SOLLAIREIt's the paintings that I asked them to take out first. Isang buong truck ang okupado ng mga paintings sa building ko. Paano ba naman halos mag mukha nang museum ang office building ko dahil sa karamihan ng mga kliyente ko ay nagbibigay sa akin ng mga painting at iba pang mga art works.Kahit nga hindi ko na sila kliyente ay patuloy pa rin nila akong binibigyan ng mga regalo. Mayroon tuwing okasyon ng Valentine's day, Christmas day, New Year's day, Halloween Day, at siyempre ang aking birthday.Ito rin siguro ang isa sa mga mamimiss ko, ang mga mababait kong kliyente. Pero hinding hindi ko mamimiss ang mga asawa nila. Hindi naman lahat ng asawa ng mga naging kliyente ko ay may masasamang ugali, pero karamihan sila ay ganon."Ma'am, ito po saan?" Tanong ng helper habang nakaturo sa painting na naka sabit malapit sa elevator ng third floor.Napasimangot ako. "Tapon niyo na lang po kuya, or kung gusto ninyo, inyo na lang. Pwede niyo po iyang ibenta, nasa seventy thousand ang pre
AVON "Miss Avon, galit na galit po yung isang considered candidate. Bakit daw po siya nareplace sa pwesto? He said that he was getting ready to join the program. I don't know what to tell him po." Lesley, one of my operating staff said while her head is down. "Lesley..." I softly called and approached her. I lifted her head using my finger. "If they intimidate you, intimidate them back. Drop that call. Him being angry only proves that he is not that worthy to be in our program. Come back when you are finish dropping that call." When Lesley turned around and walked out of my office, I sighed. I am just so glad that I did not accept that candidate or else one of my girls would have to deal with that kind of attitude. Napalingon na lang ako ulit when the door opens. "You dropped the call?" I asked her. Lesley nods, but I can still sense that she was frustrated being shouted at minutes ago. Oh dear... "Sit down, dear." I commanded her. When she sat down, I poured her a gl
VERNON "Jane, can you please clean up just a little bit in my office? I am so worn out and I am going home." I kindly ask her. Alam ko na hindi naman part ng trabaho niya ang mag linis ng opisina ko but she's not doing anything since this morning dahil time off muna kami sa mga meeting. She frowned and made a glimpse inside my office. Napangiwi ito. "You sure a little bit cleaning lang kailangan ng office mo? Parang dinaanan ng sampung manok at hinalukay eh." She frankly said. Napangiwi na lang din ako. Kahit kailan talaga, Jane keeps me at my place. She humbles me. "Yeah yeah, just clean it and I'll take this day as your double pay day." Inilapag ko sa lamesa ang susi ng opisina. "Lock it when you are done." Kung kanina ay nakangiwi siya, ngayon ay abot tainga na ang ngiti niya. "All right, boss. You got it." Habang palabas ako ng building ay hindi na ako nakabati sa mga empleyado na bumabati sa akin. Not to be rude but sobrang totoo na worn out talaga ako. Paano ba nama
SOLLAIRE Two days before the event of Miss Night, I have been visited by their staff. Sinukatan nila ako at kung ano ano pa ang ginawa sa akin para lang masiguro na maayos ang itsura ko sa darating na araw na iyon. I still can't click it up on my mind dito sa bagay na gagawin ko. Ang feeling ko kasi, para ibinebenta ko ang sarili at katawan ko kapalit ng pera. But anyways, I have to do this to save myself from being caught in a situation that I do not want to be in. Bukas na iyong programa pero ito pa rin ako at hindi okay. Bukod sa iniisip ko ang negosyo ko na nagsara ay may mas higit pa ron na iniisip ko. Ang unang plano ko tungkol sa kasal ay ikasal sa pinakamamahal ko na si Carlo. Ang plano namin noon ay simpleng kasal lang pag nakaluwag luwag na kami. Naisin man namin na agad agad na magpakasal noon para wala nang kawala pa sa isa't isa ay inipon na lang namin ang pera para sa paghahanda sa panganganak ko. Kaya masikip sa dibdib ko ang Miss Night na ito. Hindi ito an
SOLLAIREIt's D-DAY. Ito na yung araw kung kailan gaganapin ang Miss Night pero malayo pa ang oras dahil ala una pa lamang ng madaling araw. Sadyang hindi lang ako pinapatulog ng isip ko.Malabo na malaman ko ang lahat kay Carlo ngayong araw dahil wala pang text o tawag man lang mula kay Mustang. Ni hindi ko nga alam kung nakarating na ba siya sa Batanes.Fvck it. I really want to settle this thing pero bakit parang pinaparuhasan naman ako ng tadhana? Talaga bang wala na akong ganang sumaya?Napabalikwas ako ng bangon ng biglang tumunog ang cellphone ko. "Tangina mo, salamat at tuwag ka na rin. Oh, musta dyan? Nakita mo na ba--" "Well, that's a bizzare thing to greet someone. But, don't worry, dear, I understand as it is one a.m. in the morning." Pabirong sagot sa akin ni Miss Avon.Napahilamos ako sa aking mukha at napasimangot. Dismayado na nga ako na hindi si Mustang ang tumawag, mas nakakadismaya pa dahil si Miss Avon pala ang nasa kabilang linya ng telepono."I'm sorry, Miss Av
VERNON "Can't I have any pictures of this lady?" I asked Casper. He immediately puts down his phone and looks at me irritatedly. "Dude, I already told you for five times that no. Ayun yung sinabi sa akin ni Skyler." "Come on, like, can't I pay someone for just a picture of this lady?" I asked him again. "Sabi ngang bawal. Tsaka pumirmi ka nga riyan, sandali na lang makikita mo na yang babae mo." Then he pulled out his phone and called the number of the Miss Night employee again. "Hello? Malapit na ba yung car? We're standing outside the entrance of the condo." "Excuse me, hindi ko siya babae, no. She's going to be my secretary." I corrected him. Napangiwi si Casper at tinignan ako mula paa hanggang ulo. "Ulol. Sa ugali mong yan imposible na di ka ma-fall sa babaeng yun." "Ikaw naman, parang hindi mo naman ako kilala. After my stealer ex, wag na lang. Baka pagnakawan nanaman ako at ma-broken ulit. I'd rather keep this miss night thing professional." "Alam mo, bro--" Casper puts
SOLLAIRE It's all farmland but I don't have any worry in me. Kasama ko naman si Chloe, Joan at Sev at napalagay na rin naman ang loob ko sa kanilang tatlo. Joan and Chloe being talkative helped me by being distracted from all the thoughts I have in my mind. Isa na roon ang pagiging aligaga ko dahil wala pang kahit anong tawag man lang o text sa akin si Mustang sa update tungkol kay Carlo. "Anyways, why did you decide to accept Miss Avon's offer?" Tanong ni Joan. "It's okay if you don't want to answer, I understand." She added. Nginitian ko si Joan para alam niya na ayos lang sa akin ang tanong niya. Si Chloe ay umayos ng upo at si Sev naman ay tumingin sa salamin para makita ako. I also gave him a smile before starting my story. "I had this business. A very controversial business I cannot tell you about. Then one day, I woke up and I was facing a lot of lawsuits from different powerful and wealthy people." I cleared my throat, nalulungkot nanaman kasi ako dahil naaalala ko n
VERNON's"Fvck." The first thing that came up into my mind when I saw her.She is a fvcking beauty and I kind of feel bad to feel my dick tingling. Shit. kaka-promise ko pa lang na hindi ako makikipag sex sa kanya at ayoko ng kahit anong klase ng attachment dahil sa trauma na naranasan ko noon, but if she;s this hot? Then I don't know how long I can keep that promise."We are now giving you the floor for your first dance with your future wife." 'When Miss Avon said that, I immediately stood up and walked around the table to face her. Nang magkaharap na kami, the height difference is very obvious, she is not petite but she is not a big woman also. In short, she's got this perfect physique."Shall we?" I offered her my hand.Hindi siya nagsalita, sa halip, inilagay niya lang ang kamay niya sa kamay ko at parehas na kaming nag lakad papunta sa gitna. We started dancing when the other's started dancing to.Nararamdaman ko ang kaba niya because she can't even give me a look. So, what I di