Bata pa noon si Blaine gaya ko. 13 years old pa lang ako nun. Balak nung mga siraulong lalaki na pagsamantalahan si Blaine Cuevas pero nahuli sila nang kuya nito na si Luke kaya hindi nila nagawa ang gusto nila.
Ang kaso lang ay hindi sila kaya ni Luke mag-isa dahil sobrang dami nila. Sana beinte yata sila noon at ang dalawa sa kanila ay may dala pang baril.
Doon na ako nakielam. Naalala ko kasi doon 'yung nangyari sa amin ni Cass kaya gusto kong tumulong. Ayoko na mapagsamantalahan ang batang walang kalaban laban.
Inuna namin patumbahin ni Luke 'yung dalawang may baril, para hindi na nila magamit pa ang baril ay kinalas na naming pareho ang mga parte nun.
Saka namin sinunod 'yung mga punyetang adik. Muntikan pa nga kaming makulong noon dahil sa ginawa namin, pero dahil kay Blaine Cuevas ay hindi.
Self defense lang naman ang ginawa namin. Kaya walang karapatan ang mga pulis na hulihin kami kahit na binugbog namin ang mga 'yon.
Mabait pa nung mga panahon na 'yon si Blaine Cuevas. Hindi siya gaya ngayon na maldita.
Nung gabi ding 'yun ay nalaman ko na gang leader si Luke, sinabi ko din sa kaniya na gang leader ako.
Magaan ang loob ko nun kay Luke kaya nakapag kwento agad ako sa kaniya. Hindi ko alam nun kung bakit magaan ang loob ko sa kaniya.
Mula nun ay hindi na muli pang naglaban ang dalawang gang na pinamumunuan namin.
"'Di ba, 'yung mga bata nun 'yung bumugbog sa 'kin?" Tanong ni Andrei.
Nasabi ko na sa kaniya 'yun matapos ko siyang turuan nang martial arts.
"Oo." Sagot ko.
"Tapos kaibigan mo pala 'yun?" Tanong niya ulit.
"Don't worry, Andrei. Your sister beat them up all even she knew that Luke is their leader. Luke give your sister a permission to beat them. That only proves that Luke is treating your sister as his friend too." Sabat ni Cass.
Tinignan ko siya at pinagkunutan nang noo. "Paano mong nalaman 'yun?" Tanong ko sa kaniya.
"I have my eyes on you, dear. I know everywhere you are, every person you meet and everything you do." Sagot niya.
Naging stalker ko pala siya. Siya siguro ang nararamdaman ko laging sumusunod sa akin.
"You're right, dear. I know that you can feel when someone is following you. I'm the person that you feel that following you." Sabi niya.
Nabasa niya yata ang nasa isip ko.
"Pwede kitang kasuhan nang stalking." Sabi ko na kinatawa lang niya.
"I'm scared, my dear Prosecutor. Are you going to convict me?" Tanong niya.
Umasta ako na animong nag-iisip.
"Should I?" Tanong ko rin.
"Oh...answering my question with another question, huh?" Nakangisi niyang sabi. "You're improving, my dear."
Ano naman ang nag-improve sa akin?
Minsan ay hindi ko rin maintindihan ang babaeng 'to, eh.
Nahinto lang kami sa pag-uusap nang dumating si mama at nagsalita.
"Magsikain na muna kayo at mamaya na kayo magkwentuhan." Sabi ni mama saka naglapag ng mga pagkain sa center table.
Kumain kami at nagkwentuhan. Ang lukang si Cass ay walang tigil kakukwento ng mga ginagawa ko.
Lahat ng galaw ko ay alam niya. Lahat ng pinuntahan ko ay alam niya. Bantay sarado nga niya ako.
"At school, when she's in grade school. Someone approach her and she ignored him. But that guy is so persistent so he approached her again, and then Andrea punch him and leave." Tumatawang kwento ni Cass na nakapagpatawa sa mga kasama namin.
Pati ba naman iyon ay naalala pa niya? Natatandaan ko nga na ginawa ko 'yon. Ayaw naman kasi akong tigilan nung pesteng lalaki na 'yon. Ayaw akong tigilan kaya sinapak ko na.
"Amazona ka talaga, eh." Asar sa akin ni Jake.
Nginiwian ko lang siya. Ako na ang amazona. Anong magagawa ko kung ayoko sa makulit na gaya nung pesteng 'yon?
"Kung ganun, Cassandra. Ikaw ang unknown messenger niya?" Tanong ni kuya Andrew.
"Yeah." Matipid na sagot ni Cass.
"Alam mo kung sino ang taong nasa likod nito?" Tanong naman ni Andrei.
Tumango si Cassandra bilang sagot.
"Sino?" Tanong ni kuya Andrello.
Naghintay kami sa sagot ni Cassandra. Alam ko naman ang isasagot niya.
Ngumisi siya sa kanilang lahat bago tumingin sa akin.
"It's for our dear Prosecutor to find out." Nakangisi niyang sagot.
'Yan din ang sinabi niya sa akin kanina. Alam ko naman kung ano ang gusto niyang gawin ko para mahuli ang kung sino mang punyeta ang nasa likod nito.
"May plano ka na ba?" Tanong ni kuya Andrew.
Tumingin muna ako sa kaniya bago tumango.
Gagawin ko kung ano ang gusto ni Cassandra na gawin ko. 'Yun lang din naman ang choice ko at wala ng iba dahil hindi naman niya sasabihin sa akin kung sino ang may kagagawan ng lahat ng 'to.
Baliw kasi 'tong kaibigan kong 'to.
AndreaNasa library ako ngayon dahil may research kami na kailangang gawin. Ang tagal na rin nang huli akong nakapunta dito.Nakakamiss din pala ang tahimik na lugar na ito. Kumuha ako ng libro na kailangan ko para sa research ko.Habang kumukuha ako ay may napansin akong isang lalaki na nakatingin sa akin. Nang mapansin niya na nakatingin din ako sa kaniya ay agad siyang nag-iwas ng tingin.Problema nun?Bumalik nalang ako sa table ko at ginawa kung ano ang dapat kong gawin.Habang gumagawa ako ay may nararamdaman akong nakamasid sa akin. Alam kong hindi si Cassandra 'yon dahil iba ang nararamdaman ko ngayon.Nung si Cassandra ang nagmamasid sa akin ay hindi sumagi sa isip ko na nasa panganib ako o may balak gawing masama sa akin ang taong 'yon.Pero ngayon ay iba ang nararamdaman ko. Pakiramdam ko ay may balak na gawin a
RaiaDays have passed since Blake and I broke up. We're still seeing each other of course. We're classmate, eh.We're also seatmate in our class. Nakakailang but, it's okay.The scar that he made will heal soon, I know. I can make it. I'll be fine not now but soon.Hindi na rin muna ako sumasabay sa kanila every break. I don't want to hurt myself.Seeing him happy because of someone else, it hurts. I know that it's because of me. I let him go.I'm stupid to feel hurt kahit na ako naman ang may gusto nito. Ako ang may kasalanan.Every break ay nasa library ako. I find it as my comfort zone since the day we broke up.Ang tahimik dito at walang gumugulo sa akin. I now know why Andrea like this place. It's relaxing here.Naglabas nalang ako ng libro. Wattpad book ang nilabas ko. You know, I'm a wattpad reader.
AndreaKasama ko si Cassandra sa bahay nila. Wala naman daw ang mga magulang niya dito dahil nasa trabaho.Doktor pareho ang mga magulang niya kaya madalang daw umuwi. Ginawa na daw bahay ang ospital."Baliw ka talaga, eh." Sabi ko sa kaniya habang iiling-iling.Biruin mo kasi, naghiwalay 'yung dalawa dahil sa ginawa niya."I don't know that she will take that seriously." Depensa niya."Hindi mo naman kasi kilala 'yon. Dapat nung una pa lang hindi mo na ginawa 'yung kalokohan mo na 'yon."Umirap siya sa 'kin saka kumuha ng juice. Nasa dining area nila kami dahil nagugutom daw siya."Okay, I admit that I don't know her very well. But I just want to tease her and see on how is she going to react. She's not like Alexa. Sumasakay sa mga trip ko si Lexa but, that Raia is not."Baliw talaga 'to, eh. Malamang hin
Andrea"Ano nangyari sa plano mo?" Tanong ko kay Cassandra.Plano daw niya na pagbalikin na 'yung dalawa. Ewan ko lang kung success o failed."Failed." Sabi niya saka isinalpak ang sarili sa kama ko.Napabuntong hininga naman ako. Pumalpak yata siya ngayon. Lahat ng plano niya ay successful, eh.Ano kayang nangyari?Ayaw na ba talaga ni Raia o ano?"Bakit?" Tanong ko saka ako naupo sa tabi niya."Because of that Lucas guy." Iritable niyang sabi.Inis na inis siya. Puro inis ang makikita sa mukha niya. Ano naman kaya ang ginawa nung Lucas na 'yun at asar na asar 'tong babaeng 'to?"It looks like he's courting Raia." Sambit niya.May pagka mind reader talaga ang babaeng 'to. Hindi ko naman tinatanong sa kaniya kung ano ang ginawa nung Lucas na 'yon pero sumagot siya.
Andrea"Kailan mo gagawin ang plano mo?" Tanong ni kuya Andrew sa 'kin.Nasa sala kaming magkakapatid kasama si Jake para pag-usap 'yung tungkol sa plano ko.Hindi ko sinasabi sa kanila ang plano ko dahil gusto ko a masorpresa sila."Mamaya." sagot ko.Mamaya na ang tamang oras para magkakilala na kaming dalawa. Kung sinuman siyang punyeta siya ay malalaman ko na mamaya.Hindi ako 100 percent sure pero 'yun ang nararamdaman ko. Nararamdaman ko na makikilala ko na siya mamaya. Nararamdaman ko na magiging successful ang plano ko."Sigurado ka bang hindi ka mapapahamak sa gagawin mo?""Hindi."Agad nila akong sinamaan ng tingin dahil sa sagot ko. Hindi naman kasi talaga ako sigurado kung hindi ako masasaktan."Kung hindi ka sigurado 'wag ka nang tumuloy." Sabi ni kuya Andrew.
Andrea"Kayo lang ba?" Nakangising tanong ko sa mga g*go."Nakukontian ka pa ba sa 'min?" Taas noong tanong nung isa.Nginisian ko siya. "Oo, eh. Baka nga hindi pa ako pawisan bagsak na kayo." Mayabang kong sabi sa kanila."HAHAHAHAHAHAHAAHHAHAHAHAHA HAHAHAHAHAHAHAAHHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHA!"Nagtawanan naman sila. Akala yata ng mga ito ay nagbibiro ako. Nagtawanan sila ng nagtawanan hanggang sa makuntento.Magsaya na kayo dahil ipinangangako ko, na hindi matatapos ang gabing ito ng hindi kayo nalalagutan ng hininga."Nagbibiro ka ba?" Tatawa tawang tanong ng isa."Hindi ako sanay magbiro." Seryosong sabi ko sa kanila saka ko sila sinamaan ng tingin.Nakita ko ang iba na natakot ngunit ang iba ay nginisian lang ako. Ang pangit naman ng ngisi nila.Lalo silang naging mukhang aso!
AndreaNakarinig ako ng putok ng baril pero wala akong naramdaman na kahit ano sa katawan ko."Don't you dare hurt my daughter." Bakas ang galit sa boses ng nagsalita.Nagmulat ako ng mga mata ko at doon ko nakita si papa na naglalakad papalapit sa pwesto namin.Huminto siya sa paglalakad nung nasa tabi ko na siya. Tinignan niya muna ako saglit saka niya ibinalik ang tingin niya sa mga taong nasa harap namin.Nanlaki ang mga mata ko nung makita ko siya dito pero ngayon ay may napagtanto ako. Siya siguro ang taong nakamasid na nararamdaman ko kanina.Bakas ang gulat at takot sa mukha nung tatay ni Talia. Maging siya ay nagulat din ng makita ang papa ko.OA ang mga king ina. Amp!"M-m-mr. S-s-smith..." Utal na usal nung lalaki.Nakita ko kung paanong isa-isang ibinaba nung mga tauhan nila ang mga baril at na
AndreaSama-sama kaming lahat dito sa loob ng bahay nila Raia dahil hanggang ngayon daw ay hindi pa 'yun umuuwi.Mangiyak-ngiyak si Lexa nung tumawag siya sa 'min kaya napasugod agad ako dito. Tinawagan daw siya nung kasambahay nila Raia at sinabing hindi pa umuuwi si Raia hanggang ngayon.Alas dose na ng madaling araw ay wala pa siya?"Hindi pa rin niya sinasagot ang mga calls namin." Nag-aalalang sabi ni Lexa.Kaunti nalang ay iiyak na siya. Nilapitan siya ni Tristan at niyakap. Doon siya umiyak sa bisig ng kasintahan niya."Nasa'n na ba kasi 'yun?!" Medyo inis na tanong ni Blake."Calm down Blake." Saad ni Cassandra."Calm down? How can I? Raia is missing?!" Sigaw ni Blake habang nakatingin kay Cassandra."I know! We're all worried here for her. But if you're going to be like that, nothing will happen.