinalampak lang nila ito sa maleta nang basta basta. "Why not? She looks so pretty kaya. Sembra una sirena." Adelaide said. Ang sabi niya ay mukha raw sirena si Sharmaine, ang kaklase ni Aamon na kapitbahay namin na lagi niyang kalaro. Ilang beses na kasing kwento at sumbong sa akin ni Adelaide na magkasamang kumakain ng lunch ang dalawa at nagpapalitan pa raw ng baon. "Yeah, she looks like a mermaid, but a mermaid from the dead sea--" "Hey, you can't say that." Saway ko kay Aamon. "Mana ka talaga sa daddy mo, ha. Ang lakas ninyong manlait." Bumusangot si Aamon habang ang ate niya ay malaki ang ngisi sa labi. Paano ba naman e nagkokontesan ang dalawa sa kung sino nga ba ang laging napapagalitan namin ni Maxwell. "Mommy, mana kaya ako sa iyo." Aamon clings onto my l

LANDON's POV "Happy birthday, dad. What are your plans for today? I want to take you to dinner at BGC. Just the two of us together, dad. I miss you big time." I wrote on my f******k text message to my Pops. Its been a month since he replied to my message and its been everyday that I have been messaging him. When Pops found out what I did to Samsara. he was met with immediate shock. Ang sabi niya, he is disaappointed at me dahil hindi niya kaming pinalaking may ganoong ugali. Ako rin naman, disappointed sa sarili ko pero I am not blaming anyone for my mischief no other than myself. I lost control at sinira ko ang isa na sanang masaya kong relasyon. My dad did not contact me for a whole year, pero pag tapos ng isang taon ay nakatanggap ako ng wedding invitation mula sa kanya. That is right, my dad married someone despite his old age. Hindi ko na rin naman kinwestiyon ang desisyon niyang iyon. I am happy for him actually. Alam kong feeling niya na nag-iisa siya dahil busy na kaming

SAMSARA "Do you like it?" My husband asked. "It's okay naman, but mas gusto ko pa rin yung carbonara na luto mo. Pero namimiss ko na rin yung carbonara sa pinas." I commented nang isubo ko na ang huling subo ng carbonara sa natagpuan namin restaurant sa centro ng Milan. Umaktong parang nandidiri si Maxwell. Natawa naman ako dahil alam ko na agad ang sasabihin niya. "Milk and pasta? Ew. Come on, honey. Apat na taon ka na rito sa Italy pero nangingibabaw pa rin sa iyo ang carbonara ng Pilipinas?" I chuckled. "Huy diba nung nilutuan kita eh sarap na sarap ka. Kunwari ka pa." "I liked it because you cooked it. Sarap mo kaya magluto. However, Italia's carbonara is still on top." At tinaas baba niya ang kilay niya sa akin. Iba kasi ang carbonara rito sa Italy kumpara sa nakasanayan natin sa Pilipinas. Kung sa atin ay cream, cheese, ham, at pasta, dito naman ay iyong yellow ng itlog ang main ingredient nila. Ang pizza rin dito ay sobrang simple lang at masarap. Walang masyad

LANDON's POV Four years had passed pero parang kahapon lang lahat ng nangayari. I can't even drive myself to find any motivation to find the will to find love again. Ang iniisip ko lang ay si Samsara. I've been trying to find her all these years pero I failed. Kahit na ang pamilya niya, hindi na ako kinakausap. I tried going to Adelaide but they turned me away. Kahit na si tonton na kapatid ni Samsara na kasundo ko noon, itinaboy ako. They despise me now. Lemery hates me too, but she still talks to me. Skyler on the other hand is now okay with me. Pero bago kami maging okay, ipinamukha niya muna sa akin lahat ng katarantaduhan na ginawa ko kay Samsara. Pinipilit ko si Skyler na kausapin ang asawa niya sa kung nasaan ba si Samsara. But even Lemery does not now where she is. It sucks, alam ko kasi na hindi aalis si Samsara nang hindi nagsasabi kay Lemery. But what choice do I have? Ako naman ang naglagay sa sarili ko sa ganitong sitwasyon. Isa pa, I've been punished enough

SAMSARA's POV Apat na taon na ang lumipas mula nang umalis kami sa Pilipinas at sa totoo lang, mas payapa na ang buhay ko rito sa Italya. "Adelaide, please, eat all of your breakfast. The driver is almost here." Saway ko sa makulit kong anak na babae na walang ginawa kung hindi manood ng cartoons sa malaking tv. "Mom, how come you're not spanking ate Adel when you have spanked me the other day when I did not finish my meal?" Nakabusangot na reklamo ni Aamon habang nakatingin sa akin. Napabuntong hininga na lamang ako sa ugali ng dalawa kong anak. "Maybe because you keep babbling your mouth when I told you to stop." Sinamaan ko ng tingin si Aamon pagtapos ko itong sabihin. Nang narinig ng kambal ang yabag ng paa na pababa sa hagdan, dali dali silang kumain na parang mababait na mga bata. Napairap na lamang ako. Kung sa akin, talagang patigasan pa kami pero sa kanilang ama, halos maging sunod sunuran na. "I heard you were giving your Mom a hard time. Eat it all or I'm