SA SANDALING iyon ay naramdaman ni Amelia ang pagbilis ng tibok ng kanyang puso.
Siya ba ang pinapahula nito? Ano naman kaya ang dapat niyang isagot? Dapat ba niyang sabihin na ikinasal na ito gayong ikinasal naman na sila?
Kahit pa walang kasiguraduhan ang sasabihin niya ay kusang buka ang kanyang bibig para sagutin ang tanong nito.
"Y-you look handsome... I guess... I guess you're married?"
Dahil sa sinabi niya ay nakaramdam siya ng pagkakunsensya at hiya at hindi na magawang tumingin pa kay Cormac. Pero mapaisipsiya. Bakit naman siya makokonsensya at mahihiya? Kasalanan ba niya na wala siyang kaalam-alam sa pagkato nito? Isa pa, ito naman ang unang nagkunwaring hindi sila magkakilala.
Habang nagtatalo ang sarili at isipan ni Amelia, nakita ni Cormac ang pagbabago ng ekspresyon sa kanyang mukha.
Lihim na napangiti si Cormac. Bago pa man maganap ang interview, alam na niya na si Amelia ang isa sa mag-iinterview sa kanya. Nang malaman niya na sa Fashion magazine ito nagtatarabaho ay pumayag siyang magpa-interview.
Hinayaan niya na isipin nito na ngayong araw lang sila nagkita, pero ang totoo ay nakita na niya ito sa isang blind date tatlong araw na ang bakalilipas. Dahil sa pakiramdam niya na nakita na niya ito kung saan ay pinaimbistiga niya ito. At nagkataon na nakita niya ito sa labas ng Civil Affairs Bureau kaninang umaga at nagkataon din na ininsulto at hindi siputin ng lalaki na dapat na mapapangasawa nito, kaya sinamantala na niya ang pagkakataon na alukin ito ng kasal.
Ibinalik niya sa babae ang tanong nito sa kanya kung single ba siya para lang asarin ito, pero hindi niya akalain na ganito ang magiging reaksyon nito. Halatang nakaramdam ito ng kaba at pagkapahiya.
"Well..." Tumikhim siya. "Actually I already married," kalmado niyang sagot.
Habang sinasabi ni Cormac na ikinasal na ito, ang makahulugan nitong mga mata ay dumapo ang tingin kay Amelia dahilan para bumilis ang tibok ng kanyang puso.
Bago pa makasagot si Amelia, narinig niya ang pagkasabi ni Matet ng "Ah" na para bang gumuho ang pantsya nito na makuha ang atensyon ni Cormac kanina lang.
"Nasisiguro kong maha-heartbroken ang mga kababaihan sa oras na makita nila sa magazine na ikinasal na ang isang Cormac Fortalejo," malungkot na sabi ni Matet. "I wonder what kind of person Mr. Fortalejo wife is? Nanggaling din ba siya sa kilalang pamilya?" usisa pa nito.
"Matet," awat niya rito.
Isa iyon sa mga katanungan na napagkasunduan nilang hindi dapat itanong sa interview dahil masyado iyong peronal at baka maging mali pang interpretasyon.
Hindi naman nagalit si Cormac sa naging tanong ni Matet. Ngumiti lang at ngunit walang namutawing salita mula rito.
Tumikhim siya. "Okay... I won't ask any more questions about your personal life, Mr. Fortalejo. Gusto naman namin malaman ang tungkol sa trabaho," pag-iiba niya dahil awkward din naman iyon sa part niya dahil alam niyang siya ang tinutukoy nitong asawa nang sabihin nitong ikinasal na ito.
Ang mga sumunod na tanong na itinanong niya ay formal at tungkol lang lahat sa trabaho at business. And the interview finally ended very well.
"I am very happy to accept the interview of your magazine," sabi ni Cormac nang magpaalam na sila.
Isa-isa silang tumayo at lumapit kay Cor.ac para makipagkamay. Nang siya na ang kinamayan nito, sandali itong tumigil at ang mga mata nito ay dumapo sa sing-sing na nasa kanyang palasingsingan.
Bahagya itong ngumit. " It's a very beautiful ring," mahina nitong sabi.
Pinamulahan ng mukha si Amelia at mabilis na binawi ang kamay niyang hawak nito at nagmamadaling lumabas ng kwarto tsaka sumunod kila Matet.
Tsaka lang nakaramdam ng ginhawa si Amlia nang makalabas na siya ng opisina ni Cormac.
"Oh my gosh! Naka daupang-palad ko ang isang Cormac Fortalejo! Hindi ako maghuhigas ng kamay ko nito mga isang Lingo," mahinang sabi ni Matet habang tumitili.
Nang susuwayin na sana ni Amelia si Matet sa kalokohan nito, lumapit sa kanila ang sekretarya ni Cormac au isa-isa silang inabutan ng may kaliitan na box.
"Reporters from fashion magazines, this is a small gift prepared by our president for you. Please accept it," sabi nito.
Lalong na-excite si Matet nang matanggap nito ang ibinigay ni Cormac sa kanila. "Oh my gosh! Napaka thoughtful naman ni Mr. Fortalejo," anito na hindi makapaghintay na binuksan na ang kahon at inilabas ang nilalaman ni'yon.
Isang mamahaling Channel scarf ang ibinigay ni Cormac..
"Aba! Worth it talaga siyang maging isang presidente ng kumpanya dahil napaka generous niya," natutuwang sabi ni Matet tsaka ito bumaling sa kanya.
"Ate Amelia, patingin naman ng style ng sa'yo," anito.
Ayaw pa sana niyang buksan ang kahon pero alam niyang hindi niya mapipigilan si Matet kaya wala siyang nagawa kundi buksan iyon. Ngunit ang sandalimg nakita. Iya ang nilalaman ng kahon ay natigilan siya at muling mabilis na sinara ang kahon.
"Anong style?" kunot ang noong tanong ni Matet.
"Nothing, nothing..." kinakabaha niyang sagot at mabilis na itinago ang kahon sa lanyang likod.
"Kapareho lang ng style sa'yo," sabi pa niya.
Lumingon-lingon siya para hanapin ang malapit na restroom. "Umh...masakit ang tyan ko, pupunta muna ako sa restroom," sabi niya na tumakbong nagtungo sa restroom.
Agad siyang pumasok sa isa sa mga cubicle at naupo sa nakasarang bowl at tsaka maingat na uling binuksan ang kahon.
Hindi tulad ng ibinigay kila Matet at Dona, ang natanggap ni Amelia ay maraming klase ng susi. Bago pa siya makapag-react, may dumating sa kanyang text message na agad niyang binasa.
Ang mensahe ay naglalaman ng address ni Cormac at ito ay text message na galing mismo sa kanya. Hindi lang iyon basta isang address dahil ang address na iyon ay address ng pinakamamahaling villa sa Alta Syudad.
Hindi makapaniwalang napatingin ulit siya sa mga susi. Hindi niya akalain na sa ganitong pagkakataon pa talaga nito binigay ang susi.
Naiintindihan din niya ang gustong iparating ni Cormac na gusto talaga siya nitong lumipat sa bahay nito o sa tamang salita, sa "mansion" nito. Dapat nga naman dahil mag-asawa na sila.
Hindi pa rin siya lubos makapaniwala na hindi basta-basta ang napangasawa niya, na isa palang bilyonaryo ang napangasawa niya. Pero bago pa siya magmuni-muni ng tuluyan, minabuti na niyang lumabas ng restroom bago magtaka ang dalawa.
Pagkalabas niya ng cr ay agad na silang bumalik sa kumpanya.
Sa oras na kinukuhaan ng interview kanina si Cormac, kinuhaan nila ito ng ilang litrato ng walang pahintulot kaya hindi nila iyon magawang i-publish.
Kaya muling tinanong ng editor in chief si Cormac kung pwede ba nilang mai-publish ang mga litrato. After all, the president of F Incorporation has always been known for mystery, kaya isang supresa talaga na pumayag itong magpa-interview.
"Oh my gosh! Hindi pa rin talaga ako makapaniwala na nainterview natin ang president ng F Incorporation at magagawa nating i-publish this time!" sabi ng isa sa mga stuff ng fashion magazine.
"Pwede ba namin makita ang mga litrato niya? Gwapo ba siya tulad ng sinabi ni Matet?" sabi pa ng isa sa mga babae na gusto rin makita ang itsura ni Cormac.
Noong wala pamg approval ni Cormac, hindi pa mai-publish ng team ni Amelia ang picture ni Cormac kasama ang panayam dito, pero ngayon na meron na, malaya na nilang maipa-publish ang litrato sa magazine.
"Siguradong tatas ang rating ng magazine natin ngayon," sabi pa ng isang babae.
"Wow! He's so handsome!" sabi ng isa sa mga babaeng stuff. "Kulang pa ang salitang gwapo para kay Mr. Fortalejo tulad ng sabi mo, Matet."
"Tama! Ang kagwapuhan ni Mr. Fortalejo ay talo ang mga artistang lalaki na nasa entertainment industry ngayon," sangayon naman ng isa pang babae.
"Pero mukang kakaiba ata 'yung inuupuan ni Mr. Fortalejo. Isa bang wheelchair 'yan?" Kunot ang noong tanong ng isnag babae na tinitigan ng mabuti ang litrato ni Cormac.
Tumahimik ang lahat nang mapansin na isang wheelchair ang inuupuan ni Cormac.
"Oo, nasa wheelchair nga si Mr. Fortalejo. Ano naman ngayon? He's so handsome at higit sa lahat mayaman siya. He looks like a prince charming in a wheelchair" sagot ni Matet na hindi pa rin nawawala ang paghanga sa lalaki.
Tumango naman ang mga babaeng nandoon, pero ang mga lalaking stuff ay hindi.
"Tsk! Ano naman ngayon kung mayaman siya at gwapo? Hindi niyo ba alam na ang mga eighty percent ng lalaking baldado ay walang pakinabang?" sabat ng isang lalaki.
"Tama 'yun!" sangayon naman ng isang lalaki. "Sa tingin ko rin maagang mabubyuda ang asawa nun."
Sa hindi inaasahan ay biglang nasamid sa iniinom na tubig si Amelia na tahimik lang na nasa sulok ng opisina habang nakikinig sa pakikipag chismisan ng mga katrabaho.
Lumapit sa kanya ang isa sa mga katrabaho niyang babae at mahina siyang hinaplos sa likod. "Anong nangyari sa'yo, Amelia?"
"Nasamid lang ako," sabi na lang niya.
"Tsk! Mukang malakas ang karisma ni Mr. Fortalejo ha? Hindi na maawat itong si Matet," sabi pa nito.
"Totoo naman kasi," sabi ni Matet. "Ito ngang si Ate Amelia hindi mapakali sa kaba habang ini-interview namin si Mr. Fortalejo kanina."
Hindi makapaniwalang napatingin si Amelia kay Matet. Hindi niya alam kung matatawa ba siya o ano.
"Mukha na ba akong baliw kanina?" nakangiwi niyang tanong.
Lumapit sa kanya si Matet at sinapo ang magkabila niyang pisngi. "Hindi na importante kung mukha kang tanga kanina. Isa lang talaga ang ibig-sabihin nun, masyado lang talagang perpekto si Mr. Fortalejo. Maliban lang sa pagiging baldado niya. He's just like the standard CEO in the novels."
Dahil sa ilalim ng karisma ni Cormac, ang ibang kababaihan na nandun ay hindi pinansin ang mga sinabi ng ilang kalalakihan patungkol kay Cormac.
Nagbuntong-hininga siya. "Tama na nga ang tungkol kay Mr. Fortalejo. Mabuti pang gawin na lang natin ang mga trabaho natin," sabi ni Dona mula sa pananahimik.
Maya pa ay tumahimik na ang lahat at bumalik na sa kani-kanilang mga trabaho.
SA SUMUNOD na mga araw, naging abala ang fashion magazine sa pag-release ng magazine patungkol kay Cormac at ang lahat au diterminado na magawa ng maayos ang trabaho.
Hanggang sa dimating ang Lingo. Pakiramdam ni Amelia pagod na pagod siya pero wala siyang panahon para magpahinga.
Pagkatapos niyang bisitahin ang ina mula aa hospital ay abala naman siyang mag-impake ng mga gamit niya bilang paghahanda sa pglipat niya sa mansion ni Cormac. Natatakot kasi siya na kapag pinatagal niya ang paglipat ay ma-misinterpret iyon ni Cormac na hindi siya seryoso na pinakasalan niya ito.
Matapos maimpake ang mga damit na dadalhin niya sa mansion ni Cormac ay agad na niyang tinungo ang address ng mansion na binigay nito sakay ng taxi.
Nang huminto ang taxi sa harap ng tarangkahan ng mansion ni Cormac ay hindi mapigilang mamangha dahil sa laki ni'yon, lalo pa nang makita niya ang loob ng mansio.
The mansion is very large. Ang mga interior at kagamitan doon ay tila siya nasa sinaunang panahon. Wala rin masyadong kasambahay kundi ang nakilala niya lang na katiwala ng mansion na sina Tatay Ben at Nanay Maris.
Tinulungan siya ni Tatay Ben na iakyat ang mga gamit niya sa master's bedroom na nasa second floor.
The master bedroom was decorated in a very modern and simple style. Simple pero hindi maiaalis dun ang pagiging mayaman ng taong may-ari ng kwarto.
Nang buksan niya ang cabinet na nasa walk-in closet, nakita niya na ang kalahati ni'yon ay laman ng mga panlalaking damit at ang kalahati naman ni'yon ay bakante.
Napagtanto ni Amelia na makakasama niya sa iisang kwarto si Cormac. Nakaramdam soy ng kaba, pero walang mali kung magsama man sila nito sa iisang kwarto dahil mag-asawa sila. Ano na lang ang sasabihin ng mg taong nasa paligid kung maghihiwalay sila ng kwarto gayong mag-asawa sila.
Buntong-hiningang inilagay ni Amelia ang mga gamit kasama ng mga damit ni Cormac sa cabinet.
Ginabi na siya nang matapos niyang maiayos ang mga gamit niya sa kabinet at ang mga ibang gamit na gagamitin niya sa trabaho tulad ng sapatos at mga pampaganda. Pero hindi pa rin umuuwi si Cormac.
Nakaramdam siya ng gutom kaya minabuti niyang bumaba sa komedor at kinain niya ang inihandang simpleng noodles ni Nanay Maris. Pagkatapos lumain ay muli siyang bumalik sa kwarto para maligo.
Nang tapos na siya maligo doon lang niya napagtanto na nakalimutan niyang dalhin ang twalya na nasa tower rock.
"Anak ka naman ng teteng," naiinis niyang sabi.
Wala naman magagawa kung aawayin niya ang sarili dahil sa pagiging careless niya. Wala siyang choice kundi ang lumabas para kunin ang twalya.
Maingat niyang binuksan ang pinto ng banyo. Sinilip niya kung naka-uwo na ba si Cormac. Nang makitang tahimik at wala pang tao sa kwarto ay basa ang kawatang tumakbo siya sa papunta sa walk-in closet na nasa kabilang bahagi ng malking kwarto na iyon para kunin ang twalya.
Papasok na siya sa walk-in closet nang natigilan siya dahil biglang bumukas ang pinto at iniluwa ni'yon si Cormac.
Natigilan naman si Cormac dahil hindi niya inaasahan na ganitong tagpo siya sasalubungin ng kanyang asawa. Amelia is totally naked right now in front of her.
Pinamulahan ng mukha si Amelia sa sobrang pagkapahiya sa mga sandali na iyon. Gusto niyang hilingin na bumuka ang lupa at lamunin siya ng buo.
"Umh..."
Bago pa tuluyang magsalita si Cormac ay malakas siyang sumigaw at tumakbo pabalik sa loob ng banyo. Pero dahil basa at madulas ang tiles ng kwarto hindi naiwasang nadulas siya.
"Careful!" sigaw ni Cormac.
Pero dahil naging mabilis ang pagkilos ni Cormac. Pinatakbo nito ang wheelchair papunta sa kanya at bago pa siya tuluyang nadulas ay nasalo siya ng lalaki at sa hita siya nito bumagsak.
Napatiim ng bagang si Cormac nang madama niya ang basang katawan ni Amelia.
Shit this is not good! aniya sa isipan.
Bumaba ang tingin ni Cormac kay Amelia at nakita niya ang Pinagsamang hiya at takot sa muka nito.
Sa unang tingin kay Amelia hindi mo agad masasabi na maganda siya, pero kapag tinitigan mo siya ng mabuti, habang tumatagal masaaabi mong may aking siyang kagandahan na hindi mo makikita sa iba.
Higit sa lahat sa mga oras na iyon. Walang kahit na anong make-up ang mukha nito, basa ang buhok habang ang munting butil ng tubig ay lumalandas pababa sa balikat nito at pababa pa sa balingkinita nitong katawan.
Napalunok si Cormac habang nagtiim ang mga bagang nito, and the color of his eyes became darker and darker.
Mula sa mariing pagkapikit ng mga mata ni Amelia, mara
han siyang nagmulat at ang itim na mga mata ni Cormac ang sumalubong sa kanya.
Hindi na siya bata para hindi makita kung ano ang nakikita niya sa mga mata ni Cormac.
Cormac's eyes is full of Lust.
SA MGA oras na iyon, ayaw isipin ni Amelia kung tama nga ba ang nakikita niya na may pagnanasa sa mga mata ni Cormac dahil hiya ang nararamdaman niya sa mga oras na iyon. Ni hindi nga siya naglakad ng loob na tingnan ito.Umalis siya mula sa pagkakaupo sa kandungan nito at nagmamadaling tumakbo papasok sa loob ng banyo.Nang maisara ni Amelia ang pinto, dinama niya ang kanyang dibdib. Parang nasa karera ang puso niya sa sobrang bilis ni'yon. Alam niyang kapag hindi siya umalis sa tabi ni Cormac alam na niya ang pwedeng mangyari.It was almost...Hindi niya mapigilan na matakot kanina pero sa kabila ni'yon ay napaisip siya. Legal na silang mag-asawa ni Cormac kaya wala naman sogurong mali kung meron mang mangyari sa kanilang dalawa. Pero hindi niya maiwasang makaramdam ng takot nang makita niya ang pagnanasa sa mga mata ni Cormac kanina.Isa pa, ito ang ikatlo palang pagkikita nila ng lalaki kaya hindi pa niya makuhang masanay sa mga pangyayari nagaganap sa buhay niya ngayon.Pero kung
DAHIL sa pagkabigla niya nakalimutan na niya ang umupo sa hapagkainan. Doon nagtaas ng tingin sa kanya si Cormac."May problema ba?" kunot ang noong tanong nito.Nakita niya ang pagtaas ng isa nitong kilay nang dumapo ang mga mata nito sa kaliwang palasing-singan niya na walang laman. "And where is your wedding ring?"Nakaramdam siya ng hiya, tinago nga niya iyon dahil pakiramdam niya hindi bagay kay Cormac ang binili niyang wedding ring, pero hindi niya akalain na mahahanap nito ang sing-sing na tinago niya.Nahihiyang kinuha niya ang sing-sing na itinago niya bag at agad iyong sinuot. "Pasensya na, mumurahing sing-sing lang ang binili ko."Tumaas ang sulok ng labi nito. "Ayos lang. Maganda nga siya.Hindi alam ni Amelia kung ano ang isasagot niya kay Cormac kaya minabuti na lang niya ang maupo sa katabing upuan na kinaroroonan nito at tahimik lang siyang kumain."Ihahatid na kita sa trabaho mo," anito na tiniklop na ang hawak na peryodiko. Tapos na itong kumain tulad niya."Naku! Hi
"MERON ng mga nakuhang inpormasyon," maikli niyang sagot."Mabuti naman kung ganu'n," anito pagkakuway tumawa ito ng pagak. "Iniisip ko nga kung paano mo ko masusuklian. Akala ko papakasalan mo ko pero hindi ko akalain na mas pipiliin mong maikasal sa iba."Hindi na lang niya pinansin ang nakakahiyang pinagsasasabi ni Lance.Umiling-iling si Lance at bumaba ang tingin nito sa wheelchair na kinauupuan niya kuway pumalatak ito. "Umh... Sinabi mo na ba sa asawa mo ang tungkol sa legs mo?Nagsimula na siyang mag-browse para mag sumite sa Finance Department. Pero napahinto siya nang marinig niya ang tanong nito."Hindi," mahina niyang sabi.Nangunot ang noo ni Lance. "Cormac, hindi ko gustong mangialam sa'yo kahit pa anong dahilan mo kung bakit mo siya pinakasalan, pero mag-asawa na kayo. Pero balak mo bang ilihim sa kanya?" Saglit itong tumigil at muling nagpatuloy. "Siguro, subukan mong tanggapin at mahalin ang asawa mo. Hindi pwedeng patuloy kang mabuhay sa anino ng nakaraan habang buha
ANG LALAKI na nasa kanyang harapan ngayon ay tulad pa rin sa kanyang ala-ala. Marahil dahil na rin sa lumipas na panahon, mas naging mature ang mukha nito kay sa dati. Ang maamo nitong mukha dati ngayon ay naglaho na.Abala itong nakikinig sa reports ng mga subordinate nito. Paminsan-minsan tumatango ito at nagbibigay ng ilang instructions. Parang ang mga nata nito ay hindi gustong tumingin sa kanya at diretsong naglakad papunta sa opisina nito na napapalibutan ng mga ibang ibang empleyado.Ramdam ni Amelia ang pagkaputla ng kanyang mukha sa mga oras na iyon.Jerome... Anas ng isipan niya.Kailan pa siya bumalik at bakit pa siya bumalik?Umalis ito at iniwan siya nito noon ng walang paalam, pero bakit ito ngayon bumalik?Dalawang taon na ang nakalipas at humigit-kumulang ay pinabayaan na niya ito, ngunit hindi niya inaasahan ang pagbabalik nito at ang muli nilang pagkikita.Sa pagkikita nila ngayon, hindi niya alam kung nakilala ba siya nito sa una nilang pagkikita tulad ng pagkakila
TUMATAKBONG lumabas ng company building si Amelia. Pagkalabas niya sinalubong siya ng malakas na ulan, at nakalimutan pa niya ang payong niya sa opisina pero hindi na niya magawang bumalik sa loob para kunin ang payong dahil alam niyang kasalukuyan pang nandoon si Jerome.Napaka-duwag niya talaga.Dahil malakas ang ulan, gusto ni Amelia ang sumakay ng taxi pero malabo sa mga oras na iyon, maliban sa rush hour ay sobrang traffic naman, idagdag pa ang malakas na ulan.Wala siyang pagpipilian kundi ang sumugod sa malakas na ulan. Ginawa niyang payong ang bag niya at kagat ang ibabang labi na tinakbo niya ang daan papunta sa subway station.Pagkarating niya sa subway station, hinihiling niya na sana huminto na ang ulan, pero mukhang gusto siyang parusahan ng kalangitan at gustong makiramay sa nararamdaman niya sa mga oras na iyon.Dahil hindi pa rin siya makakuha ng taxi wala siyang pagpipilian kundi ang maghintay sa gilid ng subway station.Doon tila bumalik sa ala-ala niya dalawang taon
KINABUKASAN, bumuti na ang pakiramdam ni Amelia matapos siya malagyan ng IV drip. Dahil 'dun nagpasya siyang pumasok na.Nang aayusin na niya ang mga gamit niya para sa pagpasok sa trabaho, doon lang niya namalayan na wala bag niya at napalitan ng isang mamahaling bag.Eksakto naman ang pagpasok ni Nanay Maris para asikasuhin siya."Nay, nasaan ho ang bag ko?" tanong niya rito."Nasira ang bag mo dahil sa ulan kagabi, Señorita. Kaya nag-utos si Señorito para bilhin ang bagong bag na 'yan," anito na tinuro ang hawak niyang bag.Biglang nakaramdam ng hiya si Amelia.Isang kilalang bag ang binili sa kanya ni Cormac. Isa iyong Channel na nagkakahalaga ng ilang dolyares. Paano niya iyon babayaran sa pamamagitan lang ng sahod niya? Pero wala na yung dati niyang bag kaya wala siyang choice kundi gamitin ang ibinili sa kanya ni Cormac.Pagkatapos niyang maligo at mag-ayos ay bumaba na siya para mag-almusal. Nang matapos, tatawag na sana siya ng taxi gamit ang cellphone niya nang may magsalita
KUNG dati, palaging nag oovertime si Amelia ngayon maaga na siya umuuwi mula noong si Jerome na bagong boss ng kumpanya.Pagka-uwi niya sa mansion, agad niyang binagsak ang katawan sa malabot na sofa. Dahil sa hindi pa siya gaanong gumagaling, pakiramdam niya masakit ang buo niyang katawan.Mabilis na bumangon si Amelia nang marinig niyang merong papalapit sa kinaroroonan niya, doon nakita niya si Cormac sakay ng wheelchair nito na palapit sa kanya at huminto sa tabi niya.Hindi tulad ng palagi nitong suot na kulay puting t-shirt, ang suot niya ngayon ay isang casual gray sweater na bumabagay sa perpektong pangangatawan nito.Bahagya siyang nagulat dahil hindi nito ugaling umuwi ng maaga. "Maaga ka atang umuwi ngayon?" aniya. Tinitigan ni Cormac ang mukha ni Amelia. Maputla ito at ang mga mata nito at bahagyang namumula, halatang galing ito sa pag-iyak."Yeah." Tulad pa rin noong una, walang kaemo-emosyon si Cormac."Handa na ang hapagkainan, kumain na tayo," anito na nagpatiuna.Nat
Sa puntong ito, napansin ni Aurora na nakahawak sa braso ni Amelia ang pagkabigla sa mukha nito, ngunit bigla siyang ngumiti. “Oo nga pala, halos makalimutan ko. Parang nag-aral si Jerome noon sa Jurian S University, di ba? Journalism din ang course niya, at siya pa ngang senior ng kapatid ko.”“Ah, oo, tama,” pilit na pinigilan ni Amelia ang kirot sa kanyang dibdib at kunwaring kalmado ang boses. “Matagal ko na rin siyang hindi nakikita.”Dahil sa malamig na tugon ni Amelia, naningkit ang mga mata ni Jerome. “Aurora, may gusto lang sana akong sabihin kay Amelia. Okay lang ba?”Bahagyang nag-iba ang ekspresyon ni Aurora, pero pinanatili nito ang banayad na anyo. “Sige, Jerome. Titingnan ko na lang kung may kailangan ng tulong sa kusina.” Sa isang iglap, naiwan sina Amelia at Jerome sa sala.“Ano, Amelia? Wala ka bang reaksyon na naging bayaw mo ako?” Habang nakatingin nang pababa kay Amelia, may halong sarkasmo ang tono ni Jerome.“Ano bang gusto mong i-react akot? Tatawagin kitang ba
Naramdaman ni Amelia na isang maliit na buto ang itinanim sa kanyang puso, at patuloy itong sinusubukang kumawala sa lupa. Ang ilang mga bagay ay medyo malinaw, ngunit hindi siya nangahas na harapin ito. Bago siya magkaroon ng oras para pag-isipan ito ng mabuti, biglang may napagtanto si Cormac, hinawakan niya ang kanyang baba, kumunot ang noo at tumingin sa kanya, "Amelia, anong problema?" Ngayon lang, dahil sa sobrang galit, hindi niya napansin na sobrang pula ng mga mata ni Amelia. Ngayon lang niya napagtanto na hindi lang iyon, medyo malabo pa ang mga mata niya. Agad siyang nataranta, at mabilis na binuhat si Amelia sa kama at inihiga, winawagayway ang kamay sa harap niya. Mabilis na sumimangot si Amelia, "Huwag mo akong tratuhin na parang isang bulag, nakakakita ako, ngunit malabo ko lang itong makita." "Malabo?" Medyo mahina ang boses ni Cormac, "Damn it, bakit hindi mo agad sinabi sa'kin at nang tumawag ako ng doktor." Habang sinasabi niya iyon,
Saglit na natigilan si Amelia. Hindi pa niya narinig na nagmumura si Cormac sa ganoong kagalit na tono matapos siyang makilala nang matagal. Hindi niya maiwasang sumimangot, "Cormac, bakit ka--" Ngunit bago pa niya matapos ang kanyang mga salita, patuloy siyang sinigawan ni Cormac, "Para lang sa ganoong kwintas! Tumakbo ka pabalik sa ating silid? Alam mo bang maswerte ka sa pagkakataong ito? Kung walang tumulong sa'yo, maaari patay ka na sana ngayon!" Talagang galit na galit si Cormac sa oras na iyon. Ang babaeng takagang ito! Para lang sa pendant na iyan, wala iting pakialam sa sarili nitong buhay! Oo, importante talaga sa kanya ang pendant na ito, dahil ito lang ang iniwan ng taong iyon para sa kanya. Ngunit gaano man kahalaga ang isang kuwintas, paano ito maihahambing kay Amelia! Mula nang malaman niyang nasusunog ang kanyang bahay hanggang ngayon, nag-aalala siya kay Amelia mula simula hanggang katapusan, at nakalimutan pa niya ang pagkakar
"Anong sabi mo?" Hindi siya lumingon, bagkus ay nagtanong siya sa malamig na boses. Hindi sumagot si Jerome. Nakilala niya ang kwintas na pilit na sinisikap na iligtas ni Amelia. Minsan nang nalasing si Jerome, sinabi niya sa panunuya na si Cormac ay isang walang kwentang lalaki. Si Sirena ay patay na sa loob ng sampung taon, ngunit siya ay may katangahang pinahahalagahan pa rin ang isang walang kwentang kristal na kuwintas. Samakatuwid, ang kwintas na sinubukang iligtas ni Amelia ay pagmamay-ari ni Cormac. Halos mag-alab ang selos sa kanyang puso. Ayaw sagutin ni Jerome ang tanong ng tiyuhin, kaya napangiti na lang siya: "Kung gusto mong malaman, tanungin mo na lang si Amelia." Bahagyang kumunot ang noo ni Cormac, masyadong tamad na magsalita pa kay Jerome, at pinalabas ang wheelchair palabas ng ward. Bumalik si Cormac sa ward ni Amelia, mahimbing pa ring natutulog ang asawa, nakabaon ang maliit na mukha nito sa puting unan ng kama, parang medyo ma
"Mukhang may concern ka talaga sa asawa ko." Pagkaraan ng mahabang oras, dahan-dahang nagsalita si Cormac, ang kanyang tono ay sobrang kalmado, ngunit sa ilang kadahilanan, nagkaroon ng mahinang pakiramdam ng pang-aapi. Naririnig ni Jerome na ang tono ni Cormac ay palaging naghahayag na pag-aari nito si Amelia, at sa walang dahilan, isang pagdagsa ng masamang apoy ang umusbong sa kanyang puso. Pagkatapos ng lahat, ang relasyon nina Jerome at Cormac ay palaging tense. Wala talaga siyang respeto sa tiyuhin, kaya hindi siya nag-abala na magpanggap sa oras na ito. Ngumuso lang siya, "Oo nga, after all, first love yun, siyempre mas may pakialam talaga ako." Sinabi niya ito para galitin ang tiyuhin, ngunit si Cormac ay may malamig na ngiti at dahan-dahang sinabi, "Salamat sa iyong pag-aalala." Tumikhim si Jerome at hindi makapagsalita. Sa pagtingin sa likas na pagmamataas sa mga kilay ni Cormac, sa wakas ay nainis siya at umupo ng tuwid sa kama, sumisigaw, "Uncle,
Masyadong tamad si Amelia para bigyang pansin ang mga sinabi ni Aurora sa kanya, ngunit nang marinig niya ito ng nga sinabi nito, nanlamig ang kanyang mga mata, "Aurora, maging tapat ka naman sa iyong sarili, mula pagkabata hanggang sa pagtanda, sino ang mahilig mang-agaw ng pag-manay-ari ng iba?" Si Amelia ay pumasok sa mga pribadong paaralan para sa elementarya at junior high school, at nag-aral kasama ni Aurora. Sa oras na iyon, hindi niya alam kung gaano karaming hinaing ang dinanas niya dahil kay Aurora. Nagkaroon siya ng crush sa isang senior, at si Aurora ay inakit ang lalaki, kaya ipinagpalit siya ng lalaki pagkatapos ng tatlong araw na pakikipag-date rito; gusto nitong makuha ang tatlong magagaling na estudyante, hiniling ni Aurora si James na magbigay ng mga regalo, at siya ang naging tatlong mabubuting estudyante; sumali siya sa isang club, at direktang hiniling ni Aurira sa guro na buwagin ang club. Hindi niya naiintindihan mula noong bata pa sila, si
Sa katunayan, nang iligtas niya si Amelia, malinaw niyang nakita na ang bagay na itinaya ni nito sa kanyang buhay para makabalik ay isang kristal na kuwintas? Bahagyang hinawakan ng mga kamay ni Amelia ang kanyang hospital gown, at bumulong: "Sa totoo lang, hindi mo kailangang gawin ito." "Hindi kailangan?" Biglang nagtaas ng kilay si Jerome, "Amelia, kailangan ba ang tanong na ito? Sa tingin mo ba ay talagang panoorin kitang mamatay?" Biglang hindi alam ni Anelia kung paano haharapin ang tingin ni Jerome, kaya kinailangan niyang italikod, "Sa totoo lang, kailangan mo lang alagaan ang iyong sarili. Hindi ako karapat-dapat sa iyong buhay upang iligtas." Naririnig ang mga salita ni Su Kexin tulad ng "hindi kailangan" at "hindi katumbas ng halaga" sa lahat ng oras, bagama't patuloy na pinapaalalahanan ni Jerome ang kanyang sarili na huwag magalit kay Amelia, hindi niya maiwasang magalit. Tumayo siya, at gamit ang kanyang kamay sa gauze, hinawakan niya ang baba n
Kinaladkad lang niya si Jerome palabas ng villa, at wala siyang lakas para tingnan ang kalagayan nito. Napagtanto ng bumbero na nagtatanong siya tungkol kay Jerome, kaya mabilis niyang tiningnan at sinabing, "Ayos lang siya, nahimatay lang siya, huwag kang mag-alala!" Nakahinga ng maluwag si Amelia, nanginginig ang kanyang mga talukap, at sa wakas ay nahimatay siya. ... Nang magising si Amelia, nakahiga na siya sa hospital ward. Si Pablo ay nakaupo sa tabi ng kama. "Madam, gising na po kayo!" Tumayo agad si Pablo nang makita siyang nagising, "Ano ang pakiramdam mo? Nakikita mo ba nang malinaw?" Napagtanto ni Amelia na talagang malabo ang kanyang mga mata at hindi siya makakita ng malinaw. Ngunit wala siyang pakialam, hinawakan lang niya si Pablo at tuyong lalamunan na sinabi, "Nasaan si Jerome?" Pagbuka pa lang niya, napagtanto niyang parang sirang gong ang boses niya. Saglit na napahiya ang mukha ni Pablo, ngunit sinabi pa rin niya,
Habang siya ay umiiyak at nag-iisip ng mga random na bagay, bigla siyang nakarinig ng isang malakas na dagundong - "Amelia!" Si Amelia ay ganap na natigilan. Nang tumingala siya, nakita niya ang isang pigura na tumatakbo sa labas ng apoy. "Jerome!" Nagmamadali siyang tumawag, ngunit matagal nang namamaos ang kanyang lalamunan dahil sa usok. "Nandito ako!" nauubo niyang sigaw. Narinig pa rin ni Jerome ang boses ni Amelia, at kaagad siyang sumugod. Ngunit ang apoy sa pinto ay masyadong malaki, at hindi siya makapasok. Gusto niyang gamitin ang kanyang flamethrower, ngunit ang flamethrower ay wala na sa oras na ito. Desperado si Amelia. Parang gusto talaga siyang mawala ng Diyos? Sa hindi inaasahang pagkakataon, sa sandaling ito, bigla niyang nakita si Jerome sa labas ng apoy, direktang inihagis sa kanyang kamay ang fire extinguisher, at ang buong tao ay direktang sumugod sa apoy! May putok sa ulo ni Su Kexin, at sumigaw siya nang may basag
Ang puting ambon mula sa fire extinguisher ay bahagyang nagpagaan ng apoy sa hagdan. Agad na nakita ni Amelia si Jerome na tumatakbo patungo sa kanya, ngunit sa sandaling ito, ang rehas ng koridor sa tabi nila ay biglang nabasag ng apoy, at bigla silang nahiwalay sa isa't isa, at muling sumiklab ang apoy. "Damn it!" Narinig ni Amelia na tinakpan ni Jerome ang kanyang bibig at nagmumura, at umungal, "Amelia, manatili ka diyan, pupuntahan kita kaagad!" Gustong tumango ni Amelia, ngunit bigla siyang may naisip. Sandali, nasa kwarto pa ba ang kwintas ni Cormac? Ito ay dapat. Pinahahalagahan ni Cormac ang kuwintas na iyon at kadalasan ay hindi ito inaalis sa bahay. Karaniwang inilalagay niya ito sa isang drawer kapag papasok siya sa trabaho o sa isang business trip. Napakalaki ng apoy, at pagkatapos masunog ang mesa, tiyak na nasira ang kristal na kuwintas. Tapos si Cormac.... masasaktan ba ito kapag nasira ang kwintas? Hindi niya maiwasang isipi