LANDON's POV
Four years had passed pero parang kahapon lang lahat ng nangayari. I can't even drive myself to find any motivation to find the will to find love again. Ang iniisip ko lang ay si Samsara. I've been trying to find her all these years pero I failed. Kahit na ang pamilya niya, hindi na ako kinakausap. I tried going to Adelaide but they turned me away. Kahit na si tonton na kapatid ni Samsara na kasundo ko noon, itinaboy ako. They despise me now. Lemery hates me too, but she still talks to me. Skyler on the other hand is now okay with me. Pero bago kami maging okay, ipinamukha niya muna sa akin lahat ng katarantaduhan na ginawa ko kay Samsara. Pinipilit ko si Skyler na kausapin ang asawa niya sa kung nasaan ba si Samsara. But even Lemery does not now where she is. It sucks, alam ko kasi na hindi aalis si Samsara nang hindi nagsasabi kay Lemery. But what choice do I have? Ako naman ang naglagay sa sarili ko sa ganitong sitwasyon. Isa pa, I've been punished enough now that I am living with my pregnant girlfriend. "Baby, can you please buy me some pastry sa sb? I'm craving a chocolate cake." Binuksan ni Eleanor ang pinto ko. Napatingin ako sa kanya at sinenyasan na sandali lang. I'm almost finished with my work from home tasks. When I finished, I found Eleanor sitting at the sofa watching her favorite k-drama 'The Penthouse' habang pinapapak ang nutella. "You sure cake pa rin ang gusto mo? Baka naman magka diabetes ka sa ginagawa mo." I reminded her. Puro na lang kasi matatamis ang pinagkakakain niya. Tumingin ito sa akin at tsaka hinimas ang tiyan niya. Hindi pa naman ito ganoon kalaki pero nakikita na rin ang baby bump niya. "Well, it is what the baby wants." Then she shrugs her shoulders at bumalik na sa panonood ng k-drama. I rolled my eyes while I grabbed the keys. And while I drive, ramdam na ramdam ko ang pagod, antok, at kalungkutan na mayroon ako. When Samsara left, I also left Eleanor. But then, she said that she is pregnant. She really was. Hindi ko inexpect na makakabuo kami. As much as I remembered I did not cum insider her kaya ipinagtataka ko kung bakit siya nabuntis. Samantalang si Samsara, sinusubukan naming bumuo pero hindi kami nakabuo. Desidido akong iwanan si Eleanor non, sinabi ko na susutentuhan ko siya at hindi ko papabayaan ang bata. I just can't be with her. But when the fetus inside her died, she blamed me. Sabi niya, the fetus died dahil sa stress niya sa akin-- that I was going to leave her. And because of the guilt, I know I can't leave her again. I just planned to stay by her side, at pag lumipas na ang panahon, iiwanan ko siya. But when i was setting myself up to break up with her, inabutan niya ako ng pregnancy test that says she's pregnant once again with our child. Gumuho ang mundo ko noong araw na iyon. I was physically sick na gusto ko na lang sumuko. The though of being with her for more years makes me want to vomit. But I guess I deserve this. Ito na ang kaparusahan sa ginawa kong panloloko kay Samsara. "Hi sir." Masayang bati ng baristang regular ko nang nakikita. "Pinagtabi na kita, sir. Wait niyo na lang po." I smiled at him. "Can you add a venti iced white mocha? Stir whipped, please. Tas a slice na rin ng cake of your choice." "For here or to go, sir?" "For here, please. Thank you." When he rang up my ordered ang paid. I found a good spot beside the windows. Hindi rin naman nagtagal ng tawagin na ang pangalan ko sa counter kaya cinlaim ko na agad ang order ko. I took my time drinking my iced coffee and eating this slice of cake. Eto na lang naman ang oras para masolo ko ang sarili ko. Eleanor would understand naman kung bakit ako matagal dahil usually madami talagang customers sa coffee shop na ito. My life now is miserable. My Pops does not even talk to me. Ang mga kapatid ko naman, are too busy with their life. Shernon is still mad at me while Casper does not give a fvck and still hangs out with me. Pero kahit ganon, araw araw akong nagdudusa sa piling ni Eleanor. That woman gives me the ick. I hate seeing her and I hate hearing her voice. Everything about her makes me think about Samsara ang why I betrayed her. And I promise to my self that if one day I see Samsara, I will do everything in my power to have her back with me again. And that time, I will love her the way she deserves it.SAMSARA "Do you like it?" My husband asked. "It's okay naman, but mas gusto ko pa rin yung carbonara na luto mo. Pero namimiss ko na rin yung carbonara sa pinas." I commented nang isubo ko na ang huling subo ng carbonara sa natagpuan namin restaurant sa centro ng Milan. Umaktong parang nandidiri si Maxwell. Natawa naman ako dahil alam ko na agad ang sasabihin niya. "Milk and pasta? Ew. Come on, honey. Apat na taon ka na rito sa Italy pero nangingibabaw pa rin sa iyo ang carbonara ng Pilipinas?" I chuckled. "Huy diba nung nilutuan kita eh sarap na sarap ka. Kunwari ka pa." "I liked it because you cooked it. Sarap mo kaya magluto. However, Italia's carbonara is still on top." At tinaas baba niya ang kilay niya sa akin. Iba kasi ang carbonara rito sa Italy kumpara sa nakasanayan natin sa Pilipinas. Kung sa atin ay cream, cheese, ham, at pasta, dito naman ay iyong yellow ng itlog ang main ingredient nila. Ang pizza rin dito ay sobrang simple lang at masarap. Walang masyad
LANDON's POV "Happy birthday, dad. What are your plans for today? I want to take you to dinner at BGC. Just the two of us together, dad. I miss you big time." I wrote on my f******k text message to my Pops. Its been a month since he replied to my message and its been everyday that I have been messaging him. When Pops found out what I did to Samsara. he was met with immediate shock. Ang sabi niya, he is disaappointed at me dahil hindi niya kaming pinalaking may ganoong ugali. Ako rin naman, disappointed sa sarili ko pero I am not blaming anyone for my mischief no other than myself. I lost control at sinira ko ang isa na sanang masaya kong relasyon. My dad did not contact me for a whole year, pero pag tapos ng isang taon ay nakatanggap ako ng wedding invitation mula sa kanya. That is right, my dad married someone despite his old age. Hindi ko na rin naman kinwestiyon ang desisyon niyang iyon. I am happy for him actually. Alam kong feeling niya na nag-iisa siya dahil busy na kaming
SAMSARA's POV "I don't like Sharmaine. She is so ugly, like you!" Maangas na sabi ni Aamon sa ate niyang nagaayos ng damit na isinisiksik nito sa maleta. Pinaulit ko kasi sa kanila ang ayos ng damit dahil parang isinalampak lang nila ito sa maleta nang basta basta. "Why not? She looks so pretty kaya. Sembra una sirena." Adelaide said. Ang sabi niya ay mukha raw sirena si Sharmaine, ang kaklase ni Aamon na kapitbahay namin na lagi niyang kalaro. Ilang beses na kasing kwento at sumbong sa akin ni Adelaide na magkasamang kumakain ng lunch ang dalawa at nagpapalitan pa raw ng baon. "Yeah, she looks like a mermaid, but a mermaid from the dead sea--" "Hey, you can't say that." Saway ko kay Aamon. "Mana ka talaga sa daddy mo, ha. Ang lakas ninyong manlait." Bumusangot si Aamon habang ang ate niya ay malaki ang ngisi sa labi. Paano ba naman e nagkokontesan ang dalawa sa kung sino nga ba ang laging napapagalitan namin ni Maxwell. "Mommy, mana kaya ako sa iyo." Aamon clings onto my l
LANDON "What? I did not say shit. I don't even know what you fcking me on about." "You were babbling on my back, Landon. I heard it. Ano bang akala mo sa akin eh bingi? Godness." Eleanor slams the pan on the sink at padabog na hinugasan ito. "Ano bang inaano mo riyan? Eh diba sabi ko naman huhugasan ko yan pag tapos kong mag in sa meeting? Akala mo naman gugunaw ang mundo pag di ko sinunod agad yang inuutos mo--" "Shut the fvck up, then! Ako na nga naghuhugas diba? Para kang baldado--" "Eh putangina edi ikaw na lang mag trabaho sa atin at ako na lang ang kikilos dito sa bahay!" Umalingawngaw ang sigaw ko sa buong unit. Alam ko na rinig kami ng mga nasa kabilang unit but I don't give a shit. Ganito ba namang klaseng tao ang kasama mo sa bahay ay talagang nakakawala ng gana. Mas lumalala na kami ni Eleanor nitong mga nagdaang linggo. I don't know if it is just her pregnancy or that I am just growing tired of her attitude each day. Ang tingin kasi niya sa akin ay tamad
SAMSARA's POV Apat na taon na ang lumipas mula nang umalis kami sa Pilipinas at sa totoo lang, mas payapa na ang buhay ko rito sa Italya. "Adelaide, please, eat all of your breakfast. The driver is almost here." Saway ko sa makulit kong anak na babae na walang ginawa kung hindi manood ng cartoons sa malaking tv. "Mom, how come you're not spanking ate Adel when you have spanked me the other day when I did not finish my meal?" Nakabusangot na reklamo ni Aamon habang nakatingin sa akin. Napabuntong hininga na lamang ako sa ugali ng dalawa kong anak. "Maybe because you keep babbling your mouth when I told you to stop." Sinamaan ko ng tingin si Aamon pagtapos ko itong sabihin. Nang narinig ng kambal ang yabag ng paa na pababa sa hagdan, dali dali silang kumain na parang mababait na mga bata. Napairap na lamang ako. Kung sa akin, talagang patigasan pa kami pero sa kanilang ama, halos maging sunod sunuran na. "I heard you were giving your Mom a hard time. Eat it all or I'm
LANDON "What? I did not say shit. I don't even know what you fcking me on about." "You were babbling on my back, Landon. I heard it. Ano bang akala mo sa akin eh bingi? Godness." Eleanor slams the pan on the sink at padabog na hinugasan ito. "Ano bang inaano mo riyan? Eh diba sabi ko naman huhugasan ko yan pag tapos kong mag in sa meeting? Akala mo naman gugunaw ang mundo pag di ko sinunod agad yang inuutos mo--" "Shut the fvck up, then! Ako na nga naghuhugas diba? Para kang baldado--" "Eh putangina edi ikaw na lang mag trabaho sa atin at ako na lang ang kikilos dito sa bahay!" Umalingawngaw ang sigaw ko sa buong unit. Alam ko na rinig kami ng mga nasa kabilang unit but I don't give a shit. Ganito ba namang klaseng tao ang kasama mo sa bahay ay talagang nakakawala ng gana. Mas lumalala na kami ni Eleanor nitong mga nagdaang linggo. I don't know if it is just her pregnancy or that I am just growing tired of her attitude each day. Ang tingin kasi niya sa akin ay tamad
SAMSARA's POV "I don't like Sharmaine. She is so ugly, like you!" Maangas na sabi ni Aamon sa ate niyang nagaayos ng damit na isinisiksik nito sa maleta. Pinaulit ko kasi sa kanila ang ayos ng damit dahil parang isinalampak lang nila ito sa maleta nang basta basta. "Why not? She looks so pretty kaya. Sembra una sirena." Adelaide said. Ang sabi niya ay mukha raw sirena si Sharmaine, ang kaklase ni Aamon na kapitbahay namin na lagi niyang kalaro. Ilang beses na kasing kwento at sumbong sa akin ni Adelaide na magkasamang kumakain ng lunch ang dalawa at nagpapalitan pa raw ng baon. "Yeah, she looks like a mermaid, but a mermaid from the dead sea--" "Hey, you can't say that." Saway ko kay Aamon. "Mana ka talaga sa daddy mo, ha. Ang lakas ninyong manlait." Bumusangot si Aamon habang ang ate niya ay malaki ang ngisi sa labi. Paano ba naman e nagkokontesan ang dalawa sa kung sino nga ba ang laging napapagalitan namin ni Maxwell. "Mommy, mana kaya ako sa iyo." Aamon clings onto my l
LANDON's POV "Happy birthday, dad. What are your plans for today? I want to take you to dinner at BGC. Just the two of us together, dad. I miss you big time." I wrote on my f******k text message to my Pops. Its been a month since he replied to my message and its been everyday that I have been messaging him. When Pops found out what I did to Samsara. he was met with immediate shock. Ang sabi niya, he is disaappointed at me dahil hindi niya kaming pinalaking may ganoong ugali. Ako rin naman, disappointed sa sarili ko pero I am not blaming anyone for my mischief no other than myself. I lost control at sinira ko ang isa na sanang masaya kong relasyon. My dad did not contact me for a whole year, pero pag tapos ng isang taon ay nakatanggap ako ng wedding invitation mula sa kanya. That is right, my dad married someone despite his old age. Hindi ko na rin naman kinwestiyon ang desisyon niyang iyon. I am happy for him actually. Alam kong feeling niya na nag-iisa siya dahil busy na kaming
SAMSARA "Do you like it?" My husband asked. "It's okay naman, but mas gusto ko pa rin yung carbonara na luto mo. Pero namimiss ko na rin yung carbonara sa pinas." I commented nang isubo ko na ang huling subo ng carbonara sa natagpuan namin restaurant sa centro ng Milan. Umaktong parang nandidiri si Maxwell. Natawa naman ako dahil alam ko na agad ang sasabihin niya. "Milk and pasta? Ew. Come on, honey. Apat na taon ka na rito sa Italy pero nangingibabaw pa rin sa iyo ang carbonara ng Pilipinas?" I chuckled. "Huy diba nung nilutuan kita eh sarap na sarap ka. Kunwari ka pa." "I liked it because you cooked it. Sarap mo kaya magluto. However, Italia's carbonara is still on top." At tinaas baba niya ang kilay niya sa akin. Iba kasi ang carbonara rito sa Italy kumpara sa nakasanayan natin sa Pilipinas. Kung sa atin ay cream, cheese, ham, at pasta, dito naman ay iyong yellow ng itlog ang main ingredient nila. Ang pizza rin dito ay sobrang simple lang at masarap. Walang masyad
LANDON's POV Four years had passed pero parang kahapon lang lahat ng nangayari. I can't even drive myself to find any motivation to find the will to find love again. Ang iniisip ko lang ay si Samsara. I've been trying to find her all these years pero I failed. Kahit na ang pamilya niya, hindi na ako kinakausap. I tried going to Adelaide but they turned me away. Kahit na si tonton na kapatid ni Samsara na kasundo ko noon, itinaboy ako. They despise me now. Lemery hates me too, but she still talks to me. Skyler on the other hand is now okay with me. Pero bago kami maging okay, ipinamukha niya muna sa akin lahat ng katarantaduhan na ginawa ko kay Samsara. Pinipilit ko si Skyler na kausapin ang asawa niya sa kung nasaan ba si Samsara. But even Lemery does not now where she is. It sucks, alam ko kasi na hindi aalis si Samsara nang hindi nagsasabi kay Lemery. But what choice do I have? Ako naman ang naglagay sa sarili ko sa ganitong sitwasyon. Isa pa, I've been punished enough
SAMSARA's POV Apat na taon na ang lumipas mula nang umalis kami sa Pilipinas at sa totoo lang, mas payapa na ang buhay ko rito sa Italya. "Adelaide, please, eat all of your breakfast. The driver is almost here." Saway ko sa makulit kong anak na babae na walang ginawa kung hindi manood ng cartoons sa malaking tv. "Mom, how come you're not spanking ate Adel when you have spanked me the other day when I did not finish my meal?" Nakabusangot na reklamo ni Aamon habang nakatingin sa akin. Napabuntong hininga na lamang ako sa ugali ng dalawa kong anak. "Maybe because you keep babbling your mouth when I told you to stop." Sinamaan ko ng tingin si Aamon pagtapos ko itong sabihin. Nang narinig ng kambal ang yabag ng paa na pababa sa hagdan, dali dali silang kumain na parang mababait na mga bata. Napairap na lamang ako. Kung sa akin, talagang patigasan pa kami pero sa kanilang ama, halos maging sunod sunuran na. "I heard you were giving your Mom a hard time. Eat it all or I'm