Novel-novel oleh eyarvi

How come I didn’t hear his footsteps? At naiwan ko nga palang nakabukas ang pinto sa sobrang pagkataranta!“Who’s pregnant, wife?” Jordan repeated. Hinarap ko siyang tuluyan at agad pinutol ang tawag.“Ah, my friend! Right, ‘yung kaibigan ko feel niya buntis siya. Uh… nanghihingi sa akin ng advice.” Pagdadahilan ko. I think habang patagal, nasanay na rin ang dila ko na humabi ng mga salitang puro kasinungalingan.“How could she say so?” lumapit siya at umupo sa tabi ko. Phew! Muntik na ‘yon, ah.“Nabutas kasi condom nung boyfriend niya kaya… ayun.” Kinagat ko agad ang dila pagkatapos. Dios ko. Ano ba ‘tong pinagsasabi ko?“Well, that’s tough. But then, he should man up.” Komento ni Jordan na siyang ikinalingon ko.“Let’s say… kapag ikaw, pananagutan mo ba ako?” biglang lumabas sa bibig ko at huli na para mabawi ko pa. Ilang segundo ang lumipas bago ko narinig ang kanyang sagot.“What kind of question is that? Of course, I will take accountability. Ginawa natin pareho, eh. Ginusto pare

“What did you say?” tanong ko dahil hindi ko narinig ang bulong niya, papikit na ako no’n.Hinarap niya ako sabay umiling. “Nothing. Let’s just cuddle for a while.” Isinubsob niya ako sa matigas niyang dibdib. Pabiro kong hinila ang maliliit na balihibo doon. Mababaw siyang dumaing at mas lalo akong inipit ng naglalakihan niyang mga braso. Natawa nalang ako at niyakap siya pabalik.“Baka maabutan tayo ng secretary mo sa ganitong ayos.” I uttered after a moment of silence. Ma-imagine ko palang na may biglang papasok sa pinto at makita kaming hubot-hubad na magkayakap dito ay napapailing na ako. Hindi pa naman ‘yon naka-lock sa pagkakaalam ko, wala na akong time kasi agad akong sinunggaban ng lalaking ‘to.“So what?” Jordan replied. Nagparte ang mga labi ko.“Anong so what? Paano ang repustasyon mo? Sige nga. Anong gagawin mo kapag nabalita ka sa national TV tapos ang headline; CEO ng VNV huli sa akto ng pakikipagsex sa asawa habang nasa oras ng trabaho sa office nito—Gusto mo ba maba

Sa huli, nanalo ang karupukan ko. Napilit ako ni Jordan na manatili sa opisina niya at sabay nalang kaming uuwi mamaya. He texted his butler that he’d just inform him when it’s our time to go home para masundo kami. “Ano namang gagawin ko dito?” nababagot kong tanong habang nililigpit ang pinagkainan niya, ibinalik ulit sa paper bag ang bento box na wala nang laman.“Feel free to roam around. Malawak ang VNV, bumalik ka nalang dito kapag nagsawa ka na.” Jordan said as he went back to his swivel chair. Kinuha niya ang telecom para tawagan ang kung sino. “Come back to my office, Ms. Lazaro. May ipapagawa ako sa ‘yo.” Then, he dropped it.Ms. Lazaro? Iyon ba ‘yung secretary niya?I shrugged that thought off. Gaya ng suggestion niya, nilisan ko pansamantala ang office niya para mag-ikot ikot sa loob ng gusali. At nasa kalagitnaan pa lamang ako ng paggagala, halos mahilo na ako sa lawak ng kumpanya. Narating ko na rin kahit ang pantry para sa mga empleyado, bawat makakasalalubong ko ay na

Sana pala hindi nalang ako pumunta.Sana hinintay ko nalang siya umuwi.Nang sa ganoon, hindi na ako nasaktan pa. Sabi ko ako ‘tong may surpresa, pero biglang ako na ‘tong nasurpresa. Grabeng real quick, ah.Marahas kong isinara ang pinto dahilan para maitulak ni Jordan ang ex-girlfriend niya. It was quick yet already too late for my eyes not to see. Hinarap ako ni Kariel, walang bahid ng kaba at pagsisisi sa kaniyang mukha. Kakaiba din talaga siya. She really got the guts. Kung sabagay, ex nga naman, eh.“Savanna?” at ang magaling kong asawa ay nahulaan naman agad kung sino ang umistorbo sa halikan nila pero wala na akong pake kung paano niya nalaman. I watched him take his blind stick before he walked towards me. Mariin kong pinagdikit ang mga labi at hinayaan siyang makalapit sa akin, dumiin ang pagkakahawak ko sa paper bag na dala.“What are you doing here?” Jordan asked, I sensed panic in his voice. Bakit? Dahil ba huling-huli kita?“Dadalhan lang sana kita ng lunch. Oh, eto.” P

Kung sakaling si Denver nga ang may pakana niyon, hindi ko alam kung anong magagawa ko sa kaniya. He’d just prove me that rejecting him was a right choice, that I shouldn’t trust him in the first place. “Ate, tingin mo saan naglu-lunch si Jordan kapag nasa work siya?” I asked the mayordoma who was helping me prepare the lunch I was planning to give to my husband.“Hindi ko sigurado, pero baka sa labas. Sa mamahaling restaurant sa labas ng kumpanya o nagpapabili siya sa sekretarya niya.” Sagot ni ate. Tumango-tango naman ako.He must call himself lucky then. Ngayon, may asawa na siya na willing dalhan siya ng lunch. Homemade na with bonus pa ng pagmamahal.“Iyong sekretarya niya po ba… babae?” tanong ko habang ginagayat na ang sibuyas. “Oo…” she answered. Hindi na ako ulit umimik.Mariin ang titig ko sa sibuyas dahilan para mamula ang mga mata ko at palibutan ng mga luha. Suminghot ako, pinagpapatuloy pa rin ang paghihiwa kahit naluluha na. Nanatili sa isip ko ang nalaman.Jordan’s s

“Not really.” Jordan answered, his expression remained unreadable. Pasimple akong napalunok at tumango. Nakahinga naman ako nang maluwag pero ‘di ko maitatanggi na sa loob-loob ko, nandun pa rin ang pangamba na baka… narinig niya ang lahat. Kapag nagkataon, wala na akong mukhang maihaharap.“Kapatid ko ‘yon.” Sabi ko sabay taob ng cellphone sa kama.“Si Francine?” labis akong natigilan sa pagbanggit niya sa mismong pangalan ko. Iba pa rin talaga kapag sa bibig niya nanggagaling ang pangalan ko at nakakatawa na tila ba mas sanay na akong gamitin ang pangalan na hindi naman akin kaysa sa sarili kong pangalan. “Uh, oo.” Pero bakit niya nga pala alam? Nabanggit ko na ba sa kaniya? Sa pagkakatanda ko hindi pa naman…He stepped closer to our bed. “I think I want to meet her. Siya nalang ‘yung hindi ko pa name-meet sa pamilya mo, ‘di ba?” aniya na ikinaputla ko.Tinitigan ko siya nang ilang segundo, saka ko napagtanto na masyado na kaming halata ni ate Savanna. Nakakapagtaka nga naman na