10

"คุณเทียนมีเรื่องอะไรอยากจะคุยกับผมหรอครับ" พายุถาม

"ฉันมีคนรู้จักอยู่คนนึงเขาเป็นเจ้าร้านที่นี่" เทียนตอบแล้วยื่นโทรศัพท์ให้พายุดูซึ่งมันเป็นรูปหน้าร้านของปูนปั้นที่มีทั้งตอนปกติและตอนที่เกิดปัญหา

"ร้าน Happy Time หรอครับ" พายุพูด

"นายรู้จักเหรอ" เทียนถาม

"ครับ ผมเคยไปหาเพื่อนแถวนั้นอยู่ 2-3 ครั้งแต่ไม่เคยเข้าไปทานหรอกนะครับ" พายุตอบ

"ตอนนี้ที่นี่กำลังถูกคุกคาม มีคนเอาสีสเปรย์ไปพ่นที่หน้าร้านนี้จนดูไม่ได้ ฉันอยากให้นายไปสืบมาหน่อยว่าใครเป็นคนทำแต่นายห้ามบอกเรื่องนี้ให้คนที่บ้านรู้เด็ดขาด เข้าใจไหม" เทียนพูด

"ได้ครับคุณเทียน" พายุตอบ

"นายสามารถเอาคนไปใช้ได้ 2-3 คนแต่ต้องกำชับพวกนั้นให้ดีว่าอย่าแพร่งพรายเรื่องนี้ไม่งั้นคนที่จะเดือดร้อนก็คือนายเอง" เทียนพูด

"ครับ" พายุตอบ

"นี่เป็นงานแรกที่ฉันมอบให้นายทำ...อย่าทำให้ฉันผิดหวังนะ" เทียนพูด

"ผมจะทำให้เต็มที่ครับ...เอ่อ~ว่าแต่คุณเทียนมีเวลากำหนดให้ผมไหมครับ" พายุถาม 

"เร็วที่สุด" เทียนตอบ 

"ครับ" พายุตอบ

"กลับไปพักผ่อนได้แล้วไปพรุ่งนี้จะได้มีแรงไปทำงานให้ฉัน" เทียนพูด

"ได้เลยครับคุณเทียน รับรองพรุ่งนี้งานเดินผ่านฉลุยแน่นอน" พายุตอบแล้วยกนิ้วโป้งขึ้นมาปาดจมูกตัวเองเพื่อทำเป็นเท่ 

"ผมไปแล้วนะครับ" พายุพูดแล้วก็รีบออกจากประตูไปทันที พายุยังเป็นเด็กอยู่เลยยังมีความซนและติดดล่นอยู่บ้างแต่ถ้าเขาทำงานได้ดีเรื่องแค่นี้สำหรับเทียนมันไม่ใช่ปัญหาเลย

หลังจากพายุออกไปเทียนก็เข้าไปอาบน้ำแล้วกะว่าจะไปตรวจดูบัญชีต่อสักหน่อยแต่พอมาถึงห้องทำงานของแม่เขาก็เห็นว่าแม่กำลังทำทุกอย่างแทนเขาอยู่

"แม่ครับ" เทียนเรียก

"อ้าว~ตาเทียน" ดารินตอบ

"ผมทำเองดีกว่าครับแม่" เทียนพูด

"แม่เรียนบัญชีมาแถมพอแต่งเข้าตระกูลนี้มาก็ช่วยคุณย่ารองทำบัญชีและงานเอกสารมาตลอด เรื่องแค่นี้สำหรับแม่มันสบายมากแต่ลูกไม่เคยทำำต่อให้อยากทำแค่ไหนมันก็ต้องใช้เวลากว่าจะเข้าใจ เพราะงั้นเรื่องนี้ให้แม่จัดการเถอะไม่เกินอาทิตย์เดียวงานทุกอย่างเสร็จแน่นอน" ดารินตอบ

"ผมทำให้แม่ลำบากหรือเปล่าครับ" เทียนถาม

"มันเป็นงานถนัดของแม่จะลำบากได้ไง" ดารินตอบ

"ขอบคุณนะครับ" เทียนพูด

"จ่ะ ลูกไปนอนเถอะไป" ดารินตอบ

"ฝันดีนะครับ" เทียนพูด

"ฝันดีจ่ะ" ดารินตอบ จากนั้นเทียนก็เดินออกมาแล้วกลับไปที่ห้องทันที 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ในระหว่างที่ทุกคนกำลังทานข้าวเช้าอยู่ธูปก็เดินงัวเงียเข้ามาในบ้านพร้อมกับตรงขึ้นไปบนห้องนอนทันที

"ดูมันสิ ขนาดนี้แล้วยังเที่ยวเล่นเป็นเด็กอยู่ได้" หล่งพูด

"ไว้ฉันจะคุยกับลูกให้นะคะ" ดารินตอบ

"แล้วนี้งานของคุณจะเสร็จเมื่อไหร่พวกเราจะได้ประชุมแล้วจัดระบบใหม่สักที" หล่งถาม งานที่เขาหมายถึงก็คือการตรวจสอบบัญชีนั่นแหละ ตอนนี้เทียนให้ทุกคนกลับไปดูแลกิจการเดิมก่อนจนกว่าเขาจะตรวจสอบทุกอย่างให้เรียบร้อยจากนั้นค่อยเรียกทุกคนมาหาลือที่หลังว่าจะเอายังไงดี 

"ใกล้แล้วค่ะ" ดารินตอบ

"วันนี้แกจะออกไปข้างนอกเหรอ" หล่งหันมาถามเทียนเพราะเห็นเจสันมารายงานว่าเทียนให้คนเตรียมรถไว้ให้สองคัน

"ครับ" เทียนตอบ

"มีธุระอะไรทำไมถึงต้องใช้รถถึงสองคัน" หล่งถาม

"ไม่มีอะไรมากครับแค่ผมจะออกไปทำธุระข้างนอกกับพายุเฉยๆ แต่ว่าจะไปกันคนละที่ก็เลยจำเป็นต้องใช้รถสองคันก็แค่นั้น" เทียนตอบแล้วหันไปมองที่เจสัน

"เรื่องแค่นี้เจสันก็ต้องรายงานพ่อด้วยเหรอครับ" เทียนว่าแขวะเขาจนเขาต้องหลบสายตาเทียนทันที

"ก็มันดูแลงานในบ้านใครทำอะไรมันก็ต้องเอามารายงานฉันอยู่แล้ว กินข้าวเถอะ" หล่งตอบเพราะเห็นว่าเทียนเริ่มไม่พอใจเจสันแล้วที่เข้าไปยุ่งวุ่นวายเรื่องของเขาเลยพูดขึ้นมาเพื่อคัดจบบทสนทนา เทียนยังคงจ้องไปที่เจสันด้วยสายตาคาดโทษก่อนที่จะหันกลับมาทานข้าวต่อ

หลังจากทานข้าวเสร็จเทียนก็เดินมาโรงรถทันทีแต่ก็เจอเข้ากับพายุที่ยืนหันหลังในเขาอยู่

"เฮ้ย!" เทียนอุทานออกมาด้วยความตกใจเพราะการแต่งกายของพายุที่เขาเห็นวันนี้คือพายุใส่ชุดสูทสีดำคลุมทับด้วยเสื้อโค้ทสีดำยาวเช่นกันแถมเขายังติดเข็มกัดหงส์สีทองเอาไว้ที่หน้าอกทั้งสองข้างอีกด้วยซึ่งนั่นเป็นสัญลักษณ์ประจำตระกูลของพวกเขาและยังมีแว่นตาสีดำกับแว่นขยายอันใหญ่ที่เขาเหน็บไว้ในกระเป๋ากางเกงอีก



"แต่งตัวบ้าอะไรของนายเนี่ย" เทียนถาม พายุรีบหันกลับมาด้วยท่าทางตื่นเต้น 

"คุณเทียนมาแล้วหรอครับ" พายุพูดแล้วหมุนตัวให้เทียนดูชุดเขาอีกที

"ชุดนี้มันอะไรกันอ่ะ" เทียนถาม

"ก็ชุดนักสืบแบบสไตล์หรูหราให้สมฐานะตระกูลสิริยากรไงครับ" พายุตอบ เทียนยกมือขึ้นมาตบหน้าผากตัวเองหนึ่งทีอย่างละเหี่ยใจ

"ใครบอกให้แต่งแบบนี้" เทียนถาม

"ผมแต่งเองครับ" พายุตอบด้วยน้ำเสียงภูมิใจสุดๆ

"อากาศร้อนขนาดนี้แต่งออกไปเดี๋ยวก็ได้ตายพอดีหรอก" เทียนพูด

"คุณซ่งเคยสอนผมไว้ว่าคนเราเกิดมาเป็นลูกผู้ชายต้องอดทนแต่ถ้าเป็นลูกผู้ชายของบ้านสิริยากรยิ่งต้องอดทนกว่า ดังนั้นเรื่องแค่นี้สำหรับผมมันสบายมากครับ"  พายุตอบ

"ถามหน่อยเวลานายเห็นคนอื่นๆ ออกไปทำภาระกิจมีใครเขาแต่งตัวแบบนายไหม...แล้วยิ่งติดสัญลักษณ์ตระกูลซะเด่นชัดขนาดนี้ยิ่งไม่ต้องสืบเลย ทันทีที่นายก้าวขาออกจากบ้านคนที่จะตายคนแรกในภารกิจก็คือนายนั่นแหละ" เทียนพูด

"งะ งั้นผมต้องไปเปลี่ยนชุดหรอครับ" พายุถาม

"ไม่ทันแล้ว ฉันจะไปแล้ว" เทียนตอบแล้วก็เปิดประตูขึ้นไปนั่งบนรถด้วยความเหนื่อยใจ พายุรีบขึ้นรถตามเขาไปทันทีเพราะกลัวเทียนจะโมโหก่อน วันนี้เทียนเอาคนไปด้วยสามคนรวมทั้งพายุแล้วโดยอีกสองคนจะขี่รถอีกคันตามหลังเขาไป 

เจสันและหล่งยืนมองเทียนกับลูกน้องขับรถออกจากบ้านไปจากหน้าต่างห้องทำงานของเขา

"คุณหล่งอยากให้ผมบอกเวกัสให้ตามไปไหมครับ" เจสันถาม

"ไม่ต้อง มึงไม่เห็นเหรอว่าเมื่อเช้าไอ้เทียนมันไม่พอใจมึงอยู่ ถ้ามึงไปยุ่งเรื่องของมันตอนนี้มันอาจจะลงโทษมึงก็ได้" หล่งตอบ

"ครับ" เจสันตอบ

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

"วันนี้ฉันจะไปอยู่ที่ร้านนั้นเพื่อสอบถามข้อมูลบางอย่างจากปูนปั้นมาให้ส่วนนายก็ลองคิดว่าววิธีดูว่าจะจัดการอะไรได้บ้าง" เทียนพูด

"ครับคุณเทียน" พายุตอบ

"ถ้าไม่จำเป็นอย่างปรากฏตัวให้ปูนปั้นเห็นเด็ดขาด เข้าใจไหม" เทียนถาม

"เข้าใจครับ" พายุตอบ พายุเป็นบอดี้การ์ดคนแรกและคนเดียวเลยที่เทียนต้องมาขับรถให้เขานั่งเพราะปกติถ้าเขาไม่ได้ไปทำธุระส่วนตัวก็จะมีบอดี้การ์ดมาขับรถให้เสมอ ไม่ใช่ว่าพายุขับรถไม่เป็นแต่เทียนแค่ไม่ไว้ใจให้เขาขับรถให้ก็แค่นั้น

"สองคนที่นายเอามากำชับไว้ดีแล้วใช่ไหม" เทียนถาม

"ใช่ครับ ผมบอกเขาว่าถ้าเรื่องนวันนี้หลุดออกไปคุณเทียนก็จะตัดหัวเขา..."  เทียนหันขวับมาหาพายุทันทีด้วยความตกใจ 

"เพราะงั้นพวกเขาไม่มีทางพูดออกไปอย่างแน่นอน" พายุตอบพร้อมยิ้มออกมาอย่างภาคภูมิใจ

"ตัดหัวนายน่ะสิ!" เทียนพูดออกมาเสียงดัง

"นี่มันยุคไหนแล้วยังใช้คำขู่โง่ๆ มาเตือนกันอีก" เทียนพูดแล้วส่ายหัวออกมา

"แตะ แต่พวกเขาก็ดูกลัวกันอยู่นะครับ" พายุตอบ

"เฮ่อ~ฉันเอานายกลับไปคืนย่ารองทันไหมเนี่ย" เทียนตัดพ้อออกมาอย่างท้อใจ เขาขับรถมาจอดตรงซอยก่อนหน้าที่จะถึงร้านของปูนปั้นเพื่อให้พายุลงก่อนจากนั้นก็ขับไปจอดที่ลานจอดรถของร้าน ปูนปั้นเห็นรถคันสีดำที่ไม่ค่อยคุ้นตาก็เกิดความสงสัยทันจึงหยุดทุกอย่างแล้วมองดูแต่พอเห็นคนที่เดินลงมาเป็นเทียนเขาก็รู้สึกสบายใจอย่างบอกไม่ถูก

"มาทำไมแต่เช้าเนี่ยลุง" ปูนปั้นถาม 

"คิดถึงอ่ะเลยอยากมาหา" เทียนตอบ ปูนปั้นถอดหายใจแล้วหันกลับไปนั่งเช็คสีต่อ

"ทำไมอ่ะ ไม่เชื่อเหรอ" เทียนถามแล้วเดินเข้ามาใกล้ปูนปั้น 

"ถ้าลุงจะมากวนผมก็กลับไปได้เลยนะ" ปูนปั้นตอบ

"เปล่า~ แล้วนี่จะมาทำเองทำไมอ่ะก็ไหนเมื่อวานบอกว่าจะจ้างช่างมาจัดการไง" เทียนถาม

"ช่างบอกจะเข้ามาได้ตอนสิบโมงอ่ะผมก็เลยทำไปก่อนแล้วค่อยรอช่างมาทำต่อทีหลัง" ปูนปั้นตอบ แต่ด้วยสีหน้าที่ดูเป็นกังวลและซึมมากกว่าเมื่อวานก็ยิ่งทำให้เทียนรู้สึกเป็นห่วงมากว่าเดิม ในระหว่างที่ปูนปั้นกำลังนั่งเช็คสีสเปรย์อยู่เขาก็เกิดอาการมึนหัวและแสบจมูกขึ้นมา

"เป็นอะไร" เทียนถามเพราะเห็นปูนปั้นเอามือบีบจมูกและนวดที่ดวงตาเบาๆ 

"นั่งดมสีกับกลิ่นน้ำยามาตั้งแต่เช้าเลยรู้สึกมึนหัวนิดหน่อย" ปูนปั้นตอบ

"ไม่ต้องทำแล้ว" เทียนพูด

"ไม่เป็นไรลุงเดี๋ยวทำต่ออีกหน่อยช่างก็มาแล้วแหละ" ปูนปั้นตอบแล้วเริ่มลงมือทำต่อ เทียนรู้สึกหงุดหงิดนิดหน่อยที่ปูนปั้นดื้อไม่ฟังเขา เขาเลยเข้าไปแย่งอุปกรณ์ทำความสะอาดออกจากมือของปูนปั้นแล้วดึงตัวเขาให้ลุกขึ้น

"อะไรเนี่ยลุง" ปูนปั้นถามแต่เทียนก็ไม่ตอบ เขาลากปูนปั้นเข้าไปในร้านแล้วถอดผ้ากันเปื้อนผืนนั้นออกให้เพราะมันมีแต่กลิ่นน้ำยาติดเต็มไปหมด

"เบาๆ สิลุง" ปูนปั้นบ่นเพราะเทียนทำทุกอย่างเร็วและแรงมากจนเขารู้สึกเจ็บ เทียนโยนผ้าผืนนั้นลงพื้นแล้วดันปูนปั้นให้นั่งลงบนเก้าอี้

"จะทำอะไรก็รู้จักประมาณตัวเองบ้าง" เทียนบ่นแล้วนั่งลงฝั่งตรงข้ามกับเขา

"รู้ไหมว่าจะทำงานพวกนี้มันจะต้องใส่หน้ากากกันไว้อ่ะ" เทียนพูดด้วยน้ำเสียงดุๆ จนปูนปั้นหน้าหงอไปเลย

"บ่นเป็นคนแก่ไปได้" ปูนปั้นพูดออกมาเบาๆ แล้วก็หันหน้าหนีไปทางอื่น

"ที่ฉันมาวันนี้ก็เพราะอยากจะคุยกับนายเรื่องร้านน่ะ" เทียนพูด ปูนปั้นหันมาหาเขาด้วยความสนใจ

"ลุงหาตัวคนทำได้แล้วหรอ" ปูนปั้นถามด้วยแววตาที่ดูมีความหวังสุดๆ เทียนส่ายหน้าตอบเป็นการปฏิเสธทำให้ปูนปั้นหุบยิ้มทันที

"แต่คิดว่าอีกไม่นานหรอก" เทียนพูด 

"อืม" ปูนปั้นตอบด้วยสีหน้าที่ดูผิดหวังอย่างเห็นได้ชัด

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

พายุเดินสอบถามกับคนในระแวกนั้นเพื่อดูว่ามีใครพบเห็นสิ่งผิดปกติไหมแต่คำตอบก็เป็นไปในทางเดียวกันคือไม่รู้เรื่อง

"คุณพายุครับ" เสียงบอดี้การ์ดที่เขาพามาด้วยดังมาจากด้านหลัง พายุรู้สึกดีใจมากจนอดยิ้มไม่ได้เพราะตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยมีใครเรียกเขาว่าคุณพายุมาก่อนแต่พอเขาได้มาทำงานอยู่ข้างกายเทียนทุกคนก็ให้ความเคารพเขาทันที พายุรีบหันไปตามเสียงเรียกก็เห็นว่าทั้งสาวคนกำลังวิ่งมาทางเขาพอดี

"อะแฮ่ม~วะ ว่าไง" พายุตอบแล้วทำหน้าเชิดใส่ทั้งสองคน

"ผมได้ข้อมูลคนที่มาพ่นสีร้าน Happy Time แล้วครับ" บอดี้การ์ดคนที่หนึ่งพูด

"อ๋อ~ดีมาก...ว่าแต่ได้มาจากที่ไหนอ่ะ" พายุถามเพราะตัวเขาเองเดินสอบถามมานับไม่ถ้วนแล้วแต่ก็ยังไม่พบเบาะแสอะไรเลยแต่สองคนนั้นมาถึงที่หลังเขาแท้ๆ แแต่กลับได้ข้อมูลมาแล้