Share

My engineer เกียร์ล็อคกาวน์
My engineer เกียร์ล็อคกาวน์
Author: มนต์สิงหา

มือใหม่

last update Huling Na-update: 2025-03-25 18:39:20

{Unna part}

ปัง!...ปัง!..ปัง!

“ อันนา!..อันนาตื่นสิวะ ” 

เสียงเคาะประตูห้องที่ดังขึ้นติดๆ กันหลายครั้ง อีกทั้งยังมีเสียงตะโกนเรียกชื่อฉันถี่ๆ ดังตามมาอีกรัวๆ นั่นบ่งบอกถึงลักษณะนิสัยห่ามๆ ของเจ้าตัวเขาได้ และมันก็ไม่ใช่ใครที่ไหน นอกเสียจากพี่ชายตัวดีของฉัน...ที่มีชื่อว่า อุลตร้า

“ อันนา!..”

“ มีอะไรกับฉันเหรอพี่อุล ” ฉันถามพี่ชายกลับไปด้วยน้ำเสียงติดจะงัวเงีย

เพราะรู้สึกเสียอารมณ์ผสมกับความหงุดหงิด ฉันจึงขยุ้มผ้าห่มขึ้นมาปิดหูทั้งสองข้าง อย่างที่ไม่ต้องการจะรับรู้อะไรทั้งนั้น

จะไม่ให้หงุดหงิดได้อย่างไรกัน ในเมื่อฉันเพิ่งจะล้มตัวลงนอน ไปได้แค่ไม่กี่นาทีเท่านั้น แล้วยังกล้ามาทุบประตูห้องของฉันจนแทบพัง

“ แกไม่ได้ฟังรายงานวิทยุจากศูนย์หรือไงฮะ ว่าตรงสี่แยกไฟแดงถนนราชภัฐเกิดอุบัติเหตุน่ะ ศูนย์ได้รายงานเข้ามาว่ามีรถเก๋งชนกับเสาไฟฟ้าที่อยู่ข้างทาง  และตอนนี้เขากำลังต้องการเครื่องตัดถ่าง เพราะมีคนติดอยู่ภายในแล้วออกมาไม่ได้ แกรีบตื่นขึ้นมาช่วยพี่ยกมันใส่รถของเราทีเถอะ”

เมื่อได้ฟังดังนั้น ฉันจึงรีบพาตัวเองลงมาจากที่นอน ก่อนจะคว้าชุดหมีกู้ภัยมาสวมใส่ทับเสื้อตัวใน ขณะตะโกนบอกพี่ชายเสียงดังพอกันกลับไปว่า

“ ฉันตื่นแล้ว แต่พี่รอฉันเดี๋ยวนะ ”

ฉันเหลือบตามองนาฬิกาที่ข้างหัวนอน ซึ่งมันได้บ่งบอกเอาไว้ว่าตอนนี้คือเวลาตีสองกว่าๆ และฉันก็เพิ่งจะกลับมาจากงานเลี้ยงฉลอง รับน้องปีหนึ่งของคณะแพทย์ ที่ตัวเองพึ่งจะสอบเข้ามาได้ไม่นานเท่าไหร่ ถึงนอนหลับลึกจนไม่รู้สึกตัวได้ขนาดนี้ อีกทั้งยังไม่ได้ยินเสียงรายงาน ที่ดังมาจากวิทยุสื่อสาร จากทางศูนย์ของมูลนิธิ ที่ฉัน พ่อ และพี่ชายได้สังกัดอยู่

ครอบครัวของเราชอบช่วยเหลือผู้อื่น ด้วยการเป็นจิตอาสากู้ภัย อยู่ในสังกัดมูลนิธิ เพชรมรกต

ฉันยังอยู่ในช่วงฝึกงาน จึงมีรหัสขึ้นวิทยุประจำตัวว่า มรกต 013 ส่วนคนเป็นพี่ชายมีรหัสเรียกขานว่ามรกต 316

ฉันเป็นอาสาฝึกหัดที่ยังไม่ผ่านการทดสอบ ดังนั้นรหัสของฉันจึงมีศูนย์นำหน้า

ด้วยความที่ไฝ่ฝันเอาไว้ว่าฉันอยากจะเป็นหมอ ฉันจึงขอพ่อและแม่เข้ามาฝึกใจ กับการที่จะได้เห็นคนเจ็บและคนตายในหลายๆ รูปแบบ

เครื่องตัดถ่างคืออุปกรณ์ที่ใช้ในการตัดถ่าง เพื่อช่วยเหลือผู้ที่ได้รับบาดเจ็บหรือเสียชีวิต ขณะที่ยังติดอยู่ภายใน และไม่สามารถจะออกมาได้ด้วยต้วเอง ประโยชน์ที่ใช้งานของมัน ก็คือชื่อที่มีความหมายตรงตัวเลยนั่นแหละ

“ อันนา แกช่วยพี่ออกแรงยกให้มันมากกว่านี้หน่อยสิวะ ”

“ ฉันเป็นผู้หญิงนะพี่  แล้วทีลูกข่ายคนอื่นๆ ทำไมถึงไม่มาช่วยกันบ้าง หายหัวกันไปไหนหมด”

ฉันอดเถียงพี่ชายกลับไปไม่ได้ เพราะเครื่องตัดถ่างมันมีขนาดใหญ่และค่อนข้างหนักมาก ฉันเองก็อยากช่วยคนเหมือนกันนั่นแหละ แต่แรงของฉันมันก็มีอยู่แค่นี้ ไม่ได้ออมแรงเหมือนกับที่กำลัง ถูกเขากล่าวหาออกมานั่นเลยสักหน่อย

“เออๆ ถ้าแกรู้ว่าแรงน้อย ก็ไม่ต้องพูดมากได้มั้ยวะ? เขาไปงานเปิดมูลนิธิเพชรน้ำหนึ่งกันนะสิ..เราอยู่ เราก็ทำเท่าที่เราทำได้ อย่ามัวแต่บ่นเป็นยายแก่ได้มั้ยวะ เสียเวลาว่ะ”

พี่อุลต้าว่าฉันบ่นแต่ตัวเองก็ไม่เบาเท่าไหร่ ซึ่งความจริงมันก็น่าจะแบ่งกันไปงาน เพราะเวลาเกิดเหตุการณ์แบบนี้ทีไร คนก็มักจะมีไม่พอที่จะเข้าไปช่วยเหลือผู้ที่ได้รับบาดเจ็บ อีกทั้งยังดึงเวลาให้ช้าเข้าไปอีก

เมื่อช่วยกันยกเครื่องตัดถ่างขึ้นมาได้ พี่ชายของฉันมันก็เหยียบรถจนแทบจะหมดไมล์

“ จะรีบไปตายหรือไงฮะ? พี่จะต้องให้ฉันคอยบอก จนปากฉีกไปเลยใช่มั้ย? ”

ฉันว่าพร้อมกับเหล่ตามองเลขไมล์ที่ขึ้นไปถึงร้อยยี่สิบ และมันยังคงกระดิกต่อไปเรื่อยๆ จนกว่าจะสุดความเร็วของรถที่มี

“ แกเป็นแม่ฉันหรือไงฮะ? ฉันก็จะรีบไปช่วยคนเจ็บน่ะสิ ” ปากพูด ตาค้อน แต่เท้าไม่ได้เบาคันเร่งลงเลยสักนิด

“ คิดบ้างสิพี่อุล ว่าตัวเราก็ต้องปลอดภัยเอาไว้ก่อน ประเมินความเสี่ยงน่ะเป็นไหม ขับรถเร็วขนาดนี้ถ้าเกิดอุบัติเหตุเอง อาจจะมีคนสมน้ำหน้าเอาได้ โดยเฉพาะคนที่พี่ไม่ชอบขี้หน้าเขาไง เอาความเร็วที่เราสามารถบังคับรถได้ ก็น่าจะพอแล้วนะพี่ อุจจาระ

ที่ฉันจงใจเน้นชื่อของพี่ชายในตอนท้าย...เพราะอะไรนะเหรอ?...

เพราะความจริงชื่อของพี่ชาย ที่พ่อกับแม่อุตส่าห์ตั้งให้มีชื่อว่า อุลตร้า แต่ในกลุ่มเพื่อนสนิทของพี่ชาย ต่างก็พร้อมใจกันเรียกว่า ไอ้ อุนจิ ซึ่งมันแปลว่าขี้ญี่ปุ่น ที่มีความหมายตรงตัวเลยนั่นแหละ   

“ อันนา!ถ้าแกไม่ใช่น้องฉันนะ..ฮื่มมม ”

พี่อุลตร้าว่าฉัน ก่อนจะเบาคันเร่งลงมาอยู่ในระดับปกติ จากนั้นจึงหันมาถลึงตาใส่ แต่ก็ไม่สามารถทำอะไรฉันได้             

“ฉันเตือนพี่เพราะความหวังดีหรอกน่า...ไม่อยากให้ใครมาหัวเราะเยาะเราทีหลัง แม้เขาจะถึงก่อน แต่ยังไงก็ต้องรอเราอยู่ดี เพราะเครื่องตัดถ่างมันอยู่ที่เรานี่ ”

เครื่องตัดถ่างของจุด อยู่ที่บ้านของฉันเอง เพราะสะดวกในการดูแลรักษา และง่ายต่อการเอาออกเหตุในแต่ละครั้ง

หวอ!ๆ

ต๊อด!ๆ 

เสียงเปิดไฟไซเรนขอทาง จากรถกู้ภัยคันหนึ่งลากยาวมาแต่ไกล    พร้อมกับเสียงบีบแตรไล่เชิงส่งสัญญาณขอทาง ให้รถของพี่ชายของฉันหลบเขา

ฟิ้ววววว!....

และรถคันดังกล่าวที่วิ่งผ่านไป ด้วยความไวปานแสงนั่น มันก็คือรถกู้ภัยของนาย ตองเก้า

"ขับรถไวยังกับจะรีบไปตายที่ไหน! แต่ฉันว่าไอ้คนแบบนี้ มันท่าจะตายยากเนอะพี่..ว่ามั้ย?"

ฉันกร่นด่าก่อนเลื่อนสายตามองเลขไมล์ ที่มันกำลังไต่ระดับขึ้นไปเรื่อยๆ ตามแรงอารมณ์ของพี่ชายตัวดี 

“ พี่อุล!...หยุดเร่งความเร็วเดี๋ยวนี้นะ! ”

ฉันตวาดใส่ พลางจับมือพี่ชายที่กุมพวงมาลัยรถนั่นยึดไว้ แล้วถลึงตาใส่เชิงเตือนพี่ชายด้วยสีหน้าจริงจัง ทั้งอย่างนั้นพี่อุลต้ราก็ยังเถียงฉันกลับมา อย่างไม่คิดจะยอมกัน

“ แกไม่เห็นหรือไงว่าไอ้เก้า มันกำลังบีบแตรเย้ยหยันเรา ป่านนี้ไอ้ฝรั่งขี้นกนั่นมันคงกำลังคิดว่าเราช้าเหมือนเต่าอยู่แน่ๆ ”

“ แต่เราอย่าไปใส่ใจ แล้วเอาเรื่องช่วยคนเจ็บหรือคนตายมาต่อรอง และเอามาปนกับเรื่องส่วนตัวของเราสิ ในเมื่อเราต้องการช่วยเหลือคนไม่ใช่หรือไง? ”

ฉันให้เหตุผลซึ่งทำให้พี่อุลตร้าพยักหน้ารับอย่างจำใจ และได้ลดระดับความเร็ว ให้กลับมาอยู่ในระดับปกติอีกครั้ง นั่นก็รวมไปถึงอารมณ์ของเจ้าตัวเขาด้วยนั่นแหละ

ตองเก้า เป็นลูกชายเพียงคนเดียวของครอบครัว เขาถึงได้เอาแต่ใจตัวเองมาตั้งแต่เด็ก

ที่พี่อุลตร้าเรียกเขาว่าฝรั่งขี้นก เพราะว่าพ่อของตองเก้าเป็นลูกครึ่ง ซึ่งเรื่องนี้คนเป็นพี่ชาย ได้เล่าให้ฉันฟังแค่เพียงคร่าวๆ

ดังนั้นตองเก้าจึงมีหน้าตา กระเดียดไปทางลูกครึ่งลูกเสี้ยวทั่วไป ใบหน้าหล่อเหลาคมคายแต่ทว่าร้ายกาจ แบบที่ไม่ขาดอะไรเลยสักอย่าง กระทั่งรูปร่างของเขาก็ยังสูงโปร่งและผิวขาว เพราะอย่างนี้นี่เล่าพี่ชายของฉัน ถึงได้ไม่ชอบขี้หน้า หรือว่าอาจอิจฉานายนั่น อันนี้ฉันก็ไม่รู้อีกเหมือนกัน

{End part Unna}

Patuloy na basahin ang aklat na ito nang libre
I-scan ang code upang i-download ang App

Kaugnay na kabanata

  • My engineer เกียร์ล็อคกาวน์   จะเอาคืน

    ลูกข่ายบางคนที่มาถึงก่อนหน้านั้น ต่างก็ช่วยกันยกเครื่องตัดถ่าง ลงมาตั้งไว้พร้อมกับประกอบให้เสร็จสรรพตามที่ได้รับอบรมกันมา ส่วนฉันก็คว้าหมวกแก๊ปมาสวมทับผม ที่ขมวดเป็นปมเอาไว้บนหัวของตัวเอง เพื่อกันไม่ให้มันตกลงมาเกะกะ ขณะกำลังปฎิบัติหน้าที่นั่นแหละและสิ่งที่ขาดไม่ได้ตอนออกเหตุ ในเวลากลางคืนนั่นก็คือ ไฟฉายที่ใช้สำหรับส่องสว่าง เพื่อเอาไว้ส่งสัญญาณ เชิงบอกสัญลักษณ์ให้รถทุกคันได้รู้ว่า ทางข้างหน้ากำลังมีอุบัติเหตุ และสามารถสังเกตได้จากแสงไฟส่วนชุดที่ใส่ของแต่ละคนควรจะมีแถบสีสะท้อนแสง ให้เห็นเด่นชัดได้ในเวลากลางคืน เพราะทำให้รถคันอื่นมองเห็น ว่าเรากำลังยืนอยู่ตรงไหนฉันเดินไปดูตรงจุดเกิดเหตุ พร้อมกับสังเกตุสภาพของรถยนต์ คันที่ชนเข้ากับเสาไฟฟ้า แล้วก็ได้เห็นว่าด้านหน้าของรถดังกล่าว ยุบเข้าไปจนถึงที่นั่งของคนขับ เขาได้รับบาดเจ็บเพราะถูกหนีบเข้ามาจากคอนโซลด้านหน้าของรถ เลือดสีแดงสดจากหน้าผาก ได้ไหลหยดลงมาใส่เสื้อสีขาว จนแทบไม่เหลือพื้นที่ของสีเดิม เจ้าของรถร้องโอดโอยอย่างน่าสงสาร เพราะเขากำลังทรมานจากอาการที่กำลังเป็นอยู่ จากที่ฉันดูเขาด้วยสายตา อาจประเมินได้ว่า ส่วนขาบริเวณหน้าแข้งของเขา

    Huling Na-update : 2025-03-25
  • My engineer เกียร์ล็อคกาวน์   จูปแรก Frist kiss

    {Unna part}พรุ่งนี้เป็นวันหยุดช่วงสุดสัปดาห์ ฉันจึงขอพ่อกับแม่ไปเที่ยวผับกับพี่อุลตร้า ซึ่งเจ้าของที่นั่นเขาชื่อว่าพี่โจอี้ และมีตำแหน่งเป็นหัวหน้าจุดของพวกเรา...ถึงแม้พี่โจอี้จะเปิดร้านเหล้าแต่เขาก็เป็นคนดี และมีจิตใจเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ให้กับคนที่แย่กว่าเสมอพี่โจอี้มักจะนัดหมายลูกข่ายทุกคนที่อยู่ในทีม ให้มารวมตัวกันที่นี่เป็นประจำ เจ้าของผับจัดทำห้องพิเศษเอาไว้สำหรับใช้ประชุมเรื่องงาน เกี่ยวกับการประเมินความเสี่ยงทั้งหลาย ในการออกเหตุของจิตอาสากู้ภัยในแต่ละครั้ง อีกทั้งยังต้องการให้ทุกคนหลีกเลี่ยงอันตราย ในขณะที่เข้าไปช่วยเหลือผู้ประสบภัยเบื้องต้นหลังจบการประชุม ทุกคนต่างพากันแยกย้าย ส่วนฉันกับพี่ชายได้ชวนกันมานั่งฟังเพลงสบายๆ อยู่มุมหนึ่งของร้าน และหลังจากนั้นไม่นาน สายตาของฉันก็เหลือบไปเห็นผู้หญิงคนหนึ่ง ซึ่งมีใบหน้าสะสวย แต่งตัวด้วยเสื้อผ้าที่ค่อนข้างจะเซ็กซี่ แถมยังหุ่นดีอีกต่างหาก และที่สำคัญมากไปกว่านั้น นางได้โบกมือเชิญชวนมาให้พี่ชายของฉัน...และมันก็ได้ผลดี... “ เดี๋ยวพี่มานะ แกนั่งรอพี่ตรงนี้อย่าไปไหน..หรือจะให้พี่ไปส่งแกที่บ้านก่อนดีมั้ย? ”“ พี่จะไปไหนก็ไป

    Huling Na-update : 2025-03-25
  • My engineer เกียร์ล็อคกาวน์   ต่อรอง

    {Tongkao part}ผมอุ้มอันนาลงมาจากรถ แล้วค่อยๆ วางเธอลงบนโซฟาตัวยาวกลางห้องรับแขก ตอนแรกกะว่าจะพาเธอไปที่ซุ้มของผมนั่นแหละ แต่เพราะที่นั่นมันมีลูกน้องของผมอยู่กันมาก หากต้องการจะทำอะไร มันคงไม่สะดวกนักที่นั่นเป็นซุ้มรวมพลของคนรักการสื่อสาร ทุกอย่างที่อยู่ในนั้นส่วนใหญ่ จะเกี่ยวข้องเกี่ยวพันกับอุปกรณ์กู้ภัย อาทิเช่น ไฟไซเรน กล่องเสียงเพื่อส่งสัญญาณ อีกทั้งวิทยุสื่อสารมากมายหลายชนิด รวมไปถึงอุปกรณ์ที่สามารถนำไปช่วยชีวิตคนได้ กระทั่งไม้ที่มีเอาไว้สำหรับใช้จับงู ที่เลื้อยเข้ามาเพ่นพ่านในบ้านคน นั่นก็ยังไม่พ้นกู้ภัยอย่างเราผมชื่อตองเก้า กำลังเรียนมหาลัยอยู่ชั้นปีที่สาม ในคณะวิศกรรมไฟฟ้า ปีเดียวกับอุลตร้าที่เป็นพี่ชายของอันนานั่นแหละ เพียงแต่อยู่คนละมหาลัย ส่วนเธอผมสืบจนรู้ได้ว่า เธอเรียนอยู่มหาลัยเดียวกันกับผม เพียงแต่อยู่กันคนละคณะเท่านั้น อันนาเพิ่งจะเข้ามาเรียนคณะแพทย์ศาสตร์ ของมหาลัยที่นี่เป็นปีแรก และมันคงไม่แปลกนักหากว่าผมจะสนใจเธอยังไงนะเหรอ?เพราะเธอเป็นน้องสาวของไอ้อุลไง...ผมต้องการพาเธอไปทำมิดีมิร้าย อย่างที่เธอคิดเอาไว้ แต่เกิดเปลี่ยนใจกะทันหัน เพราะผมดันคิดแผนการ ที่แยบยลก

    Huling Na-update : 2025-03-25
  • My engineer เกียร์ล็อคกาวน์   บังคับเป็นแฟน

    ผมรวบเอวบางเข้ามาใกล้ในระยะประชิด โดยที่อีกฝ่ายก็ไม่คิดจะขัดขืนทั้งที่ถูกฝืนใจ แต่มันช่วยไม่ได้ ในเมื่อผมไม่เหลือทางเลือกอะไรให้เธออีกแล้ว“เงยหน้าขึ้นมาสิ ก้มแบบนี้ ฉันจะจูบเธอได้ยังไง?” อันนาพรูลมหายใจก่อนช้อนใบหน้าขึ้นมาสบตากับผม นัยน์ตากลมโตเป็นประกาย ทำเอาผมถึงกับสะดุดลมหายใจ ก่อนจะจูบลงไปบนหน้าผากมน จนถึงเปลือกตาที่ปิดสนิททั้งสองข้าง แล้วเลื่อนลงไปยังริมฝีปากบาง อย่างรู้สึกตื่นเต้น...เชี่ย!คนตื่นเต้น มันจะต้องเป็นเธอสิวะ! ไหงกลายเป็นผมไปเสียได้...ปลายจมูกของเราทั้งคู่เกยซ้อนกัน จนรับรู้ได้ถึงลมหายใจของกันและกัน ตอนนี้รู้สึกว่าจังหวะการเต้นหัวใจตัวเองกำลังสั่นไหว ผิดเพี้ยนไปแทบจะทันที และที่สำคัญอันนาน่าจะรับรู้ได้หมดทุกอย่าง เพราะฝ่ามือเรียวบางของเจ้าตัว วางไว้ตรงหัวใจของผมพอดีผมสอดฝ่ามือใหญ่เข้าไปรั้งท้ายทอยของเธอล็อคไว้ แล้วกดจูบลงไปบนริมฝีปากบางอย่างรู้จังหวะ ก่อนจะผละออกมาบอกกับเธอว่า“ ซ่อนรูปก็ไม่บอกกันบ้างเลยนะ...”เพราะผมเผลอ เลยเอามือไปกอบกุมสองเต้าของเธอเอาไว้โดยไม่รู้ตัว ถึงแม้อันนาจะไม่ขัดขืนอะไรเลยสักอย่าง แต่ผมสัมผัสได้ ว่าเธอกำลังนั่งตัวแข็งเกร็ง“นายบอกฉันเ

    Huling Na-update : 2025-03-25
  • My engineer เกียร์ล็อคกาวน์   กวนใจไม่เลิกลา

    ก่อนที่อันนาจะลงจากรถ ผมได้จับมือของเธอให้หงายขึ้น แล้ววางวิทยุสื่อสารลงไปบนมือเรียวบางของเธอวิทยุสื่อสารที่ใช้งานด้วยการใช้ความถี่ ที่ผมเป็นคนคิดฟังชั่น และดัดแปลงมันขึ้นมา เพื่อให้เธอเอาไว้ใช้ติดต่อกับผมได้ แค่เพียงคนเดียวเท่านั้น“เอาวิทยุสื่อสารนี่ไว้ใช้งาน สำหรับติดต่อกันระหว่างฉันกับเธอ”ผมบอกพร้อมกับดึงโทรศัพท์ จากมืออีกข้างของอันนามาเมมเบอร์ของผมไว้ แล้วกดโทรเข้าไปในเครื่องของผม เพื่อเมมเบอร์ของเธอเอาไว้ด้วยเช่นเดียวกัน จากนั้นผมจึงอธิบายวิธีการใช้งาน ของวิทยุสื่อสารเครื่องนี้ให้เธอฟัง“วิทยุเครื่องนี้ฉันเป็นคนบิวท์มันขึ้นมาเอง และล๊อคช่องเอาไว้ใช้แค่เพียงช่องเดียว ไม่มีใครสามารถจูนคลื่นความถี่มาตรงกับช่องนี้ได้ ”อันนาเหลือบตามองวิทยุสื่อสารด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง แต่ก็ยอมรับสิ่งนั้นไว้ ก่อนจะรีบเปิดประตูลงไป ด้วยกลัวว่าอาจมีใครมาเห็นเข้า แต่ผมก็ยังรั้งเธอเอาไว้“ เดี๋ยวสิ...อันนา”ผมรวบตัวเธอเข้ามาแนบชิดอีกครั้ง เพื่อจูบริมฝีปากบางสีเชอร์รี่ ที่เผยอขึ้นรับกับริมฝีปากของผม อย่างไม่ยอมให้เธอได้พักหายใจและสิ่งที่เธอทำได้นั่นก็คือ กำมือขึ้นมาทุบหน้าอกของผมหนักๆ เมื่อผมไม่ยอมปล่อยเ

    Huling Na-update : 2025-03-26
  • My engineer เกียร์ล็อคกาวน์   สอยเดือนวิศวะ

    เมื่อวานพี่อุลตร้ามาเคาะประตูห้อง คงต้องการจะขอโทษฉันนั่นแหละ แต่ฉันยังโกรธเขาอยู่ จึงไม่ยอมเปิดประตูเพื่อรับฟัง คำแก้ตัวอะไรจากเขาทั้งนั้นจนกระทั่งวันนี้...ฉันนั่งรถเมล์มาเรียนมหาลัย โดยที่ไม่ยอมให้คนเป็นพี่ชาย ขับรถมาส่งเหมือนเช่นทุกครั้ง เพราะยังโกรธเขาไม่หาย และรีบเดินเข้ามหาลัยไปอย่างเร่งด่วน เพราะจวนใกล้จะถึงเวลาเข้าเรียนกันแล้วนั่นแหละRrr! Rrr! Rrr!แต่โทรศัพท์ที่อยู่ในกระเป๋าสะพาย ที่ฉันได้เปิดระบบสั่นเอาไว้ ทำให้ฉันสัมผัสได้ว่ามีคนกำลังโทรเข้ามาที่แรกก็คิดว่าจะปล่อยให้มันสั่น จนกว่ามันจะเงียบหายไปเอง แต่ด้วยเกรงว่าคนที่บ้าน อาจจะโทรเข้ามา เพราะมีธุระสำคัญแต่มันกลับไม่ได้เป็นไปอย่างที่คาดคิด และโคตรจะเซ็งกับชีวิต เมื่อมองเห็นชื่อของตองเก้า ปรากฏขึ้นมาบนหน้าจอ“ โทรมาทำไม! หมาออกลูกเป็นควายหรือยังไงฮะ!....ฉันกำลังจะเข้าเรียนแล้ว ”ฉันกดรับ พลางตวาดเข้าไปในโทรศัพท์อย่างลืมกลัว เพราะรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังถูกอีกฝ่าย ละเมิดสิทธิความเป็นส่วนตัวมากเกินไปเพราะฉันคิดว่าตัวเอง สามารถเบ่งใส่เขาได้ ในเวลาที่เราไม่ได้อยู่ด้วยกัน หากฉันอยู่ต่อหน้าของตองเก้า ฉันก็ต้องทำเป็นกลัวเขาไว้ก

    Huling Na-update : 2025-03-26
  • My engineer เกียร์ล็อคกาวน์   สอยเดือนวิศวะ

    ( เธออยู่กับใคร? ทำไมถึงได้กล้าเสียงดังใส่ฉันฮะ) ตองเก้าตะโกนถามฉันเข้ามาเสียงตึง ฉันจึงลดระดับอารมณ์ของตัวเองลงมา ก่อนจะตอบเขากลับไปว่า“ อยู่กับเพื่อน... ”(ผู้หญิง...ใช่มั้ย?)“ผู้ชาย...แถมยังหล่อกว่านายหลายเท่า”( ถ้าไม่อยากเน่าตาย บอกมันให้อยู่ห่างๆ จากเธอเอาไว้ )ฉันพ่นลมหายใจออกมาอย่างรู้สึกเบื่อหน่าย และไม่อยากจะพูดกับผู้ชายคนนี้ ฉันจึงได้คิดหาวิธีที่จะทำให้อีกฝ่าย กดวางสายของเขาไปเอง“ แบ๊ตวิทยุของนายจะหมดแล้วนะ มีอะไรก็รีบๆ พูดมาเร็วๆ เข้า ”( อย่ามาหลอกฉันซะให้ยาก แบตวิทยุนั่น เปิดทิ้งไว้ทั้งวันทั้งคืนยังไงก็ไม่หมด ไม่มีทางที่เธอจะมาหลอกคนอย่างฉันได้ ) ฉันอยากจะลมใส่ ที่หลอกคนอย่างเขาไม่ได้สักที...เฮ้อ!“ แล้วจะเรียกฉันหาพระแสงอะไรยะ!! ”( ไหน...ว.3 อีกครั้งสิ ) ว.3 หมายความว่า ตองเก้าต้องการให้ฉัน ทบทวนข้อความกับเขาใหม่“ ก็..เรียกฉันทำไมบ่อยๆ...ละคะ ”( ฟังแล้วค่อยลื่นหูหน่อย...ฉันต้องการจะย้ำเธอถึงเรื่องของเราในค่ำคืนนี้ )“ ฉันรู้แล้ว! ”(จะให้ฉันไปรับเธอได้ที่ไหน?)“ ที่บ้านของหลินซีเพื่อนซี้ของฉันเอง...เดี๋ยวฉันปักหมุด แล้วจะส่งโลเคชั่นไปให้นาย...แค่นี้นะฉันจะได้ไป

    Huling Na-update : 2025-03-26
  • My engineer เกียร์ล็อคกาวน์   ต่อปากต่อคำ

    และไม่ใช่ใครที่ไหน...นอกซะจากนายตองเก้า เจ้าของฉายามารบรรพกาลที่ฉันเป็นคนตั้งให้ร่างสูงโปร่งยืนพิงข้างประตูรถเก๋งคันหรูของตัวเอง...รถเก๋งที่ราคาของมันสำหรับคนธรรมดาอย่างฉัน ไม่สามารถจับต้องมันได้นัยน์ตาเจ้าของร่างใหญ่ ที่กำลังมองตรงมาที่ฉันนั้นฉายแววประหลาด มันคล้ายกับปีศาจร้าย ที่ดูน่าเกรงขามในยามราตรี ก่อนจะเปลี่ยนสีหน้า และแสดงอาการไม่พอใจออกมา โดยไม่รู้สาเหตุว่าเป็นเพราะอะไร ในจังหวะเดียวกันกับที่ฉัน ได้หันไปบอกกับหลินซีว่า“ฉันไปก่อนนะ แล้วจะรีบกลับ ”“เออ...ไปเถอะโชคดีว่ะเพื่อน ”หลินซีตบไหล่ พร้อมกับพยักหน้าให้เชิงเป็นกำลังใจ เมื่อได้เห็นสีหน้ากับท่าทางเซ็งๆ ของฉัน ที่แสดงออกมาโดยไม่คิดจะปิดบังอาการฉันหันมองทางด้านข้างของรถผ่านกระจกบานใส เพราะคนที่นั่งอยู่ข้างกันด้านใน ได้เงียบเสียงของตัวเองลงไป ตั้งแต่ตอนที่เราได้ออกมาจากบ้านของหลินซี ถึงแม้ตองเก้าจะหน้าตาดีมากแค่ไหน ก็ไม่ทำให้ฉัน อยากจะหันไปมองหน้าเขาสักเท่าไหร่ เราปล่อยให้ระยะเวลาผ่านไป แต่แค่เพียงไม่กี่นาที ตองเก้าก็ได้ทำลายความเงียบนี้ลง“ยัยบื้อ! นี่เธอเห็นข้างทาง น่ามองกว่าหน้าของฉันอย่างงั้นเหรอ? ”‘เออดิ’...ฉัน

    Huling Na-update : 2025-03-27

Pinakabagong kabanata

  • My engineer เกียร์ล็อคกาวน์   ไปตายเอาดาบหน้า

    ยอมรับว่าฉันกำลังกลัวคนตัวใหญ่กว่า เมื่อได้เห็นทีท่า กับคำที่เขาพูดออกมา ราวกับคนไม่มีสติเพราะฤทธิ์ของเหล้าที่เขากินเข้าไปเขาน่าจะเมาแล้วนั่นแหละ แต่ก็รู้กันดีว่าไอ้พวกขี้เหล้าทั้งหลาย มันก็มักจะบอกว่าตัวเองไม่เมากันทั้งนั้น และฉันก็ไม่ควรจะอยู่ต่อ เพื่อรอให้เขาเชือดได้ง่ายๆ สู้เสี่ยงไปตายเอาดาบหน้าท่าจะดีกว่ากันพอคิดได้อย่างนั้น ฉันจึงผลักเขาออกไปจนสุดกำลังที่มี ก่อนจะรีบวิ่งหนีโดยที่ไม่สนใจคนข้างหลัง“ เฮ้ยอันนา! อย่าเพิ่งออกไป...ฉิบหายแล้วกู! ”ฉันไม่ฟังเสียงของตองเก้าที่ตะโกนตามหลังของฉันมา รู้แค่ว่าเจ้าของร่างใหญ่กว่า กำลังวิ่งตามฉันมาติดๆ อย่างที่ไม่คิดจะปล่อยฉันไปฉันวิ่งชนโต๊ะ ชนเก้าอี้ และชนคน จนล้มลงไปกองอยู่กับพื้น แต่ก็พยายามยันตัวลุกขึ้นยืน แล้วยังฝืนวิ่งหนีเขาต่อพอกันที!ให้ฉันคบกับเขานั่นก็เกินจะทนไหว แต่ถึงขนาดต้องพลีกายทั้งที่ใจยังไม่พร้อม ฉันยอมตายเสียยังดีกว่า ปล่อยให้เขารังแกฉันเหมือนที่ผ่านมาเมื่อฉันวิ่งออกมาจากประตูทางเข้า ก็ถูกตองเก้าคว้าเอวเอาไว้ได้ในที่สุด และหยุดฉันไว้ด้วยการจับร่างของฉัน ดันเข้าไปจนแผ่นหลังติดกับผนังกำแพงฉันหอบหายใจแรงๆ พร้อมกับที่มีน

  • My engineer เกียร์ล็อคกาวน์   ไม่ใช่ที่ระบาย

    ตองเก้าเอาเสื้อคลุมของเขามาให้ฉันใส่ทับ และพาฉันมาที่ผับแห่งหนึ่ง ซึ่งมีขนาดใหญ่กว่าผับของพี่โจ้อี้ถึงสี่เท่า บรรดาหนุ่มๆ สาวๆ ต่างเดินเข้าออกกันให้วุ่นวายตองเก้าเอาแขนขึ้นมาโอบไหล่ เพื่อกันไม่ให้ฉันเบี่ยงตัวหนีเขาไปไหนได้ ก่อนจะพาฉันเดินเข้าไปด้านในด้วยกัน“ไอ้เก้า...ทางนี้โว๊ยเพื่อน ” มือที่วางไว้บนลาดไหล่ เลื่อนลงมากุมมือฉันไว้ แล้วพาเดินตรงไปหากลุ่มของเพื่อนชาย ที่มีคนหนึ่งให้สัญญาณด้วยการโบกมือไปมา และสีหน้าของทุกคนดูประหลาดใจ เมื่อได้เห็นผู้ชายจอมเจ้าชู้อย่างตองเก้า ยอมเอาผู้หญิงบ้านๆ อย่างฉันมาควงออกหน้า“อันนา...เป็นแฟนของฉัน ”แถมตองเก้ายังแนะนำฉัน ให้เพื่อนๆของเขาได้รู้จัก จากนั้นจึงหันมาพยักหน้าให้ฉันนั่งลงอยู่ตรงข้างกัน ก่อนจะพูดต่อจากนั้น“ อันนา...นี่คือเพื่อนๆ ของฉัน คนนี้ชื่อทริคเกอร์ นั่นชื่อต้นไทร ส่วนคนสุดท้ายนี่มีชื่อว่า ตีหนึ่ง ซึ่งทุกคนล้วนเป็นจิตอาสากู้ภัย ที่อยู่จุดเดียวกับฉัน และอยู่มหาลัยเดียวกันกับเรา ”ฉันเลื่อนสายตามองหน้าของพวกเขาทีละคน อย่างรู้สึกสนใจโดย่ไม่ได้พูดอะไร เพียงแต่ส่งยิ้มการค้าไปให้ จากนั้นเพื่อนชายของตองเก้า ที่มีชื่อว่าตีหนึ่ง ได้เอ่ยท

  • My engineer เกียร์ล็อคกาวน์   ไม่เอาอะไรทั้งนั้นนอกจาก...อันนา NC

    บ้าจริง!นี่คือสิ่งที่ฉันต้องได้รับจากการกระทำของตน หรือนั่นเป็นเพราะอีกคนตั้งใจ ให้มันเป็นไปตามเกมส์รุกไล่ ที่เขาได้เป็นคนกำหนดเอาไว้ตั้งแต่ต้นไม่รู้ว่านานแค่ไหนที่ถูกอีกคน จูบฉันอยู่อย่างนั้นไม่ยอมปล่อย ยกเว้นจะผละออกในบางช่วงจังหวะ เพื่อให้ฉันมีเวลาได้พักหายใจฝ่ามือใหญ่เลื่อนขึ้นมาลูบไล้ แล้วกอบกุมมันไว้ทั้งสองเต้า ที่เขาเคยบอกออกมาว่า มันมีลักษณะแบนราบยังกับฝาบ้าน แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังบีบเคล้น และหยอกเล่นกับมัน โดยไม่ยอมละไปจากตรงนั้น ของฉันได้สักทีสายไส้ไก่ที่ผูกไว้หลังคอ ได้ถูกเขาดึงมันออกไปโดยไม่รู้ตัว เพราะฉันมัวแต่รู้สึกหวามไหว และเคลิบเคลิ้มไปกับสัมผัสของอีกฝ่าย ที่ทำให้ฉันไม่สามารถจะครองสติของตนเอาไว้ได้ และฉันก็รู้ว่าเขาชอบใจ ที่สามารถทำให้ฉันคล้อยตาม ในสิ่งที่เขากำลังชักนำ เขาถึงได้กล้าทำทุกอย่างบนเรือนร่างของฉัน ราวกับตัวเขานั้นเป็นเจ้าของ ที่สามารถครอบครองและจับต้องมันได้ แค่เพียงคนเดียวเท่านั้น“ ฉันอยากได้เธอ...อันนา...”ตองเก้าผละหน้าออกมาบอกกับฉันเสียงสั่นพร่า ฉันจึงใช้เวลาในช่วงจังหวะนั้น ดันใบหน้าเขาออกห่าง พลางปฎิเสธเขากลับไป ด้วยน้ำเสียงที่ไม่ต่างกัน“ไม่

  • My engineer เกียร์ล็อคกาวน์   ต่อปากต่อคำ

    และไม่ใช่ใครที่ไหน...นอกซะจากนายตองเก้า เจ้าของฉายามารบรรพกาลที่ฉันเป็นคนตั้งให้ร่างสูงโปร่งยืนพิงข้างประตูรถเก๋งคันหรูของตัวเอง...รถเก๋งที่ราคาของมันสำหรับคนธรรมดาอย่างฉัน ไม่สามารถจับต้องมันได้นัยน์ตาเจ้าของร่างใหญ่ ที่กำลังมองตรงมาที่ฉันนั้นฉายแววประหลาด มันคล้ายกับปีศาจร้าย ที่ดูน่าเกรงขามในยามราตรี ก่อนจะเปลี่ยนสีหน้า และแสดงอาการไม่พอใจออกมา โดยไม่รู้สาเหตุว่าเป็นเพราะอะไร ในจังหวะเดียวกันกับที่ฉัน ได้หันไปบอกกับหลินซีว่า“ฉันไปก่อนนะ แล้วจะรีบกลับ ”“เออ...ไปเถอะโชคดีว่ะเพื่อน ”หลินซีตบไหล่ พร้อมกับพยักหน้าให้เชิงเป็นกำลังใจ เมื่อได้เห็นสีหน้ากับท่าทางเซ็งๆ ของฉัน ที่แสดงออกมาโดยไม่คิดจะปิดบังอาการฉันหันมองทางด้านข้างของรถผ่านกระจกบานใส เพราะคนที่นั่งอยู่ข้างกันด้านใน ได้เงียบเสียงของตัวเองลงไป ตั้งแต่ตอนที่เราได้ออกมาจากบ้านของหลินซี ถึงแม้ตองเก้าจะหน้าตาดีมากแค่ไหน ก็ไม่ทำให้ฉัน อยากจะหันไปมองหน้าเขาสักเท่าไหร่ เราปล่อยให้ระยะเวลาผ่านไป แต่แค่เพียงไม่กี่นาที ตองเก้าก็ได้ทำลายความเงียบนี้ลง“ยัยบื้อ! นี่เธอเห็นข้างทาง น่ามองกว่าหน้าของฉันอย่างงั้นเหรอ? ”‘เออดิ’...ฉัน

  • My engineer เกียร์ล็อคกาวน์   สอยเดือนวิศวะ

    ( เธออยู่กับใคร? ทำไมถึงได้กล้าเสียงดังใส่ฉันฮะ) ตองเก้าตะโกนถามฉันเข้ามาเสียงตึง ฉันจึงลดระดับอารมณ์ของตัวเองลงมา ก่อนจะตอบเขากลับไปว่า“ อยู่กับเพื่อน... ”(ผู้หญิง...ใช่มั้ย?)“ผู้ชาย...แถมยังหล่อกว่านายหลายเท่า”( ถ้าไม่อยากเน่าตาย บอกมันให้อยู่ห่างๆ จากเธอเอาไว้ )ฉันพ่นลมหายใจออกมาอย่างรู้สึกเบื่อหน่าย และไม่อยากจะพูดกับผู้ชายคนนี้ ฉันจึงได้คิดหาวิธีที่จะทำให้อีกฝ่าย กดวางสายของเขาไปเอง“ แบ๊ตวิทยุของนายจะหมดแล้วนะ มีอะไรก็รีบๆ พูดมาเร็วๆ เข้า ”( อย่ามาหลอกฉันซะให้ยาก แบตวิทยุนั่น เปิดทิ้งไว้ทั้งวันทั้งคืนยังไงก็ไม่หมด ไม่มีทางที่เธอจะมาหลอกคนอย่างฉันได้ ) ฉันอยากจะลมใส่ ที่หลอกคนอย่างเขาไม่ได้สักที...เฮ้อ!“ แล้วจะเรียกฉันหาพระแสงอะไรยะ!! ”( ไหน...ว.3 อีกครั้งสิ ) ว.3 หมายความว่า ตองเก้าต้องการให้ฉัน ทบทวนข้อความกับเขาใหม่“ ก็..เรียกฉันทำไมบ่อยๆ...ละคะ ”( ฟังแล้วค่อยลื่นหูหน่อย...ฉันต้องการจะย้ำเธอถึงเรื่องของเราในค่ำคืนนี้ )“ ฉันรู้แล้ว! ”(จะให้ฉันไปรับเธอได้ที่ไหน?)“ ที่บ้านของหลินซีเพื่อนซี้ของฉันเอง...เดี๋ยวฉันปักหมุด แล้วจะส่งโลเคชั่นไปให้นาย...แค่นี้นะฉันจะได้ไป

  • My engineer เกียร์ล็อคกาวน์   สอยเดือนวิศวะ

    เมื่อวานพี่อุลตร้ามาเคาะประตูห้อง คงต้องการจะขอโทษฉันนั่นแหละ แต่ฉันยังโกรธเขาอยู่ จึงไม่ยอมเปิดประตูเพื่อรับฟัง คำแก้ตัวอะไรจากเขาทั้งนั้นจนกระทั่งวันนี้...ฉันนั่งรถเมล์มาเรียนมหาลัย โดยที่ไม่ยอมให้คนเป็นพี่ชาย ขับรถมาส่งเหมือนเช่นทุกครั้ง เพราะยังโกรธเขาไม่หาย และรีบเดินเข้ามหาลัยไปอย่างเร่งด่วน เพราะจวนใกล้จะถึงเวลาเข้าเรียนกันแล้วนั่นแหละRrr! Rrr! Rrr!แต่โทรศัพท์ที่อยู่ในกระเป๋าสะพาย ที่ฉันได้เปิดระบบสั่นเอาไว้ ทำให้ฉันสัมผัสได้ว่ามีคนกำลังโทรเข้ามาที่แรกก็คิดว่าจะปล่อยให้มันสั่น จนกว่ามันจะเงียบหายไปเอง แต่ด้วยเกรงว่าคนที่บ้าน อาจจะโทรเข้ามา เพราะมีธุระสำคัญแต่มันกลับไม่ได้เป็นไปอย่างที่คาดคิด และโคตรจะเซ็งกับชีวิต เมื่อมองเห็นชื่อของตองเก้า ปรากฏขึ้นมาบนหน้าจอ“ โทรมาทำไม! หมาออกลูกเป็นควายหรือยังไงฮะ!....ฉันกำลังจะเข้าเรียนแล้ว ”ฉันกดรับ พลางตวาดเข้าไปในโทรศัพท์อย่างลืมกลัว เพราะรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังถูกอีกฝ่าย ละเมิดสิทธิความเป็นส่วนตัวมากเกินไปเพราะฉันคิดว่าตัวเอง สามารถเบ่งใส่เขาได้ ในเวลาที่เราไม่ได้อยู่ด้วยกัน หากฉันอยู่ต่อหน้าของตองเก้า ฉันก็ต้องทำเป็นกลัวเขาไว้ก

  • My engineer เกียร์ล็อคกาวน์   กวนใจไม่เลิกลา

    ก่อนที่อันนาจะลงจากรถ ผมได้จับมือของเธอให้หงายขึ้น แล้ววางวิทยุสื่อสารลงไปบนมือเรียวบางของเธอวิทยุสื่อสารที่ใช้งานด้วยการใช้ความถี่ ที่ผมเป็นคนคิดฟังชั่น และดัดแปลงมันขึ้นมา เพื่อให้เธอเอาไว้ใช้ติดต่อกับผมได้ แค่เพียงคนเดียวเท่านั้น“เอาวิทยุสื่อสารนี่ไว้ใช้งาน สำหรับติดต่อกันระหว่างฉันกับเธอ”ผมบอกพร้อมกับดึงโทรศัพท์ จากมืออีกข้างของอันนามาเมมเบอร์ของผมไว้ แล้วกดโทรเข้าไปในเครื่องของผม เพื่อเมมเบอร์ของเธอเอาไว้ด้วยเช่นเดียวกัน จากนั้นผมจึงอธิบายวิธีการใช้งาน ของวิทยุสื่อสารเครื่องนี้ให้เธอฟัง“วิทยุเครื่องนี้ฉันเป็นคนบิวท์มันขึ้นมาเอง และล๊อคช่องเอาไว้ใช้แค่เพียงช่องเดียว ไม่มีใครสามารถจูนคลื่นความถี่มาตรงกับช่องนี้ได้ ”อันนาเหลือบตามองวิทยุสื่อสารด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง แต่ก็ยอมรับสิ่งนั้นไว้ ก่อนจะรีบเปิดประตูลงไป ด้วยกลัวว่าอาจมีใครมาเห็นเข้า แต่ผมก็ยังรั้งเธอเอาไว้“ เดี๋ยวสิ...อันนา”ผมรวบตัวเธอเข้ามาแนบชิดอีกครั้ง เพื่อจูบริมฝีปากบางสีเชอร์รี่ ที่เผยอขึ้นรับกับริมฝีปากของผม อย่างไม่ยอมให้เธอได้พักหายใจและสิ่งที่เธอทำได้นั่นก็คือ กำมือขึ้นมาทุบหน้าอกของผมหนักๆ เมื่อผมไม่ยอมปล่อยเ

  • My engineer เกียร์ล็อคกาวน์   บังคับเป็นแฟน

    ผมรวบเอวบางเข้ามาใกล้ในระยะประชิด โดยที่อีกฝ่ายก็ไม่คิดจะขัดขืนทั้งที่ถูกฝืนใจ แต่มันช่วยไม่ได้ ในเมื่อผมไม่เหลือทางเลือกอะไรให้เธออีกแล้ว“เงยหน้าขึ้นมาสิ ก้มแบบนี้ ฉันจะจูบเธอได้ยังไง?” อันนาพรูลมหายใจก่อนช้อนใบหน้าขึ้นมาสบตากับผม นัยน์ตากลมโตเป็นประกาย ทำเอาผมถึงกับสะดุดลมหายใจ ก่อนจะจูบลงไปบนหน้าผากมน จนถึงเปลือกตาที่ปิดสนิททั้งสองข้าง แล้วเลื่อนลงไปยังริมฝีปากบาง อย่างรู้สึกตื่นเต้น...เชี่ย!คนตื่นเต้น มันจะต้องเป็นเธอสิวะ! ไหงกลายเป็นผมไปเสียได้...ปลายจมูกของเราทั้งคู่เกยซ้อนกัน จนรับรู้ได้ถึงลมหายใจของกันและกัน ตอนนี้รู้สึกว่าจังหวะการเต้นหัวใจตัวเองกำลังสั่นไหว ผิดเพี้ยนไปแทบจะทันที และที่สำคัญอันนาน่าจะรับรู้ได้หมดทุกอย่าง เพราะฝ่ามือเรียวบางของเจ้าตัว วางไว้ตรงหัวใจของผมพอดีผมสอดฝ่ามือใหญ่เข้าไปรั้งท้ายทอยของเธอล็อคไว้ แล้วกดจูบลงไปบนริมฝีปากบางอย่างรู้จังหวะ ก่อนจะผละออกมาบอกกับเธอว่า“ ซ่อนรูปก็ไม่บอกกันบ้างเลยนะ...”เพราะผมเผลอ เลยเอามือไปกอบกุมสองเต้าของเธอเอาไว้โดยไม่รู้ตัว ถึงแม้อันนาจะไม่ขัดขืนอะไรเลยสักอย่าง แต่ผมสัมผัสได้ ว่าเธอกำลังนั่งตัวแข็งเกร็ง“นายบอกฉันเ

  • My engineer เกียร์ล็อคกาวน์   ต่อรอง

    {Tongkao part}ผมอุ้มอันนาลงมาจากรถ แล้วค่อยๆ วางเธอลงบนโซฟาตัวยาวกลางห้องรับแขก ตอนแรกกะว่าจะพาเธอไปที่ซุ้มของผมนั่นแหละ แต่เพราะที่นั่นมันมีลูกน้องของผมอยู่กันมาก หากต้องการจะทำอะไร มันคงไม่สะดวกนักที่นั่นเป็นซุ้มรวมพลของคนรักการสื่อสาร ทุกอย่างที่อยู่ในนั้นส่วนใหญ่ จะเกี่ยวข้องเกี่ยวพันกับอุปกรณ์กู้ภัย อาทิเช่น ไฟไซเรน กล่องเสียงเพื่อส่งสัญญาณ อีกทั้งวิทยุสื่อสารมากมายหลายชนิด รวมไปถึงอุปกรณ์ที่สามารถนำไปช่วยชีวิตคนได้ กระทั่งไม้ที่มีเอาไว้สำหรับใช้จับงู ที่เลื้อยเข้ามาเพ่นพ่านในบ้านคน นั่นก็ยังไม่พ้นกู้ภัยอย่างเราผมชื่อตองเก้า กำลังเรียนมหาลัยอยู่ชั้นปีที่สาม ในคณะวิศกรรมไฟฟ้า ปีเดียวกับอุลตร้าที่เป็นพี่ชายของอันนานั่นแหละ เพียงแต่อยู่คนละมหาลัย ส่วนเธอผมสืบจนรู้ได้ว่า เธอเรียนอยู่มหาลัยเดียวกันกับผม เพียงแต่อยู่กันคนละคณะเท่านั้น อันนาเพิ่งจะเข้ามาเรียนคณะแพทย์ศาสตร์ ของมหาลัยที่นี่เป็นปีแรก และมันคงไม่แปลกนักหากว่าผมจะสนใจเธอยังไงนะเหรอ?เพราะเธอเป็นน้องสาวของไอ้อุลไง...ผมต้องการพาเธอไปทำมิดีมิร้าย อย่างที่เธอคิดเอาไว้ แต่เกิดเปลี่ยนใจกะทันหัน เพราะผมดันคิดแผนการ ที่แยบยลก

Galugarin at basahin ang magagandang nobela
Libreng basahin ang magagandang nobela sa GoodNovel app. I-download ang mga librong gusto mo at basahin kahit saan at anumang oras.
Libreng basahin ang mga aklat sa app
I-scan ang code para mabasa sa App
DMCA.com Protection Status