Busy sa opisina dahil end of the month na, tinatapos ng lahat ang kani-kanilang monthly reports. Maaga naman akong pinatawag ni Madam Ivy.
"Good morning po, Madam Ivy!" Madam ang tawag ko sa kaniya dahil naging biro na namin ito na mukha siyang asawa ng mayamang business man. Maputi kasi at tsinita, yung tipong yayamanin.
"Good morning, Jenna. How are you today?" Ganting bati nito na nakangiti. Tambak ang mga papel sa harapan nito.
"Mabuti naman po, Madam." Umupo na ako at alam kong mahaba haba na namang litaniya ito. Hinanda ko na din ang papel at ballpen para magnotes sa mga iuutos nito.
"Oh, wala pa naman akong sinasabi. Nakahanda ka na agad magsulat dyan." Pabiro ni Madam, dahil hawak ko na ang ballpenn at tipong maguumpisa ng magsulat.
"Relax ka lang muna, Jenna. Kaya hindi ka magkaboyfriend eh, masiyado kang seryoso." Biro nito na may halong pangaasar.
Hindi ko alam kung matatawa ako o malulunkot dahil bigla kong naalala ang una kong pagibig.
Tatlong taon na nga ang nakakaraan ng nagbreak kami ng una at huli kong nobyo, si Cris. Nakilala ko si Cris ng nagtatrabaho pa ako sa law firm. Lagi ko ito noong nakakasabay sa elevator at isang araw nga ay naglakas loob itong kausapin ako.
"Miss, pwede bang makipagkilala?" Sabay lahad ng kamay nito.
"Ha?" Dahil sa gulat ay yun lang ang nasagot ko. Medyo iniwas ko pa ang sarili ko sa binata dahil dalawa lang kami sa elevator nun at naiilang ako.
Maputi at may pagkachinito si Cris, maganda ang ngiti kaya naman agad akong nakaramdaman ng kilig. Simula noon ay lagi na ako nitong kinakausap at paunti unti ay lumalagay na ang loob ko sa kaniya.
Hanggang sa isang araw ay nagpasiya na nga itong manligaw. Nagpapadala ito ng bulaklak at pagkain sa opisina at hindi nga naglaon ay sinagot ko siya.
Sariwang sariwa pa sa ala-ala ko ang araw na yun. Inantay niya akong matapos sa trabaho dahil sabay daw kaming magdidinner. Simpleng araw lang yun at habang naglalakad kami patungo sa kainan ay huminto ito sa paglalakad.
"Oh bakit? May problema ba?" Tanong ko sa kaniya.
"Jenna, matagal ko na sanang gustong malaman." Mahinang tanong nito na tumitig sa mga mata ko.
"Ang alin?" Tanong ko sa kaniya pero parang alam ko na din kung ano ang sunod na sasabihin nito.
"Will you be my girlfriend?" Sabay tikhim nito, siguro ay dahil sa kaba.
Ng mga oras na yun ay para akong nakalutang, gusto ko na din si Cris dahil mabuti itong lalaki at napakagentleman. Hindi na ako nagpakipot pa at sinagot ko siya ng araw na yun.
Hindi siya magkamaway sa saya at ganun din naman ako. Ganun pala ang pakiramdam ng may boyfriend.
Dumaan ang mga araw at naging masaya ang aming relasyon. Halos araw-araw ay sabay kaming kumakain ng dinner at hinahatid niya ako sa bahay. Sa Valenzuela lang siya umuuwi kaya naman hindi naman siya nahihirapan dahil malapit lang ito sa amin.
Nakakahiya man ay siya ang nakauna sa akin nung magiisang taon na kami. Nakuha niya ako ng inosente pa at walang kamalayan. Sa kaniya ko naexperience ang maging isang tunay na dalaga. At dahil din siguro dun kaya ko siya minahal ng husto.
Noong mga panahon na yun ay iniisip ko na siya na siguro ang "The One” para sa akin.
Isang gabi ay nagaya siya sa kanila at doon na daw kami kakain. Pumayag naman ako at nagsabi siya na manunuod kami ng movie. Habang nanunuod ay nagsimulang maglikot ang kamay niya.
"Cris, wag wala ko sa mood ngayon." Tanggi ko dahil masama ang timpla ko ng araw na iyon. Pakiramdam ko kasi ay parating ang regla ko.
"Ha, bakit? Okay ka lang ba?" Tanong ni Cris pero hindi pa rin tumigil sa ginagawa.
"Masama kasi ang pakiramdam ko." Sagot ko naman habang tuloy lang sa panunuod.
"Edi papagandahin ko ang pakiramdam mo." Bulong nito sa tainga ko at nagumpisa ng tanggalin ang damit ko.
"Cris, ano ba? Wag muna ngayon please." Pakiusap ko dito dahil hindi talaga maganda ang pakiramdam ko. Nanlalambot ako na hindi ko maintindihan.
At dahil nga hindi ko na napigilan si Cris ay nagpatuloy ito sa kanyang balak.
"Babe, sa taas ka naman." Bulong nito na pilit akong pinapapatong sa kaniya.
"Ha? Ayoko babe. Alam mo naman na..." Biglang akong tinulak ni Cris at napamaang ako sa gulat.
"Para ka namang tuod! Para akong nakikipagsex sa manika!" Sigaw nito.
Sa gulat ko ay hindi ako nakapagsalita. Anong nangyari bakit bigla siyang nagalit?
Umalis ito at dumiretso sa banyo. Maya-maya ay nadinig ko ang tunog ng shower.
"Nagalit ba siya dahil hindi pa ako marunong sa kama? Alam naman niya na nakuha niya akong virgin. Para yun lang ay nagalit na siya?"
Diko namalayan na unti-unting tumulo ang aking mga luha. Dahan-dahan akong tumayo para magdamit. Naawa ako bigla sa aking sarili ng mga oras na yun.
Nang madinig ko ng palabas si Cris ng banyo ay nagmadali ako na kinuha ang aking bag. Tumakbo ako palabas at naghanap ng masasakyan. Hindi ko na alam kung sumunod ba siya o hindi dahil lunod na ang mga mata ko sa luha.
Pumara ako ng taxi at agad na sumakay. Naisip ko, "Sex lang ba ang habol niya sa akin at ng makuha niya na ko ay ganun na niya ko kung ituring?" Nasasaktan ako sa iniisip kong yun. Dahil akala ko ay mahal niya ko. Hindi ko akalain na dahil sa simpleng bagay na hindi ko siya napagbigyan ay itutulak niya ako.
Nagtuloy sa pagtulo ang mga luha ko at pagtingin ko sa labas ay nasa tapat na pala ako ng aming bahay.
Kinabukasan nga noon ay pumasok ako sa opisina na parang walang nangyari. Masakit pa rin sa akin pero dahil nga mahal ko si Cris ay kailangang magkausap muna kami. Bibigyan ko siya ng chance na linawin ang lahat at baka naman namisunderstood ko lang siya.
Lumipas ang buong araw, hanggang sa isang linggo na ay walang Cris na nagtangka man lang na kausapin ako. Walang tawag o text man lang.
Nagantay ako. Sabi ko sa sarili ay kung mahal niya ako ay mauuna siyang magreach out sa akin. Pero wala, ni hindi ko ito nakikita sa building o nakakasabay sa elevator. Iniiwasan ba niya ako?
Hanggang sa tatlong linggo na ay nagpasiya akong lunukin na ang aking pride.
"Jenna, kaya mo yan. Ikaw na ang unang magapproach, tutal ikaw naman yung biglang umalis."
"Okay, sige na nga.." Sagot ko sa sarili.
Kaya pagkatapos ng trabaho ay agad akong umakyat sa floor kung saan nagtatrabaho si Cris. Isa itong IT personnel sa pinapasukang Constructing Company. Habang naglalakad ay di mawala ang kaba sa aking dibdib. Hindi ko alam kung ano ang sasabihin sa kaniya pero bahala na.
Nang makita ko ang pinto ay sumilip muna ako, buti ay glass door kaya tanaw ko ang loob ng opisina nila. At doon, mula sa pinto ay kitang kita ko si Cris na nakaupo sa mesa ng reception at nakikipaglampungan sa isang babae. May padampi dampi pa si girl sa braso ni Cris, na parang close na close sila.
Bakit parang ang saya saya pa ni Cris? Kaya naman pala hindi ako makuhang suyuin o kausapin man lang nito, may iba na pala itong pinagkakaabalahan. Ibig bang sabihin ay wala lang sa kaniya ang lahat? Hindi ko namalayan na tumutulo na pala ang mga luha ko.
Bagsak ang balikat at dahan-dahan akong naglakad palayo.
Mula nga noon ay hindi na din ako nagtangka kausapin si Cris or itext man lang. Wala na din akong balita sa kaniya. Ilang linggo akong iyak lang ng iyak at hindi makatulog.
Sinisi ko ang sarili ko, hindi siguro ako sapat para sa kaniya. May kulang siguro sa akin. Hindi siguro siya satisfied sa katawan ko. Nanliit ang tingin ko sa sarili. Pangit na pangit ako sa mukha at katawan ko nung mga panahon na iyon. Lalong bumababa ang tingin ko sa aking sarili ng dahil sa nangyari.
May mga araw naman na galit ako sa mga lalaki. Niloko niya ko, isa siyang babaero! Siguro ay madami na siyang naloko at nabiktikma. Pagkatapos niyang makuha ang pagkababae ko ay iniwan niya ko ng ganun na lang? Lahat ng lalaki ay pare pareho lang!
Masakit dahil siya pa ang nakauna sa akin. Pinagsisihan ko na sa maling lalaki pa yun napunta.
Kaya simula noon ay tinuon ko ang sarili sa trabaho. Hindi na ako muling nagpauto sa mga lalaki kahit pa may mangilan-ngilan na nagtatangka na manligaw sa akin. Sabihin niyo ng man hater ako pero hindi ako papayag na masaktan o malokong muli.
Magaalas-3 na ng hapon at malapit ng matapos ang pinapagawa ni Madam Ivy sa akin na report. Sa wakas ay maaga ko itong matatapos ng makapahinga ako dahil sobrang sakit na ng ulo ko.Tumingin ako sa paligid at lahat ng tao ay busy sa kani kanilang trabaho. Napakatahimik. Maging si Cherry ay tanaw ko sa kabilang side ng opisina na busy sa pagtatype.Ganito karaniwan ang eksena sa opisina pag palapit na ang end of the month. Sinasubmit kasi ang lahat ng reports kay Mr. Montano at bawal itong madelay. Paghahanda iyon para sa monthly meetings ng mga managers.
Maaga akong pumasok ngayong araw. Kahapon ay napirmahan ko na ang bago kong kontrata at binigay na sa akin ang mga dapat basahin sa paghahanda sa bago kong role bilang Executive Secretary ni Mr. Montano.Magkahalo ang kaba at excitement na nararamdaman ko. Kinakabahan dahil magiging Secretarya ako ng pinakamataas na posisyon sa kumpanya at excited dahil bagong experience ito para sakin.Pagdating sa opisina ay agad akong nagtimpla ng kape. Maaga pa naman kaya wala pang ibang tao. Naupo ako sa pantry area at nagumpisang basahin ang isang booklet na inihanda nila para sa akin. Nan
Isang linggo na ang nakaraan at naging maayos naman ang aking trabaho. Kadalasan ay sa umaga ko lang nakikita si Mr. Montano kapag papasok ito sa opisina."Good morning, Sir!" Laging masayang bati ko sa boss at sumasagot naman ito ng malamig na "Good Morning." Pero ni hindi man lang ako tinatapunan ng tingin at diretso lang sa opisina niya.Sa akin naman ay balewala lang yun, naisip ko na disappointed pa siguro ito sa pagreresign ni Mary. Namimiss marahil nito ang dating Secretary, isa pa ay obvious na may namamagitan sa dalawa.
May nakatakdang project ang aming kumpaniya at makikipagcollab kami sa Quintez Media, isang malaking marketing agency sa bansa.Ngayong araw ay naschedule ang meeting ng mga ito kaya naman nauna na ako sa conference room para ihanda ang computer.Maya-maya pa ay dumating na si Mr. Montano na nakacoat and tie na dark gray. Pormal lang itong naglakad patungo sa kaniyang upuan. Sinundan ko lang ng tingin ang amo at kasunod niya ay nagsidatingan na ang ibang managers ng kumpanya. Kaniya kaniyang upuan na ang mga ito. Ako naman ay naupo na din sa tabi ng boss at nagready ng aking notepad.Hindi nga nagtagal ay pumasok na ang mga big boss ng marketing agency.Pumukaw sa atensyon ko ang isang lalaki na mukhang may lahing Latino. Tinignan ko ang aking notes, ito marahil ang anak ng CEO na si Jake Fuentez. Ito ay isa sa Managing Director ng kumpanya pero mukhan
Tulad ng inaasahan ay naging busy ang mga sumunod na araw, napadalas ang pagbisita namin sa mga venues at meetings.Nakakapagod dahil madalas ay naghahabol kami ng oras ni Mr. Montano. Puno ang schedule nito, ibig sahihin ay ganun din ako. Dahil kung nasaan ang boss ay nandun din dapat ako.Nagpapasalamat naman ako at hindi ko nakikita si Mr. Fuentez. Balita ko ay may emergency appointment ito sa Japan kaya naman wala ito ng mga nakaraang araw.Sa totoo lang ay nakakatuwa naman ang lalaki, ang problema lang ay ayoko madumihan ang image ko sa boss. Kakaumpisa ko pa lang bilang secretary niya at ayoko naman magisip ito na nakikipaglandian ako sa tr
Pagtingin ko sa oras ay pasada alas-2 na kaya pala nakakaramdam na ako gutom."Sir, your meeting will start at 2:30pm." Pagpapaalala ko dito habang naglalakad kami sa paligid. Tumango ito at nagpunta na kami sa conference room ng lugar.Sa kalagitnaan nga ng meeting ay may dumating na may dalang tray at mga inumin. Ayun naman ang pinakaaantay ko eh, dahil malapit nang magwala ang bituka ko.Biskwit?! Yun lang ang inihain nito at juice. Para akong nanlambot ng dahil dun pero dahil kumakalam na ang sikmura ko ay pwede na sigurong pantawid gutom ito.Magaalas-4 na at may isa pang meeting si Mr. Montano bago
Isang malalim na bunting hininga ang pinakawalan ko ng nasa tapat na ng pinto ng hotel ni Mr. Montano. Pinindot ko ng isang beses ang doorbell nito at naghintay pero walang nagbukas.Baka naman tulog ito? Aatras na sana ako ng biglang umuwang ang pinto.Hubad na katawan ng boss ang sumalubong sa akin. At dahil sa nakatsinelas lang ako ay kapantay lang ako ng dibdib nito. Tama nga ako at matipuno ang katawan nito, alagang-alaga siguro sa exercise.Pero da
"Good morning, sir." Bati ko sa boss ng tawagan ko ito.Hindi ito agad sumagot pero dinig ko ang hininga nito sa kabilang liniya."Good morning." Tipid at parang wala sa mood nitong bati din sa akin."Sir, your meeting at 10am today is confirmed." Diretso kong sabi dito na pinipigilang mautal. Normal lang dapat ang pakikitungo na parang walang nangyari."That's good." Sagot nito at nagpakawala ng malalim na hininga. Dinig na dinig ko naman iyon bago nito ibinababa.Mukhang normal naman ito at walang kakaiba kaya sigurado na wala itong naalala. Buti naman at ganoon.Nagantay ako sa lobby ng hotel dahil kailangan na naming bumalik sa venue dahil doon din gaganapin ang meeting sa Architect.Maya-maya pa ay nakita ko ng naglalakad ang boss galing sa elevator. Habang papalapit ito sa akin ay hind
Sa daan ay tahimik lang akong nakaupo. Wala din ako sa mood makipagkwentuhan kaya kunwari ay abala ako sa cellphone ko. Pero ang totoo ay wala akong maisip kung hindi ang mga nangyari kanina. Pakiramdam ko lang kasi ay wala akong halaga kay Anton sa mga kinilos nito kanina. Hindi nito sinabi ang mga gusto kong marinig, ni hindi ko naramdaman na may pagpapahalaga ito sa nararamadaman ko. Wala nga pala kasi kaming relasyon. Sana pala ay hindi na lang ito nagtapat sa akin at mas lalong sana ay hindi na lang ako nagtapat dito. Pag-uwi sa bahay ay hindi na ako naghapunan pa. Wala akong gana kaya naman nagdahilan na lang ako kay Mama na masama ang pakiramdam at pagod mula sa byahe. Nagkulong na lang ako sa kwarto at doon ko binuhos ang mga luha na kanina ko pa pinipigil. Tinitigan ko ang monitor ng cellphone ko habang tumutulo pa rin ang mga luha. Walang tawag o ni text mula kay Anton. Abala siguro ito sa pakikipaglambutsingan sa Faye na yun. Sabi niya ay babawi siya sa akin dahil wala si
Nagpaalam ang Mommy ni Anton para pumunta daw sa kusina. Mabait ito at napakadown to earthna tao. Ni hindi ko man lang maramdaman na ilang ito sa amin ni Kuya Den kahit tauhan lamang kami ng kumpanya nila.Ang Daddy nman ni Anton ay mukhang mabait din pero may pagkatahimik. Sa kanya siguro namana ng boss ang ugali.Patuloy lang sa pagkukwentuhan ang mga bisita nila, si Anton at ang Daddy nitosa salas. Pasimple ko namang sinulyapan si Kuya Den na abala sa cellphone nito. Kachat marahil ang pamilyaniya.Tinignan ko ang isang malaking wall clock na nakasabit sa gitna ng salas. Magaalauna na pala ng haponat hindi pa nga kami nananghalian. Dito na kaya kami kakain? Ang hirap manghula,hindi ko naman kasi makausap ang bosspara sana itanong. Masakit na kasi ang tyan ko sa gutom.“Hi!” Masayang bati ng isang pamilyar na boses.
Nang makarating kami sa site ay namangha agad ako sa gate pa lamang ng subdivision na iyon. Bongga ang itsura at mukhang hindi talaga basta-basta. Nakapalibot pa ang iba’t ibang kulay ng mga bulaklak at berdeng mga halaman sa bungad pa lang ng lugar. Ang automatic barrier nito ay tumaas bago pa man tumapat ang kotse sa guard’s house. Nakatayo sa gilid nun ang isang security gurad na agad pang sumaludo sa aming sasakyan.Pagbaba namin ay sinalubong na kami ng tauhang nag-aantay sa aming pagdating. Isang maputing babae na nakabestidang kulay royal blue at isang lalaki na nakacoat and tie pa na kulay royal blue din. Siguro ay uniporme nila ito kaya magkakulay sila ng damit. Iginiya nila kami agad sa isang model bungalow house na moderno ang itsura.Dark gray, puti at dark brown ang kombinasyon ng kulay ng mga pader at ang mga glass windows naman ay mula ceiling hanggang sahig. Minimalist ang style ng mga usong bahay sa panahon ngayon kaya naman siguradong magi
Tulad ng inaasahan ay naging busy na naman ang mga sumunod na araw sa trabaho. Hindi ko na nga halos nakikita ang opisina dahil papasok lang ako dun para magkape at pagkatapos ay aalis na rin naman agad. Panay ang labas namin ni Anton kasama si Kuya Den sa mga meetings, eventsat site visits. Okay lang naman dahil ibig sabihinnunay maganda ang takbo ng kumpanya dahil sa maraming projectsat collaborations. Mas lalong pabor yun para sa akin dahil doon ako nagtatrabaho.Pero kung minsan ay naiisip ko din na masyado na atang napapagod si Anton at nag-aalala na din ako sa kanya. Pero sa bagay na yun ay hindi ako nakikielam sa kanya. Isa pa ay alam kong gusto niyang tutukan ang kumpanya ng pamilya niya. Naalala ko nga ang sinabi ng Mommy niya na simula raw ng magkasakit ang Daddy nito ay wala na itong ginawa kung hindi ang magfocus lang sa kumapanya.Naawa akong bigla kay Anton sa naalala kong iyon. Siguro ay ibinuhos na lan
Sa isang Filipino restaurant namin napiling kumain ni Anton. At dahil weekday naman kaya siguradong wala masyadong tao ngayon. Pagpasok pa lang ay isang waitress na nakasuot ng national dress ng Pilipinas ang agad na sumalubong sa amin. Iginiya kami nito sa isang mesa na nasa dulo. Mas maganda ang napili nitong lugar dahil parang may privacy mula sa ibang kumakain. Pero tanaw pa rin naman ang ibang mga tao mula doon. Pagkaupo pa lang namin ay iniabot na ng waitress ang menu at saka nagsabing babalik mamaya.Magkatapat ang upuan namin ni Anton kaya naman kita ko ang lalaki na parang nahihirapan sa pwesto niya. Masyado kasi atang mababa ang upuan kaya nahihirapan itong pagkasyahin ang mahahaba niyang binti sa ilalim ng lamesa. Bahagya itong umusod palayo para kumportableng makaupo. Hindi nito napansin na lihim akong natatawa sa itsura nito dahil abala sya sa paghanap ng maoorder. “What do
Natameme na lang ako kay Anton na tumingala pa sa sunroof ng kotse niya. Mula kasi doon ay kita angmaliwanag na kalangitan at mga bituin. Balak pa atang magstar gazing sa gitna ng Edsa ng lalaking ito. Hindi ko na tuloy alam kung maiinis ba ako o matatawa sa inaasal nito.Ilang minuto na itong nasa ganung pwesto kaya naman tumingin ako sa labas. Dinig ko pa rin ang walang tigil na businahan ng mga sasakyan sa paligid at ang nasa likod namin ay kanya-kanya ng diskarte para makalipat ng lane. Siguro ay naisip na lang nila na nasiraan kami sa gitna kaya nakatigil at hindi umaandar.Pero kailangan ko na talaga itong kumbinsihin na paandarin na ang kotse. Lalolangkamingnagdudulot ng traffic sa lugarna halos hindi na nga gumagalaw.Baka mamaya ay magalit na at tumawag pa ng pulis.“Anton, please umuwi na tayo. Bukas na lang tayo magusap ulit.” Pakiusap ko na niyugyog pa ang braso
Hindi ko naman gusto ang magsinungaling kaya lang ay gusto ko na din talaga kasi siyang makauwi na at magpahinga. Pero gusto ko din kasing mag-isip na muna ng dahil sa sinabi ni Cherry kanina. Naguguluhan na naman kasi ang utak ko. Ano ba naman ito?!Dapat pala ay diniretso ko na lang si Anton kanina kaysa gumawa pa ako ng dahilan at kwento. Lumabas pa tuloy na nagsisinungaling ako. Pero nagsinungaling naman talaga ako, hindi ba? Maling-mali ang ginawa ko na yun.Hindi ko din naman kasi akalain na tatawagan nito si Cherry. Malay ko ba na may number pala siya nito. Biro mo yun? Hay! Pero siya nga pala ang boss, natural na may contact siya ng lahat ng empleyado niya. Bakit ba umiral na naman ang katangahan ko at hindi ko naisip yun kanina?“Jenna, I’m talking to you.” Wala akong choice kung hindi ang mag-angat ng ulo. Ramdam ko na parang ang lapot ng laway ko dahil hirap na hirap akong lulunin yun. Kinaka
Ano nga ba kami? MU?Hindi ba ay parang panghighschool lang yun? Pero wala naman kaming kahit na anong naging usapan. Basta pagkatapos ng araw na yun ay parang kami na o assumming lang ba ako? Kaya ba kagabi ay ganun siya? Kaya hindi niya ako pinakilala kay Mr. Villanueva?“Aba, besh. Pati kayo ba naman ay makikiuso dyan sa relasyong walang label?” Hindi ko mawari ang ekspresyon ng mukha ni Cherry kung nagbibiro ba ito o seryoso. Pero wala na akong naisagot at napakamot na lang ako sa ulo.Sandali nga, kailangan ko bang tanungin si Anton kung ano kaming dalawa? Hindi ba ay sa kanya dapat manggaling yun dahil siya ang lalaki? Siya dapat ang magtanong sa akin.Hmm. Ni hindi nga ako nito inaaya man lang magdate. Kung lalabas man kami o kakain ay dahil lang sa trabaho. Ni walang paflowers , chocolates or kahit ano na ginagawa ng magkasintahan. Kailan ba nito huling sinabi na mahal niya ako? Isang beses pa lang nga ata, hindi ba?Pero iilang
Natapos ang meeting na hindi man lang ako nagsasalita. Sa totoo lang ay wala naman akong papel dun kung hindi ang sumama. Minsan naiisip ko nga kung kailangan ba talagangnakabuntot ako sa bosskahit saan.Maayos na nagpaalam ang dalawa pero hindi nakaligtas sa akin ang pahabol na tingin ng Kelly Salvador na yun kay Anton. Si Anton naman ay deadma lang naman. Lagi na lang deadma ito, kahitna ngamismo ako ay dinedeadma nito madalas.Naiwan kaming dalawa sa mesa at nagkunwari na lamang akong busy sa pag-aayos ng bag ko. Nilagay ko lang ang notepad at ballpen na gamit kanina.“Have you written the important points from the meeting?” Hindi ko alam saan ito nakatingin dahil hindi ako nagabalang bigyan ito ng pansin.“Ahm. Oo.” Maikli kong sagot.Nadinig ko ang buntung-hininga nito kaya naman napatingin ako dito. Magkaharap kami kaya naman agad na nahuli nito ang mga mata ko pagkabaling ko pa lamang sa mukha