Chapter 1: Jenna

Umaga na pala, tamad na tamad pa akong bumangon pero kailangan dahil may trabaho. Ayokong malate dahil may bawas sa sweldo. Sayang din yun, pangmilk tea.

Ako nga pala si Jenna, 27 years old at isang Bulakenya. Nagtatrabaho ako bilang Secretary sa isang office sa BGC.

Para makapasok, kailangan kong sumakay ng bus, magMRT at maglakad pa.

Nakakapagod bumiyahe araw-araw pero wala naman akong choice dahil ayaw naman ako ipagboarding house ni mama. Kaya araw-araw ay sumusuong ako sa init, alikabok at traffic. Dagdag pa ang siksikan sa bus at MRT. Bumper to bumper ika nga.

Ito ang Markip Tower, sa 15th floor ako nagtatrabaho bilang Secretary ng Marketing Manager na si Madam Ivy sa pinagtatrabahuhang kumpanya. Ang Verio Properties, isa sa pinakamalaking real estate agency sa bansa. Two years na ako sa company at ito ang aking second job. Dati akong nagtrabaho sa isang law firm bilang Receptionist pero dahil mas malaki ang sahod dito ay lumipat ako. Siyempre diba, kailangan natin ng growth and career advancement.

Ang una kong ginagawa sa umaga ay nagtitimpla ng kape sa pantry area.

"Hi, Cherry! Ang aga mo ngayon ha." Bati ko sa kaibigan, siya sa pinakaclose ko sa opisina.

"Oo nga, himala at maagang dumating ang bus." Sa Rizal naman nanggagaling si Cherry araw-araw.

Pagkatapos magkape ay kanya-kanya ng upuan sa aming mga desk. Binuksan ko ang computer at nag-umpisa na akong magcheck ng emails, mukhang isa na namang busy na araw ito.

Maya-maya ay nadinig ko na ang pamilyar na yapak ng mga sapatos. hudyat na padating na ang aming boss.

Siya si Mr. Anton Montano, ang CEO ng kumpanya. Mula ng nagkasakit ang kanyang ama ay siya na ang pumalit bilang CEO. Hindi mo aakalain na isa na itong CEO dahil bata pa lang si Sir, siguro ay nasa 30+ pa lang ito. Dahan-dahan itong naglakad at kanya-kanyang bati na ang mga nasa opisina.

Malayo ang desk ko sa dinadaanan nya kaya naman hindi na ako nagabalang bumati pa at hindi din naman niya madidinig. Well, gwapo si sir, matangkad at matipuno. Hindi ko pa ito nakausap ng harapan at sa mga meetings naman ay puro managers lang ang kaharap nito. Pero kahit ganun ay halata sa itsura nito ang pagkaseryoso at hindi man lang mangiti.

Kasunod nitong tumayo at sumunod ang Executive Secretary niyang si Mary. Maganda si Mary, artistahin ang dating, sexy at kulay papel. Malamang ay alagang glutathione ang balat nito. Hindi kami close dahil natatarayan ako sa kanya. May haka-haka pa nga na may lihim na relasyon ang mag-amo.

Tinuloy ko na ang ginagawa at halos makalimutan ko na ang paglipas ng oras. Pagtingin ko sa wall clock ay ala una na pala at lunch break na namin.

"Besh, kain na tayo." Aya ni Cherry na nasa harapan na ng desk ko at bitbit na ang kanyang baon.

Tumayo na kami at naglalakad patungong pantry ng dumaan sa harap namin si Mr. Montano kasunod ang Secretary nito. Hindi man lang kami tinapunan ng tingin ng dalawa.

"Sayang ang gwapo pa naman ni Sir, masungit nga lang." Komento ni Cherry.

Nagkibit-balikat na lang ako dahil mas iniisip ko ang sikmura at nakakaramdam na ng gutom.

Halos magkandarapa ako kakatakbo, habol-habol ang bus na sasakyan ko. Tulad ng araw-araw, ito na naman ako at nagmamadali. Buti na lang ay nakaabot ako sa bus, dali-dali kong siniksik ang katawan sa gitna ng mga tao. Tayuan na naman kasi sa loob at hindi mahulugan ng karayom. Bilang na bilang sa mga daliri kung ilang beses pa lang ako nakakaupo tuwing papasok.

"Hay, bakit ba kasi lagi akong late nagigising?" Tanong ko sa sarili. Maaga naman kasi akong natutulog, alas-10 pa lang ng gabi ay plakda na ako pero ewan ko bakit tamad na tamda pa rin akong bumangon sa umaga.

Pasado alas-8 na ng makapasok ako sa opisina, buti ay hindi pa naman ako late. Alas-8 kasi ang umpisa ng aming trabaho.

"Beshy!"

"Ay pusa ka!" Pasigaw kong nasabi sa pagkagulat.

Si Cherry, nasa likuran ko dala na ang mug niya at namumula sa kakatawa.

"Ano ka ba? Aatakihin naman ako sayo!"

"Sorry naman. Alam mo ba na may nasagap akong tsismis?" Natatawa pa rin to sa kanya.

"Wow, ang aga naman nyan." Sabay upo ko para buksan na ang aking computer. Naghila naman ng upuan si Cherry at naupo sa tapat ko, mukhang mahaba haba itong nasagap na tsismis ng kaibigan.

"May nakakita daw kagabi kay Mr. Montano at Mary na sabay na pumasok sa kotse." Halos pabulong na sabi nito.

Ako naman ay nagumpisa ng magcheck ng emails. Napatingin ako kay Cherry na nagaabang ng reaksyon ko.

"Okay, oh tapos? Ano naman ang bago dun? Eh diba may relasyon naman talaga sila." Pakibit balikat ko lang na sagot. Sa totoo lang ay kalat na naman kasi ang tsismis na yun dahil halata naman sa kilos ni Mary na may gusto ito sa amo.

Isa pa ay halos buong araw silang magkasama sa loob ng opisina. Kapag naman lalabas si Mr. Montano ay kabuntot din ang Secretary nya.

"Oo, pero paglabas daw nung babae sa kotse ay umiiyak daw ito at nagtatakbo." Mas lalong humina ang boses ni Cherry dahil unti-unti ng nagdadatingan ang ibang kaofficemates namin.

"Umiiyak? Eh baka naman may LQ lang. Masyado mo naman binibigyan ng kahulugan yun. Normal lang sa relasyon yun." Wala pa rin akong pakielam at nagtuloy lang sa pagsagot sa mga emails.

Ano ba naman kasi ang bago dun, kahit sino naman siguro na makasama araw araw ang ganun kagwapong lalaki ay talagang mahuhulog. Isa pa ay maganda naman si Mary, wala naman sigurong masama.

"Hindi, beshy. Kung normal na LQ lang yun, bakit naman magtatakbo yung isa? Something is fishy, diba?" Sabay kalumbaba nito sa harap nya.

Nakakatawa lang na mukhang pinoproblema ng kaibigan ang simpleng bagay na yun.

Maya-maya ay sabay kaming napatingin sa pinto dahil dumating na pala ang aming boss.

"Speaking of the devil." Bulong pa ni Cherry sabay tayo na at nagtungo sa kanyang desk.

Tinitigan kong maigi si Mr. Montano habang naglalakad ito patungo sa kanyang opisina. Nakaslacks ito na dark blue at cream colored na long sleeves, nakafold iyon ng bahagya. Bakat ang matitipunong braso at dibdib nito. Nakabrush-up ang buhok nito at mukhang bagong shave pa. Napaseryoso ng mukha ng amo at wala kang makikita na anumang reaksyon, yung tipong hindi mo mababasa kung ano man ang nasa isip nito. Kayumanggi at matankad din ito kaya naman lalaking lalaki ang dating.

Sa totoo lang ay lahat ng kababaihan sa opisina ay may crush dito. Hindi na ko magpapakaplastik, noong bago ako sa kumpanya ay crush ko din naman si sir. Pero dahil siguro araw-araw ko naman nakikita ito ay umay na din ako. Kumabaga ay immune na ako sa kagwapuhan nito.

Maiitim ang mga mata nito, na parang pag tinignan mong maigi ay malulunod ka. Siguro ay kahit sinong titigan nito ay nahuhulog sa kanya.

Hindi ko namalayan na ang tagal ko na pala nakatitig kay Mr. Montano ng biglang lumingon ito kung saan ako nakaupo. Nanuyot ang lalamunan ko ng magtama ang mga mata namin.

"Dyosko po..." Nasambit ko sa sarili at saka ako biglang nagyuko ng ulo. Tumigil bigla ang oras at dinig na dinig ko ang lakas ng kabog ng dibdib ko.

Nagkunwari ako na nagtype sa aking computer at may ginagawa. "Nako, baka kung anong isipin nito sa akin." Sa gilid ng mata ko ay nakita ko na tuluyan na itong pumasok sa kanyang opisina.

"Hay salamat." At nakahinga ako ng maluwag.