15

"ทุกคนรออยู่แถวนี้นะถ้ามีอะไรให้รีบรายงานทันที" พายุออกคำสั่งให้บอดี้การ์ดทุกคนรออยู่บริเวณหน้างานและที่รถเพื่อดูความเรียบร้อยและป้องกันผู้แระสงค์แอบทำอะไรกับรถของเทียนหลังจากนั้นเขาก็รีบเดินตามเทียนเข้าไปในงาน

"โอ้โห~คุณครับ...แน่ใจนะครับว่านี้แค่งานเลี้ยงต้อนรับลูกชายคุณไพบูลย์เฉยๆ ทำไมจัดใหญ่โตแถมเชิญแขกมามากมายขนาดนี้" พายุแอบกระซิบถามเทียนเบาๆ ด้วยความสงสันเพราะสเกลงานมันใหญ่มากจริงๆ แถมบุคคลที่มาร่วมงานก็มีแต่ตัวท็อปของแต่ละวงการทั้งนั้น

"คุณไพบูลย์เป็นคนใหญ่คนโต มีอำนาจทางด้านการเงินไม่น้อยใครๆ ก็อยากผูกมิตรทั้งนั้น" เทียนตอบ

"แล้วแบบนี้พวกเราควรจะเข้าไปหาคุณไพบูลย์ก่อนเลยไหมครับ" พายุถาม

"ไม่ต้องหรอก พวกเรามาเป็นมารยาทไม่ได้มาเพื่อผูกสัมพันธ์การค้ากับใครและฉันก็เชื่อว่าต่อให้เราไม่เข้าหาใครมันก็จะมีคนอยากเข้าหาเราอยู่ดี" เทียนตอบแล้วกำลังจะเดินออกจากห้องโถงไปหาโต๊ะนั่งแต่จู่ๆ ก็มีใครบางคนมีเรียกเขาไว้ซะงั้น

"คุณเทียนครับ" เสียงของผู้ชายคนนั้นทำให้เทียนหันไปกลับหาเขาทันทีด้วยความรู้สึกคุ้นหู

"พี่บิ๊ก" พายุเรียกคนตรงหน้าด้วยความตื่นเต้นดีใจ



"มาได้ไงเนี่ย~" พายุเดินเข้าไปกอดคอบิ๊กอย่างสนิทสนมเพราะบิ๊กเคยเป็นบอดี้การ์ดที่ทำงานอยู่กับเขาที่บ้านใหญ่มาก่อนแต่เมื่อประมาณ 5 ปีที่แล้วเขาถูกเปาเปาลูกชายคนโตของมุกดาผู้ที่มีหน้าที่รับผิดชอบดูแลการบริหารจัดการคนของตระกูลส่งไปทำงานที่บ้านของเอกและเหมยลินแทน

"มาทำงานน่ะ" บิ๊กตอบแล้วหันหน้ามาหาเทียน

"โต๊ะของคุณเอกอยู่ทางนู้นครับ" บิ๊กพูดแล้วผายมือไปอีกฝั่งกับที่เทียนตั้งใจจะไปตอนแรก

"อาเอกก็มางานนี้ด้วยเหรอ" เทียนถาม

"ครับ" บิ๊กตอบ เทียนรู้สึกแปลกใจนิดหน่อยจึงเหล่ตาไปหาพายุซึ่งพายุเองก็รู้สึกสงสัยเหมือนกับเทียน ทั้งคู่สบตากันเหมือนมีความในใจที่ต้องการจะพูดแต่ด้วยเพราะตรงนี้มีคนของเอกอยู่จึงพูดออกมาไม่ได้

"นำทางไปสิ" เทียนหันกลับมาบอกกับบิ๊กเพื่อให้เขาเดินนำตนเองไป

"เชิญครับ" บิ๊กตอบแล้วก็เดินนำเทียนไปจริงๆ พายุจึงได้โอกาสเดินเข้ามาซ้อนหลังเทียน

"ผมจะไปออกไปเช็คข้างนอกแล้วจะรีบกลับมานะครับ" พายุกระซิบบอกเทียนเบาๆ แล้วก็รีบเดินหายออกจากงานไป ทันทีที่เทียนเห็นโต๊ะของเอกเขาก็แทบอยากจะเบลินหน้าหนีทันทีเพราะสภาพของเอกตอนนี้ดูเหมือนพวกประจบประแจงที่คอยยิ้มตอบรับให้กับทุกคำพูดของพวกไฮโซบนโต๊ะอยู่ตลอด ไม่มีมาดเหมือนตอนที่ตบหน้าเขากลางบ้านใหญ่วันนั้นเลย

"อ้าว~ตาเทียนมาแล้ว" เอกพูดแล้วหันมายิ้มให้เทียนจนเทียนรู้สึกขนลุก

"สวัสดีครับ" เทียนกล่าวทักทายทุกคนด้วยท่าทางสุภาพก่อนจะนั่งลงข้างๆ เอกและเหมยหลิน

ในเวลาเดียวกันพายุก็รีบวิ่งออกมาจากในงานเพื่อมาหาบอดี้การ์ดคนอื่นแต่พอออกมาถึงหน้าประตูทางเข้าของงานเลี้ยงเขาก็กลับไม่พบบอดี้การ์ดที่นำมาเลยสักคนจากนั้นเขาจึงรีบวิ่งไปที่รถเพื่อดูว่ามีใครอยู่ไหมและมันก็มีจริงๆ บอดี้การ์ดที่เขาเตรียมมาไม่ได้ยืนเฝ้าอยู่หน้างานแต่กลับมายืนสูบบุหรี่อยู่ท้ายรถสองคน

"ทำอะไรกันอ่ะ" พายุถามด้วยน้ำเสียงหอบหายใจอย่างแรง

"นายออกมาทำไม ทำไมไม่อยู่เฝ้าคุณเทียน" บอดี้การ์ดคนที่หนึ่งถามด้วยความตกใจเพราะนี้เป็นงานนอกพายุไม่ควรทิ้งเทียนไว้กับคนแปลกหน้าคนเดียว

"แล้วอีก 2 คนหายไปไหน" ทันทีที่พายุมองดูจนทั่วเขาก็พบว่าบอดี้การ์ดหายไป 2 คน

"ก็อยู่ที่หน้าประตูไง" บอดี้การ์ดคนที่สองตอบ

"ไม่มี!" พายุตอบ บอดี้การ์ดทั้งสองคนหันหน้ามองกันด้วยความแปลกใจก่อนที่จะรีบทิ้งบุหรี่ในมือแล้ววิ่งออกไปหาอีก 2 คนที่หายไป

"นายรีบไปอยู่กับคนเทียนถ้าอีก 5 นาทียังหาสองคนนั้นไม่เจอให้นายหาข้ออ้างยังไงก็ได้แต่ต้องพาคุณเทียนออกจากงานมาให้ได้" บอดี้การ์ดคนแรกพูดแล้วรีบวิ่งตามอีกคนนึงไป พายุยืดตัวตรงแล้วหายใจเข้าออกลึกๆ 2-3 ทีแล้วรีบกลับเข้าไปหาเทียน

"ไม่อยากจะเชื่อเลยนะครับว่าคุณเทียนจะเป็นผู้นำตระกูลสิริยากรคนใหม่" อยู่ดีๆ ก็มีชายคนนึงบนโต๊ะพูดขึ้นแม้เทียนจะไม่รู้จักแต่ดูจากการแต่งตัวแล้วก็คงเป็นคนมีหน้ามีตาคนนึง 

"ใช่ค่ะ ตอนแรกฉันก็นึกว่าคุณหล่งจะขึ้นรับตำแหน่งนี้เองซะอีก แต่สิริยากรได้คนรุ่นใหญ่ไฟแรงมาดูแลแทนคิดว่าก็คงไปได้ดีอย่างแน่นอน" คนนี้คุณป่านนภาภรรยาของทนายแสงรวี เป็นคนน้าใหญ่ใจป้ำสุดๆ เทียนเคยเห็นผ่านๆ ตามาบ้างจากข่าวการกุศลต่างๆ ซึ่งดูก็รู้ว่าทำไปเพื่อเอาหน้าทั้งนั้นเพราะถึงแม้เจ้าตัวจะทำบุญกับคนยากไร้และเด็กอยู่บ่อยๆ แถมยังเคยเป็นวิทยากรสอนให้ทุกคนรู้จักคุณค่าของเงินแต่เธอใช้ชีวิตฟุ่มเฟือยอู้ฟู่แบบสุดๆ ไปเลย

"พอดีตาเทียนเขาเป็นหลานรักของคุณพ่อน่ะค่ะ คุณพ่อเขาก็เลยส่งต่อทุกอย่างให้ตาเทียนดูแลต่อ" เหมยหลินตอบกลับใบหน้ายิ้มแย้มแต่แสแร้งสุดๆ จนเทียนยังต้องเบะปากออกมาด้วยความหมันไส้

"แต่จะว่าไปตอนที่คุณซ่งรับช่วงต่อก็อายุประมาณคุณเทียนนี่แหละมั้งครับจำได้ว่าตอนนั้นผมยังเด็กอยู่เลย เหมือนว่าวันเลี้ยงฉลองการขึ้นรับตำแหน่งผมจะไปวิ่งเล่นจนตกบ่อปลาคราฟสุดหวงของคุณซ่งจนพ่อผมตีผมยกใหญ่เลยโชคดีที่คุณซ่งท่านไม่เอาเรื่อง" คุณเมธเจ้าช่องโทรทัศน์ชื่อดัง

"ตอนพ่อผมรับตำแหน่งท่านก็ 40 กว่าแล้วครับแต่ตาเทียนเพิ่งจะอายุแค่ 30 กว่าๆ เองประสบการณ์ยังน้อยเทียบกันไม่ได้แต่ผมก็หวังว่าในอนาคตพวกเขาก็จะช่วยสนับสนุนเขาด้วยนะครับ ฮ่าๆๆ" เอกพูด

"แน่นอนครับ"

"ได้สิคะ"

"ฮ่าๆๆ" เทียนรู้ว่าคนบนโต๊ะไม่ได้อคติอะไรกับเขาแต่อาและอาสะใภ้ของเขาเองนั่นแหละที่พูดจาแขวะกันเขาดังนั้นมันจึงทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดไม่น้อย

"คุณปู่เรียนเรียนรู้งานตอนอายุ 25 แต่ผมเรียนรู้งานต่างๆ กับคุณปู่มาตั้งแต่ 8 ขวบดังนั้นถ้านับจริงๆ ก่อนผมจะรับตำแหน่งนี้ผมมีประสบการณ์มากกว่าคุณปู่เกือบ 10 ปีเลยนะครับ" เทียนพูดด้วยสีหน้าและน้ำเสียงนิ่งๆ จนดูเหมือนคนหยิ่งพยองมันเลยทำให้เอกและมุกดารู้สึกไม่พอใจ

"แล้วก็ที่คุณปู่ส่งต่อตำแหน่งนี้ให้ผมก็เพราะว่าผมสนใจและตั้งใจทำงานจริงๆ ไม่เหมือนหลานคนอื่นๆ ที่ไม่ค่อยเอาอะไร" เทียนหยุดพูดแล้วยิ้มออกมา

"ผมหมายถึงเจ้าธูปน้องชายผมน่ะครับ" เทียนหันไปหาเอกแล้วหันกลับมาหาทุกคน

"อย่างสายฟ้าลูกชายคนโตของอาเอกก็ทำงานอยู่ที่ต่างประเทศเป็นหลักคงไม่อยากกลับมาทำงานที่นี่หรอกส่วนเจ้า...เมฆ~" เทียนพูดลากเสียงแล้วหันไปมองที่อาๆ ทั้งสองที่กำลังพยายามส่งสายตาให้เขารู้ว่าไม่พอใจเพราะกลัวเทียนจะเอาเรื่องที่เมฆเป็นคนขโมยข้อมูลของตระกูลไปขายให้คู่แข่งออกมาพูดให้ทุกคนฟังเพราะถ้าเป็นแบบนั้นก็เท่ากับมาบ้านของเอกเป็นพวกทรยศหักหลังอนาคตจะทำอะไรคงไม่มีใครอยากร่วมงานด้วย

"ก็เป็นพวก--" เทียนยังพูดไม่ทันจบเอกก็เอามือมาจับหน้าขาของเขาไว้ทันทีเพื่อบอกให้เขาหยุด เทียนแสยะยิ้มออกมาด้วยความสะใจทันที

"ติดพี่ชายช่วยงานอยู่ที่ต่างประเทศน่ะครับ" เทียนตอบแล้วหันกลับไปหาทุกคนทันทีทำให้เอกและเหยมหลินถอดหายใจออกมาด้วยความโล่งอก

"ชะ ใช่ค่ะ ตาเมฆเขาติดตาสายฟ้ามากนี่ถ้าตาสายฟ้าไม่กลับมาไทยในช่วงเทศกาลดิฉันกับคุณเอกก็คงไม่ได้เห็นหน้าเขาหรอกค่ะ" เหมยหลินพูด