6

Brayden

"Sige na, Brayden. Sunduin mo na yong kaibigan ko," pagsusumamamo ni Kendra sa'kin para sunduin sa work ang kaibigan niyang si Valerie.

3PM to 12AM ang pasok ni Valerie sabi niya at nagtatrabaho siya sa fastfood chain bilang crew. 11:30 na nang gabi at wala naman talaga akong balak sunduin ang babaing yon. Ang lapit-lapit lang ng work niya dito sa amin saka inaantok na nga ako.

"Malaki na siya," tipid kong sagot. "Kaya na ni Valerie sarili niya."

"Ngayon lang naman e," pagpipilit pa ni Kendra. "Alam mo namang brokenhearted yon. Baka kung ano gawin nun sa sarili niya pagka-out sa work. Overthinker pa naman yon."

Napapakamot sa batok na napilitan akong umoo.

"Oo, sige na nga. Ngayon lang 'to ah. Sisingilin ko siya ng pang-gas ng motor ko," biro ko pa. "Bahala ka."

"Yon, ang bait mo talaga. Dabest Brayden. Kahit ako na magbayad ng gas mo buong month. Bantayan mo lang ang friend ko diyan nang maayos ah."

Natawa ako sa sinabi niya. Talagang ginawa pa akong taga-bantay ng baklang ito. At ang babantayan ko ay isang mataray na si Valerie? E hindi nga kami magkasundo ng babaing yon sa katarayan niya.

"Ang sabi ko bantayan, Brayden ah," pag-ulit niya pa.

"Ang kulit. Oo na. Susunduin ko na ang kaibigan mo."

"Yes, yes!" tuwang-tuwa niyang sabi sa kabilang linya.

"Ang kulit mo kasi. Unang beses ko lang 'to gagawin ah," sagot ko naman.

"O sige. Mauna na ako. Kailangan ko pa mag-beauty rest," maarteng sabi niya sa kabilang linya at nagpaalam na. "Bye, ingat!"

"Ge. Ingat," sobrang iikli kong mga sagot sa kanya. Pagkababa ng tawag, isang malalim na buntong-hininga ang pinakawalan ko.

Ang sabi ko ay gusto ko ng roommate para makatipid sa gastos. Hindi ko alam na magiging tagasundo na pala ako ng brokenhearted kong roommate na walang ginawa kundi magsungit sa'kin. Pero para sa kaibigan ko ring si Kendra, susundin ko siya. Ngayon ko lang ito gagawin.

Nag-ayos na ako ng sarili saka hinablot ang nakasabit kong susi. Nagpabango ako saglit at lumabas na. Sa totoo lang ay naaawa rin ako kay Valerie. Sa mga kuwento niya kasi ay nagbago raw ang lalaki sa kanya hanggang sa malaman niyang may bago na pala at ilang gabi ko na siya naririnig na humihikbi sa higaan niya sa baba. Hinahayaan ko na lang kahit mapuyat ako sa iyak niya kasi alam kong masakit sa kanya ang nangyari.

SAKTONG 12:10 na ako nakarating sa labas ng fastfood na pinagtatrabahuhan ni Val. Wala siyang kaalam-alam na may sundo siya ngayong madaling araw. Pasalamat siya sa kaibigan niya dahil ayoko talaga itong gawin. Baka isipin pa ng iba mag-jowa kami.

Nakasandal lang ako sa motor ko habang hinihintay ang paglabas niya. Sa bawat taong lumalabas ng fastfood chain, tinitingnan ko kung si Valerie yon. Mayamaya pa, lumabas siya, nagsusuklay ng buhok, nakasuot ng yellow t-shirt at pantalon saka white rubber shoes.

Hindi ko alam kung bakit na-excite ako sa paglabas niya at nang makita ko ang mukha niya. Namamaalam pa siya sa mga kasama niya. Nakita ko siyang dumaan sa labas sa take-out area, may kinausap na kasama at nagngitian silang dalawa. Magaling ang babaing ito. Hindi halata sa kanyang broken siya dahil ang saya-saya niya pa rin tingnan.

Kumaway na ako para mapansin niya. Nangunot ang noo niyang lumapit sa'kin. Gaya ng inaasahan ko, nagsungit na naman siya.

"Ano'ng ginagawa mo rito? Stalker ka 'no?" ambisyosa niyang tanong sa'kin.

"Nag-effort na nga akong pumunta rito. Sasabihan mo lang akong stalker?"

Tiningnan niya ang motor ko at isang helmet na nakasabit sa harap ng motor niya.

"Susunduin mo ako?" maang niyang tanong.

"Hindi ba obvious?" pabalang ko ring sagot.

"Bakit? Ano'ng meron?" tanong na naman niya.

Umiwas ako ng tingin saka sumagot sa kanya.

"Basta, wag na ngang maraming tanong. Sumakay ka na," utos ko na lang at inabot sa kanya ang helmet. Hindi niya yon kinukuha at ako na ang nag-adjust. Lumapit ako sa kanya at mabilis na sinuot sa kanya ang helmet.

Bumalik na agad ako sa motor at pinaandar ang makina.

"Tara na," sabi ko pa kasi nakatayo lang siya doon. Hindi natitinag.

"Ano? Tatayo ka lang?"

Kahit bakas sa mukha niya ang inis ay napilitan siyang lumapit sa'kin at sumakay na rin sa likod ko. Hindi siya humahawak sa balikat o beywang ko. Talagang pinanindigan niyang humawak sa gilid ng motor. Hindi ko yon pinansin. Hindi rin siya nagsasalita sa buong biyahe.

Tahimik lang talaga kami sa buong biyahe. Walang nagsasalita sa aming dalawa. Ayoko rin muna siyang isturbohin. Susundin ko nga lang kasi ang utos ni Kendra sa'kin.

Bigla ay tinapik niya ako sa balikat noong malapit na kami sa bahay. May sinasabi siya. Hindi ko yon naintindihan kaya nilapit ko ang tenga ko sa kanya.

"Baba tayo sa may 7-11 malapit sa bahay mo. Yong sa baba," ang kanyang sabi.

Meron kasing 7-11 sa baba ng nirerentahan namin. Maraming convenience store doon. Pag di ako nakakapagluto ay bababa lang ako at marami nang choices doon.

"Ano'ng gagawin mo do'n?" tanong ko sa kanya.

"Kakain. Nagugutom ako e."

Gutom naman pala. Favorite ko rin naman ang 7-11. Walang problema do'n.

"Sige."

Pagkatapos niyon ay wala na naman kaming imikan. Pinakikiramdaman ko siya kung umiiyak na naman siya. Tinitingnan ko rin siya sa salamin pero hindi naman siya lumuluha o ano. Mukha pa nga siyang masayang patingin-tingin sa mga dinadaanan.

Nakarating kami sa 7-11 at nauna siyang bumaba ng motor. Inabot niya sa'kin ang helmet at nagpasalamat. Sobrang bilis ng mga hakbang niyang naglakad palapit sa loob pero nakita kong hindi muna siya pumasok sa loob.

Meron siyang pusang nilapitan sa labas. Binuhat niya ang pusa at hinawak-hawakan ang balahibo. Matagal ko na nakikita ang pusang yon na kulay-orange at mataba. Balita ko ay marami nagpapakain sa pusang yon.

Siguro sa ilang beses na pagpasok ni Valerie, nakikita at nadadaanan niya ang pusang nakatambay sa labas ng 7-11. Wala sa sariling napangiti ako habang hinuhubad ang helmet ko. Pakiramdam ko ay nakikita ko ang good side niya.

Tumayo na si Valerie. Tumingin siya sa'kin at sumenyas na sumunod na ako sa loob. Nag-thumbs na lang ako kaya tuluy-tuloy na siyang pumasok sa loob ng 7-11.

P-in-ark ko muna ang motor ko saka sinundan siya. Nadatnan ko siyang namimili ng mga pagkain. Tumabi ako sa kanya at pinanood ang gagawin niya. Kumuha siya ng dalawang giniling at tumingin sa'kin.

"Ikaw? Di ka kakain?"

"Ah, kakain. Sabayan na lang kita," sagot ko kahit ang totoo ay busog pa ako.

"Sige, magbabayad na ako do'n ah," pagpapaalam niya pa.

Bakit parang di ako sanay na di siya nagmamaldita sa'kin. Ganito pala siya pag mabait siya. Sana lagi siya ganyan.

"Teka, bakit dalawa yan?" tanong ko sa kanya na hawak ang dalawang giniling. "Gano'n ka ba ka-patay-gutom?" biro ko pa sa kanya. Ang sarap niya rin kasi inisin. Umuusok ang ilong.

"Talaga ba? Mas mukha ka pa ngang patay-gutom sa'kin e," pagtataray niya kaya natawa ako. Mas maganda siya pag nagtataray siya. Yong tipong nakataas kilay tapos umiirap.

"Ipapakain ko doon sa pusa sa labas yong isa. Palibhasa, di ka animal lover. You don't understand me," hirit pa niya.

Napangisi ako saka kumuha ng isang giniling. Bigla na lang siyang nag-walk out. Nagtungo agad siya sa counter para magbayad. Kasunod niya lang ako tapos tumahimik na naman siya. Ang moody niya talaga. Baka gano'n talaga ang mga babae. Parang araw-araw may regla.

Matapos namin magbayad ay mabibilis ang mga hakbang na lumabas siya. May mga upuan din kasi sa labas. Sumunod naman ako at naghanap ng mauupuan samantalang si Val, inuna niyang buksan yong isang giniling at pinakain doon sa pusang kulay-orange.

Parang. . . gusto ko na rin maging pusa para maging mabait siya sa'kin at mahihimas niya pa ako. Napapangiti na pala ako habang nakatingin sa ginagawa niya. Pagbalik niya ay naabutan niya akong nakangiti.

"Nginingiti-ngiti mo diyan?" tanong ni Val. Binawi ko na ang ngiti at napatingin sa babaing kaharap ko. Maganda pala siya sa malapitan. Hindi rin naman pala puro katarayan ang nasa dugo niya kasi nakikita kong mabait siya.

Ayoko man sabihin pero bakit parang nagugustuhan ko siya.