Chapter 5: His Perfume

Isang linggo na ang nakaraan at naging maayos naman ang aking trabaho. Kadalasan ay sa umaga ko lang nakikita si Mr. Montano kapag papasok ito sa opisina.

"Good morning, Sir!" Laging masayang bati ko sa boss at sumasagot naman ito ng malamig na "Good Morning." Pero ni hindi man lang ako tinatapunan ng tingin at diretso lang sa opisina niya.

Sa akin naman ay balewala lang yun, naisip ko na disappointed pa siguro ito sa pagreresign ni Mary. Namimiss marahil nito ang dating Secretary, isa pa ay obvious na may namamagitan sa dalawa.

Sino ba naman ako kumpara kay Mary?

Maganda si Mary at mestisahin. Yung datingan ni Anne Curtis na artistahin, makinis, sexy at mukhang liberated. Sa totoo lang ay bagay naman ang dalawa.

Inayos ko na ang schedule ni Mr. Montano at ngayong araw ay may business meeting siya sa isang malaking investor. At dahil ako na ang Secretary niya ay kailangang nakabuntot ako dito.

"Sir, your business meeting with Mr. Tan is confirmed at 11:00am today." Tuloy-tuloy kong sabi sa boss.

Dinig ko ang buntung hininga nito sa kabilang linya bago sumagot ng "Good." at binaba ang telepono.

Nasasanay na din ako dito na mukhang hindi hilig ang magsalita na parang hirap na hirap magbuka ng bibig. Okay lang, atleast hindi mabunganga. Mas mabuti na ang ganito, payapa at tahimik ang trabaho ko.

Maya-maya pa ay dumaan na ito sa aking harapan. Pagtingin ko sa orasan ay alas-10 na pala. Dali-dali naman akong tumayo hatak ang aking bag at tablet, nakasync kasi doon ang calendar ni Mr. Montano.

Walang sabi-sabi man lang itong naglakad at ako naman ay nagmamadaling sumunod dito.

"Grabe naman ito, hindi man lang huminto para bigyan ako ng oras magayos." Pagrereklamo ko sa sarili.

Dahil nasa likod niya ako ay kitang kita ko ang lapad ng katawan ng boss, halatang alaga sa gym. Buti ay may oras pa itong magexercise eh halos puno lagi ang schedule nito. Nakaputi itong long sleeves kaya naman bakat ang muscles nito lalo na sa bandang braso.

Matangkad ito kaya parang ang kay liit ko tuloy tignan. Buti na lang at nakaheels ako, pero siguro kung nakaflat shoes ako ay hindi man lang ako aabot sa balikat nito.

Sumara na ang elevator at nakalimutan kong puro salamin nga pala ang loob nito.

"Nako, nahuli kaya ako na nakatingin?" Tanong ko sa sarili. Bahagya kasi akong nasa likuran nito.

Agad kong binawi ang tingin at yumuko na lang. Ano ba yan, parang ang tagal bumababa ng elevator na ito. Umaalingasaw ang pabango na gamit nito. Ayoko pa naman ng matapang na amoy, sumasakit ang ulo ko.

"Ground Floor." Nagsalita ang elevator.

"Hay, salamat." Wala sa sarili kong nasabi. Bigla itong napatingin sa akin.

Napalunok naman ako ng napakalalim. Nakakunot ang noo nito at nakatingin ng diretso sa aking mga mata.

"Ah, wala po. Salamat kasi... hindi po tayo malelate sa meeting niyo." Natataranta kong sabi habang hindi makatingin ng diretso.

Nauna na akong lumabas ng elevator dahil baka malusaw ako sa sobrang hiya.

Pagsakay ng kotse ay agad akong nakahinga ng maluwag. Sa likod kasi ang boss at ako naman ay sa tabi ng driver.

"Hello, Kuya Den!" Lagi ko kasing nakikita ito sa pantry kaya kilala ko si Kuya Den, ang personal driver ni Mr. Montano.

"Hi, Jenna. Kumusta?" Ganting bati nito.

"Okay naman po." Sagot ko naman at nagkabit na ng seatbelt.

"Congratulations ha, ikaw na ang Secretary ni sir." Mahinang sabi nito at nagumpisang nagdrive.

"Ay, salamat po kuya." Ngumiti ako at nanahimik na. Paano ay naaninag ko ang boss sa rear-view mirror na seryosong seryoso ang mukha.

Naalala ko tuloy ang eksena kanina sa elevator at bigla akong nahiya. Bakit ba kasi nasabi ko yun? Dapat kasi ay nasa isip ko lang yun. Minsan talaga ay may pagkamali mali ako eh.

Sana naman hindi isipin ni Mr. Montano na may saltik ako. Baka biglang magbago ang isip nito at papalitan ako. Huwag naman sana, hindi ko pa nasusubukang sumahod ng 25,000 eh!

Nakarating na nga kami sa Okada Hotel. Napanganga na lang ako sa ganda ng lugar dahil first time kong makarating dun. Lalo pang lumuwa ang mga mata ko ng nasa La Piazza na kami. Restaurant iyon sa loob ng Okada kung saan nagaantay na ang investor na kameeting ni Mr. Montano.

Agad na tumayo ang isang matanda, marahil ay yun na nga si Mr. Tan. May kasama itong dalawang babae.

"Good morning, Mr. Tan. I hope you haven't been waiting long." Pormal na sabi ng boss dito.

"Don't worry, we just reached 5 minutes ago." Sabay ngiti nito at nakipagshake hands pa kay Mr. Montano.

Pinakilala naman nito ang secretarya niya at personal advisor. Parehas na bata pa, yung isa ay mukhang may dugong Chinese at ang isa naman ay mukhang European.

Mukhang mapapalaban ako nito sa englisan. Inaantay ko naman na ipakilala ako ng boss, pero hindi niya ginawa. Kinakahiya ba ko nito bilang secretarya niya? Dahil ba hindi ako mestisahin tulad ng mga kasama ni Mr. Tan?  Aba, aba!

Uupo na sana kami ng magsalita ulit si Mr. Tan. "And she must be your secretary?" Sabay tingin nilang lahat sa akin.

Buti naman may pumansin sa akin, akala ko ay invisible ako sa paningin nila eh.

Agad naman akong ngumiti dito. "Nice meeting you, Mr. Tan." At iniabot ko ang kamay nito at nakipagshake hands.

Si Mr. Montano naman ay nakatingin lang. Wala man lang sinabi.

"What is your name, dear?" Na hindi pa rin bumibitaw sa kamay ko.

"My name is Jenna." Tipid kong sagot.

"Oh, what a pretty name. You have a very pretty Secretary Mr. Montano." Sabi naman nito sa boss ko. Bolero itong matanda na ito.

Tumingin ako sa mukha ng boss, pero as usual no reaction ito.

Sabay-sabay na kaming naupo sa bilog na lamesa, ako ay kasunod ng aking boss at sa gilid ko ay ang personal advisor ni Mr. Tan. Ang secretary naman ng matanda ay katapat ng aking boss kaya kitang kita ko kung paano tumingin ang mukhang Chinese na babae kay Mr. Montano.

Lihim na lang akong natawa at pinagpatuloy ang pagsusulat para sa minutes of meeting.

Dumalas ang meeting sa labas ni Mr. Montano. Andyan na nagpunta kami sa golf course sa QC, sa isang resort sa Laguna at sa kung saan saang restaurant around Manila.

Nakakapagod pala maging secretary nito. Lagi pa naman akong nakaheels kaya halos pulikatin ako lalo na at minsan ay naglalakad ang mga ito habang naguusap.

Halos magkandatipalok nga ako nung araw na nasa golf course kami. Paano naman ay naglalakad sila sa damuhan habang naguusap at ako naman ay kailangang nakabuntot sa boss. Hindi ko naman pwedeng hubarin ang heels ko dahil magmumukha akong nene sa tabi nito.

Malalim na buntung hininga ang pinakawalan ko ng biglang magring ang phone ko. Pagtingin ko sa extension number ay ang boss pala.

"Jenna, please come here." Seryoso at parang nagmamadaling boses ng amo sa kabilang linya.

Agad naman akong tumayo at nagpunta sa opisina nito. May glass door pa bago makapasok sa loob niyon. Kaya naman para din kaming nasa magkaibang opisina.

Pagpasok ay tulad ng dati ay nakayuko ito at may hawak na mga papel.

"Yes, sir?" Nakangiti kong bungad dito.

Hindi man lang nito inalis ang tingin sa binabasa at may inabot na folder sa akin.

"I need this presentation to be ready by today." Sabi naman nito.

"Okay, sir." Agad kong sagot at tumalikod na.

"No, do it here." Biglang sabi nito.

Napatigil ako na maglalakad na sana palabas.

"Sir?" Lingon ko dito na nakaangat na pala ang ulo.

"I said, do it here in my computer." Sabay turo sa mesa niya.

Napanganga lang ako. Bakit dyan pa eh may sarili naman akong computer?

"I need to check it while you do it, this client is very important and I do not want any mistakes." Diretso nitong sabi na may halong inis.

Bakit galit agad? Nagtatanong lang naman ako.

"Okay, sir." At agad naman akong naupo sa tapat nito at iniurong ko ang computer paharap sa akin. Patay malisya naman itong nagpatuloy lang sa pagbabasa sa hawak na mga papeles.

Nagumpisa na akong magtrabaho, kailangan ko itong gawin sa powerpoint. Magaalas-3 pa lang naman ng hapon, siguro naman ay matatapos ko ito bago magalas-5.

Habang nagtatype ay hindi ko napigilan ang sarili at bahagya akong sumulyap sa boss. Sa totoo lang ay medyo naiilang ako sa posisyon na ito dahil magkatapat lang kami.

Nakayuko ito sa binabasa na parang estatwa. Hindi ba ito nangangawit sa posisyon nya nay un? Magkakalahating oras na ito na hindi man lang gumagalaw.

Tulad ng dati ay umaalingasaw ang matapang nitong pabango. Hay nako, sasakit na naman ang ulo ko. Hindi ko talaga gusto ang amoy ng pabango nito, para akong nasusuka.

Napapikit ako ng bahagya at wala sa wisyo na naghilot ng sentido. Pagdilat ko ay nasalubong ko ang mga mata ni Mr. Montano, nakatingin na pala ito sa akin.

"Are you okay?" Tanong nito pero walang akong mabasang emosyon sa mukha nito.

"Yes po, sir. Wala po ito." Agad ko namang sagot.

Diretso ang tingin nito sa aking mga mata. Hindi ako sanay matitigan ang amo ng malapitan kaya naman nakaramdam na naman ako ng pagkailang. Bahagyang kumunot ang noo nito kaya nagbawi ako ng tingin.

Tinuon ko ang sarili sa ginagawa pero hindi mawala sa isip ko ang mga mata nito. Nahihiwagaan lang ako dahil pag tumitingin ako sa mga mata niya ay para akong nalulunod.

4:30pm na at mukhang malapit na akong matapos, sa wakas! Isa-isa ko ng viniew ang slides para mafinalize na ito.

"I don't like how it looks." Muntik na akong mapatalon sa pagkagulat. Paano ay hindi ko namalayan na nasa likuran ko na pala ito. Inilapag pa nito ang isang kamay sa lamesa at yumuko palapit ang mukha sa computer.

Bigla naman akong napasulyap dito, ito na ata ang pinakaclose na encounter namin ni Sir. Sa ganung posisyon ay bahagya akong napasinghap dahil amoy na amoy ko ang after shave na gamit nito.

Masyado siyang malapit sa akin, parang hindi ako makahinga. Ano bang nangyayari sa akin? Bahagya kong iniurong ang aking upuan para dumistansiya mula dito.

Hindi naman pansin iyon ng boss dahil busy ang mga mata nito sa pagsuri sa presentation na aking ginagawa.

"I need you to revise the designs." Dagdag pa nito na nagdiretso na ng tayo.

Bigla akong natauhan sa sinabi nito at napatingin sa wall clock.

"Pero, sir..." Tututol pa sana ako dahil malapit ng magala-5 pero naalala ko na nasa kontrata ko nga pala na kasama sa sahod ko ang overtime.

Nanlumo ako at mukhang wala ako karapatang magreklamo. Bagsak ang mga balikat na tinuon ko ang sarili sa presentation.

At dahil uwing uwi na ako ay hindi ko na alintana na nasa likod ko si Mr. Montano at maiging binabantayan ang aking ginagawa.

Sa wakas, tapos na!

Isang matipid, malamig at malalim na "Good." lang ang natanggap ko galing sa boss.

5:30pm na at nagmadali na kong lumabas ng opisina.