THE END OF OUR PLANET

SOLLAIRE

I waited for a whole day to let my emotions decrease a little. Vernon had rented a room para dito ako pagpahingain.

Isang room lang ang available kaya iisa lang ang kwarto namin. At sa kasamaang palad din ay iisang kama lamang ang para sa amin.

But I didn't really care. Iyak lang ako nang iyak buong araw, at ngayon na sumapit na ang gabi ay nakatulala lamang ako habang nakahiga sa kama, ang mukha ko ay nakasandal sa unan.

Naramdaman ko na bumigat ang kama. Dumating na pala si Vernon galing doon sa mansion.

"Hey. Nasilip ko na si Mustang. Nasabi ko na rin lahat, ayos lang daw siya ron at kaya naman niya. Medyo nakakalakad na naman." Ani niya.

Tumango lamang ako at hindi na kumibo. Wala talaga akong energy. Hindi ko kayang kumilos o ni magsalita man lang. Sobrang kirot at bigat ng puso ko, yung para bang hindi ko alam kung ano ang gagawin ko pag tapos ng lahat ng nalaman ko.

"Sol, you can not be like this. Come on. Bangon ka." Tinapik tapik ni Vernon ang balikat k