“Ayoko nga, ate!”
Buo ang boses kong sinabi iyon sa aking kapatid na inilingan lang ako habang may ngisi sa pula niyang labi.
“Whether you like it or not, you have no choice but to replace me. Fit my shoe, Francine. Marry that man and save our company.” Nakangisi niyang saad at humawak sa braso ng boyfriend niyang si Klaus.
Damn her! Naririnig niya ba ang sarili niya? Ako ang magpapakasal sa fiancé niya para lang siya ‘tong mamuhay nang payapa kasama ang lalaking ‘yan? I can’t believe her! I thought… I just thought I have her on my side. Hindi ba magkakampi kami sa lahat? Kakampi ko siya sa lahat, eh. Bakit ngayon parang siya pa itong unang nananakit sa akin?
“Nag-iba ka na nga, ate Savanna…” naluluha ko siyang pinagmasdan. Hindi man lang nawala ang ngising nakapinta sa kaniyang mukha.
Magkamukha kami which is nakuha namin kay mommy pero ang ugali, I guess kay daddy na. Dati, tuwang-tuwa pa ako na palagi kaming nagkakapareho ni ate. Mapa-laruan man ‘yan, damit o sapatos. Sanggang-dikit kami kumbaga. Kung anong gusto niya ay gusto ko na din. Pero itong gusto niyang mangyari sa amin, hindi ko yata ito matatanggap. Kaya ko siyang pagbigyan sa lahat pero hindi ito. Hindi kapalit ang kalayaan ko.
“It’s settled then. Francine will take over your spot, Savanna,” it was mom who spoke. I looked at her unbelievably. Grabe, hindi ako makapaniwala sa lahat ng ito!
“It’s going to be easy-peasy for you, Fran. Uto-uto naman ang lalaking pakakasalan mo at imposible namang malaman pa niya na hindi ikaw ang ate mo. Mr. Ivanov is so easy to fool, anak. You don’t have to worry anything at all.” Si Dad naman na sumimsim pa sa kaniyang wine.
Just what did he mean by that?
Totoo ba sila? Ipapakasal nila ako sa lalaking hindi ko naman kilala? I’m still having fun with my life, and I just turned twenty-two and yet… and yet they just stripped it off me, so brutally. Ano bang nagawa kong kasalanan para gawin nila sa akin ito? Para pagkaisahan nila ako? Buong buhay ko, naging mabait na anak naman ako, ah? Ano pa bang kulang? Bakit kailangang ako ang dapat magsakripisyo para kay ate?
Walang silbi ang mga daing at reklamo ko dahil kinabukasan, natagpuan ko ang sarili kasama ang mga magulang para ihatid ako sa mansiyon ng lalaking aking pakakasalan. Galit ako sa kanila, at ramdam nila iyon pero parang… balewala lang. Walang halaga ang boses ko kasi para sa kanila, mas importante nga naman ang kumpanya at ang pera.
“There you go, sweetie. Magbabait ka dyan, ha?” puno ng sama ng loob kong tinanggap ang halik sa noo ko galing kay mommy bago ako bumaba ng kotse.
Ibinaba ni dad ang quarter glass ng sasakyan at nginitian ako. How could he smile like everything’s okay when it’s absolutely not?
“Just do whatever order he says. Good luck, Francine. Remember that starting today, you are Savanna Saavedra. Make us proud.” Aniya at nanlumo nalang ako.
Make them proud? As far as I can remember, I’ve been trying so hard to make them proud of me my whole life. I guess nothing’s going to be enough, huh?
Pinanood ko ang papalayong sasakyan ni Dad habang humahapdi ang puso. Iginiya ako ng dalawang katulong papasok ng napakagarbong mansiyon at sa sobrang garbo, tila mala-palasyo na iyon. Napakalaki. Napakalawak. Napakatayog. Halos makalimutan ko ang sitwasyon na kinalalagyan dahil sa labis na paghanga.
Ganito kayaman ang lalaking iyon? Kaya pala handang gawin lahat ng mga magulang ko para lang magkaroon kami ng koneksyon sa kaniya. Lahat… para sa koneksyon at pera.
“Welcome, madam.” Pagyuko sa akin ng lalaking butler yata dahil sa tindig at bihis nito. I gave him a small smile.
“Thank you...”
Nang makapasok sa loob, mas lalo akong napanganga sa nakita. It’s like I was in a dream. A fairytale dream. Subalit naputol ang pagkamangha ko nang marinig ang buong-buo, malamig at malalim na tinig.
“Jasper, is she finally here?” malamig na tanong ng kung sino. Baritono iyon at lalakeng-lalake.
“Yes, master! Madam is here.” Anunsyo ng butler.
Inangat ko ang tingin sa pinanggalingan ng boses na iyon at mayamaya, nakarinig ng mga yabag pababa kasabay ng paglapat ng kung ano sa sahig. And then… I saw him, walking down the grand staircase, wearing shades and holding a cane. Hindi naman siya matanda. Sabi din ni ate ay pangit daw ang mukha at malaki pa ang tiyan pero sa nakikita ko… mukhang hindi naman.
Isa lang sa mga sinabi nila ang tama. This man who’s fine as hell is a blind billionaire. I’m going to marry their blind master.
Huminto siya sa harap ko nang makalapit na sa aking kinatatayuan. His head remained steady. Napagtanto ko kung gaano siya katangkad na tao. Nasa 6’2 above yata siya at sa malapitan, sadyang malaki nga pala ang kaniyang katawan na kung iisipin, kung totoo man ang sinasabi nila na malupit at nananakit siya, mukhang kayang-kaya niya akong ibalibag at ihagis sa pader. Sa nipis ng katawan kong ‘to, baka nga isang maling galaw ko lang ay hindi na ako sikatan ng araw.He must not expect me to think of him nicely because my family already fed my mind about the bad things he committed and yet, his reputation stays unstained. As far as I know, he was still on top of the business industry; be it corporate or underground. He’s still the king who never got to leave his throne at all.A ruthless king, huh. Let’s see what you’ve got here, Mr. Ivanov.“N-Nice to finally meet you, Mr. Ivanov.” Pormal ang boses kong sinabi sabay inilahad ang aking kamay.“Likewise, Miss Saavedra.” Inabot ng kamay niya
Dalawang araw na rin ang nakakalipas magmula nang tumira ako sa puder ni Mr. Ivanov at sa loob ng mga araw na iyon, marami na agad akong napagtanto. Na-realize ko na kadalasan sa mga tao, mahilig lang silang bumase sa mga kwento at haka-haka ng iba, manghuhusga agad kahit hindi pa naman nila nakikita at handang manira ng imahe para lang sa ikasasaya ng pride nila. Sa loob ng pananatili ko sa mansiyon, unti-unti kong nakikilala ang lalaking pinapakasal sa akin. Ang sasama ng mga kwento nila tungkol sa kaniya, pero bakit ganoon? Malayong-malayo siya sa mga sinasabi nila. At baliw na ba ako kung hinintay kong saktan niya talaga ako para lang mapatunayan na tama ang sinasabi ng mga tao?Maybe, I really am crazy. Because in those days, I really tried testing his patience. Gumawa ako ng mga bagay na alam kong ikagagalit niya. Katulad nalang ngayon, kunwari aksidente kong nabasag ang mamahaling vase na nasa sala pero ang totoo ay sinadya ko talaga iyon. Gumawa iyon ng malakas na ingay at n
I feel so bored right now. Halos nalibot ko na ang buong mansiyon, nakapagluto ng kung ano-ano, nag-bake, nag-gym sa second floor at nagbasa ng mga libro sa malawak na library na pagmamay-ari din ni Jordan. Lahat na yata ng pwedeng gawin dito sa bahay niya ay nagawa ko na kaya wala na akong maisip na pwedeng gawin pa.Gustuhin ko man lumabas at magliwaliw sa mall, parang hindi niya naman ako papayagan. Lalo na dahil malamig pa rin ang pakikitungo niya sa akin.“Hi! Ilang years ka na dito?” I found myself talking casually to his butler. Wala akong magawa, kaya chi-chikahin ko nalang ‘tong si Jasper.Jasper seems shocked when I suddenly spoke to him. “Uh… twenty years na po.” Magalang niyang sagot. Napaisip naman ako. Twenty years? “Ang tagal na pala? So, you were with him since he’s a kid?” tanong ko na ikinatango niya.“Yes, Miss Saavedra.” He looked naturally polite, and dutiful. Mukhang na-train talaga nang ayos.I tapped his arm. “Drop the formality nga! Sa pagkakaalam ko, hindi
His kisses were feathery at first, my lips were dancing with the same rhythm as his and then suddenly, he was claiming it roughly, thirsty and too needy. Hinawakan niya ang gilid ng leeg ko para mas palalim pa ang halikan namin. Hindi na ako makapag-isip ng tama. It wasn’t my first kiss but I think this is the kiss that would last.Kinagat niya ang ibabang labi ko at doon ay natauhan ako. Mahina ko siyang naitulak, naghiwalay ang mga labi namin at hinabol ko ang hininga. He was also panting, too. Meanwhile, I was a little bit shock... and disoriented.Tumikhim siya at pinasadahan ng dila ang mamasa-masang labi. I swallowed hard and stood in his front.“I’ll go to my room now.” Namumula kong paalam at hindi na hinintay pa ang kaniyang tugon, tumalikod na ako at lumabas ng kwarto niya. Nanghihina akong napasandal sa pader habang nakapatong ang palad sa kaliwang dibdib. I could feel it, the chaos in my chest and the erratic heartbeats against my ribcage. Wala sa sariling hinawakan ko an
“What are you doing here, Denver?” tuwid ang tono kong tanong.His lips twitched for a smile. “Magkakape lang sana kaso… nakita ko kayo. Mukhang tamang desisyon na dito ako nagpunta.” He said as he adjusted his glasses.Hindi naalis ang pagkaalerto at pagdududa sa mukha ko. He’s Denver Orosa, my ex-suitor since college. Matagal ko na siyang pinatigil sa panliligaw cuz I really find him creepy. Besides that, he’s not my type and I’m not into nerds. But then, he’s such a persistent dude, sobrang creepy niya to the point na naging official stalker ko na siya at talagang iniiwasan ko na. Pero ngayon, natagpuan niya na ako… I can smell trouble.Biglang tumayo si Bea kaya napatayo rin ako. “Baka hinihintay ka na ni Mr. Ivanov, Fran. We need to go now.” She said and took her bag. I took mine as well and followed her.Bumuntot na ulit sa likuran namin ang aking bodyguard at lumabas na kami ng Café. Patungo na kami sa parking lot nang mapansin kong nakasunod na rin sa amin si Denver. I can’t b
“W-Well, that was my… uh, that’s my second name. Savanna Fran…” palusot ko. Damn! Pahamak ang Denver na ‘yon! Humakbang palapit si Jordan at huminto lang nang magdikit na ang dulo ng aming mga sapin sa paa. Tiningala ko siya, tuwid lang ang kaniyang tingin.“Really? I didn’t know you have a second name. Nakaligtaan ko yata habang binabasa ang personal details mo.” Ilang beses ko bang sasabihin na ang hot niya magtagalog? Shit! Focus, Francine! This is not the time to admire him! Nasa hot seat ka at kailangan mo ‘tong matakasan!“Uhm, yes. ‘Di ko madalas ginagamit kasi ayoko ng second name ko. Saka… siya lang naman ang natawag sa akin niyon.” Ganyan nga. Pagbutihin mo pa ang pagsisinungaling. Balang araw, masasanay ka rin.“If that’s the case then, better forget your second name,” Jordan inhaled sharply. “I don’t want to call you by that name either.” Matigas na sabi niya bago ako nilagpasan.Para akong nabunutan ng tinik ngunit kasabay noon ang pagkalat ng kirot sa aking dibdib. Kum
WARNING: SPGI wanted to push him but my body felt weak just by the thought of his lips being pressed into mine again. I could feel the electricity in his every touch, and every flick of his tongue screams dominance. In the end, I let temptations took over me as I slowly closed my eyes and kissed him back.Nababaliw na nga siguro ako. Malakas ang kontrol ko sa sarili pero ewan ko ba, pagdating sa kaniya, ang bilis kong rumupok. Nakakapanghina ang kaniyang mga halik at tila isinasakay ako sa mga ulap. Hindi ko na maintindihan ang katawan ko. Bakit parang uhaw na uhaw naman yata ako sa kaniya?This is so wrong! I swear, so wrong. But damn, it feels so right.Inangat niya ako habang naghahalikan pa rin kami, isinabit ko ang mga braso sa kaniyang leeg, ang mga kamay niya ay nananatili sa aking likod nakasuporta. He then, placed me on his lap, I held his nape to deepened our kiss and I felt him smirk against my lips. When suddenly, he pulled away to remove his shades and I was in awe as I
WARNING: SPGI wanted to push him but my body felt weak just by the thought of his lips being pressed into mine again. I could feel the electricity in his every touch, and every flick of his tongue screams dominance. In the end, I let temptations took over me as I slowly closed my eyes and kissed him back.Nababaliw na nga siguro ako. Malakas ang kontrol ko sa sarili pero ewan ko ba, pagdating sa kaniya, ang bilis kong rumupok. Nakakapanghina ang kaniyang mga halik at tila isinasakay ako sa mga ulap. Hindi ko na maintindihan ang katawan ko. Bakit parang uhaw na uhaw naman yata ako sa kaniya?This is so wrong! I swear, so wrong. But damn, it feels so right.Inangat niya ako habang naghahalikan pa rin kami, isinabit ko ang mga braso sa kaniyang leeg, ang mga kamay niya ay nananatili sa aking likod nakasuporta. He then, placed me on his lap, I held his nape to deepened our kiss and I felt him smirk against my lips. When suddenly, he pulled away to remove his shades and I was in awe as I
“W-Well, that was my… uh, that’s my second name. Savanna Fran…” palusot ko. Damn! Pahamak ang Denver na ‘yon! Humakbang palapit si Jordan at huminto lang nang magdikit na ang dulo ng aming mga sapin sa paa. Tiningala ko siya, tuwid lang ang kaniyang tingin.“Really? I didn’t know you have a second name. Nakaligtaan ko yata habang binabasa ang personal details mo.” Ilang beses ko bang sasabihin na ang hot niya magtagalog? Shit! Focus, Francine! This is not the time to admire him! Nasa hot seat ka at kailangan mo ‘tong matakasan!“Uhm, yes. ‘Di ko madalas ginagamit kasi ayoko ng second name ko. Saka… siya lang naman ang natawag sa akin niyon.” Ganyan nga. Pagbutihin mo pa ang pagsisinungaling. Balang araw, masasanay ka rin.“If that’s the case then, better forget your second name,” Jordan inhaled sharply. “I don’t want to call you by that name either.” Matigas na sabi niya bago ako nilagpasan.Para akong nabunutan ng tinik ngunit kasabay noon ang pagkalat ng kirot sa aking dibdib. Kum
“What are you doing here, Denver?” tuwid ang tono kong tanong.His lips twitched for a smile. “Magkakape lang sana kaso… nakita ko kayo. Mukhang tamang desisyon na dito ako nagpunta.” He said as he adjusted his glasses.Hindi naalis ang pagkaalerto at pagdududa sa mukha ko. He’s Denver Orosa, my ex-suitor since college. Matagal ko na siyang pinatigil sa panliligaw cuz I really find him creepy. Besides that, he’s not my type and I’m not into nerds. But then, he’s such a persistent dude, sobrang creepy niya to the point na naging official stalker ko na siya at talagang iniiwasan ko na. Pero ngayon, natagpuan niya na ako… I can smell trouble.Biglang tumayo si Bea kaya napatayo rin ako. “Baka hinihintay ka na ni Mr. Ivanov, Fran. We need to go now.” She said and took her bag. I took mine as well and followed her.Bumuntot na ulit sa likuran namin ang aking bodyguard at lumabas na kami ng Café. Patungo na kami sa parking lot nang mapansin kong nakasunod na rin sa amin si Denver. I can’t b
His kisses were feathery at first, my lips were dancing with the same rhythm as his and then suddenly, he was claiming it roughly, thirsty and too needy. Hinawakan niya ang gilid ng leeg ko para mas palalim pa ang halikan namin. Hindi na ako makapag-isip ng tama. It wasn’t my first kiss but I think this is the kiss that would last.Kinagat niya ang ibabang labi ko at doon ay natauhan ako. Mahina ko siyang naitulak, naghiwalay ang mga labi namin at hinabol ko ang hininga. He was also panting, too. Meanwhile, I was a little bit shock... and disoriented.Tumikhim siya at pinasadahan ng dila ang mamasa-masang labi. I swallowed hard and stood in his front.“I’ll go to my room now.” Namumula kong paalam at hindi na hinintay pa ang kaniyang tugon, tumalikod na ako at lumabas ng kwarto niya. Nanghihina akong napasandal sa pader habang nakapatong ang palad sa kaliwang dibdib. I could feel it, the chaos in my chest and the erratic heartbeats against my ribcage. Wala sa sariling hinawakan ko an
I feel so bored right now. Halos nalibot ko na ang buong mansiyon, nakapagluto ng kung ano-ano, nag-bake, nag-gym sa second floor at nagbasa ng mga libro sa malawak na library na pagmamay-ari din ni Jordan. Lahat na yata ng pwedeng gawin dito sa bahay niya ay nagawa ko na kaya wala na akong maisip na pwedeng gawin pa.Gustuhin ko man lumabas at magliwaliw sa mall, parang hindi niya naman ako papayagan. Lalo na dahil malamig pa rin ang pakikitungo niya sa akin.“Hi! Ilang years ka na dito?” I found myself talking casually to his butler. Wala akong magawa, kaya chi-chikahin ko nalang ‘tong si Jasper.Jasper seems shocked when I suddenly spoke to him. “Uh… twenty years na po.” Magalang niyang sagot. Napaisip naman ako. Twenty years? “Ang tagal na pala? So, you were with him since he’s a kid?” tanong ko na ikinatango niya.“Yes, Miss Saavedra.” He looked naturally polite, and dutiful. Mukhang na-train talaga nang ayos.I tapped his arm. “Drop the formality nga! Sa pagkakaalam ko, hindi
Dalawang araw na rin ang nakakalipas magmula nang tumira ako sa puder ni Mr. Ivanov at sa loob ng mga araw na iyon, marami na agad akong napagtanto. Na-realize ko na kadalasan sa mga tao, mahilig lang silang bumase sa mga kwento at haka-haka ng iba, manghuhusga agad kahit hindi pa naman nila nakikita at handang manira ng imahe para lang sa ikasasaya ng pride nila. Sa loob ng pananatili ko sa mansiyon, unti-unti kong nakikilala ang lalaking pinapakasal sa akin. Ang sasama ng mga kwento nila tungkol sa kaniya, pero bakit ganoon? Malayong-malayo siya sa mga sinasabi nila. At baliw na ba ako kung hinintay kong saktan niya talaga ako para lang mapatunayan na tama ang sinasabi ng mga tao?Maybe, I really am crazy. Because in those days, I really tried testing his patience. Gumawa ako ng mga bagay na alam kong ikagagalit niya. Katulad nalang ngayon, kunwari aksidente kong nabasag ang mamahaling vase na nasa sala pero ang totoo ay sinadya ko talaga iyon. Gumawa iyon ng malakas na ingay at n
Huminto siya sa harap ko nang makalapit na sa aking kinatatayuan. His head remained steady. Napagtanto ko kung gaano siya katangkad na tao. Nasa 6’2 above yata siya at sa malapitan, sadyang malaki nga pala ang kaniyang katawan na kung iisipin, kung totoo man ang sinasabi nila na malupit at nananakit siya, mukhang kayang-kaya niya akong ibalibag at ihagis sa pader. Sa nipis ng katawan kong ‘to, baka nga isang maling galaw ko lang ay hindi na ako sikatan ng araw.He must not expect me to think of him nicely because my family already fed my mind about the bad things he committed and yet, his reputation stays unstained. As far as I know, he was still on top of the business industry; be it corporate or underground. He’s still the king who never got to leave his throne at all.A ruthless king, huh. Let’s see what you’ve got here, Mr. Ivanov.“N-Nice to finally meet you, Mr. Ivanov.” Pormal ang boses kong sinabi sabay inilahad ang aking kamay.“Likewise, Miss Saavedra.” Inabot ng kamay niya
“Ayoko nga, ate!”Buo ang boses kong sinabi iyon sa aking kapatid na inilingan lang ako habang may ngisi sa pula niyang labi.“Whether you like it or not, you have no choice but to replace me. Fit my shoe, Francine. Marry that man and save our company.” Nakangisi niyang saad at humawak sa braso ng boyfriend niyang si Klaus.Damn her! Naririnig niya ba ang sarili niya? Ako ang magpapakasal sa fiancé niya para lang siya ‘tong mamuhay nang payapa kasama ang lalaking ‘yan? I can’t believe her! I thought… I just thought I have her on my side. Hindi ba magkakampi kami sa lahat? Kakampi ko siya sa lahat, eh. Bakit ngayon parang siya pa itong unang nananakit sa akin?“Nag-iba ka na nga, ate Savanna…” naluluha ko siyang pinagmasdan. Hindi man lang nawala ang ngising nakapinta sa kaniyang mukha.Magkamukha kami which is nakuha namin kay mommy pero ang ugali, I guess kay daddy na. Dati, tuwang-tuwa pa ako na palagi kaming nagkakapareho ni ate. Mapa-laruan man ‘yan, damit o sapatos. Sanggang-diki