Sana pala hindi nalang ako pumunta.Sana hinintay ko nalang siya umuwi.Nang sa ganoon, hindi na ako nasaktan pa. Sabi ko ako ‘tong may surpresa, pero biglang ako na ‘tong nasurpresa. Grabeng real quick, ah.Marahas kong isinara ang pinto dahilan para maitulak ni Jordan ang ex-girlfriend niya. It was quick yet already too late for my eyes not to see. Hinarap ako ni Kariel, walang bahid ng kaba at pagsisisi sa kaniyang mukha. Kakaiba din talaga siya. She really got the guts. Kung sabagay, ex nga naman, eh.“Savanna?” at ang magaling kong asawa ay nahulaan naman agad kung sino ang umistorbo sa halikan nila pero wala na akong pake kung paano niya nalaman. I watched him take his blind stick before he walked towards me. Mariin kong pinagdikit ang mga labi at hinayaan siyang makalapit sa akin, dumiin ang pagkakahawak ko sa paper bag na dala.“What are you doing here?” Jordan asked, I sensed panic in his voice. Bakit? Dahil ba huling-huli kita?“Dadalhan lang sana kita ng lunch. Oh, eto.” P
Sa huli, nanalo ang karupukan ko. Napilit ako ni Jordan na manatili sa opisina niya at sabay nalang kaming uuwi mamaya. He texted his butler that he’d just inform him when it’s our time to go home para masundo kami. “Ano namang gagawin ko dito?” nababagot kong tanong habang nililigpit ang pinagkainan niya, ibinalik ulit sa paper bag ang bento box na wala nang laman.“Feel free to roam around. Malawak ang VNV, bumalik ka nalang dito kapag nagsawa ka na.” Jordan said as he went back to his swivel chair. Kinuha niya ang telecom para tawagan ang kung sino. “Come back to my office, Ms. Lazaro. May ipapagawa ako sa ‘yo.” Then, he dropped it.Ms. Lazaro? Iyon ba ‘yung secretary niya?I shrugged that thought off. Gaya ng suggestion niya, nilisan ko pansamantala ang office niya para mag-ikot ikot sa loob ng gusali. At nasa kalagitnaan pa lamang ako ng paggagala, halos mahilo na ako sa lawak ng kumpanya. Narating ko na rin kahit ang pantry para sa mga empleyado, bawat makakasalalubong ko ay na
“What did you say?” tanong ko dahil hindi ko narinig ang bulong niya, papikit na ako no’n.Hinarap niya ako sabay umiling. “Nothing. Let’s just cuddle for a while.” Isinubsob niya ako sa matigas niyang dibdib. Pabiro kong hinila ang maliliit na balihibo doon. Mababaw siyang dumaing at mas lalo akong inipit ng naglalakihan niyang mga braso. Natawa nalang ako at niyakap siya pabalik.“Baka maabutan tayo ng secretary mo sa ganitong ayos.” I uttered after a moment of silence. Ma-imagine ko palang na may biglang papasok sa pinto at makita kaming hubot-hubad na magkayakap dito ay napapailing na ako. Hindi pa naman ‘yon naka-lock sa pagkakaalam ko, wala na akong time kasi agad akong sinunggaban ng lalaking ‘to.“So what?” Jordan replied. Nagparte ang mga labi ko.“Anong so what? Paano ang repustasyon mo? Sige nga. Anong gagawin mo kapag nabalita ka sa national TV tapos ang headline; CEO ng VNV huli sa akto ng pakikipagsex sa asawa habang nasa oras ng trabaho sa office nito—Gusto mo ba maba
How come I didn’t hear his footsteps? At naiwan ko nga palang nakabukas ang pinto sa sobrang pagkataranta!“Who’s pregnant, wife?” Jordan repeated. Hinarap ko siyang tuluyan at agad pinutol ang tawag.“Ah, my friend! Right, ‘yung kaibigan ko feel niya buntis siya. Uh… nanghihingi sa akin ng advice.” Pagdadahilan ko. I think habang patagal, nasanay na rin ang dila ko na humabi ng mga salitang puro kasinungalingan.“How could she say so?” lumapit siya at umupo sa tabi ko. Phew! Muntik na ‘yon, ah.“Nabutas kasi condom nung boyfriend niya kaya… ayun.” Kinagat ko agad ang dila pagkatapos. Dios ko. Ano ba ‘tong pinagsasabi ko?“Well, that’s tough. But then, he should man up.” Komento ni Jordan na siyang ikinalingon ko.“Let’s say… kapag ikaw, pananagutan mo ba ako?” biglang lumabas sa bibig ko at huli na para mabawi ko pa. Ilang segundo ang lumipas bago ko narinig ang kanyang sagot.“What kind of question is that? Of course, I will take accountability. Ginawa natin pareho, eh. Ginusto pare
“Ayoko nga, ate!”Buo ang boses kong sinabi iyon sa aking kapatid na inilingan lang ako habang may ngisi sa pula niyang labi.“Whether you like it or not, you have no choice but to replace me. Fit my shoe, Francine. Marry that man and save our company.” Nakangisi niyang saad at humawak sa braso ng boyfriend niyang si Klaus.Damn her! Naririnig niya ba ang sarili niya? Ako ang magpapakasal sa fiancé niya para lang siya ‘tong mamuhay nang payapa kasama ang lalaking ‘yan? I can’t believe her! I thought… I just thought I have her on my side. Hindi ba magkakampi kami sa lahat? Kakampi ko siya sa lahat, eh. Bakit ngayon parang siya pa itong unang nananakit sa akin?“Nag-iba ka na nga, ate Savanna…” naluluha ko siyang pinagmasdan. Hindi man lang nawala ang ngising nakapinta sa kaniyang mukha.Magkamukha kami which is nakuha namin kay mommy pero ang ugali, I guess kay daddy na. Dati, tuwang-tuwa pa ako na palagi kaming nagkakapareho ni ate. Mapa-laruan man ‘yan, damit o sapatos. Sanggang-diki
Huminto siya sa harap ko nang makalapit na sa aking kinatatayuan. His head remained steady. Napagtanto ko kung gaano siya katangkad na tao. Nasa 6’2 above yata siya at sa malapitan, sadyang malaki nga pala ang kaniyang katawan na kung iisipin, kung totoo man ang sinasabi nila na malupit at nananakit siya, mukhang kayang-kaya niya akong ibalibag at ihagis sa pader. Sa nipis ng katawan kong ‘to, baka nga isang maling galaw ko lang ay hindi na ako sikatan ng araw.He must not expect me to think of him nicely because my family already fed my mind about the bad things he committed and yet, his reputation stays unstained. As far as I know, he was still on top of the business industry; be it corporate or underground. He’s still the king who never got to leave his throne at all.A ruthless king, huh. Let’s see what you’ve got here, Mr. Ivanov.“N-Nice to finally meet you, Mr. Ivanov.” Pormal ang boses kong sinabi sabay inilahad ang aking kamay.“Likewise, Miss Saavedra.” Inabot ng kamay niya
Dalawang araw na rin ang nakakalipas magmula nang tumira ako sa puder ni Mr. Ivanov at sa loob ng mga araw na iyon, marami na agad akong napagtanto. Na-realize ko na kadalasan sa mga tao, mahilig lang silang bumase sa mga kwento at haka-haka ng iba, manghuhusga agad kahit hindi pa naman nila nakikita at handang manira ng imahe para lang sa ikasasaya ng pride nila. Sa loob ng pananatili ko sa mansiyon, unti-unti kong nakikilala ang lalaking pinapakasal sa akin. Ang sasama ng mga kwento nila tungkol sa kaniya, pero bakit ganoon? Malayong-malayo siya sa mga sinasabi nila. At baliw na ba ako kung hinintay kong saktan niya talaga ako para lang mapatunayan na tama ang sinasabi ng mga tao?Maybe, I really am crazy. Because in those days, I really tried testing his patience. Gumawa ako ng mga bagay na alam kong ikagagalit niya. Katulad nalang ngayon, kunwari aksidente kong nabasag ang mamahaling vase na nasa sala pero ang totoo ay sinadya ko talaga iyon. Gumawa iyon ng malakas na ingay at n
I feel so bored right now. Halos nalibot ko na ang buong mansiyon, nakapagluto ng kung ano-ano, nag-bake, nag-gym sa second floor at nagbasa ng mga libro sa malawak na library na pagmamay-ari din ni Jordan. Lahat na yata ng pwedeng gawin dito sa bahay niya ay nagawa ko na kaya wala na akong maisip na pwedeng gawin pa.Gustuhin ko man lumabas at magliwaliw sa mall, parang hindi niya naman ako papayagan. Lalo na dahil malamig pa rin ang pakikitungo niya sa akin.“Hi! Ilang years ka na dito?” I found myself talking casually to his butler. Wala akong magawa, kaya chi-chikahin ko nalang ‘tong si Jasper.Jasper seems shocked when I suddenly spoke to him. “Uh… twenty years na po.” Magalang niyang sagot. Napaisip naman ako. Twenty years? “Ang tagal na pala? So, you were with him since he’s a kid?” tanong ko na ikinatango niya.“Yes, Miss Saavedra.” He looked naturally polite, and dutiful. Mukhang na-train talaga nang ayos.I tapped his arm. “Drop the formality nga! Sa pagkakaalam ko, hindi
How come I didn’t hear his footsteps? At naiwan ko nga palang nakabukas ang pinto sa sobrang pagkataranta!“Who’s pregnant, wife?” Jordan repeated. Hinarap ko siyang tuluyan at agad pinutol ang tawag.“Ah, my friend! Right, ‘yung kaibigan ko feel niya buntis siya. Uh… nanghihingi sa akin ng advice.” Pagdadahilan ko. I think habang patagal, nasanay na rin ang dila ko na humabi ng mga salitang puro kasinungalingan.“How could she say so?” lumapit siya at umupo sa tabi ko. Phew! Muntik na ‘yon, ah.“Nabutas kasi condom nung boyfriend niya kaya… ayun.” Kinagat ko agad ang dila pagkatapos. Dios ko. Ano ba ‘tong pinagsasabi ko?“Well, that’s tough. But then, he should man up.” Komento ni Jordan na siyang ikinalingon ko.“Let’s say… kapag ikaw, pananagutan mo ba ako?” biglang lumabas sa bibig ko at huli na para mabawi ko pa. Ilang segundo ang lumipas bago ko narinig ang kanyang sagot.“What kind of question is that? Of course, I will take accountability. Ginawa natin pareho, eh. Ginusto pare
“What did you say?” tanong ko dahil hindi ko narinig ang bulong niya, papikit na ako no’n.Hinarap niya ako sabay umiling. “Nothing. Let’s just cuddle for a while.” Isinubsob niya ako sa matigas niyang dibdib. Pabiro kong hinila ang maliliit na balihibo doon. Mababaw siyang dumaing at mas lalo akong inipit ng naglalakihan niyang mga braso. Natawa nalang ako at niyakap siya pabalik.“Baka maabutan tayo ng secretary mo sa ganitong ayos.” I uttered after a moment of silence. Ma-imagine ko palang na may biglang papasok sa pinto at makita kaming hubot-hubad na magkayakap dito ay napapailing na ako. Hindi pa naman ‘yon naka-lock sa pagkakaalam ko, wala na akong time kasi agad akong sinunggaban ng lalaking ‘to.“So what?” Jordan replied. Nagparte ang mga labi ko.“Anong so what? Paano ang repustasyon mo? Sige nga. Anong gagawin mo kapag nabalita ka sa national TV tapos ang headline; CEO ng VNV huli sa akto ng pakikipagsex sa asawa habang nasa oras ng trabaho sa office nito—Gusto mo ba maba
Sa huli, nanalo ang karupukan ko. Napilit ako ni Jordan na manatili sa opisina niya at sabay nalang kaming uuwi mamaya. He texted his butler that he’d just inform him when it’s our time to go home para masundo kami. “Ano namang gagawin ko dito?” nababagot kong tanong habang nililigpit ang pinagkainan niya, ibinalik ulit sa paper bag ang bento box na wala nang laman.“Feel free to roam around. Malawak ang VNV, bumalik ka nalang dito kapag nagsawa ka na.” Jordan said as he went back to his swivel chair. Kinuha niya ang telecom para tawagan ang kung sino. “Come back to my office, Ms. Lazaro. May ipapagawa ako sa ‘yo.” Then, he dropped it.Ms. Lazaro? Iyon ba ‘yung secretary niya?I shrugged that thought off. Gaya ng suggestion niya, nilisan ko pansamantala ang office niya para mag-ikot ikot sa loob ng gusali. At nasa kalagitnaan pa lamang ako ng paggagala, halos mahilo na ako sa lawak ng kumpanya. Narating ko na rin kahit ang pantry para sa mga empleyado, bawat makakasalalubong ko ay na
Sana pala hindi nalang ako pumunta.Sana hinintay ko nalang siya umuwi.Nang sa ganoon, hindi na ako nasaktan pa. Sabi ko ako ‘tong may surpresa, pero biglang ako na ‘tong nasurpresa. Grabeng real quick, ah.Marahas kong isinara ang pinto dahilan para maitulak ni Jordan ang ex-girlfriend niya. It was quick yet already too late for my eyes not to see. Hinarap ako ni Kariel, walang bahid ng kaba at pagsisisi sa kaniyang mukha. Kakaiba din talaga siya. She really got the guts. Kung sabagay, ex nga naman, eh.“Savanna?” at ang magaling kong asawa ay nahulaan naman agad kung sino ang umistorbo sa halikan nila pero wala na akong pake kung paano niya nalaman. I watched him take his blind stick before he walked towards me. Mariin kong pinagdikit ang mga labi at hinayaan siyang makalapit sa akin, dumiin ang pagkakahawak ko sa paper bag na dala.“What are you doing here?” Jordan asked, I sensed panic in his voice. Bakit? Dahil ba huling-huli kita?“Dadalhan lang sana kita ng lunch. Oh, eto.” P
Kung sakaling si Denver nga ang may pakana niyon, hindi ko alam kung anong magagawa ko sa kaniya. He’d just prove me that rejecting him was a right choice, that I shouldn’t trust him in the first place. “Ate, tingin mo saan naglu-lunch si Jordan kapag nasa work siya?” I asked the mayordoma who was helping me prepare the lunch I was planning to give to my husband.“Hindi ko sigurado, pero baka sa labas. Sa mamahaling restaurant sa labas ng kumpanya o nagpapabili siya sa sekretarya niya.” Sagot ni ate. Tumango-tango naman ako.He must call himself lucky then. Ngayon, may asawa na siya na willing dalhan siya ng lunch. Homemade na with bonus pa ng pagmamahal.“Iyong sekretarya niya po ba… babae?” tanong ko habang ginagayat na ang sibuyas. “Oo…” she answered. Hindi na ako ulit umimik.Mariin ang titig ko sa sibuyas dahilan para mamula ang mga mata ko at palibutan ng mga luha. Suminghot ako, pinagpapatuloy pa rin ang paghihiwa kahit naluluha na. Nanatili sa isip ko ang nalaman.Jordan’s s
“Not really.” Jordan answered, his expression remained unreadable. Pasimple akong napalunok at tumango. Nakahinga naman ako nang maluwag pero ‘di ko maitatanggi na sa loob-loob ko, nandun pa rin ang pangamba na baka… narinig niya ang lahat. Kapag nagkataon, wala na akong mukhang maihaharap.“Kapatid ko ‘yon.” Sabi ko sabay taob ng cellphone sa kama.“Si Francine?” labis akong natigilan sa pagbanggit niya sa mismong pangalan ko. Iba pa rin talaga kapag sa bibig niya nanggagaling ang pangalan ko at nakakatawa na tila ba mas sanay na akong gamitin ang pangalan na hindi naman akin kaysa sa sarili kong pangalan. “Uh, oo.” Pero bakit niya nga pala alam? Nabanggit ko na ba sa kaniya? Sa pagkakatanda ko hindi pa naman…He stepped closer to our bed. “I think I want to meet her. Siya nalang ‘yung hindi ko pa name-meet sa pamilya mo, ‘di ba?” aniya na ikinaputla ko.Tinitigan ko siya nang ilang segundo, saka ko napagtanto na masyado na kaming halata ni ate Savanna. Nakakapagtaka nga naman na
“Why did you let her in?” Jordan asked his mother through a cold tone.“Why, hijo? Was that a bad thing? Kasundo ko naman si Kariel kahit noong kayo pa, hindi ba? At may pinagsamahan pa rin kayo kahit papaano.” Katwiran ni mommy V sabay ngiti sa akin. Maliit akong ngumiti pabalik.“You’re right. Magkasundo nga kayo.” May bahid ng pait sa boses ni Jordan at ang sinabi niya… tila ba may ipinaparating iyon.Napansin ko ang agad pagkawala ng ngiti sa mukha ng kaniyang ina at napayuko na lamang ito. Nagtaka ako. Ano bang meron? Bakit pakiramdam ko may hindi pa ako nalalaman dito?Pagkakuwan, inangat muli ni mommy V ang mukha, may pilit na ngiti sa labi. “Anyway, last day ko na nga pala dito…” aniya at doon ko lang napansin ang maletang kulay pula na nasa tabi niya. “But I’ll still visit here, of course. Lalo na kapag mabalitaan ko na may magiging apo na kami.” Dugtong niya pa na ikinapula ng pisnge ko.They’re really looking forward to it, aren’t they? Naku naman… ano ba ‘tong napasukan ko
Ramdam ko ang pagkatigil ni Jordan sa aking tabi ngunit hindi niya binitawan ang kamay ko. Bumaba ang tingin ng babae sa magkahawak naming mga kamay, bahagyang nawala ang ngiti sa mapula niyang labi.“Who’s that? Who are you?” seryosong tanong ni Jordan. Natigilan ang babae at mas lumapit sa amin.“What? I-It’s me, Kariel! Kariel Ledesma! What happened to you, Jordan? Naghiwalay lang tayo, hindi mo na ako maalala?” sabi nito habang may bahid ng pag-aalala ang mukha. Now, I get it. So, this woman in front of us is Jordan’s ex-girlfriend and not just a random visitor. “Why are you this strange? D-Did something happen? Wait…” akmang hahawakan ni Kariel ang mukha ni Jordan pero kusa itong umiwas, nanatili akong nakakapit sa kaniya.Ano bang ginagawa ng babaeng ‘to? “Don’t you dare touch me, Kariel.” Jordan hissed. May kung ano sa pagbanggit niya sa pangalan nito na naghatid ng pait sa puso ko. “And why are you even here? Who told you to come here?” “W-Wait. Are you… blind?” Sa halip ay
Agad kaming lumipad pabalik ng Pilipinas. Hindi ako mapakali habang nasa jet kami, hindi pa rin binibitawan ni Jordan ang nanlalamig kong kamay habang nasa tabi ko siya. I couldn’t help but to overthink. Kahit naman may kasalanan sila sa akin at galit ako sa kanila, mga magulang ko pa rin sila. Hindi magbabago ang katotohanan na iyon. Kaya hindi yata matatahimik ang loob ko hangga’t hindi ko nalalaman ang kanilang lagay sa mga oras na ito. Pakiramdam ko napakabagal ng oras at byahe namin sa himpapawid. Chineck ko na rin ang cellphone ko at nakita nga roon ang mga missed calls, texts at chats na hindi ko agad nabasa kaninang umaga. May missed calls din doon si ate Savanna, sinubukan ko siyang tawagan pabalik pero hindi naman sumasagot. Nairita na yata sa akin.“Take a deep breath. Everything will be okay.” Marahang bulong ni Jordan. Tumango ako at sinunod ang sinabi niya, huminga ako nang malalim at pinakawalan iyon. Inulit ko ng dalawang beses para ikalma ang sarili. Hindi ko namal