Kabanata 46

"Huy, Apple, may problema ka ba? Napapansin ko nitong mga nakaraan, ang tahimik mo? Wala kang ganang kumain? Suicidal ka na ba?" Umiling ako sa tanong na iyon ni Nylen. Binalik ang atensiyon sa pinapanood na palabas at tumahimik. "Snob mo na rin ako. Tell me, ano ba ang problema?" dagdag nito.

Hindi pa rin ako sumagot.

Bakit ako sasagot kung hindi rin niya masagot ang mga tanong ko?

Pagkatapos ng sinabi sa akin ni Doña Henrietta sa mansion ng mga Trinidad, hindi ko alam kung paano ako nakauwi sa condo ni Nylen nang matiwasay. Umiyak ako sa dahilan na hindi ko alam. Nangangapa at nasasaktan sa mga salitang hindi ko alam kung totoo.

Naging masama ba ako?

Iyon ba ang rason kung bakit ramdam ko sa puso na may itinatago sila sa akin?

Pero kung iyon nga, bakit ayaw nilang aminin sa akin ang totoo?

Bakit nila pinaparamdam na wala akong karapatang malaman ang nakaraan?

I deserved to know.

"Nylen. . ." I called Nylen and looked at her straight to the eyes. Nagsusumamo ang aking mga mata.