Beranda / Semua / My Role / Chapter 79

Share

Chapter 79

Penulis: J. Fraley
last update Terakhir Diperbarui: 2021-07-16 18:52:41

Chano

Hiling ni Queen na siya na ang lalaban sa lahat. Ewan nga lang namin kung ano ang nangyari at parang mainit ang ulo niya.

Habang nag eensayo siya dito sa gym sa bahay nila Xander ay ang lakas ng pagkakatira niya sa lahat.

Lahat ng suntok at sipa niya sa punching bag ay malalakas lahat. Parang may pinaghuhugutan siya ng galit.

"Ayus lang kaya si Queen?" Tanong ni Xander sa akin.

"Malay ko ba. May problema yata." Sagot ko.

Alam naman namin na may problema talaga siya pero parang nadagdagan pa. Hindi naman kasi siya ganiyan, eh.

Ano kayang nangyari sa kaniya at bigla siyang nagkaganiyan? May nangyari kaya kanina sa bahay ng mga Crimson o sa gymnasium?

"Baka masira niya 'yung punching bag sa lakas ng pag atake niya." Bulong ni Xander sa akin kaya natawa ako.

"Kaya mo namang palitan 'yan at sa inyo naman 'yan kaya ayos lang 'yan." Nakangising sabi ko kaya inismiran niya lang ako.

Dumating ang oras ng laban namin sa Phoenix gang at hindi ko inaasahan ang ginawa ni Queen. Ni hindi man lang siya tinamaan ng suntok at pag atake ng kalaban namin.

Bago pa lang makalapit sa kaniya ay sinasapak na niya o sinisipa sa ulo. Minsan ay elbow strike ang ginagawa niya.

Kapag umiilag naman siya sa kalaban ay yuyuko siya saka susuntukin ito sa tiyan at papatirin kaya bagsak agad.

Ang benteng kataong kalaban namin ay inubos niya lahat sa loob ng bente minutos. Ang pinuno nalang nila ang natitira.

Ang leader at ang kanang kamay nito. Lahat ng mga bata nila ay bagsak agad.

"Whew. 20 down 2 remaining." Nakangising sabi ni Xander na nasa tabi ko.

Kaming dalawa nalang ang sumama kay Queen na makipaglaban at hindi na namin sinama ang iba pa para makapagpahinga sila.

May ensayo sila bukas at kailangan nila ng lakas lalo na at si Queen ang mag eensayo sa kanila.

"Lakas ni Queen. Walang pinagbago." Sabi ko.

"She looks so hot." Sambit ni Xander kaya sinikmuraan ko siya. "Para sa'n 'yon boss?"

"G*go! Anong hot ka d'yan? Gusto mong malumpo?"

"Binibiro lang, eh." Sabi niya saka napakamot sa batok.

Alam na may syota na 'yung tao ginagano'n pa niya. Saka si Queen 'yan. Hindi siya pumapatol sa gang mates niya.

"Ang init mo naman 'yata ngayon, Lethal? Ganiyan ba kainit ang gusto mong maging pagbabalik mo?" Tanong ng leader ng grupo.

Nginisian siya ni Queen saka ito humakbang ng dalawang beses papalapit sa kanila.

"Bakit? Natatakot ka na ba?" Nakangising tanong no Queen dito.

Hindi na nagsuot ng maskara at jacket si Queen dahil expose na din ang pagkakakilanlan niya dahil nagpakilala siya sa mga mokong na nakikita niyang nangloloko ng tao sa daan.

Naka pants at ordinaryong hoodie nalang ang suot niya at hindi na gaya noong nakaraan na hindi pa siya umaalis sa amin.

"Ako matatakot sa 'yo? Asa ka naman? Kaya kitang tirisin ngayon mismo. Alam mo ba 'yon?"

"Natakot naman ako. Pa'nong tiris ba?"

"Gusto mong malaman? Halika at lumapit ka ng matapos na rin ang laban na ito at mamatay ka na."

Sarkastikong natawa si Queen na mula sa mahina ay palakas ng palakas. Naglalakad lakad siya habang tumatawa hanggang sa makalapit siya sa pinuno ng grupo.

Hindi namin inaasahan ang gagawin niya pagkatapos niyon. Bigla siyang naglabas ng isang patalim at sinaksak sa tiyan ang pinuno nila.

"Queen!" Sigaw namin ni Xander.

Lalapit sana kami sa kaniya ngunit pinahinto niya kami kaya hindi na kami tumuloy.

Wala sa usapan namin ang pagsaksak na ginawa niya. Wala dapat kaming armas na gagamitin habang lumalaban.

Hindi ko alam kung ba't ginawa niya 'to. Hindi ko rin alam kung sa'n niya nakuha ang punyal dahil wala naman siyang dala kanina.

Bumunot ng baril ang natitirang nakatayo kaya umikot si Queen upang sipain ang kamay nito na may hawak na baril.

Tumilapon ang baril sa sahig. Sinuntok ni Queen sa mukha ang kaharap niya saka ito binigyan ng upper cut at saka siya muling umikot at sinipa ito sa mukha na ikinabagsak nito sa sahig.

Hindi pa nakuntento si Queen. Naupo siya sa gilid ng lalaki at inilabas ang punyal niya saka akmang sasaksakin ito sa ulo kaya tumayo na kami upang pigilan siya.

"Queen, wala sa usapan 'to." Saad ko.

"Bitawan mo 'ko, Chano. Papatayin ko ang g*gong 'to." Galit na aniya saka pilit na kinukuha ang kamay niya na hawak ko.

"Queen, ano bang nangyayari sa 'yo?"

"Bitawan mo sabi ako!" Sigaw niya saka hinila ng malakas ang kamay niya dahilan upang mabitawan ko iyon at matumba ako sa lupa.

Mabuti nalang at mabilis ang naging pagkilos ni Xander at naagaw niya ang punyal na hawak ni Queen.

"Akina 'yan Xander! Hayaan niyong patayin ko ang g*gong 'to!"

"Queen, pwede ba?!" Sigaw ni Xander dito. "Ano bang nangyayari sa 'yo?"

"Sila ang pumatay sa lola ko. Kailangan din nilang mamatay."

Biglang bumuhos ang luha ni Queen na mas lalong hindi namin inaasahan. Yumuko siya at patuloy na umiyak habang nakaupo sa malamig na semento.

"Pinatay nila si lola... Comatose si papa..."

Wala kaming nagawa kung 'di ang panuorin nalang ang pagluha niya. Wala naman kaming magagawa upang maibsan ang sakit na nararamdaman niya lalo na at ang mga mahal niya sa buhay ang napahamak.

"Sila ang dahilan ng pagkawala ni lola." Umiiyak na aniya.

Naaawa na ako kay Queen dahil sobra na ang nararanasan niya. Kung may pwede lang sana akong gawin para matulungan siya ay gagawin ko na.

Nagkatinginan kaming dalawa ni Xander at tumango sa isa't isa. May pwede kaming gawin.

Binunot ko ang baril na dala ko saka pinaputukan ang leader ng grupo sa ulo nito.

Si Xander naman ay sinaksak sa ulo ang pangalawang pinuno nila.

Sa ganito man lang ay magawa kami. 'Wag na niyang dumihan ang palad niya. Kahit kami nalang.

Jake

Sumusugod sa classroom namin si Cassandra habang nagkaklase kami. Buti nalang at si sem ang teacher namin ngayon kaya hinayaan nalang siyang pumasok.

Ano kayang kailangan ng babaeng 'to at hindi na makapaghintay hanggang matapos ang klase. Pagkatapos naman nito ay break time na.

"Are you okay?" Nag-aalalang tanong nito kay Andrea.

"Hmm..."

"Naging maugong ang pagbabalik mo. They said that you're so hot and your fighting prowess does not fade."

Nakita ko nga sa balita sa page namin ang nangyari. Pinatumba ni Andrea ang bente katao sa loob ng bente minutos. Isang minuto, isang tao.

Ang iba ay nabahala, ang iba naman ay matapang pa rin at hinahamon si Andrea.

"Dangsin-i nugungaleul jug-yeossdago deul-eoss-eoyo. Geudeul-ui jidojawa geuui oleunson. Sasil-ingayo?" Biglang seryosong tanong ni Cassandra.

(Translation: I heard that you killed someone. Their leader and its right hand. Is it true?)

"Mwo? Michyeoss-eo?" Galit na tanong ni sem.

(Translation: What? Are you crazy?)

"Mwo haess-eo?" I asked in disbelief.

(Translation: What did you do?)

Hindi ko alam na magagawa niya 'yon dahil lang sa nangyari. Alam kong namatayan sila. Ang lola niya na mahal na mahal niya ang namatay pero hindi pa rin 'yon sapat para pumatay siya ng tao.

Hindi niya dapat dinudumihan ang kamay niya ng dugo ng mga masasamang tao na 'yon.

"Naega aniya." Saad niya.

(Translation: It's not me.)

"Nuga geuleom?" Sem asked.

(Translation: Who is it, then?)

"Chanowa Xanderya. Na aniya."

(Translation: It's Xander and Chano. Not me.)

Akala ko ay siya na ang pumatay. Nakahiga ako ng maluwag mg malaman kong ang ka-grupo niya na ang sumalo at hindi siya.

Andrea

"I thought you really killed someone." Sambit ni Cassandra habang nandito kami sa rooftop at kumakain.

Muntikan lang pero si Chano at Xander ang tumapos. Mabuti nalang at hindi alam nila sem ang ginawa naming magkakapatid.

Baka isumbong niya pa kami kela ma, nayari pa.

"Hindi ko gagawin 'yon." Sambit ko.

"Don't do that whatever happens." Aniya kaya nginitian ko nalang siya.

Nagawa ko na nga. Hindi ako magdadalawang isip na gawin ulit 'yon kapag naulit muli ang nangyari sa pamilya ko.

Sisingilin ko sila.

"Are you okay, love?" Tanong ni Al sa akin ng makita niya na nakakuyom ang mga kamay ko.

Hindi ko kasi mapigilan ang manggigil sa t'wing naaalala ko ang nangyari lalo na ang mga taong gumawa no'n.

Hindi din nila sinabi sa akin kung sino ang nag-utos sa kanila kaya hindi ko alam kung sino pa ang sisingilin ko.

Ayaw magsalita ng mga g*gong 'yon.

"Ayus lang ako." Tugon ko saka tinanggal ang kamay niya na nakahawak sa kamay ko.

"I guess, we need to give them their privacy. Let them talk." Saad ni Cass saka umalis kasama ang mga kaibigan namin.

Iniwan na naman nila kami dito, tss.

"Love." Tawag sa akin ni Al kaya tinignan ko siya.

"Are you really okay?"

"Hmm."

"Is there a problem?"

"Marami akong problema, Al."

"No, about us."

"Wala."

"Wala? You sure."

"Hmm."

"Okay, then. I love you."

Nginitian ko lang siya saka ako tumingin sa kawalan. Sa dami ng problema ko, ayoko na idagdag pa 'to.

Handa akong tapusin ang relasyon na 'to kung dadagdag lang siya sa aalalahanin ko.

Ayus lang sana kung nandito si papa, si lola. Kaso wala, eh. Hindi ko pa rin maiwasan na sisihin minsan si Al dahil sa nangyari.

Kung sana kasi na pumunta siya, hindi sana aalis sila lola. Kung sanang sinagot niya ang tawag ko, sana maaga palang nakaalis na sila lola.

Hindi sana sila naabutan ng mga g*gong 'yon. Buhay pa sana si lola. Hindi sana comatose si papa.

Hindi sana na trauma sila mama. Hindi sana kami nagigipit ngayon.

"Love..."

"Ano?!"

"You're mad at me, right?"

"Hindi nga, 'wag ka makulit. Nakaka-irita."

Hindi ko na napigilan ang sarili ko dahil hindi ko na rin alam ang gagawin ko. Naiinis ako sa kaniya, nagagalit.

Gumawa pa siya ng kasalanan sa akin tapos hindi man lang niya sabihin iyon at humingi siya ng sorry.

Wala ba siyang balak mag sorry dahil sa ginawa nilang paghahalikan ni Samantha sa harap ng maraming tao?

Para saan pa at sinabi niya noon sa maraming tao na ako ang girlfriend niya kung wala siyang gagawin kapag hinalikan siya ng ex niya.

"I'm sorry..."

"Bakit na naman?"

"I know that you have a lot of problems. But please, 'wag mo sanang idamay ang relasyon natin. Nandito ako para damayan ka. Para tulungan ka. Sana naman ay sabihan mo ako ng problema mo."

"'Wag mo 'kong dramahan ngayon, Al. Please lang. 'Wag ka ng dumagdag pa."

"Am I problem to you?"

"Al, sabi ng 'wag ka ng dumagdag. Hindi ka ba makaintindi? Marami na akong iniisip 'wag ka ng sumabay, please."

Ayokong sabihin na isa rin siyang problema dahil ayokong saktan ang damdamin niya.

Ang totoo kasi ay talagang nagiging problema na siya sa akin at iniisip ko na makipaghiwalay sa kaniya minsan.

Ewan ko. Parang nawalan na 'ko ng interes sa ibang bagay mula ng mangyari ang aksidente.

"I'm sorry, I love you."

Tinignan ko lang siya sa mga mata bago tumingin ulit sa kawalan.

Mabuti at napakiusapan ko siya dahil baka hindi talaga ako makapagpigil sa kaniya kung hindi pa siya titigil.

"I love you." Pag-uulit niya kaya tumingin akong muli sa kaniya at nginitian siya.

"I said I love you."

"Oo na."

"I love you, Andrea."

"Oo na nga, 'di ba?"

"I said I love you."

"Oo nga, sabi mo nga 'yon. Bakit ba paulit ulit ka?"

"You're really mad at me. Why?"

"Hindi nga ako galit sa 'yo, pwede ba?"

"Where's my I love you too?"

"Kailangan ba laging sinasabi ang I love you too kapag nag I love you ang isang tao sa 'yo?"

"Yes, if you really love that person."

"Hindi 'yon ang basehan, Al. Salita lang 'yon."

"Yes, it's just a word but it's meaningful."

"Okay, fine! I love you too. Okay ka na?"

Ng dahil lang do'n ay nagtalo pa kami. Ano naman kasi kung 'di magsabi ng I love you too?

Nakakbanas!

Andrei

"Kamusta, 'ma?" Tanong ko kay mama pagkapasok ko sa ICU.

"Hindi pa rin nagigising ang papa mo. Ang laki na din ng bills niya." Malungkot na sambit niya.

Binigyan ko siya ng isang mahigpit na yakap upang maramdaman niya na hindi siya nag-iisa.

Naaawa na ako kay mama dahil sinosolo niya ang lahat. Ang daming problema na dumating sa buhay namin ngayon at si mama ang sumasalo lahat.

Ayaw niya kaming bigyan kahit na kaunti lang. Gusto namin siyang tulungan kaso ayaw niyang tanggapin ang tulong namin.

Mag-aral nalang daw kami at 'wag na siyang alalahanin.

Ang laki na ng bills namin sa ospital. Hindi na kaya ng budget namin. Nagpadala ang mga tita at tito namin ng pera pero kulang pa rin.

Hindi na rin alam ni mama ang gagawin sa restaurant dahil ayaw niyang iwan si papa. Kulang na din kami sa tao dahil wala na kaming ipapasweldo.

Balak nga niyang isara ito. Kapag sinara namin 'yon ay mawawalan na kami ng pagkakakitaan.

Ubos na rin ang ipon nila na ginamit pangbayad sa bills nila ni tita Beth at pinandagdag sa pambayad sa bills ni papa.

Gusto ko nga sanang maghanap ng trabaho at huminto muna sa pag-aaral para makatulong sa kaniya kaso ayaw niya akong payagan.

Hindi ko na alam kung ano ang gagawin ko para kumita ng pera habang nag-aaral. Gusto mo siyang tulungan.

Lumabas muna saglit si mama para bumili ng kape. Hanggang bukas daw siya dito at dito siya matutulog kaya kailangan daw niya ng kape.

"'Pa. Gising na. Haba ng tulog mo. Nahihirapan na si mama. Stress na stress na siya at magsasara na din ang restaurant natin. Kaya 'pa, gising na. Tulungan mo kami." Naluluhang sabi ko.

Si papa ang madalas na nagpapalakas ng loob ko pero ngayon na natutulog siya dito, sino na ang gagawa no'n?

Andrea

"Pikon!" Tawag sa akin ng animal kaya nilingon ko siya.

Naglalakad kami ng sabay-sabay papuntang parking lot dahil uwian na. Yata namang manatili kami dito sa school, 'di ba? Baliw lang?

"Ingay mo." Iritang singhal ko sa kaniya.

Lumapit siya sa akin at hinawi si Al sa gilid ko.

"Isasara niyo na daw ang restaurant?"

"Hmm. 'Di na kaya, eh."

Ayaw man naming gawin, pero wala kaming magagawa. Source of fund namin 'yon kaso wala ng aasikaso, walang magluluto, walang waiter at waitress.

Ano pang silbi no'n? Wala na.

"Need help?"

"Hindi. Hindi na kaya ng restaurant pero kaya pa namin."

"Andrea." Seryosong sambit niya.

Huminto siya sa paglalakad at hinarangan ang dadaanan ko kaya napahinto din ako.

Ano na naman bang problema ng animal na 'to?

"Hindi masamang manghingi ng tulong." Aniya.

"Oo nga, Andrea. We're here for you. If you need our help, just tell us." Sambit ni Lexa.

"Alam niyo, kaya ko pa. 'Wag kayong mag-alala sa 'kin." Nakangiting sabi ko.

"Hindi mo na kaya. Pwede mo naman kaming sabihan at hingan ng tulong. 'Di ka namin pagtatabuyan." Saad ni Tristan.

"Alam ko. Lalapit ako sa inyo kapag kailangan ko na talaga."

"Kahit kailan ang tigas ng ulo mo!" Inis na sabi ni Cass. "Can't you just say that you don't want others to help you? So they'll stop saying those things to you."

"Hindi naman sa gano'n..."

"Ano lang? You're restaurant are closing. That's your only source of income. How are you going to eat, then? To pay the hospital bills of your dad?"

"Nagpadala ng pera ang mga tita at tito namin. Saka may ipon ako at si Andrei. Maghahanap din ako ng trabaho mamaya kaya 'wag kayong mag-alala sa 'kin."

Buti nalang at may naipon ako kahit papaano. Ang mga sumosobra sa allowance ko every week ay tinatabi ko pang emergency. Ngayon ay magagamit ko na siya.

"You're going to work?" Animong hindi makapaniwalang tanong ni Raia.

"Hmm. Kailangan, eh."

"If you need money, just tell us. We're gonna hell you. Pay us back kapag nakaluwag luwag na kayo." Sabi ni Blake.

"Hindi na. Kaya ko pa nga."

"Stop na. Let's go na. Hindi kayo pakikinggan niyan." Mataray na sabi ni Cass saka nagpamaunang maglakad.

Nagpapasalamat ako sa mga alok nila pero ayoko na silang gambalain pa. Kaya ko pa naman.

Sanay ako sa trabaho sa restaurant kaya suguro naman ay matatanggap ako kapag nag-apply ako sa isang restaurant.

"Lethal!" Isang malakas na sigaw ng isang lalaki ang sumalubong sa amin sa parking lot.

Sino naman gunggong na 'to?

Puro tattoo ang g*go na animong dating preso. Puro ahas at kung ano-anong pang adik ang tattoo ng king ina.

"Sino kayo?" Tanong ni Jake sa kanila.

"Nandito rin pala ang isa sa mga kinatatakutang leader ng mga gangster." Nakangising aniya. "Ikinagagalak ko ang makita kita ng harapan."

"Ang tanong ko ay sino kayo."

"Kami? Kami ang mga baguhan na tatapos sa inyo. Bakit hindi mo kami kalabanin Lethal? Bente katao sa loob ng bente minutos? Ibang klase ang mga records na iniiwan mo."

Baguhan. Ang lakas ng loob nila na hamunin ang isang undefeated Queen na gaya ko.

Kaya pala ay hindi ko sila kilala dahil nga baguhan ang king ina.

Pinaatras namin ni Jake ang kasama namin at kaming tatlo lang nila Cass ang nanatili sa harapan.

Hindi sila pwedeng madamay dito.

"Ako ng bahala sa kanila." Bulong ko sa dalawa.

"No. We're gonna fight together." Giit ni Cass.

"Ako ang kailangan nila kaya ako na ang bahala sa kanila."

"Ba't ba ang tigas ng ulo mo?" Inis na tanong no Jake. "Kasama mo kami, okay?"

Hindi naman makaintindi ang dalawang 'to, eh. Nakakainis!

"Kakaunti lang sila, ako na."

"Ano ba? Magbubulungan nalang ba kayo d'yan?" Mayabang na sambit ng g*go. "Natatakot ba kayo sa 'min?"

Saka sila sabay sabay na tumawa.

"Asa ka naman?" Nakangising sabi ko saka naglakad papalapit sa kanila.

Isa-isa namang naglabasan ang iba pa nilang kasama kaya ako ay napahinto sa aking ginagawang paglalakad.

Ang dami namang g*go ng mga 'to.

Nasa singkwenta yata sila, mga g*go.

"Tignan natin kung kaya mo ang animnapong tao sa loob ng animnapong minuto." Mayabang niyang sabi saka ngumisi.

Hindi lang sila 50, sixty pa sila.

"Gano'n ba kayo katakot sa akin at hindi lang dalawa o tatlong dosena ang dinala mo at higit pa?" Nakangising tanong ko sa kaniya.

Nginisian niya lang din ako saka tumingin sa mga kasama niya at humalakhak na parang mga baliw.

Mga takas pa yata sa mental ang mga 'to at hindi lang sa preso.

"Natatakot ka na ba Lethal?"

"Kailan pa natakot ang undefeated Queen of all time?"

"Bakit hindi natin subukan ang galing mo ngayon? 'Wag kang puro dada at ipakita mo."

"Sige ba. Basta kapag natalo ko kayo ay lalabanan niyo ang mga gang mates ko kasama ang mga bata ni AD. Ano? Palag?"

Hindi agad siya nakapagsalita kaya nakangisi ako. Alam ko naman na kay Chano palang ay bagsak na sila, isama pa ang nga bata ni kuya.

Lahat sila ay magagaling dahil sinanay sila ni kuya kaya tiyak kong wala silang laban.

"Sabihin mo nalang na natatakot ka na Lethal at 'wag ka ng magsabi ng kung ano-ano pa."

"Ang sabi niyo kasi ay matatalo niyo na ako at mapapatay na. Kung gano'n ay napakagaling niyo, hindi ba?" Saad ko saka naglakad pabalik balik sa pwesto ko. "Ang ibig sabihin lang no'n ay sisiw nalang sa inyo ang mga gang mates ko at ang mga bata ni AD. Dahil natalo niyo nga ako. Bakit ngayon ay ka makipagkasundo sa akin?"

"Kami laban sa mga kasama mo at sa bata ni AD? Sige ba." Aniya saka ngumisi.

Parang aso ang king ina. Kanina pa ako naasiwa sa itsura niya.

"Ikaw lang laban sa kanila. Ako nga lang ang lalaban sa animnapong katao, eh. Unfair kung isasama mo sila sa laban mo. Saka hindi mo na rin naman sila maisasama dahil nasa ospital na sila ng mga oras na iyon."

"Tama na ang satsat, Lethal. Simulan na natin 'to."

"Say yes, first."

"Sige payag ako sa sinasabi mo."

"Good." Nakangiting sabi ko saka nagsimulang labanan ang mga g*go sa harap ko.

Sinipa ko sa dibdib ang isang nagtangka na lumapit sa akin at sinapak naman ang isa pa.

Yumuko ako upang ilagan ang suntok ng dalawang tao sa gilid ko saka ako lumusot sa kanila at ilagang muli ang dalawang nag-aabang sa likod nila.

Hinarap ko ang apat at sinipa ang isa sa dibdib kaya natumba siya kasama ang tatlo pa.

Sinalag ko ang tangkang pagsipa ng isa gamit ang mga kamay ko saka ko siya sinapak at sinuntok sa tiyan saka ako umikot para sipain siya sa mukha.

Pinatid ko ang isa at sinuntok naman sa tiyan ang isa pa habang ako ay nakayuko.

Hinawakan ko ang isa sa ulo niya at saka siya binuhat patalikod at binalinag sa sahig.

Nagpatuloy ang laban at kalaunan ay nakabagsak na ang lahat sa sahig.

Naghabol ako ng hininga dahil sobra ang pagod ko sa sobrang dami nila.

Hindi ko alam kung natapos ko sila sa loob ng isang oras. Ang mahalaga ay natalo ko sila.

Ng harapin ko ang taong kaninang mayabang ay hinampas niya ako ng baseball bat sa mukha.

"G*go!" Dinig kong sigaw ni Jake saka sila sabay na sumugod ni Cass sa g*gong 'yon.

Dinaluhan naman ako nila Raia at inalalayan hanggang sa makasakay ako sa kotse ni Al.

"Are you okay?" Nag-aalalang tanong ni Lexa.

"Ang sakit no'n g*go." Sabi ko saka hinimas ang pisngi ko na tinamaan.

Sa dami ng hahampasin mukha ko pa talaga, eh. G*gong 'yon. Kung may lakas pa ako ay baka naitumba ko pa siya.

Ang sakit, ah.

"Dapat kasi umalis nalang tayo, eh." Ani Raia.

"Hindi tayo makakaalis do'n dahil hindi tayo pararaanin ng mg 'yon. Baka nadamay pa kayo kapag nagkataon."

Hindi ko man sila kilala ay alam ko na 'yon ang gagawin nila dahil likas sa mga g*go na tulad nila ang gawin ang mga bagay na gano'n.

"You should let Jake and Cassandra help you." Sambit ni Al saka hinawakan ang mukha na tinamaan kaya naiiwas ko ito dahil masakit.

"Masakit." Sabi ko.

"I'm sorry."

"Are you okay, dear?" Nag-aalalang tanong ni Cass pagkarating nila saka tinignan ang mukha ko.

"Namumula." Sambit ni Jake. "Ang tigas kasi ng ulo, eh."

"Ako ang kailangan, Jake."

"Kahit na. Pwede ka naman naming tulungan. Pati ba namab do'n ay ayaw mong tulungan ka namin?"

"Kaya ko."

"Puro ka kaya mo. Tignan mo ang nangyari sa 'yo!"

"Okay, sorry."

Ayoko na na humaba pa ang usapan namin. Baka magkasagutan pa kami mahirap na. Ayoko na nag-aaway kami ni Jake dahil isa siya sa mga natatakbuhan ko at naaasahan ko kapag kailangan ko ng tulong.

Isa pa ay alam ko naman na mali ako. Gusto lang nila akong tulungan pero tumatanggi ako. Hindi naman kasi ako sanay na tumatanggap ng tulong mula sa ibang tao.

Bab terkait

  • My Role   Chapter 80

    AndreaBinabantayan ko si papa habang si mama ay naghahanap daw ng pagkakakitaan. Kailanman ay hindi ko naisip na aabot kami sa puntong 'to na maging si mama ay maghahanap ng trabaho.Masyado na kaming nagigipit. Hindi ko na alam kung pa'no pa kami aahon. Hindi ko na alam kung saan pa ako kukuha ng lakas ngayon.Halos wala na ngang pahinga si mama. Naaawa na ako sa kaniya. Wala akong magawa kung 'di ang maawa nalang.Bakit kasi ganito? Bakit kailangan na umabot sa ganito?Ano bang ginawa ko at pati pamilya ko dinamay nila? Laban ay laban. Bakit kapag natalo sila ay pamilya ko ang pinuntirya nila?"'Pa?" Napatayo ako sa kinauupuan ko dahil bigla nalang nag seizure si papa. "'Pa!""Nurse!" Pagtawag ko sa nurse."Anong nangyayari?" Tanong ng isang bantay."Tumawag kayo ng doctor! Bilis!" Utos ko.

    Terakhir Diperbarui : 2021-07-16
  • My Role   Chapter 81

    AndreaAnniversary namin ni hagdan ngayon. Gusto niya na mag-celebrate kami kaya nagpaalam ako sa trabaho ko na hindi ako makakapasok ngayon.Pinagbigyan ko na si hagdan sa gusto niya dahil hindi na namin na ce-celebrate ang monthsary namin dahil busy ako sa trabaho.Pangbawi ko na rin sa kaniya dahil wala akong oras na naibibigay sa kaniya."Hindi ganiyan." Natatawang aniya."Pa'no ba?" Tanong ko.Naglakagay kasi kami ng icing sa cake na binake niya. Bonding na naming dalawa ito kaya imbes na bumili ng cake ay nagbake nalang siya.Ako ang nakatalaga sa decorations kaso hindi naman ako artistic kaya hindi ko alam kung pa'no ba gagawing decor dito."Ganito oh." Kinuha niya sa akin ang icing.Siya na ang naglagay ng icing sa cake dahil hindi ko talaga alam kung pa'no. Hirap ng walang alam sa arts kung 'di ma

    Terakhir Diperbarui : 2021-07-16
  • My Role   Epilogue

    Andrea"Oh, Moonlight. Kamusta?" Bati ni Ash."Ayus naman." Sagot ko.We do a fist bump and hug each other afterwards. Ganito kami magbatian, eh.Siya ang nakaisip ng kalokohan na 'to. Cool daw sabi niya eh alam ko namang tyansing lang siya, tss."Napadalaw ka yata?""Bakit kasi hindi ka pumasok?" Asar na tanong ko.Hindi sana ako pupunta dito sa bahay nila kung pumasok lang siya."Si Blaine kasi. Aalis sila mamaya kasama ang lolo at lola niya. Pupunta daw ng States kaya sinusulit namin ang araw hanggang tanghali." Sagot niya.Aalis din sila Blaine. Sana naman ay hindi ko kasabay sa eroplano 'yon. Baka magkaaway pa kami dahil nagpunta 'ko dito. Ayaw mag eskandalo sa loob ng eroplano."Bakit ka nga napadaan?" Tanong niya pa."Magpapaalam sana ako. Aalis na din kami mamaya,

    Terakhir Diperbarui : 2021-07-16
  • My Role   Prologue

    The man I used to hate is now my love. My former enemy is now my boyfriend. Is that possible? I never thought of that. Because I'm the type of person who never fall in love to a man. I never thought I would fall in love with a guy I hate and playboy. Destiny is deliberately weird... My former happy life was ruined because of him. The former silence is now filled with noise. Even innocent people were affected. My promise to myself was broken because of him. My values ​​and beliefs in life have changed because of him. Why is it that I love him so much? Why is it that of the multitude of men in the world, he is still the one who captivates my heart? Why did I fall for him? You're really weird, destiny. You are very playful.

    Terakhir Diperbarui : 2021-07-16
  • My Role   Chapter 1

    Andrea's POV "Don't forget about Shan's party later, Andrea. Be on time." Andrew reminded me, the eldest of our siblings. Today is Shan's birthday. I almost forgot. "Yeah." I said. Shan is Andrew's girlfriend. They've been together for six years. They have been together for too long and they still have the strength to hold on to each other. If I'm going to describe Shan, she's beautiful. Kind and sociable. She is not like others who are stagey when they are at their boyfriends' house. She also doesn't just order us around even if it's possible because the oldest of our siblings is her boyfriend. And before I forget, her real name is Alexandra. I just don’t know why Shan is her nickname. It's still early, I can still go jogging. I went up to my room and changed my clothes. I will

    Terakhir Diperbarui : 2021-07-16
  • My Role   Chapter 2

    Andrea Today is first day of class and I woke up late so I didn't have time for breakfast. I didn't see anyone at home when I came down because I was late. Why didn't they wake me up? I hurriedly drove to school because I was late. Sh*t! Fortunately, there is no traffic. ~ School ~ "You're late for the first day of class, Smith!" The subject teacher said when I approached the front of our classroom. "I'm sorry, ma'am." I answered while bowing. "I'll let it slide now. But if you're late again next time, I won't accept you." She said in a calm voice. "Thank you ma'am." "There's only one seat available. Sit next to Anderson." I nodded in response. I looked at the empty seat she said before I walked over to it. I saw Alexa smiling at me so I nodded at her. I don't k

    Terakhir Diperbarui : 2021-07-16
  • My Role   Chapter 3

    Andrea I just went to the library after we say goodbye to each other. I always go here every lunch because it is quiet here. Noise is not allowed wherever you go in the library. When you make a noise, get ready in the librarian's mouth and get ready to be sent out of the library. I sat down at one of the tables at th end of the corner and I pulled out a book. I also pulled out my phone and earphones so I could listen to a song. I prefer to listen to a song when reading. After a long discussion of each class, I finally went home. My brain is tired, it's so hard to study. First day of class they already gave us a lot of work as if the class already started for a long time. Our classmates also don't change often, Whoever your classmates were last year, they will also be your classmates the other year. There are change

    Terakhir Diperbarui : 2021-07-16
  • My Role   Chapter 4

    Andrea "Make sure to bring your books tomorrow, okay?" Our teacher said. "Yes ma'am!" Everyone's answer. "Class dismissed." Everyone got up for lunch break. I arranged my belongings before standing up. I finally have a time to relaxed my mind. "Andrea, can we eat together?" Asher asked me. "Next time." I replied then left. I walked out of the room and I was supposed to go to the library but Alexa blocked me and she is with Raia now. They grabbed both my arms and led me to the cafeteria. I thought I could escape from them, but I didn't. I feel like a fugitive prisoner now because of the two of them. The three are complete there and it looks like I'm the only one they're waiting for because there's already food on the table. They were all my classmates but they often came out first

    Terakhir Diperbarui : 2021-07-16

Bab terbaru

  • My Role   Epilogue

    Andrea"Oh, Moonlight. Kamusta?" Bati ni Ash."Ayus naman." Sagot ko.We do a fist bump and hug each other afterwards. Ganito kami magbatian, eh.Siya ang nakaisip ng kalokohan na 'to. Cool daw sabi niya eh alam ko namang tyansing lang siya, tss."Napadalaw ka yata?""Bakit kasi hindi ka pumasok?" Asar na tanong ko.Hindi sana ako pupunta dito sa bahay nila kung pumasok lang siya."Si Blaine kasi. Aalis sila mamaya kasama ang lolo at lola niya. Pupunta daw ng States kaya sinusulit namin ang araw hanggang tanghali." Sagot niya.Aalis din sila Blaine. Sana naman ay hindi ko kasabay sa eroplano 'yon. Baka magkaaway pa kami dahil nagpunta 'ko dito. Ayaw mag eskandalo sa loob ng eroplano."Bakit ka nga napadaan?" Tanong niya pa."Magpapaalam sana ako. Aalis na din kami mamaya,

  • My Role   Chapter 81

    AndreaAnniversary namin ni hagdan ngayon. Gusto niya na mag-celebrate kami kaya nagpaalam ako sa trabaho ko na hindi ako makakapasok ngayon.Pinagbigyan ko na si hagdan sa gusto niya dahil hindi na namin na ce-celebrate ang monthsary namin dahil busy ako sa trabaho.Pangbawi ko na rin sa kaniya dahil wala akong oras na naibibigay sa kaniya."Hindi ganiyan." Natatawang aniya."Pa'no ba?" Tanong ko.Naglakagay kasi kami ng icing sa cake na binake niya. Bonding na naming dalawa ito kaya imbes na bumili ng cake ay nagbake nalang siya.Ako ang nakatalaga sa decorations kaso hindi naman ako artistic kaya hindi ko alam kung pa'no ba gagawing decor dito."Ganito oh." Kinuha niya sa akin ang icing.Siya na ang naglagay ng icing sa cake dahil hindi ko talaga alam kung pa'no. Hirap ng walang alam sa arts kung 'di ma

  • My Role   Chapter 80

    AndreaBinabantayan ko si papa habang si mama ay naghahanap daw ng pagkakakitaan. Kailanman ay hindi ko naisip na aabot kami sa puntong 'to na maging si mama ay maghahanap ng trabaho.Masyado na kaming nagigipit. Hindi ko na alam kung pa'no pa kami aahon. Hindi ko na alam kung saan pa ako kukuha ng lakas ngayon.Halos wala na ngang pahinga si mama. Naaawa na ako sa kaniya. Wala akong magawa kung 'di ang maawa nalang.Bakit kasi ganito? Bakit kailangan na umabot sa ganito?Ano bang ginawa ko at pati pamilya ko dinamay nila? Laban ay laban. Bakit kapag natalo sila ay pamilya ko ang pinuntirya nila?"'Pa?" Napatayo ako sa kinauupuan ko dahil bigla nalang nag seizure si papa. "'Pa!""Nurse!" Pagtawag ko sa nurse."Anong nangyayari?" Tanong ng isang bantay."Tumawag kayo ng doctor! Bilis!" Utos ko.

  • My Role   Chapter 79

    ChanoHiling ni Queen na siya na ang lalaban sa lahat. Ewan nga lang namin kung ano ang nangyari at parang mainit ang ulo niya.Habang nag eensayo siya dito sa gym sa bahay nila Xander ay ang lakas ng pagkakatira niya sa lahat.Lahat ng suntok at sipa niya sa punching bag ay malalakas lahat. Parang may pinaghuhugutan siya ng galit."Ayus lang kaya si Queen?" Tanong ni Xander sa akin."Malay ko ba. May problema yata." Sagot ko.Alam naman namin na may problema talaga siya pero parang nadagdagan pa. Hindi naman kasi siya ganiyan, eh.Ano kayang nangyari sa kaniya at bigla siyang nagkaganiyan? May nangyari kaya kanina sa bahay ng mga Crimson o sa gymnasium?"Baka masira niya 'yung punching bag sa lakas ng pag atake niya." Bulong ni Xander sa akin kaya natawa ako."Kaya mo namang palitan 'yan at sa inyo naman

  • My Role   Chapter 78

    Andrea"'Ma, kamusta na si papa?" Tanong ko kay mama pagkabalik niya galing ospital.Hindi pa rin kasi nagigising si papa hanggang ngayon at nasa ICU pa rin. Sana nga ay magising na siya ngayon.Wala akong pake sa bills ng ospital ang kailangan ko ay magising si papa. Kahit na gaanong kalaki pa ang bayaran namin."Tulog pa rin, 'nak." Bakas ang lungkot sa boses ni mama habang sinasabi iyon.Hindi ko naman siya masisisi dahil asawa niya iyon. Mas matagal niyang kasama si papa kesa sa amin.Mas nahihirapan si mama kesa sa aming mga anak nila. Alam ko 'yon. Kaya wala akong magawa kung 'di ang yakapin nalang siya."Magiging okay din ang lahat, 'ma."Alam kong tinatatagan lang ni mama ang loob niya para sa amin. Gabi gabi kong naririnig si mama na nanalangin at umiiyak.Na trauma din siya sa nangyari sa kaniya

  • My Role   Chapter 77

    Alistair"They're here." Blake said looking at the entrance of the gymnasium.Napangiti ako ng makita ang tinutukoy niya. Sila Andrea kasama sila Lexa at Raia."Hi, girsl!" Bati ng teammates ko sa kanila.Kumaway sila Raia at Lexa samantalang si Andrea naman ay ngumiti lang ng bahagya sa kanila."How are you feeling?" I asked."Ayus lang." She replied and smiled at me."Pwedeng akin nalang 'yung isa?" Pabirong sabi ng isa sa mga teammates ko habang nakatingin kay Andrea ng nakangiti.Mabilis kong inilagay si Andrea sa gilid ko saka siya sinamaan ng tingin."Who are you smiling at?" Tanong ko sa kaniya."Syota mo ba 'yan?""Yeah. So get off your from her if you don't want me to take it out from you.""Brutal mo, dre."Nagtawanan lang kami d

  • My Role   Chapter 76

    AndreaNakapagbayad na sila sa ginawa nila sa pamilya ko. Pero hindi pa rin nawawala ang galit sa puso ko.Hanggang ngayon kasi ay hindi pa nagigising ang papa ko. Comatose pa rin siya at walang kasiguraduhan kung mabubuhay pa siya.Walang kasiguraduhan kung magigising pa ba siya. Walang kasiguraduhan ang lahat.Maaga akong umalis ng bahay namin. Hindi na ako kumain at dumeretso ako sa ospital para bantayan si papa.Nakalabas na din sila mama ng ospital kahapon at pinagpahinga muna namin siya sa bahay.Pagdating ko sa ospital ay dumeretso agad ako sa ICU kung nasa'n si papa."'Pa, gising na. Haba na ng tulog mo, eh. Baka naman gusto mo ng gumising. Uso 'yon pa." Saad ko. Hindi ko na naman tuloy napigilan ang mga luha ko na tumulo.Naaawa ako kay papa dahil hindi na siya humihinga sa sarili niya. Hindi na niya kayang huming

  • My Role   Chapter 75

    AndrelloDan Antonio. 'Yan ang pangalan ng g*gong sumira ng break ng sasakyan nila mama kaya naaksidente sila at namatay si lola.Sa t'wing naiisip ko si lola ay lalong umiinit ang dugo ko sa lalaking 'yon at nadagdagan ang galit ko.Sa isang warehouse daw naglalagi ang g*gong 'yon ngayon dahil napalayas siya sa bahay nila.Wala daw kasing ibang inatupag kung 'di ang maglakwatcha. Isang lumang warehouse na 'tong pinaglalagian niya. Kaunting panahon nalang siguro ay sira na 'to.As expected ay nandito siya ngayon at naninigarilyo. May alak din sa mesa niya pero walang baso. Tinutungga lang niya ang alak mula sa bote nito."Kamusta, kaibigan?" Saad niya ng mapansin ang presensya ko. "Ano ang maipaglilingkod ko sa iyo?"Tumungga muna siya ng alak at humithit ng sigarilyo bago tumayo at nakangising tumingin sa akin."Bibigyan

  • My Role   Chapter 74

    Andrea"Kung hayop ako, ano ka pa? Demonyong umahon mula sa impyerno?""'Wag na 'wag mong sasaktan ang pamilya ko kung ayaw mong saktan ko din ang kapatid mo." Mariing banta niya."Sino sa mga kapatid ko ang sasaktan mo?""'Yung bunso mong kapatid.""Ahh..." Kunwaring natatakot na sabi ko saka tumayo sa kina-uupuan ko."Hindi mo magagalaw 'yon dahil galit na galit din siya gaya ko. Wala kayong magagawa sa kaniya dahil mas magaling pa siya kesa sa inyo. At alam mo ba kung bakit hindi sumasagot ang mga co-leaders mo? Dahil ginagawa din niya kung ano ngayon ang ginagawa ko."Nanggigigil siyang tumingin sa 'kin. Matalim niya akong tinignan kaya sinamaan ko siya ng tingin."Dahil sa inyo, namatay ang lola ko. Dahil sa inyo, nanganib ang buhay ng mama at Tita ko. Dahil sa inyo, comatose ang papa ko. Dahil sa inyong mga g*go kayo

Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status