20

"ผมไปด้วยได้ไหมครับ" ปูนปั้นถามอีกครั้งเพราะเห็นสีหน้าของหมิงดูลำบากใจแปลก ๆ

"เอ่อ~ คือพี่ก็ไม่ได้ไม่อยากให้น้องปูนปั้นไปนะแต่ว่าการจะเข้าใกล้ไอ้เทียนได้มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย ขนาดพี่เนี่ยสนิทกับครอบครัวไอ้เทียนพี่ก็ยังไม่แน่ใจเลยว่าไปแล้วจะได้เข้าเยี่ยมมันหรือเปล่า" หมิงตอบ

"ผมอยากไปขอบคุณเขาเรื่องวันนั้นนะครับ เขาช่วยผมไว้เยอะเลยแต่ผมยังไม่ได้มีโอกาสขอบคุณเขาสักที" ปูนปั้นพูดแล้วทำหน้าเศร้าทันที หมิงเองก็อยากให้เขาไปเพราะรู้ว่าเพื่อนต้องดีใจมากแน่ ๆ แต่ถ้าเขาพาปูนปั้นไปหาเทียนแล้วเจอคนอื่นในครอบครัวของเทียนล่ะเขาจะอธิบายยังไงดีเพราะถ้าทุกคนรู้ว่าเทียนชอบปูนปั้น ชีวิตนี้ของปูนปั้นคงไม่มีทางสงบสุขอีกเป็นแน่ หมิงยืนคิดไตร่ตรองอยู่สักพักแล้วหันไปมองหน้าปูนปั้น

"พี่พาไปก็ได้แต่ว่าน้องปูนปั้นต้องเชื่อฟังพี่ทุกอย่างนะไม่ว่าจะเจออะไรหรือเห็นอะไรก็ห้ามสงสัยอะไรเด็ดขาด เข้าใจไหม" หมิงพูดดักไว้ก่อนเพราะกลัวว่าถ้าปูนปั้นไปเจอคนของบ้านสิริยากรแล้วจะเกิดอาการสงสัยจนเผลอทำอะไรที่คนเหล่านั้นไม่ชอบ

"ครับ" ปูนปั้นตอบ จริง ๆ แล้วปูนปั้นอยากไปเจอเทียนเพราะเขาอยากโขอโทษเทียนเรื่องที่เขาพูดจาไม่ดีใส่แ่ตอนนี้ที่ร้านยังไม่มีใครรู้ว่าเงินค่าซ่อมแซมร้านที่เสียไปไม่ใช่ของเขาแต่เป็นของเทียน

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

โรงพยาบาล

"ไม่ได้จริง ๆ ครับคุณหมิง" ตอนนี้หมิงกำลังยืนขอร้องบอดี้การ์ดที่ยืนเฝ้าอยู่หน้าห้องเพื่อขอเข้าไปพบเทียนแต่บอดี้การ์ดทุกคุณล้วนยืนกรานว่าไม่ว่ายังไงก็ให้หนิงเข้าพบเทียนไม่ได้

" ผมขอแค่แป๊บเดียวครับ" หมิงพูด

"ผมเองก็ทำตามคำสั่งของคุณหล่งครับ"

"ยิ่งคุณหลงพาคนนอกเข้ามาแบบนี้ด้วยผมยิ่งอนุญาตให้เข้าไปไม่ได้จริง ๆ ครับ" บอดี้การ์ดยังคงยืนยันคำเดิมว่าให้หมิงกับปูนปั้นเข้าไปเยี่ยมเทียนไม่ได้จริง ๆ ตอนนี้ในใจของปูนปั้นเองก็รู้สึกกลัวคนพวกนี้ไม่น้อยเลยเพราะทุกคนมีรูปร่างที่ใหญ่โตและสีหน้าที่ดูดุดันมากซึ่งมันต่างจากพายุที่ปูนปั้นเคยเห็นก่อนหน้านี้มาก

"เสียงเอะอะอะไรว่ะธูป" เทียนถามน้องชายที่เอาแต่นอนเล่นเกมอยู่

" ไม่รู้ดิ แต่พี่เดี๋ยวผมออกไปดูเอง" ธูปลุกขึ้นเดินไปเปิดประตูเพื่อดูว่าใครกำลังยืนทะเลาะกันอยู่หน้าห้องพักของเทียน

" มีอะไรกัน" ธูปใช้น้ำเสียงที่ดูหงุดหงิดนิดหน่อยเพราะว่าทำให้เขาต้องลุกขึ้นและหยุดเล่นเกมกลางคัน

"ธูป~" หมิงเรียกชื่อคนตรงหน้าเบา ๆ ทำให้ธูปต้องหันไปโฟกัสที่เขา

" อ้าว~พี่หมิง"

"พี่อยากเข้าไปเยี่ยมไอ้เทียนอ่ะให้พี่เข้าไปได้ป่ะ" หนิงไม่รอช้ารีบใช้โอกาสที่ธูปเดินออกมาขอร้องเขาให้พาเข้าไปพบเทียน

"เอ่อ~" ธูปเองก็ลำบากใจที่จะปฏิเสธแต่ว่านี่เป็นคำสั่งของพ่อกับแม่ว่าไม่ให้คนนอกเข้าไปเยี่ยมเทียนเด็ดขาด

"ใครว่ะธูป" เทียนถามหลังจากเห็นว่าธูปไม่ยอมเดินกลับมามาในห้องสักที ธูปเดินกลับเข้าไปหาเทียนเพื่อที่จะขอความเห็นเขา

"พี่หมิงน่ะพี่" ธูปตอบ

"ก็ให้มันเข้ามาดิ"

"แต่ว่าพ่อกับแม่สั่งห้ามคนนอกไม่ใช่หรอ"

"ไอ้หมิงมันไม่ทำอะไรฉันหรอก...แกก็รู้หนิ"

"ครับ" ธูปตอบแล้วเดินกลับไปเปิดประตูให้หมิงเข้ามา

"เดี๋ยวฉันจัดการเอง ห้ามใครรายงานเรื่องนี้ให้พ่อกับแม่รู้เด็ดขาด" ธูปพูดกับบอดี้การ์ดทุกคนทำให้พวกนั้นจำเป็นต้องยอมปล่อยให้หมิงกับปูนปั้นเดินเข้าไป หมิงเดินเข้ามาให้ห้องแล้วแต่พอปูนปั้นจะเข้าไปธูปก็ยกแขนขึ้นมาขว้างไว้ซะงั้น

"คุณเป็นใคร" ธูปถาม ปูนปั้นรู้สึกกลัวนิดหน่อยเพราะเหตุการณ์ทุกอย่างมันเกิดขึ้นไวมาก หมิงรีบหันมาดูทั้งสองคนทันที

"เขามากับพี่ วางใจได้" หมิงพูด ธูปยืนคิดอยู่แป๊ปนึงก่อนจะเอาแขนลงแล้วปิดประตูห้อง

"เชิญ" ธูปพูด หมิงพยักหน้าใส่ปูนปั้นแล้วเดินนำเขาไปหาเทียนที่เตียง

"เป็นไงบ้างว่ะเพื่อน" หมิงเอ่ยทักทายเพื่อนชายที่มีสภาพดูหม่อนหมองปิดปกติ

"เกือบตาย แล้วนี่--" เทียนหันไปเห็นปูนปั้นเดินถือถุงอาหารเข้ามาหาเขาช้า ๆ จึงสตั้นไปเพราะไม่คิดเลยว่าเขาจะมาหาตนเอง

"เฮ้ยเดี๋ยว!!" ธูปเดินมาแย่งถุงในมือของปูนปั้นไปถือไว้จนปูนปั้นตกใจ

"ขอตรวจดูก่อน" ธูปพูดแล้วก็เดินเอามันไปวางที่โต๊ะเพื่อเช็คดูทีละกล่องว่ามีอะไรผิดปกติไหม

"อย่าเว่อร์หน่า~" เทียนหันไปพูดกับธูปที่เล่นใหญ่เกินไป

"มึงโเคใช่ไหม" หมิงถามแล้วช่วยปรับเตียงให้เทียนขึ้นมานั่งดี ๆ

"เออ ไม่เป็นไรมากแล้ว" เทียนตอบ ตลอดบทสนทนาเทียนและปูนปั้นแอบมองกันอยู่ตลอดแต่กลับไม่ได้คุยกันเลยสักคำเพราะต่างคนต่างไม่กล้า ส่วนธูปตอนนี้ก็ไม่สนใจอะไรแล้วเขาเอาแต่นั่งทานอาหารที่หมิงและปูนปั้นเตรียมมาให้เทียนอยู่อย่างเอร็ดอร่อย

"ธูป~" เทียนหันไปเรียกธูปเพราะรู้สึกรำคาญที่เขาเอาแต่นั่งกินแล้วก็ค้นถุงอาหารเสียงดัง

"ครับ" ธูปตอบทั้งที่ปากยังเต็มไปด้วยอาหาร

"ไปอยู่เป็นเพื่อนไอ้พายุไป" เทียนพูด

"ทำไมอ่ะ ผมมาเฝ้าพี่นะ" ธูปตอบ

"เออไปเถอะหน่า! แกอยากกินอะไรแกก็หยิบไปด้วยเลย" เทียนพูด

"อ่า ๆ ๆ ก็ได้" ธูปตอบแล้วก็ยิบเอากล่องอาหารที่อยู่ในถุงไปด้วย 2-3 อัน

"ไว้พวกเขากลับแล้วผมค่อยมาอยู่เป็นเพื่อนพี่ใหม่นะ" ธูปพูด

"เคี้ยวให้หมดก่อนค่อยพูดดิ่ว่ะ" เทียนดุน้องชายที่ทำตัวไม่มีมารยาทต่อหน้าแขกจากนั้นพอธูปเดินออกไปเขาก็หันไปมองปูนปั้นที่นั่งทำตัวเจี๋ยมเจี้ยมอยู่มุมห้อง หมิงสังเกตเห็นได้ว่าทั้งคู่คงอยากคุยกันก็เลยจะขอแยกออกไปก่อน

"ผงั้นเดี๋ยวก็ไปดูพายุบ้างดีกว่าไม่รู้ว่าป่านนี้คนอย่างมันจะโตขึ้นจนเลิกกลัวความเจ็บหรือยัง" หมิงพูด

"เออ มันอยู่ห้องข้าง ๆ เนี่ยแหละ" เทียนตอบ หมิงพยักหน้ารับทราบแล้วก็ลุกเดินออกไป พอทุกคนออกไปแล้วห้องก็เงียบขึ้นมาทันทีปูนปั้นและเทียนหันหน้าไปมองกันต่างคนต่างไม่พูดอะไรจนสุดท้ายหมิงก็ลุกขึ้น

"ลุง~ หิวไหม" ปูนปั้นถาม

"ฮะ?" เทียนไม่คิดว่าคำแรกที่ปูนปั้นจะทักเขาจะเป็นการถามว่าหิวไหม ปูนปั้นไม่พูดอะไรเดินไปหยิบสเต็กเนื้อของโปรดขอวเทียนที่แพ็คใส่ถุงรักษาอุณหภูมิและใส่กล่องทับมาอีกทีขึ้นมา เขาเดินไปหยิบจานอย่างคล่องแคว้นแล้วลากโต๊ะสำหรับวางอาหารมาวางตรงหน้าเทียน

"มันยังพอร้อน ๆ อยู่ลุงอยากให้ผมเอาไปอุ่นให้อีกหน่อยไหม" ปูนปั้นถาม

"ไม่เป็นไร" เทียนตอน ปูนปั้นพยักหน้าแล้วหันมาแกะอาหารใส่จานให้เทียนและวางซ้อมวางมีดให้อย่างเรียบร้อย

"ขอบใจ" เทียนตอบแล้วยกแขนขึ้นมาจับมีดแต่ปูนปั้นสังเกตเห็นได้ว่ามือของเขาบวมช้ำมากจนหยิบจับอะไรลำบากก็เลยรีบยื่นมือไปจับส้อมกับมีดก่อนเทียนจนเทียนงเลยเงยหน้าขึ้นมามองที่เขาด้วยความสงสัย

"ผมทำให้เอง" ปูนปั้นพูดแล้วหั่นดนื้อสเต็กบาง ๆ แล้วใช้ส้อมจิ้มมันขึ้นมาป้อนเทียน เทียนอ้าปากรับแต่สายตาของเขาไม่ได้มองที่อาหารเลยทำเอาปูนปั้นรู้สึกเขินจนหน้าแดงขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด

"มาได้ไง" เทียนเริ่มบทสนทนาขึ้นเพราะรู้สึกว่าห้องมันเงียบเกินไป

"มากับพี่หมิงไง" ปูนปั้นตอบ

"อยากมาเยี่ยมฉันหรอ" ปูนปั้นหันไปสบตากับเทียนด้วยความรู้สึกสับสนแต่ตอนนั้นที่เขารู้ว่าเทียนเกิดอุบัติเหตุเขารู้สึกเป็นห่วงเทียนมากจริง ๆ ทั้งที่พวกเขาเองเพิ่งรู้จักกันได้ไม่นานแท้ ๆ

"อยากมาขอโทษที่พูดจาไม่ดีด้วยวันนั้นอ่ะ" ปูนปั้นตอบ

"หายโกรธแล้วเหรอ" เทียนถาม ปูนปั้นพยักหน้าแล้วยื่นมือไปเพื่อที่จะป้อมอาหารให้เทียนแต่เทียนดันยกมือขึ้นมาจับมือเขาไว้ซะงั้น

"ขอกอดหน่อยได้ป่ะ" เทียนถามแล้วมองจ้องไปที่ปูนปั้นด้วยแววตาลึกซึ้งจนปูนปั้นอึ้งค้างไปเลย เทียนเห็นว่าปูนปั้นไม่ตอบจึงถือโอกาสดึงเข้าไปกอดที่เอวของเขาแล้วเอาหน้าซบลงตรงอกของปูนปั้นด้วยความคิดถึง ปูนปั้นทำตัวไม่ถูกเลยได้แต่อยู่นิ่ง ๆ ให้เทียนกอด

"ทำไมหัวใจคุณเต้นแรงจัง" เทียนถามออกไปเมื่อรับรู้ได้ถึงหัวใจที่เต้นอย่างรุนแรงของปูนปั้นอย่างไม่มีสาเหตุซึ่งปูนปั้นเองก็ไม่รู้ว่าควรจะตอบยังไงดีเพราะตอนนี้เขาเองก็สับสนเหมือนกันว่าที่เป็นแบบนี้มันเพราะอะไร