5

Pasado alas dos na nang madaling araw pero hindi ako makatulog sa bago kong narentahan. Maya't maya akong paikut-ikot sa higaan, uupo, hihiga, haharap sa kaliwa at sa kanan. Nahihilo na ako sa ginagawa ko. Tinakpan ko na rin ng unan ang mukha ko, sinubukan ko na ring magpatugtog pero walang epekto.

Kahit ano'ng gawin ko, si Brayden ang nakikita ko. Boses niya ang naririnig ko, nami-miss ko ang mga yakap at halik niya. Lahat sa kanya. Lahat ng masasayang alaala naming dalawa ay parang multong hindi ako pinatatahimik.

Bumangon na lang ako at naupo habang nakakumot. Niyakap ko ang sarili ko. Ngayon lang ako nakaramdam ng ganitong klase ng lungkot. Yong tipong alam kong dapat mag-move forward pero yong sakit hindi agad-agad nawawala. Durog na durog ang puso ko dahil sa ginawa niya sa'kin.

Kinuha ko na lang ang cellphone ko at wala sa sariling pinanood ang mga luma naming videos at pictures. Nandito pa lahat. Yong pagpunta namin sa Tagaytay, sa Baguio, mga staycation namin sa iba't ibang lugar, paghatid-sundo niya sa'kin, lahat yon ay parang nagre-replay nang kusa sa isipan ko.

Di ko na namalayan ang pagpatak ng mga luha ko. Parang batang suminghot-singhot ako habang pinupunasan ang mga makulit na luha ko. Ang sakit! Sobra-sobrang sakit ang ginawa niya. Hindi ko alam kung paano niya ako natitiis nang ganito. Alam niyang mahal na mahal ko siya at masakit yong ginawa niya pero wala siyang pakialam.

Ilang singhot pa ang nagawa ko. Humihikbi kong paulit-ulit na pinanood ang mga videos naming dalawa. Gusto kong mas mawasak ang puso ko para isahang luha na lang. Sana bukas wala na ito.

Naramdaman kong gumalaw si Brayden sa taas ng double-deck kaya napatigil ako sa paghikbi pero mas lumakas ang hikbi ko na naging hagulgol nang mabasa ko sa gallery ang mga sweet messages niya.

"I love you so much, baby ko. Sana nagustuhan mo ang gift ko."

Dati ay ma-effort pa siya sa'kin. Tuwing may mga okasyon ay may mga pa-regalo siya. Bakit ang tanga ko para pagtiisan siya nang gano'n katagal. Na kaya siya nagbago ay dahil may bago na pala. Bakit nagpakatanga ako sa taong di naman nakita ang totoong halaga ko.

"Hey." Si Brayden yon. Nakasilip ang ulo niya sa taas at nakatingin sa'kin.

"Hindi ka ba magpapatulog? May pasok pa ako mamaya," masungit niyang sabi.

Hindi ako nainis. Sa halip, mas lumakas ang iyak ko. Hindi ko alam kung nainis ba siya sa ginawa ko o naawa kaya bumaba siya sa lower deck at naupo sa harap ko. Inangat ko ang kumot para mas matakpan ang katawan ko. Pinampunas ko pa ng mga luha ang kumot saka yumuko.

"Sorry kung naisturbo pa kita," sabi ko na lang. "Matulog ka na ulit. Itutulog ko na lang 'to."

Tinakpan ko ang mukha ko dahil ayokong makita niya akong magang-maga ang mga mata sa kakaiyak at may sipon-sipon pa nga dala ng pag-iiyak ko. Napasinok pa ako. Nakakahiya!

Isang lamp na may dim light lang ang ilaw namin sa ngayon at alam ko namang di niya gaanong makikita ang hitsura ko. Kaawa-awa. Wasak na wasak ang puso at isip ko.

"Sige," naging malumanay ang boses niya.

"Makikinig ako," kanyang dugtong.

Di muna ako sumagot pero nakita niya ang phone ko na nakalagay sa kama. Nandoon ang mga pictures namin ni Brayden. Hindi ko pa yon nae-exit. Kukunin ko sana agad pero ang bilis ng kamay niya para maunang makuha ang phone ko.

"Akin na yan," sabi ko at aabutin sa kanya yon pero inalis niya at nilayo sa'kin.

Isa-isa niyang tiningnan ang mga naka-save sa gallery ko. Noong una ay wala siyang sinasabi. Pinanood rin niya at pinasadahan ng tingin ang laman ng gallery ko.

"Kaya naman pala e. Kung ako sa'yo, i-delete mo na 'tong mga 'to para maka-move on ka."

Paladesisyon siya. Hindi ko pa nga magawa e kasi na-mi-miss ko siya. Kahit man lang sa picture ay makita kong masaya pa kami. Sana masaya pa kami.

"Ayoko," tipid kong sagot. "Sayang yong memories."

"E siya ba nasasayangan?" bigla niyang tanong.

Sa inis ko ay hinablot ko ang phone ko sa kanya pero tinaas niya iyon. Pilit kong inaabot pero masyadong mahaba ang kamay niya para maabot.

"Sabing akin na e!"

Mas ininis niya pa ako. Nilagay niya sa may likod niya ang phone ko. Sakto pagkahiga niya ay muntik na siyang mahulog sa kama, buti nakabalanse siya at ang kalahati ng likod niya ay nakalaylay sa kama at  napasubsob pa nga ako sa dibdib niya.

Yong puso ko biglang bumilis ang pagtibok habang nasa ganoon kaming posisyon. Nakapatong ako sa dibdib niya habang siya ay binabalanse ang katawan niya para di kami mahulog sa kama.

Naamoy ko ang bango ng hininga niya at amoy niyang amoy-ligo. Matigas din ang dibdib niya at di naman ako manhid para di maramdaman ang pagbilis ng puso ni Brayden. Napalunok ako sa hiya. Mabilis akong bumangon at lumayo sa kanya. Sumunod rin siya at mahinahong nilapag sa tabi ko ang phone ko. Pinatay ko na iyon at nilagay sa gilid ng unan ko para di niya pa makuha.

"S-sorry," nauutal niyang saad.

Mataray kong tanong, "E bakit ka ba kasi nakikialam?"

"Sabi ko bumalik ka na do'n sa taas. Sa sala na lang ako para di mo marinig ang pag-iingay ko."

Akmang tatayo na sana ako papunta sa sala pero hinawakan niya ako sa kamay at pinaupo.

"Makikinig ako. Dito ka lang," seryoso niyang sabi.

Kinakabahan naman ako sa nangyayari. Bakit parang ang intense masyado. Kanina lang sabi niya ang ingay ko tapos makikinig naman daw siya ngayon. Ang gulo ah.

"Gaano kayo katagal?" simula niya.

Nag-unahan na naman ang mga luha ko sa mata. Kahit ano'ng pigil ko ay parang may mga sariling buhay yong mga luha ko dahil kusa na lang kumakawala sa mga mata ko.

"4 years," sagot ko.

"4 years ang pinagsamahan namin tapos parang wala lang ako sa kanya."

Nag-angat ako ng mukha at napatingin sa ilaw naming dalawa.

"Mula nang nakipaghiwalay siya sa'kin, hindi na siya nagparamdam ng kahit ano pa e. Samantalang ako, iniisip ko pa rin siya. Kung kumain na ba siya, ayos lang ba siya.." Napahinto ako para huminga nang malalim.

Tumingin ako kay Brayden saka ko pinunasan ang mga luha ko. Naging garalgal na rin ang boses ko pero ngayong may taong handang makinig ng hinanakit ko, ilalabas ko ang sama ng loob ko.

"Gano'n lang niya ako kadaling palitan. Ang dami-dami naming pangako sa isa't isa. Lahat.." Nakakainis, napahagulhol na ako. Hindi ko na kinaya. Ang kaninang mga impit na hikbi ay naging isang malakas na hagulgol.

"Lahat yon naglaho.."  Sobrang bigat na sa puso. Hindi ako makahinga nang maayos. Hindi ko na maituloy ang sasabihin ko dahil walang anu-ano, lumapit sa'kin si Brayden at pinasandal niya ako sa dibdib niya. Ilang beses ako suminghot at ang ginamit kong pampunas ng sipon ang damit niya.

Naramdaman ko ang paglapat ng kamay niya sa likod ko para pagaanin ang loob ko dahil todo-todo na ang paghagulhol ko sa kanya. Ngayon ko pa lang nakasama si Brayden pero nakaramdam ako ng gaan ng pakiramdam sa kanya.

"You don't deserve him. You deserve better," makahulugang sabi niya.

Tinuloy niya lang ang paghagod sa likod ko.

"Malalampasan mo rin yan. Makaka-move on ka. Kung pinakita niya sa'yong di ka mahalaga, pahalagahan mo ang sarili mo. Kapag okay ka na, siya pa maghahabol sa'yo."

Tama siya sa mga sinabi niya pero di ko alam kung paano mag-uumpisa. Simulan ko na ba i-delete ang mga pictures namin? E yong mga videos?

"Kung sinayang ka niya, sigurado naman akong may lalaking magpapahalaga sa'yo."

Umepekto ang motivational words niya dahil bigla akong nabuhayan ng loob.

"Malay mo, ako pala yon," rinig kong sabi niya kaya bigla ko siyang nahampas nang malakas sa braso at lumayo na sa kanya.

"Wag kang assuming," iritable kong ganti. "Never kitang magugustuhan."

Ngumisi lang siya sa'kin at gusto ko pa siyang hampasin. Gusto ko siyang hambalusin ng lampara para magising siya sa mga kahibangan niya.

"Totoo kasi. Pag ako nagmahal, doon sa babaing mahal ko lang iikot ang mundo ko."

Talagang humihirit pa siya. Sa inis ko ay hinagis ko sa kanya ang unan ko.

"Wag ka ngang epal," nabubuwisit kong sagot sa kanya pagkahagis ng unan. "Nagpapa-cute ka pa, akala mo naman papatulan kita?"

Narinig ko ang mga nakakaloko niyang tawa. Nag-iba agad ang mood ko from broken to inis. Moment ko ito dapat kaso pa-epal siya pero buti na rin at kasama ko siya dahil kung wala siya, baka naubos na lahat ng tubig ko sa katawan.

Pero paano ako mag-mo-move on kung kahit ano'ng gawin ko, alaala naming dalawa ang nakikita ko?