Novels by HiddenMask

Ang sinabi ni Cormac ay biglang nagpatahimik kay Amelia. Nakalimutan niyang isipin ang tungkol sa mga paa ni Cormac at sa halip ay napasigaw siya sa kaba, "Ano ang balak mong gawin—"Ngunit bago pa niya matapos ang tanong, bigla na lang napunit ang kanyang kulay burgundy na damit!Mabilis na pinigilan ni Cormac si Amelia, at ang kanyang malakas na katawan ay dumikit sa kanya. Ang amoy ng pagiging isang ganap na lalaki ay bumalot sa kanya nang buo."Cormac, anong ginagawa mo—"Gustong sumigaw ni Amelia, ngunit bago pa niya masabi ang mga susunod na salita, tinakpan ng mga labi ni Cormac ang kanya.Ang halik na iyon ay puno ng pagmamatigas at tila may halong parusa, kaya wala nang espasyo para kay Amelia na makaligtas. Unti-unti siyang nadadala sa sitwasyon."’Wag, tama na…"Ang nararamdaman niyang ito ay nagbalik ng alaala ng nangyari dalawang taon na ang nakalilipas. Bigla siyang nanginig sa takot, at ang mga luha niya ay sunod-sunod na tumulo.Napansin ni Cormac ang panginginig ni Am

"Hindi, seryoso, hindi talaga maganda ang pakiramdam ko," sabi ni Amelia nang may halatang kaba habang paatras siyang umatras nang di niya namamalayan. "Lolo, pasensya na po, bigla po akong nahilo at parang masusuka. Mauna na po ako, babalik na lang po ako sa ibang araw para personal na humingi ng paumanhin."Pagkatapos sabihin iyon, hindi na siya tumingin kay Cormac o kay Cornel. Agad siyang lumabas ng kwarto, halos tumatakbo pa sa pagmamadali.Pagkaalis ni Amelia, napailing si Cornel at napangiti nang malamig. "Pumili ka ng ganitong babae na wala man lang kaalam-alam sa tamang asal?"Lumingon si Cormac kay Cornel, ang kanyang mga mata ay malamig. "Kung hindi dahil sa pangungulit ninyo, hindi ko siya hahanapin.""Ikaw talaga!" galit na sagot ni Cornel, kitang-kita sa mukha nito ang pagkadismaya. Matagal na niyang gustong alagaan ang kanyang bunsong apo, ngunit mula nang magkaroon ng aksidente sampung taon na ang nakakaraan, naging mailap ito at mahirap basahin ang ugali. Kahit siya n

Pagbalik sa Pilipinas, nag-aalala si Amelia na baka ang kanilang pamamaalam sa France ay nagdulot ng kahihiyan kay Jerome. Ngunit sa hindi inaasahan, sa pagkakataong ito ay hindi siya pinag-initan ng lalaki.***Dumating agad ang weekend.Maaga pa lang ng umaga, isinuot na ni Amelia ang burgundy na damit na inihanda ni Cormac para sa kanya, may kaakibat na kwintas na may mga brilyante, at pares ng sapatos na may laso. Dahan-dahan siyang bumaba ng hagdan.Naghihintay na si Cormac sa ibaba. Nang marinig ang mga yabag, tumingin siya pataas nang kaswal, ngunit nang makita si Amelia pababa ng hagdan, napahinto siya saglit sa gulat.Alam niya namang maganda si Amelia, ngunit dati’y hindi ito masyadong nag-aayos ng sarili, minsan pa nga’y parang sinasadya nitong itago ang kanyang kagandahan. Kaya ang ganda nito ay parang lihim at walang pag-iimbot.Ngunit sa oras na ito, suot ang eleganteng damit na pinili niya para sa kanya at may magaan na makeup, tila naging makinang na brilyante si Ameli

Maluwag talaga ang shirt ni Cormac sa katawan ni Amelia. Kahit na nakabotones ang lahat, lantad pa rin ang kanyang payat na collarbone. Nang bumangon siya mula sa kama, kitang-kita ang mahahaba niyang mga binti, na parang nang-aakit sa bawat galaw.Hindi maiwasan ni Cormac na ilihis ang tingin.Kahit ipinagmamalaki niya ang kanyang mahusay na self-control, naramdaman niyang uminit ang pakiramdam niya kaya’t agad siyang uminom ng malamig na tubig para kumalma. Hindi napansin ni Amelia ang kakaibang kilos ni Cormac at tahimik lang itong umupo para kumain.“Babalik na tayo mamayang hapon,” sabi ni Cormac habang kumakain. “Sasama ka ba sa akin?”Naalala ni Amelia ang nangyari sa dinner kagabi, kaya’t agad siyang tumango. “Sasama ako.”Sa pagkakataong ito, hindi na siya magdadalawang-isip. Kahit na kailangan niya ang trabahong ito, hindi niya kayang tiisin ang ginagawa ni Jerome.“Okay.”Biglang naalala ni Amelia ang isang bagay. “Ah, bakit ka nga pala nandito sa France?”Halos di halata a

Bahagyang natigilan si Amelia, tumagilid siya at sa liwanag ng poste ng ilaw na sumisilip sa bintana ng kotse, napansin niyang tila malamig ang mukha ni Cormac. Iba ito sa karaniwang kawalang-pakialam niya; parang may ikinainis ito.Bahagyang luminaw ang isip ni Amelia mula sa kalasingan, kaya't nagtanong siya nang maingat, "Cormac, galit ka ba?"Habang iniisip niya, asawa nga naman niya ito. Sino ba ang hindi magagalit kung makikita ang asawa niyang pinapatos ng iba, hindi ba?"Ano sa tingin mo?" malamig na tugon ni Cormac, at biglang bumaba ang temperatura sa loob ng sasakyan."Pasensya na?" mahina niyang sagot."Pasensya na lang?" bahagyang tinaas ni Cormac ang kilay.Natigilan si Amelia, tinitigan si Cormac, at biglang naisip ang nangyari."Hindi iyon ang iniisip mo, promise!" nagmadali si Amelia. "Akala ko kasi ordinaryong dinner lang iyon. Hindi ko inakala na gano’n si Editor-in-Chief Enrique."Biglang kinabahan si Amelia na baka isipin ni Cormac na kagaya siya ng iniisip ni Jer

Mr. Fortalejo ?Natulala si Amelia sa narinig. Mabilis niyang iminulat ang kanyang mga mata at nakita ang isang wheelchair sa kanyang harapan, at ang lalaking may seryosong ekspresyon na nakaupo dito.Sa isang iglap, nanlaki ang kanyang mga mata."Cormac?" tanong niya na puno ng hindi makapaniwala, na parang nasa panaginip lamang siya.Tinitigan ni Cormac si Amelia. Nakita niyang lasing ito, namumula ang maliit nitong mukha, ang mga mata’y tila malalambot, at ang suot nitong manipis na suit ay humuhubog sa kanyang maselang pigura na nagdadagdag ng kakaibang alindog.Ngunit ang alindog na ito ang mas lalong nagpagalit sa kanya.Ganito ba siya palagi? Ito ba ang dahilan kung bakit siya pinagnanasaan ng mga lalaki?Humigpit ang ekspresyon sa gwapong mukha ni Cormac, at hindi niya pinansin si Amelia. Sa halip, nakatuon ang malamig niyang tingin kay Editor-in-Chief Enrique.Si Editor-in-Chief Enrique, na kanina’y handang sampalin si Amelia, ay hindi inasahang dumating si Cormac. Hinawakan