CHAPTER EIGHTY"Pack my things? Yun na lang yun? Gano'n lang kadali? Dahil lang sa isang palpak kong presentation tatanggalin niya ako sa trabaho? Ilang projects na ba yung nadesign ko at na-impress ko siya?" Nanginginig niyang sinabi."Easy lang. Relax!""Damn it, tol! Wala bang warning man lang? Sorry but damn it! Ambobo bobo bobo ko kasi!"Narinig niya ang pagbunot ni Sackey ng malalim na hininga. "Kausapin natin siya. Baka naman puwede pang magbago ang isip niya tol."Laglag ang balikat niya habang naglalakad sila ni Sackey papunta sa office ng kanilang CEO na si Sofia. Nakaramdam siya ng pagtatampo dahil sa totoo lang, malaki rin naman ang nagawa niya sa pag-angat ng kumpanya. Sa isang pagkakamali lang niya, nawalan lahat iyon ng saysay?Pagbukas ni Sackey ng pinto ay sabay silang pumasok.Nagpalakpakan ang lahat.Nagulat si Diane. Hindi niya inaasahan iyon. Hindi niya naiintindihan kung anong nangyayari."Congratulations Miss Beltran and your team! Na-impress mo ang mga investor
Hindi tumingin si Gerald. Nagbuga siya ng usok at itinapon niya ang upos ng kanyang sigarilyo."Gerald, puwede ba tayong mag-usap kahit sandali lang?""Pagkatapos mo akong hiwalayan sa mga panahong kailangang-kailangan kita? Nagmakaawa ako noon, nakiusap na sana huwag mong gawin sa akin iyon. Ikaw lang ang kinakapitan ko pero bumitiw ka! Sa tingin mo ba kailangan pa nating mag-usap?" sagot ni Gerald. Kumikislap ang gilid ng mga mata nito dahil sa pinipigilang luha."Magpapaliwanag ako."Huminga ng malalim si Gerald. "Not now, not yet, not here!" makahulugang sagot niya.Humakbang siya palayo. Hindi sila dapat makita ni Ringgo na nag-uusap. Masakit, mahirap ngunit kailangan niya munang umiwas. Hindi pa ito yung tamang panahon. Masyado pang maaga.Bago makalayo si Gerald ay mabilis na hinawakan ni Diane ang braso nito."Gerald, please! Kahit sandali lang. I'm sorry!"Huminto si Gerald ngunit hindi siya lumingon. Tinanggal niya ang kamay ni Diane sa kanyang braso. Pagkatanggal ni Gerald
CHAPTER EIGHTY-TWOTumingin si Ringgo sa kanya. Parang naghihintay ito ng isasagot Gerald. Waring nagtatanong ang mga titig nito kung totoo nga ba ang naririnig niyang sinasabi ni Diane. Nanggagalaiti na siya sa galit. Tanging ang sasabihin lang ni Gerald nag gusto niyang paniwalaan. Buo na muli ang tiwala niya rito at ayaw niyang mag-isip pa ng iba.Ito yung sandaling iba ang tinitibok ng puso ni Gerald sa bawat katagang kanyang sasabihin. Kung ang pagsisinungaling lang ang katapat ng kaligtasan ni Diane ay pipiliin niyang saktan ang damdamin nilang dalawa kaysa sa mailagay sa alanganin ang buhay nito at ang buhay ng kanyang mga kapatid. Hinding-hindi na siya papayag pang may magbubuwis ng inosenteng buhay dahil lang sa pag-iibigan nilang dalawa. Sabihin mang nagtatampo si Gerald sa pagbitaw ni Diane sa kanya noon ngunit hindi nawala kahit sandali ang nararamdaman niyang pagmamahal dito. Pumikit siya. Huminga ng malalim saka niya tinignan sa mata si Diane."Mahal? Hindi kita mahal. H
CHAPTER EIGHTY-THREE"Sige, hindi ko na siya pag-aaksayahan ng panahon kung sasagutin mo na ako."Iyon ang kinatatakot ni Gerald, ang muling maungkat ang matagal nang panliligaw ni Ringgo sa kanya. Alam niyang wala na siyang maidadahilan. Sa matagal na panahon ay kailangan niyang harapin ang matindi niyang kalaban. Iyon ay ang tuluyang pagpapanggap. Ngayon ay may mga narinig na si Ringgo, may mga nalaman siyang naging sila nga ni Diane ay hindi na magiging ligtas pa ito. Magugulong muli ang umaayos na buhay ng kanyang mahal at iyon ay hindi niya kayang ipagsawalang-bahala. Gagawin niya ang lahat kahit pa ang kapalit ay ang kanyang kaligayahan. Umaasa siyang lahat ng isinasakripisyo niya ngayon ay magbubunga din ng maganda."Ringgo, ang totoo niyan mahal na rin kita.""Totoo! Hindi nga! Gerald, mahal mo na rin ako?" hindi makapaniwala si Ringgo sa narinig niya.Tumango si Gerald. Hindi na niya kayang ulitin pa iyon. Nakapahirap kasi sa kanya ang magsinungaling lalo na sa tunay na itini
CHAPTER EIGHTY-FOURNilingon niya si Ringgo na hindi pa bumababa. Tumingin din sa kanya si Ringgo. Inilapit nito mukha sa mukha ni Gerald. Kinabahan siya. Ito na yung kinatatakutan niyang mga tagpo. Alam na ni Gerald ang gagawin ni Ringgo. Hahalikan siya bago ito bababa at ano pa nga ba ang idadahilan niya? Pumikit na lang siya. Kailangan niyang panindigan ang kanyang desisyon kanina. Nang naglapat ang kanilang labi ay sinikap niyang maging normal lang. Pilit siyang ngumiti nang inilayo ni Ringgo ang labi nito sa kanya at niyakap siya ng mahigpit. Nandidiri siya. Nasusuka."Salamat mahal ko. I love you and good night.""Good night," sagot ni Gerald. Gustung-gusto na niyang bumaba si Ringgo para mapunasan na sana niya ang labi niyang hinalikan nito. Diring-diri na talaga siya. Parang gusto niyang maduwal."Wala man lang bang sagot ang I love you ko?""I love you too." Mahina nitong tinuran. "Sige na, pumasok ka na sa inyo at nang makapagpahinga ka na rin."Itinulak ni Ringgo ang pinto
"Wala 'yun. Ako nga ang dapat magpasalamat kasi nang dahil sa'yo dumami ang projects natin at alam mo ba, dahil sa galing na ipinamalas mo, kung maipapasa mo ang board exam mo at magiging ganap ka ng Engineer, gagawin kitang Chied Development Officer.""M’am, seryoso ba kayo?""Bakit? Kailan ba ako nagbiro sa mga ganyang bagay?""Ma’am, hindi ko pa kaya 'yun. Masyado pa akong hilaw sa ganoong posisyon." Pagtatanggi niya."Mahigit tatlong taon ka na sa kumpanya. Alam na alam mo na ang takbo ng negosyo. Ilan na ba ang mga projects na nakuha mo at natapos? Ngayon ka pa ba magdadalawang isip sa kakayahan mo? Saka isa pa, kailangan na rin ni Sackey na ma-promote.""Totoo Ma’am? Ano hong posisyon?" masayang tanong ni Sackey."Kung tatanggapin ni Diane ang pagiging bagong Chief Developmengt Officer, sa'yo ko ibibigay ang kanyang iiwang posisyon.""Ibig sabihin magiging Head ako ng Design Department? Naku hindi ko tatanggihan 'yan, Ma’am!""Mabuti pa 'tong si Sackey, madaling kausap. Ano paya
Isang Linggo pagkatapos ng graduation nina Diane at Sackey ay trabaho na agad ang inatupag nila. Bago siya magiging Chief Development Officer, marami siyang dapat at kailangang matutunan pa. Kailangan niyang mag-attend ng seminars at higher studies pero hindi niya puwedeng isantabi ang pang-araw-araw niyang trabaho at pagrereview. Magiging CDO lang siya kung sakaling makapasa siya sa board. Kailangan niyang gamitin iyon bilang motivation para maipasa ang board exam.Alam niyang handa na siyang makipagsabayan sa mga ibang kumpanya at kasama sa trabaho niya para kumuha ng mga bagong projects. May isang project na pinaghandaan nila ni Sackey bago ang kanilang graduation. Hindi naman ito malaking project ngunit kailangan nilang makuha iyon dahil karagdagang kita din iyon ng kumpanya. Walang maliit o malaking project muna sa ngayon. Sa mga susunod na buwan pa ang ilang malalaking projects at malayo pa man ay pinaghahandaan na nila iyon. Maaring tapos na ang board exam at may result na rin
"Focus lang Gerald! Huwag kang patalo sa iyong emosyon. Huwag kang manghina sa nakikita mong mapang-akit na kabuuan ng mahal mo." Iyon ang pilit niyang itinatanim sa kanyang isipan.Mahusay, maayos at confident ang bawat bitaw ni Diane sa mga salitang binibitiwan niya. Ramdam ni Gerald na iyon ang lalong ikinagugulat ng katabi niyang si Ringgo. Hindi man nagsasalita si Ringgo nang mga sandaling iyon ngunit alam niyang ito man din ay hindi makapaniwala sa remarkable na presentation ni Diane."I must say, your design is impressive pero kailangan ko munang makita din ang design ng Razon's Real Estate bago ako magtatanong sa iba pang detalye. Engr. Razon at Engr. Saavedra, puwede bang makita rin muna ang inyong presentation?" nakangiting tinuran ng Client."Yeah, sure Sir!" alangang tugon ni Gerald. Halatang kinabahan siya. Hindi dahil bago sa kanya ang magpresent pero iba pala ang pakiramdam na may kailangan kang patunayan. Gusto niyang ipakita kay Diane na mas gamay pa rin niya ang lar
Pagpasok ni Sofia sa bakuran Psychiatrict Hospital ay nakita niya ang isang matipuno, guwapo at masayahing lalaki na noon ay tumutulong sa pagsasaayos ng mga namumulaklak na halaman. Nang magtama ang kanilang mga mata ay nakita niya agad ang kislap sa mga mata ng paghahandugan niya sa kanyang dala. Tumakbo ito at sinalubong siya. Binuhat at pinaikot-ikot siya at ramdam na ramdam niya ang kanyang pagiging babae."I'm so happy. Sobrang saya ko lang honey." maluha-luha at natatawang wika ni Ringgo kasunod ng paghalik-halik niya sa braso ni Sofia."Dahil dinalaw ulikita?""Sort of." sagot ni Ringgo."Sort of? E anong bulls eye na dahilan?""I am hundred percent okey! Puwede ko nang pagbayaran sa kulungan ang mga kasalanan ko kay Gerald at Diane! Then after that, aalis tayo dito. Titira tayo sa ibang bansa, magsasama na tayo hanggang sa pagtanda.""Wait, may nagsampa ba ng kaso? Wala naman hindi ba?""Wala ba?""Sa pagkakaalam ko, wala."Bumuntong hininga si Ringgo. Inakbayan niya s Sofia
Hi Baby!At first, I don't know what to write. Napakarami ko kasing gustong sabihin at sa dami ay di ko alam kung ano ang aking uunahin. Ngunit naisip kong gawing simple lang ang paglalahad at sana maintindihan mo ako. Baby, I am sorry. Here I am again, asking for a favor. I need to sarcrifice for a friend, for us and for everybody. Lalayo muna ako para pagbigyan ang isang kahilingan ng Mommy ni Ringgo.Tumulo ang luha ni Diane. Hindi niya alam kung kaya pa niyang tapusing basahin ang sulat na iyon. Muli na naman siyang iniwan ni Gerald. Matagal niyang itinapat sa dibdib niya ang sulat kasabay ng pagbunot niya ng sunud-sunod na malalalim na hininga. Kailangan niyang lawakan ang pang-unawa.Gusto kong gumaling muna si Ringgo. Gusto ko ring matahimik na muna ang lahat. Nais kong ligtas ang lahat habang naghihilom ang sugat ng kahapon. Hanapin mo muna ang sarili mo at gawin ang mga bagay na hindi mo nagawa nang sinimulan mong mahalin ako. Ganoon din ako. Tatapusin ko sa ibang bansa ang a
Ang Mommy ni Ringgo ang umiikot sa kanilang tatlo naging biktima ng kanyang anak para masiguro ang kanilang kaligtasan. Niyakap siya nang mahigpit ng Mommy ni Ringgo nang pumayag siya sa hinihiling nito. Kung hindi lang niya naisip na sa huling sandali ay pinili pa rin ni Ringgo ang maging isang mabuting tao, kung hindi lang nakiusap ang Mommy ni Ringgo ay paniguradong hindi niya kakayanin ang muling magsakripisyo. Dadalawin niya si Ringgo bago siya aalis.Pagkaalis na pagkaalis ng Mommy ni Ringgo ay humiling siya sa doktor kung puwedeng isakay siya sa wheelchair para silipin niya si Diane. Walang bantay si Diane noon. Maayos na ang kalagayan nito ngunit nakapikit pa rin siya. Ginagap niya ang kamay ni Diane. Pinagmasdan niya ang mapayapa nitong pagkakaidlip. Pinilit niyang tumayo at hinalikan niya sa labi ang kanyang pinakamamahal. Muli niyang pinalaya ang kanyang mga luha. Luha ng kasiyahan. Luha ng pasasalamat sa pagdating nito at iniligtas ang kanyang buhay. Alam niya, siguradong-
“Adammm! Bumalik ka na roon. Kailangan ka ng mga kapatid ko! Gumisinggg kaaa! Adammm please!!!” sigaw iyon ni Diane. Napasinghap si Gerald. Mabilis niyang hinanap si Diane na kanina lang ay ginigising siya. Akala niya totoo ang lahat. Akala niya malakas pa si Diane. Nang makita niya ang babaeng halos wala nang buhay na kayakap niya ay alam niyang panaginip lang ang lahat. Lumuha siyang muli. Alam niyang sandali siyang nawalan ng malay ngunit nakita niya sa balintataw niya si Diane. Ginigising siya. Pinababalik. “Sorry, baby. Sorry na wala akong magawa.” Bulong lang iyon. Pilit niyang nilalakasan ang kanyang katawan para mayakap lang niya ito sa huling sandali ng kanilang buhay. Hangang sa nakita niya na may hawak na baril si Ringgo. Palapit na ito sa kanila. Puno ng luha ang mga mata ni Ringgo. Naroon ang galit sa kanyang mukha. Bigo siyang makahingi ng konting awa. Bigo siyang mapabago ang kanyang kaibigan. Ito na nga marahil ang katapusan ngunit hindi siya papayag na si Diane ang
Alam ni Gerald na sinusundan siya ni Ringgo. Mabuti't mabilis niyang nahubad ang suot niyang long-sleeves at iyon ang kanyang ipinulupot sa kanyang sugat ngunit ngayon muling umagos ang kanyang dugo at di niya mapigilan ang pagpatak nito sa damuhan na maaring masundan ng naka-flashlight na si Ringgo."Sinabi ko na sa'yo, hindi mo ako matatakasan Gerald! Magsama tayong dalawa sa impyerno!" kasunod iyon ng malakas na tawa ni Ringgo.Hinigpitan ni Gerald ang hawak niya sa nakita niyang kahoy kanina. Hinihintay niyang matapat si Ringgo sa tinataguan niya at buong lakas niyang papaluin ito sa ulo. Ramdam na niya ang pagkahilo dahil sa pagod, gutom, pagkauhaw at dami ng dugong nawala sa kanya ngunit hindi ito yung tamang panahon para manghina siya. Lalabanan niya ang lahat ng iyon. Mahal niya ang kanyang buhay. Gusto pa niyang makasama ng mahabang panahon si Diane."Sige pa, lumapit ka pang hayop ka," bulong ni Gerald. Itinaas niya ang hawak niyang pamalo. Sandali siyang pumikit at huminga
Alam ni Gerald na hindi nagbibiro si Ringgo sa sinabi niyang iyon nang tinanggal nito ang pagkakatali sa isa niyang kamay at nang matanggal iyon ay nakatutok na ang baril sa kanya."Bibigyan kita ng isang minuto na tanggalin ang pagkakatali ng isa mo pang kamay at paa. Kung natapos na ang isang minuto at nadiyan ka pa rin sa kama, pasensiyahan na tayo pero hindi na tayo makakalabas pa sa bahay ng buhay. Dito na tayo magkasunod na malalagutan ng hininga. Kaya nga kung ako sa'yo, simulan mo nang tanggalin ang nakatali sa'yo dahil magsisimula na ang oras mo." Salubong ang kilay at nanlilisik ang mga mata ni Ringgo habang sinasabi niya iyon. Pawis at luha ang naghalo sa kanyang namumulang mukha. Ikinasa na ni Ringgo ang hawak niyang baril.Hudyat iyon na kailangan ni Gerald na bilisan ang kilos."60, 59, 58, 57..." pagsisimula ni Ringgo sa pagbibilang.Sobrang kaba at nerbiyos ni Gerald habang tinatanggal niya nakatali sa kanyang kamay. Isang kamay lang ang gamit niya kaya siya nahirapan
Inilagay ni Ringgo ang baril sa drawer na may susi. Lumapit siya kay Gerald. Hinawakan niya ang mukha nito. Hindi niya naramdamang pumalag si Gerald. Ni hindi ito nagmura. Iyon nga lang hindi ito tumingin sa kanya. Namimimiss na niya si Gerald. Nakapatagal na nang huli niya itong mahalikan sa labi, ang maidantay niya ang hubad at mainit nitong katawan sa kanya, ang maramdaman ang matitigas nitong dibdib at abs na nakadikit din sa kanya. May kung anong nabuhay sa kanyang pagnanasa. Puwede na niyang gawin lahat ngayon kay Gerald ang gusto niya. Puwede siyang magpakasawa, tigilan lang ito kung kailan pagod na. Dahan-dahan niyang idinampi ang labi niya sa labi ni Gerald. Siniil niya iyon ng halik. Hindi inilayo ni Gerald ang kanyang labi ngunit hindi iyon kumilos. Humihinga naman ito, naamoy nga niya ang mabango nitong hininga ngunit mistula itong patay. Walang kahit anong paggalaw, mistulang humahalik siya sa malamig nang bangkay.Hanggang sa naisip niyang tanggalin ang butones ng longsl
Tagaktak na ang pawis si Gerald sa loob ng trunk ng sasakyan ni Ringgo. Nakagapos ang kamay niya patalikod at kahit ang mga paa niya. Napapaluha siya dahil sa sobrang nahihirapan na. Wala siyang makita dahil piniringan din ang kanyang mga mata. Hindi niya alam kung gaano na iyon katagal. Sumasakit na ang buo niyang katawan. Hirap pa siyang kumilos at huminga dahil sa tindi ng init sa loob ng trunk ng kotse. Ang tanging lakas na lang niya sa mga sandaling iyon ay ang isipin si Diane. Doon siya huhugot ng lakas. Iisipin niya ang masasaya nilang alaala. Pupunuin niya ng matatamis nilang sandali ang kanyang isip nang di niya maramdaman ang hirap niya ngayon. Sana naisip ni Diane na unahin ang mga kapatid niyang iligtas at ilayo. Kaya niyang magtiis, kaya pa niyang magsakripisyo. Masaya siyang ligtas na si Marcus. Maaring kasama na ngayon ni Diane ang bata. Okey lang sa kanya ang lahat nang ito. Ang mahalaga ay hindi na muli pang iiyak si Diane sa pagkawala ng mahal nito sa buhay. Kayang n
Pinalibutan na siya nina Sackey, Diane at Marvie.Humahagulgol lang si Marcus. Hindi ito makapagsalita dahil pa rin sa tindi ng trauma na pinagdaanan niya. Marami siyang gustong sabihin ngunit hindi niya alam kung paano niya sisimulan. Iniwan na lang siya bigla sa hindi niya alam kung saang lugar. Kinalagan lang siya sa kamay at siya na ang nagtanggal sa ipiniring sa kanya at sa nakatali sa kanyang mga paa. Tinanggal din niya ang packing tape sa kanyang bibig at tainga. Lakad-takbo siyang lumayo doon hanggang sa naapuhap niya ang kanyang cellphone sa kanyang bulsa. Ang ate Marian niya ang tinawagan niya dahil natatakot siya sa Ate Diane niya."Ate, hindi siya sumasagot. Umiiyak lang siya." si Marian.Kinuha ni Diane ang cellphone sa kamay ng kapatid niya at siya ang kumausap sa kanilang bunso."Marcus, ang Ate Diane mo ito. Huminga ka nang malalim. Relax lang okey? Sabayan mo ako, hinga...buga...hinga...buga... Nandito ang ate, sabihin mo kung nasaan ka para sunduin ka namin.""Ate...