CHAPTER SEVENTY-ONE

CHAPTER SEVENTY-ONE

"Condolence tol." malungkot na sinabi iyon ni Sackey.

Tumango lang siya kasabay ng malungkot niyang buntong-hininga.

“Nakikiramay ako, Sis. Sorry kung pinilit kitang umalis nang gabing iyon. Sana hindi ito nagyari kung di kita sinundo. Baka nailigtas mo pa ang Mama mo.”

“Nangyari na ang nangyari. Sisihin man kita o ang sarili ko, hindi na maibabalik pa nito ang buhay ng Mama ko. Salamat sa pakikiramay.”

Nilapitan siya ni Sackey. Hinawakan ang kanyang kamay.

"Ayaw kong sabihin ito sa'yo ngayong nagdadalamhati ka pa pero hinihintay ka ng mga pulis. Gusto ka daw makausap para maisampa mo ang kaso sa nahuli nilang nanunog sa inyo. Ayon sa nakalap nilang mga ebidensiya at sa mga nasabi ng mga witness, malakas ang laban ng kaso mo kung makikipagtulungan ka lalo na at ikaw lang ang namatayan."

Iyon ang hinihintay niya. Ang magsampa ng kaso sa dahilan ng pagkamatay ng kanyang mahal na ina. Hindi na siya makapaghintay pang makaharap ang hayop na gumawa no'n. Gusto niyang pa