Kabanata 1

Huminto siya sa harap ko nang makalapit na sa aking kinatatayuan. His head remained steady. Napagtanto ko kung gaano siya katangkad na tao. Nasa 6’2 above yata siya at sa malapitan, sadyang malaki nga pala ang kaniyang katawan na kung iisipin, kung totoo man ang sinasabi nila na malupit at nananakit siya, mukhang kayang-kaya niya akong ibalibag at ihagis sa pader. Sa nipis ng katawan kong ‘to, baka nga isang maling galaw ko lang ay hindi na ako sikatan ng araw.

He must not expect me to think of him nicely because my family already fed my mind about the bad things he committed and yet, his reputation stays unstained. As far as I know, he was still on top of the business industry; be it corporate or underground. He’s still the king who never got to leave his throne at all.

A ruthless king, huh. Let’s see what you’ve got here, Mr. Ivanov.

“N-Nice to finally meet you, Mr. Ivanov.” Pormal ang boses kong sinabi sabay inilahad ang aking kamay.

“Likewise, Miss Saavedra.” Inabot ng kamay niya ang kamay ko. His hand was too big against mine, and it was warm and welcoming, so opposite of his chilly aura and icy voice.

Right. From now on, I am not Francine anymore. Kailangan kong sanayin ang sarili sa pangalan ni ate dahil simula sa araw na ‘to, magbabago na ang buhay ko.

Bumitaw na rin ako kaagad sa kaniya at isinilid niya naman ang kamay sa bulsa.

“Jasper, escort madam to her room.” Utos niya sa butler at agad namang tumalima ang isa.

“Yes, master! Come on, madam. Let me help you with your things and follow me upstairs.” Nakangiting pagkuha ni Jasper the butler sa maleta at ibang gamit ko. Pareho na sana kaming tatalikod nang may ihabol pa ang master niya.

“And by the way, don’t call her madam because I’m the only one who’s allowed to call her that. Understood?” Oh boy. I didn’t know he’s this territorial…

“Understood, master!”

Iginiya na ako ni Jasper the butler paakyat sa magiging kwarto ko daw. Pansin kong parang nabibigatan na siya sa mga gamit ko pero nang sinubukan kong kuhanin ang iba ay agad siyang tumanggi. Nakangiwing tumango nalang ako. Nagpapakitang gilas pa, halata namang nahihirapan na. He’s a determined soul, is he?

“Thank you!” nginitian ko si Jasper the butler nang makarating na ako sa magiging kwarto ko.

“You’re welcome, Miss Saavedra.” Sinuklian niya iyon at isinara na ang pinto. Whew. Hindi na nga ako tinawag na madam kagaya ng inutos ng kaniyang magaling na master.

Ipinagkibit-balikat ko na lamang iyon at nagsimula nang ayusin ang mga gamit. Malawak ang kwarto ko, may queen-sized bed at walk-in-closet na rin, ch-in-eck ko ang banyo at ayos rin, nangingintab ang tiles na sahig at mga pader. Nang makatapos ilagay ang mga damit sa closet at mga gamit sa dapat nilang kalagyan, pagod kong ibinagsak ang sarili sa kama at napatitig nalang sa kulay kremang kisame.

Paulit-ulit nag-replay sa utak ko ang senaryo namin kanina ng lalaking ‘yon. Hindi ko maintindihan. Oo, intimidating siya at mukhang hindi marunong magbiro. Pero ewan ko ba. There’s just… there’s something about him that feels warm. Just how ironic it is, for someone so cold-looking like him. And that mere fact serves as a mystery to me.

“Shit!” napamura ako sa gulat nang mag-ring ang cellphone ko sa ibabaw ng bedside table. Padabog ko iyong kinuha at nakitang si ate pala ang tumatawag. 

Still, I accepted it anyway. Bumungad sa tenga ko ang paghahampasan ng mga alon kaya alam ko na agad kung nasaan siya ngayon. It’s obvious, the bitch is in a beach and of course, she wouldn’t just go there alone. Of course, she’s with her dickhead boyfriend.

“What, ate?” malamig kong bungad.

“Oh, hi there, sister! How’s it going? Nagkita na ba kayo ng pfft… panget mong fiancé? Oops! Sorry to say that, hindi nga pala siya nakakakita.” Humagalpak siya at sinabayan pa iyon ni Klaus. Ugh, seriously?

Bagay nga sila.

“Actually, yes. I already met him about a couple minutes ago.” Sabi ko. 

“Good to know that, huh! Ano? Sobrang panget niya ba? Ang laki ng tyan at puno pa ng bigote ‘noh? Gosh! I really cringe every time I think about his nasty features. I mean, he’s disgusting in my imagination. Paano pa kaya kung sa personal na?” nandidiri ang tono ng magaling kong ate.

“I told you, babe. ‘Wag mo nalang kasi isipin ‘yon. He’s not worth it, you know.” Singit naman ng mayabang niyang boyfriend.

I can’t with these two! Seryoso ba sila? Saan ba nila napupulot ang mga deskripsiyon na ‘yan? Lalo na ‘tong si ate, kulang nalang sumuka tuwing nababanggit kung gaano “daw” kapangit si Mr. Ivanov. Little did they know, they’re just making a fool of themselves because I literally know what does he really look like and apparently, they’re so wrong. 

Kung hindi ko lang kayang kontrolin ang inis ko, baka kanina ko pa pinapunta rito ang lalaking iyon para makita nila kung sino ang pangit. Akala siguro ni ate ay ayos na kami dahil sinagot ko ang tawag niya. Anong iniisip niya? Na pumapayag ako sa lahat ng ito? Na ayos lang sa akin? Hinding-hindi mawawala ang tampo at galit ko sa kanila.

Lalo na sa kaniya.

“Anyway, I just called para kamustahin ang first day mo dyan and it seems like… everything’s going well naman. Just be vigilant, sister. Balita ko pa naman mahilig manakit ng babae ang bulag na ‘yan,” at nagawa pang tumawa ni ate Savanna. Hindi ko na talaga siya makilala…

“Maangas din, eh. Akala mo nakagandang-lalaki na.” Klaus mingled with her laugh.

Sa labis na pagkairita, pinatay ko na ang tawag. Bullshit! Magsama silang dalawa! Parehong insensitive, parehong baliw!

Napaluha nalang ako sa inis habang inaalala kung paano tumawa si ate. Akala mo wala siyang kasalanan sa akin, na para bang ayos lang lahat sa pagitan namin. How could she be so carefree like that? Paano niya nagagawang maging masaya habang miserable ako ngayon? Ni hindi man lang niya tinanong kung ano ang nararamdaman ko, ni kahit isang sorry… wala. She just doesn’t fuckin’ care and I totally hate her for that. 

Inihagis ko ang cellphone sa kama, umupo sa gilid at inihilamos ang mga palad sa mukha. God. I’m truly pissed. This is depressing. Parang gusto ko nalang tumakas sa mansiyon na ito at sirain ang pangarap ng parents ko. 

Nasa ganoon akong sitwasyon nang biglang bumukas ang pinto at iniluwa niyon si Mr. Ivanov. Gamit ang tungkod na nagsisilbing gabay, kinapa-kapa niya ang nilalakaran hanggang sa makarating siya sa aking harapan. Napataas ang kilay ko dahil parang… ang eksperto naman yata ng mga kilos niya para sa isang bulag.

Ilang buwan na ba siyang bulag? O taon? At ano ba ang dahilan ng pagkabulag niya? Ang alam ko half-russian siya at magaganda ang mga mata ng mga taga Russia kaya nakakapanghinayang naman na nadisgrasya ang mga mata niya.

E, ano bang pakialam ko?

“Uh… uupo ka? Here, beside me…” tinapik ko ang espasyo sa tabi ko. Itinagilid niya ang ulo at ginalaw ang hawak na tungkod. Wala sa sariling kinuha ko ang kamay niya at iginiya siya mismo doon.

It was too late for me to realize my sudden aggressive move. Hindi naman siya nagalit pero ramdam ko ang pagkaestatwa niya. I let go off his hand and cleared my throat. Shit. Now, this is awkward.

Ano ba kasing ginagawa niya dito? May kailangan ba siya?

“What do you think about this room? Do you like it, madam?” he asked in his baritone voice. I licked my lips and nodded even though he couldn’t see me.

“Y-Yeah. I love it, actually.” Which is totoo naman.

A small smile appeared on his thin pinkish lips and I think I just heard some group of angels sing their heavenly song. Natulala ako doon kasi… bakit gano’n? Sobrang guwapo naman niya kapag nakangiti. He really should smile often…

“Good to know that.” Dagdagan pa ng boses niyang ang lalim at buong-buo talaga. I never thought a mere voice could tickle my heart so good that my ears were becoming so thrilled to hear more of it.

“Um, ano pala ang ginagawa mo dito?” pero teka, nakakaintindi ba ‘to ng tagalog? “I-I mean, what are you—“

“Don’t sweat it. I can understand your first language,” he said as he cut me off. Marahan akong napatango nalang. Kung nakakaintindi, edi marunong din siya magsalita no’n? “I was just checking on you, madam. Why? Masama bang kamustahin ang fiancé ko?” napaawang na lamang ang labi ko dahil sa huling sinabi niya at tagalog iyon!

So, marunong nga siya. And damn, it wasn’t even my first time hearing someone with a foreign blood speak in a Filipino language but then, the way he delivered it… it was so freaking hot. 

Ano ba ito? Lahat na yata ng ginagawa niya ay perpekto para sa akin. I shouldn’t react this way. He’s a ruthless man, remember?

Pero bakit ganito? Wala akong maramdaman kahit anong rahas sa kaniya. Totoo ba talagang nananakit siya?

“I-I don’t think so…” I stuttered.

“Tell me, madam. Are you scared of me?” biglang tanong niya na ikinalaki ng mga mata ko. 

Takot? Takot nga ba ako sa kaniya? Siguro? Medyo may takot nga, dahil sa mga sinasabi nila tungkol sa kaniya.

“Uhm… oo, medyo…” mabilis ang pagkabog ng dibdib ko. Dahil ba umamin akong takot, magagalit na siya? Pagbubuhatan niya ba ako ng kamay para mas lalong takutin pa?

Pero ang sunod niyang sinabi ang hindi ko inasahan.

“Please, don’t be. I’m not the monster in their made-up stories. I’m not going to hurt you, madam.”