CHAPTER SEVENTY-EIGHT

CHAPTER SEVENTY-EIGHT

"Huwag mo na akong hintayin, hindi na ako babalik. Huwag mo na rin akong mahalin, dahil sa paglabas ko dito, sisimulan ko na rin kalimutan ang lahat sa atin. Magiging abala na ako sa pagtupad sa aking mga pangarap."

"Bakit parang hindi ka man lang nasasaktan sa mga sinasabi mo? Ganoon na lang ba kadali sa'yong kalimutan ako?" Pilit pinapatatag ni Gerald ang sarili kahit sa totoo ay kanina pa bumigay ang matinding emosyon. Ito yung dahilan kung bakit ayaw na sana niyang muling magmahal. Ito yung iniiwasan niyang muli niyang maramdaman, ang paulit-ulit siyang nasasaktan. Ngunit sumugal na siyang muli. Huling baraha na niya ang kay Diane, ganoon na lang ba siya kadaling magpatalo?

"Kung may natutunan man ako sa pagkamamatay ni Mama, iyon ay ang magiging mas matatag." Tumayo siya. Inilahad niya ang kanyang kamay. "Paalam Gerald."

"Dahil matatag ka na, matibay na ang iyong loob, hindi mo lang ba naisip na nasasaktan mo na ako? Diane, siguro sa tingin mo, dahil mas mat