Kabanata 38

Condrad

Bakit ba napakapamilyar ng pangalan nito sa akin? Bakit parang sanay na sanay ang labi ko kapag sinasambit ang pangalan nito? Bakit nasasaktan ang puso ko?

"Nag-aalala lang naman ako sa 'yo."

I didn't look at him. Baka kasi kapag itinaas ko ang tingin sa mukha nito, makita ko na naman kung gaano kalungkot ang mga mata nito. And I hated it. I hated every time I saw his dark orbs bloodshot and in pain. Hindi ko alam pero nasasaktan din ako. My heart was hurting for him, and for myself for being and feeling miserable because of my lost memories.

"Hindi ko kailangan ng pag-aalala mo." Iwinaksi ko ang kamay nitong nakahawak sa akin. I walked past him. Mabilis ang aking mga hakbang. Kasing bilis ng tibok ng puso ko na tila ba dinaig pa ang nakikipagkarera.

Nang tumapat ako sa puntod ni Mommy ay sinulyapan ko si Condrad. He was still standing where I left him. Nakapamulsa habang nakatuon ang tingin sa akin. Napabuntonghininga na lamang ako at binuksan ang simpleng mausoleum ng aking