Kabanata 41

Pakiramdam ko isa akong papel na nililipad sa hangin habang papalayo ako sa Monterio Hotel. Iniwan ko si Kuya Ben nang walang paalam. He was calling me nonstop but I didn't have any courage to look back at him. Naglakad ako nang mabilis. Tinitiis ang panginginig ng tuhod para lamang makaalis.

Namalayan ko na lang ang aking sarili na nakasandal sa isang nakaparadang itim na sasakyan sa isang convenient store. I put my hand on my chest and breathe heavily. Pinipilit kong pakalmahin ang sarili dahil pakiramdam ko nasasakal ako sa lugar kung saan ako nagmula. Pakiramdam ko, unti-unti akong nahuhulog sa isang alaala na hindi ko halos matandaan.

Or, was it part of my memory?

Hindi ko rin alam.

Hindi ako sigurado.

That feeling of being unsure to my ownself made me more miserable.

“Ayos ka lang, Miss?" I got startled when the car's window opened. Nilingon ko ito at nakita ang isang lalaki sa loob. He had those deep set of eyes and it was obvious that he was looking at me with pity. Lumayo