“WHAT ARE YOU PLANNING to do?” kaagad na tanong ni Ynzo kinabukasan nang maabutan si Veron na naglalabas ng iba’t ibang kagamitan pang-make-up at kung ano-ano pang kolorete sa mukha at katawan. “Ano ang mga ’yan?”
“Ito ba? Mga imbensyon ito ng parents ko. Kapag ginamit ko ito sa katawan ay imposible na akong makilala ng kung sino man lalo na ang demonyong iyon. My parents inventions were really magical as ever,” taas-noong bigkas ni Veron at halos ipangalandakan ang mga iyon.
“Halata nga. Mga wirdong kagamitan gaya ng motor mong mukhang dragon. Kahit sino ay maglalabas ng bilyon, mabili lang ang motor mong ’yon,” puna ni Ynzo at muling bumalik sa alaala ang pakiramdam na makasakay sa motor ng babae.
“Ang suwerte mo nga dahil nakasakay ka do&rsqu
“Baliw! May ipapasuot kasi ako sa ’yo. Tigil-tigilan mo nga ’ko sa mga iniisip mong ’yan!” bulyaw ni Veron. “Kung puwede nga lang na magsuot ka ng swimsuit ay baka pinagawa ko na. At saka marami na akong nakitang ganyan, wala namang pinagkaiba at pare-pareho lang naman ng hitsura!”“Anong pare-pareho? Magkakaiba kaya ang sukat ng mga ’yon!” mabilis na pagkontra ni Ynzo.“Ano ba kasi ang tinutukoy mo?” tanong ni Veron na ikinatigil ni Ynzo at biglang namula ang buo niyang mukha.“Teka, ano rin ba ang tinutukoy mo?” natitigilan ring tanong ng lalaki habang pulang-pula pa rin ang mukha hanggang sa puno ng tainga.Hinagisan siya ng unan ni Veron. “Bilisan mo nang magbibis! ’Yang utak mo, ipalinis mo!” sigaw pa nito.Tatawa-tawa namang tumungo sa walk-in closet si Ynzo upang magbihis.“Huwag kang sisilip, ha!” sigaw pa ng lalaki na ik
HINDI MAKAPANIWALA SI Ynzo nang makita ang sarili sa harapan ng salamin. Kung hindi lang dahil sa suot niyang boxer shorts at puting sando ay hindi talaga siya maniniwalang ang sarili nga ang nakikita niyang repleksyon doon.“Wait lang, Hubby. Suotin mo muna ’tong contact lens,” halos humiyaw nang utos ni Veron habang nilalagyan ng contact lens ang mga mata ni Ynzo. “Tumingin ka lang kasi sa itaas,” utos pa nito.Sinunod naman niya ang utos ng asawa. Para sa katulad niyang hindi pa nakararanas na makapagsuot ng contact lens ay sadyang masakit lang sa mata kapag sa unang subok.“There,” natutuwang bulalas ni Veron habang kumikislap ang mga matang nakatitig sa kaniya. “Damit na lang ang kulang at tapos na ang ‘totally make-over ni Ynzo Abraham ala-Veron Stacey Santibañez’!” proud na proud pang sigaw nito.“Tolledo, Wifey. Kulang ng apelyido ko ang buong pangalan mo,” dugton
“PUWEDE BA, MAGDAHAN-DAHAN ka naman?!” saway ni Veron sa asawa nang magsimula na silang kumain.Tututol pa sana ito na mag-shave muna ng kilikili kanina dahil sa labis na pagkagutom pero tinakot ito ni Veron na hindi makakakain kapag nagmatigas pa rin. Kung kaya’y walang ibang nagawa si Ynzo kundi ang sundin ang nais ng babae. Makakain lang siya ng magana ngunit kabaliktaran pala iyon sa inaakala niya.“Isa! Gumamit ka ng kutsara at tinidor habang kumakain at dahan-dahanin mo!” muli ay saway ni Veron habang pinandidilatan ng mga mata ang lalaki.Kaagad namang natigilan si Ynzo mula sa sunod-sunod na pagsubo ng pagkain.“Ano bang gusto mo? Kanina pa ako nagugutom, so what would you expect?” Halos mabulunan nang tugon ni Ynzo dahil sa dami ng pagkaing nginunguya sa kaniyang bibig.“’Yan! Isa pa ’yan! Huwag kang magsasalita na may laman ang bibig mo! Umayos ka!” Halos hindi na malaman p
ISANG TSINITA AT SEXY’ng babae ang pakendeng-kendeng na pumasok sa loob ng isang disco club. Halos lahat ng kalalakihang madadaanan nito ay halos mapalingon sa angkin niyang kagandahan. Lalo na’t bagong mukha ang nakikita nila ngayon.Pumailanlang ang pagsipol at sitsit ng mga kalalakihan sa tuwing malalampasan ni Ynzo Abraham habang pakendeng-kendeng na naglalakad. Maarte ang bawat pagkilos niya at pasimpleng hinahanap ng paningin kung saan ba naroroon ang kaniyang Ninong na si Mr. Thurn.Muli siyang inayusan ni Veron bago umalis at higit siyang gumanda ngayon kumpara kanina. Nagpalit na rin siya ng kasuotan na ngayon ay kulay itim na ngunit revealing pa rin ang kinalabasan. Maikli lang ang palda ng suot niya at halos makita ang suot niyang panloob. Veron insists na magsuot siya ng undergarments na pangbabae. Labag man sa kalooban ay pumayag na rin siya. Mahirap na dahil baka masilipan pa siya at makitang boxers ang suot niya, siguradong malalagot sila. Ki
“PUWEDE BA, WIFEY, maupo ka muna? Kanina ka pa palakad-lakad diyan, e,” reklamo ni Ynzo dahil sa paglakad ni Veron ng paroon at parito.“Kanina ko pa kasi hinihintay na tumawag ang demonyo. Magtatanghali na pero hindi pa rin siya tumatawag. Talaga bang nailagay mo sa bulsa niya ang papel na may contact number mo?” nagdududang tanong ni Veron.Nakita niya rin naman ang eksenang iyon pero nag-aalala talaga siya dahil baka naiwala o naihulog iyon ni Mr. Thurn kung kaya hanggang ngayon ay hindi pa rin ito tumatawag.Maya-maya lang ay tumunog ang telepono sa sala ng kanilang bahay. Halos takbuhin ni Veron iyon at dali-daling sinagot na ipinagtaka naman ni Ynzo.“Hello?” she asked excitedly.“Veron, Anak! May gagawin ka ba ngayon? Let’s go shopping!” kaagad na bungad ni Ginang Tolledo mula sa kabilang linya.Bigla ay nanamlay ang buong mukha ng babae at bagsak ang mga balikat na napabuntong-hin
“I MISS YOU SO MUCH, Darling!” bigkas ni Mr. Thurn at hinila sa bandang baywang si Ynzo.Napatili naman siya nang bumagsak siya sa kandungan ng matanda. “Ay! Ano ka ba? Ginugulat mo ’ko, e!” pagtili niya at mahinang tinampal sa braso ang matanda.Narito sila ngayon sa loob ng isa sa mga mamahaling silid ng Charizza Luxuriant Hotel. Ang balak sana nina Ynzo at Veron ay unahan sa naturang hotel si Mr. Thurn upang mahuli sa patibong nila ngunit nang makarating sa loob ng naturang silid si Ynzo ay nagulat siya nang bigla na lang siyang yakapin ng matanda saktong pagpasok pa lang niya sa pinto. Mabuti at hindi niya kasama si Veron nang mga oras na iyon dahil paniguradong nabulilyaso na sila.“Sh*t! Ang talino ng demonyong ito!” bigkas ni Veron mula sa kabilang linya.May nakakonekta nang hearing device via phone patch sa mga tainga ni Ynzo upang marinig niya ang ibang iuutos ng babae. Nasa ibaba lang ng naturang hotel
HALOS PAGPAWISAN si Veron ng malapot nang masubok ang kakayahan ni Mr. Thurn. Bawat pagsuntok at pagsipa niya ay halos nasasalo ng matanda ngunit minsan ay sinuswerte rin siyang matamaan ito at ganoon rin si Veron. Mabuti at natauhan si Ynzo at kumuha ito ng pepper spray mula sa suot na bag at hindi inaasahang i-spray sa mga mata ng matanda. Nagpakawala kasi ang matanda ng isang malakas na suntok at nasalo ni Veron ang kamao nito, saktong nag-spray si Ynzo sa direksyon ng matanda na nagulat na napalingon sa kaniya. Ang pepper spray kasi na iyon ay hindi ordinaryo lamang sapagkat kaya niyong makapag-spray kahit na dalawang metro man ang layo ng target. Napahawak sa mga mata si Mr. Thurn at ninakaw nila ang pagkakataong iyon upang makatakbo palabas. Maya-maya lang ay nagsidatingan ang mga tauhan ng matanda na pawang mga nakaitim na suit. “Hulihin ninyo ang dalawang iyon! Patayin ninyo hanggat maaari!” nanggagalaiti sa galit na utos ni Mr. Thurn. M
UMALINGAWNGAW SA BUONG PALIGID ang mga nabasag na kagamitang babasagin at nagkapira-piraso ang mga iyon sa sahig. Halos magsitago ang mga tauhan ng nanggagalaiting si Mr. Thurn. Hindi niya akalaing muntik na siyang maisahan sa pagkakataong iyon. Ilang taon na ba siyang nag-iingat mula sa mga hindi kilalang kalaban? Hindi lang ito ang unang beses na may magtangka sa buhay niya. Hindi na maraming beses at ngayon lang siya nakakita ng taong halos makasabay sa bawat galaw niya. “Who the f*ck is that traitor?!” sigaw ng matanda at muling nanghablot ng mas malalaking kagamitan at itinapon iyon sa sahig at ang iba ay hinagis sa dingding. “Ang lalakas ng loob ninyo, mga hunghang!” Natigilan si Mr. Thurn sa pagwawala nang biglang tumunog ang cellphone na nasa bulsa niya. “Boss, patay na po ang mga nagtangka sa buhay ninyo,” bungad ng tauhan mula sa kabilang linya. “Paano mo nasisiguro?!” sigaw pa niya rito. “E kasi, Boss. Nahulog ho sa tu
SERYOSONG TINITIGAN ni Ynzo si Veron sa mga mata habang mahigpit na hawak ang mga kamay nito. Kung pupuwede lang matunaw sa mga titig ni Ynzo ay baka kanina pa natunaw na parang ice cream ang babae sa paraan ng pagkakatitig nito.“Today, in front of those we love, I give you my heart...” panimula ni Ynzo.Sa harap ng lahat ng mga mahal nila sa buhay, sa harap ng kaniyang mga magulang, kaibigan at mga kakilala ay buong katapatan niyang iniaalay ang puso kay Veron mula sa araw na ito.“I give it without hesitation, sure that it will be bruised at times by the chaos of life but sure also that it will know joy...” Madamdaming pagpapatuloy ni Ynzo.Hindi siya sigurado sa magiging takbo ng panahon at siguradong uulanin sila ng tukso at mga pagsubok sa buhay ngunit sisiguruhin niyang liligaya ang babae sa piling niya.“I give it without expectation or cost, for that is the only way it can truly belong to another. I give it only with hope, only with love, and only with joy that from this day
HALOS PAGTALUNAN PA nina Ynzo at Veron kung saan gaganapin ang kanilang kasal. Oo nga at ikinasal na sila noon ngunit iba pa rin ang sitwasyon nila ngayon. Tila balewala sa kanilang dalawa ang preparasyon para sa pag-iisang dibdib nila noon kumpara ngayong may damdamin na silang dalawa para sa isa’t isa. “I want a church wedding, Wifey. Iba pa rin ang may basbas tayo at pagpapala mula sa Poong Maykapal,” pagdesisyon ni Ynzo habang kausap ang asawa. Bahagyang umiling si Veron bilang tugon. “No. I won’t let that happened, Hubby. Church wedding na ang naganap nating kasal noon. Napaka-boring naman yata kung ganoon ulit ngayon. Iba talaga ang pakiramdam kung bago ang venue at dekorasyon ng buong paligid. I insists for a garden wedding,” pagtatapos na tugon ni Veron habang nakikipagtitigan kay Ynzo. Napabuntong-hininga naman ang lalaki habang kumakamot sa sariling ulo. “Wifey, let’s have a church wedding again. Mas maganda kung sa bahay ng Diyos tayo ikakasal para mas basbasan pa ang a
NAG-UNAHANG MAGLANDAS ang sunod-subod na patak ng luha sa mga mata ni Veron nang makita si Ynzo sa sulok ng silid na biglang nagliwanag dahil sa kislap ng mga Christmas lights at iba’t ibang klase ng pampailaw. Kasunod ng pagpailanlang ng mabining tugtugin ay siya ring pagsaliw ng tinig ni Ynzo na ilang linggo niya ring kinapanabikang marinig. Naghalo-halo na sa puso ni Veron ngayon ang tuwa, saya, galit, inis at pagkagigil sa lalaking halos pasabugin ang puso niya sa labis na kaba. Hawak ang kulay puting rosas ay unti-unting lumapit si Ynzo sa kaniya. “Can you let me take away your tears? Can I see your smile always? Please let’s get together... Let our hearts stay forever...” Pag-awit ni Ynzo sa kaniyang harapan habang sinasabayan ang malamyos na tugtuging nagmumula sa isang violin. Halos manlaki ang mga mata ni Ynzo nang pagsusuntukin siya ni Veron nang tuluyan itong makalapit sa babae. Natatawang sinalo ni Ynzo ang mga kamao niyang sumusuntok dito habang patuloy pa rin ang pagl
HALOS LUNURIN NG kaba ang puso ni Veron habang minamaneho ang sariling motorsiklo. Hindi siya makapaniwalang malalagay sa alanganin ang sitwasyon ni Ynzo sa mga oras na ito ngunit base sa narinig mula sa ina ng lalaki ay mukhang kailangan na niyang maniwalang nasa bingit na nga kamatayan ang asawa. Nais mag-unahang tumulo ng mga luha niya gawa ng takot at kabang nararamdaman ngunit hindi dapat lalo na’t nagmamaneho pa siya ng motorsiklo. Kailangan niyang kumalma dahil baka imbes na makarating siya sa ospital ng matiwasay ay baka mauna pa siya kay Ynzo na magtungo sa kabilang buhay. “Ano ba kasing nangyayari, Ynzo? Akala ko ba ay ayos ka na? Si Skyler nga nagawang maka-recover kaagad, ikaw pa kaya?” himutok ni Veron habang nagmamaneho. Halos patayin na siya ng kabang lumulukob sa puso niya. Daig pa niya ang sinasakal dahil sa nadaramang takot. Takot na mawala ang taong pinakamamahal niya. Basta na lang iniwan ni Veron ang motorsiklo nang makarating siya sa tapat ng ospital. Mabuti
Ipinagpatuloy ni Veron ang pagbabasa sa iba pang pahina ng kwaderno ni Ynzo. May iilang doodle at drawings doon na ginuguhit nito. May ibang pahina na ginuhitan nito ng babaeng nag-eensayo sa parang at kagubatan. Lahat ng iyon ay guhit ng isang babaeng nakatalikod o hindi kaya ay nakatagilid. ‘Ilang buwan o taon na ba akong hindi nakapagsusulat dito? I thought everything will end up on a piece of paper. But mind you, notebook! I saw her right now! Iba man ang tindig niya sa suot niyang black suit, when I saw her eyes, alam kong siya ’yon! Nakasalubong ko lang siya habang papalabas ng Secret Agency at kahit na salubong ang kaniyang mga kilay at tila ba galit na galit, ramdam ng puso ko ang kakaibang kaba nang magtagpo ang paningin namin. But she doesn’t even recognized me. Ang sakit! Iyong tingin niya na para bang isa lang akong estranghero para sa kaniya...’ Napailing-iling si Veron nang mabasa iyon. Marahil ay ang tagpong iyon ay nang magsimula siyang magrebelde sa kanilang organis
“I know that a little doubt playing on your head right now, Anak... But let me give you this,” bigkas naman ni Ginang Tolledo. “And I hope time will come that you will forgive our son.” Dumako ang tingin ni Veron sa maliit na kwadernong hawak ni Ginang Tolledo at marahang iniabot sa kaniya iyon. Nang tingnan niya ang mag-asawa ay kababakasan ng luha ang mga mata ng mga ito. “Hindi ko dapat pinakailaman iyan sa mga gamit ni Ynzo pero alam kong makatutulong ang bagay na iyan upang mas malinawan ka. Hope that you will soon understand why our son did that things to you...” sunod-sunod na bigkas ng butihing Ginang. “Alam kong maiintindihan mo rin ang lahat, Veron anak,” nakangiting bigkas ni Ginoong Tolledo. Muling dumako ang tingin ni Veron sa maliit na kwadernong hawak. Kumg titingnan ay may kalumaan na ang aklat na iyon ngunit halatang iningatan at inalagaan sa loob ng ilang taon. Kulay ginto at pilak ang pangunahing kulay ng pabalat ng kwadernong iyon. At nang buksan ni Veron ay k
NANINIWALA NA SI Veron na ang masamang damo ay matagal mamatay. Napatunayan niya iyon sa kalagayang natamo ni Mr. Thurn dahil nakikipaglaban pa rin ang katawan nito mula sa tadtad ng balang natamo mula sa sariling pamangkin. Hindi niya akalaing mabubuhay pa rin ang matanda sa kabila ng lahat ngunit ipinagpapasalamat pa rin iyon ni Veron dahil may pagkakataon siyang matunghayan kung paano nito pagbayaran ang mga kasalanan sa piitan kung sakaling gumaling na ito. Ang buong Gem Secret Agency Association ang nagpagamot sa tatlong importanteng tao na lubhang naapektuhan ng sagupaang naganap. Sina Mr. Thurn, Skyler at higit sa lahat ay si Ynzo. Buong akala ni Veron ay maayos na ang kalagayan ni Ynzo dahil dadalawang bala lang naman ang natanggap nito ngunit laking kaguluhan ng lahat nang mawalan ng malay tao ang kaniyang asawa habang dinadala ito sa ospital. Unang naisip niya ay umaarte lang ang lalaki ngunit napatunayan iyon nang maramdamang halos humina na ang pintig ng pulso nito nang
NAG-UNAHANG MAGLANDAS ANG masaganang luha sa mga mata ni Veron. Hindi alam kung sino sa dalawang lalaki ang unang dadaluhan. Nang mapadako ang kaniyang paningin kay Mr. Thurn, tahimik na itong nakahiga sa lupa habang naliligo sa sarili nitong dugo. Nakapikit na rin maging ang mga mata nito. “W—Wifey...” Ang katagang iyon ay tila isa lamang ungol dahil sa hirap ng paghinga ni Ynzo. Kaagad na dinaluhan ni Veron ang asawa. “Go... T—Talk to h—him...” paanas nitong pakiusap. Lumatay ang pag-aalinlangan sa mukha ni Veron ngunit ang mukha ni Ynzo ay nagpapakita ng pagiging determinado. Nais nitong kausapin niya si Skyler ngayon mismo. Ginawaran ni Veron ng marahang halik sa labi si Ynzo bago ito inilapag ng dahan-dahan sa lupang nalalatagan ng mga tuyong dahon at sanga ng mga punong-kahoy. “I’ll be right back, Hubby. Just hold on and don’t leave me,” mahigpit na bilin dito ni Veron. Tanging ngiti lamang ang naitugon ni Ynzo. Kaagad na dinaluhan ni Veron si Skyler na kagaya ni Mr. Th
“CAN YOU PLEASE slow down, Wifey?” malakas na pakiusap ni Ynzo kay Veron nang halos paliparin na nito ang pagpapaandar ng motorsiklo sa gitna ng kakahuyan. “I have no time to slow down, Ynzo! Makakalayo na ang mga hayop na ’yon!” ganting sigaw niya. Napakalapit lang naman nila sa isa’t isa at halos magkayakapan na nga ngunit nagagawa pa rin nilang magpalitan ng malakas na sigaw para mag-usap. Para kay Veron ay masyadong bingi si Ynzo kaya niya nagagawa ang bagay na iyon. “I hate you for being a spoiled brat and being a ‘headaches of all’,” turan ni Ynzo. “But still I don’t have a choice but to love you more.” Nagkasalubong naman ang mga kilay ni Veron nang dahil sa narinig. Sa gitna ng napakadelikadong sitwasyon, nagagawa pa rin nitong magpakawala ng ganoong klase ng salita. “Ano na naman ang ginawa ko?” Napailing pa siya habang kunot-noong nakatingin sa dinadaanan. “There! Iyang mga biglaang kilos mo! Hindi mo alam kung paano nahulog ang puso ko nang makita kitang nakatayo sa i