Chapter 49

Andrea

Naglakbay na naman ang utak ko kung saan saan. Hindi kasi mawala sa isip ko ang sinabi nang texter. Alam din niya ang pangalan ko. Nabasa ko ang Andrea doon sa text niya.

Sino ka ba?

"Hey." Tawag ni Alistair sa akin na pumitik pa sa harap ko.

Bumalik naman ako sa huwisyo at napatingin sa kanila nang nagtatanong.

Nasa rooftop na pala kami. Hindi ko napansin na nakaakyat na kami dito.

"Ayus ka lang ba, pikon?" Tanong ni Jake.

"She's not, it's obvious." Wika ni Blake.

"Ano bang iniisip mo?" Tanong ni Lexa habang paupo kami.

Napabuntong hininga ako saka umiling. Ayokong bigyan sila nang problema. Ayus na, na ako nalang. Paniguradong matatakot sila kapag nalaman nila ang laman nang text message na natanggap ko.

"Iniisip ko lang kung sino ang nasa likod nang pagbaril kay hagdan." Pagsisinungaling ko.

Lahat sila ay napaniwala ko sa kasinungalingan ko maliban kay Jake. Ang tingin niya sa akin ay nagsasabing hindi siya naniniwala.

"Sino nga kaya 'yon? Sino sa tingin mo, Al ang may gawa nun sa 'yo?" Tanong ni Tristan.

Napa-isip si hagdan saglit bago bumuntong hininga. Napagtanto niya siguro na maraming galit sa kaniya.

"I don't know." Aniya. "I know that ther---" hindi niya naituloy ang sasabihin niya dahil bigla siyang nawalan nang malay.

"Al!"

"Alistair!"

"Bro!"

Dali dali kaming pumunta sa gawi ni hagdan hanggang sa maging ako ay makaramdam nang hilo.

Kahit na nahihilo ako ay pinilit kong kapain ang pulso ni Al. Ang hina nang pulso niya.

"Al, wake up." Mangiyak-ngiyak na sabi ni Lexa.

Niyugyug nila ng niyugyug si hagdan pero wala silang nakuhang response mula dito. Hanggang sa may mga yabag kami nang paa na narinig papalapit sa gawi namin.

"Ayus lang kayo?" Tanong ni Dave.

"Hey, guys. Are you all okay?" Nag-aalalang tanong ni Azalea.

"Si Al..." Sabi ko.

Dali dali silang pumunta sa side ni Al. May kung ano na itinurok si Ash kay Al at saka napabuntong hininga.

Tumingin siya sa aming lahat at saka nagtanong. "Dalawa daw ang nilagyan nang lason sa inumin niyo. Kanino pa ang isa?" Tanong niya sa amin.

Nilagyan nang lason? Sino naman ang gumawa non?

Nabagsak ang katawan ko sa sahig dahil nahihirapan na akong huminga.

"Andrea!" Sigaw nilang lahat saka pumunta sa gawi ko.

Agad na may itinurok sa akin si Ash na nakatulong para bumalik sa normal ang hininga ko.

Dahan dahan nila akong itinayo at iniupo sa bench. Si hagdan ay tinulungan din nila nang makabawi ito nang lakas at magising.

"You said poison earlier, right?" Tanong ni Raia.

Tumango si Ash. "I'm not sure na lason talaga 'yon, pero 'yun agad ang naisip ko nung sinabi sa akin nung tindera sa cafeteria na may inilagay daw sa dalawa sa inumin niyo 'yung isang lalaki. Request daw nang customer." Sagot niya.

Request nang customer. Sila hagdan ang bumili nang pagkain namin. Hindi naman siguro nila palalagyan nang lason ang inumin namin.

"What the hell? Hindi kami nagpalagay nang kung anuman sa inumin namin." Sabi ni Tristan.

"Yeah, I don't remember telling him to put something in our drinks." Sang-ayon ni Blake.

"Kung ganun, sino ang naglagay nang lason sa inumin niyo?" Tanong ni Dave.

Sino nga kaya? Ito na ba ang sinasabi nung unknown texter ko na pag-ingatan ko. Hindi ko inaaasahan na ang tulin naman at muntikan pang mahuli sa babala niya ang texter ko.

"Bakit dalawa lang din ang nilagyan niya?" Tanong ni Lexa.

"Is that person planning to kill two person?" Tanong ni Raia.

"Oo nga, wala sa clinic niyan." Saad ni Tristan.

"Sa hospital namin. My mom is a doctor so I ask her to give me an antibiotic for a poison." Sagot niya.

Sinabi nga niya sa akin 'yun nung nakaraan. Sinabi niya na doktor ang nanay niya.

"How do you know what antibiotics to bring?" Tanong ni Blake.

"Kinuha nang tindera sa trash bin ang nilagay sa drinks niyo at iyon ang ipinakita ko 'yon kay mommy then she gave that antibiotics to me." Sagot ni Ash.

"What kind of poison is used?" Tanong ni Al.

"Strychnine." Sagot ni Ash.

Strychnine ang ginamit nila. Talagang gusto nila akong patayin.

Tumunog ang phone ko kaya kinuha ko ito para tignan kung sino ang nag text.

Unknown number na naman.

"Anong lason ang ginamit nila?" Panimulang tanong ni kuya Andrew.

"Strychnine." Sagot ni Jake.

"Lason ito na kaya kang patayin kung malaking dosage ang ipinainom sa 'yo. Mamamatay ka agad kapag ganun." Komento ni Andrei.

"Kaya ka nitong pahirapang huminga hanggang sa mamatay ka." Dagdag ni kuya Andrello.

"Bobo nalang ang naglagay nang lason sa inumin namin dahil hindi deadly dosage ang nilagay nila." Saad ko.

"Magpasalamat ka." Sabi ni kuya Andrew.

Edi thank you. Balak ko sanang sabihin 'yan pero mas pinili ko na sarilihin nalang. Baka magalit pa si kuya sa pagiging sarkastika ko.

"Nga pala, paki track nga kung kaninong number ito." Saad ko saka ko nilabas ang phone ko.

Oras na siguro para malaman ko kung kanino itong number na 'to. Sinabi ko kay Andrei ang number nang unknown texter ko at pina track sa kaniya.

"Sino 'yan?" Tanong ni Jake.

Bobo rin 'to, eh. "Pina track ko nga kung kanino tapos tatanungin mo 'ko kung sino 'yon. 'Yung totoo, Jake? Bobo lang?" Sarkastikong sabi ko.

Nginiwian niya lang ako saka tumingin sa lamesita sa harap namin at nag-isip nang malalim.

"Bakit gusto mo siyang ipa-track?" Tanong ni kuya Andrew.

"Ang taong 'yan ang nagbababala sa akin nang mga mangyayari. Kilala niya ako pero hindi ko siya kilala kaya para patas ang laban ay gusto ko siyang makilala." Sagot ko.

"Nagbababala?" Tanong ni kuya Andrello.

Tumango ako.

"Tatlo o apat na beses na siyang nagtetext sa akin." Ipinakita ko sa kanila ang text.

"Una ay sinabi niya na 'wag akong masyadong lumapit kay hagdan, tapos binalaan niya ako na may mangyayaring hindi maganda at nakahinga pa siya nang maluwag nung nalaman niyang hindi ako namatay."

"She's an ally not an enemy." Sabi ni Jake.

Kung ally talaga siya ay gusto ko na magpakilala siya. Kakampi naman namin siya, eh. Bakit ayaw niya pang magpakilala?

"Pansinin mo 'yung message niya. Hindi ka daw sasaktan nang mga kalaban mo sa teritoryo mo." Sabi ni Andrei.

'Yan nga ang nabasa ko kanina.

"Kung ganun ay lagi kang nasa panganib dahil nasa school ka." Sabi ni kuya Andrew.

Kung sinuman kasi ang taong nasa likod nang krimen ay duwag. Ayaw niya akong labanan nang harapan.

Kinabukasan, pagsapit nang tanghali ay nagpunta ako sa radio office nang campus. Balak ko lang balaan ang kung sinumang hinayupak ang nasa likod nang pagtatangka sa buhay ko.

Hinayaan nila aking pumasok dahil may permiso ako mula sa principal. Mabuti nalang talaga ay close ako sa ate ni Blake.