ANG LALAKI na nasa kanyang harapan ngayon ay tulad pa rin sa kanyang ala-ala. Marahil dahil na rin sa lumipas na panahon, mas naging mature ang mukha nito kay sa dati. Ang maamo nitong mukha dati ngayon ay naglaho na.Abala itong nakikinig sa reports ng mga subordinate nito. Paminsan-minsan tumatango ito at nagbibigay ng ilang instructions. Parang ang mga nata nito ay hindi gustong tumingin sa kanya at diretsong naglakad papunta sa opisina nito na napapalibutan ng mga ibang ibang empleyado.Ramdam ni Amelia ang pagkaputla ng kanyang mukha sa mga oras na iyon.Jerome... Anas ng isipan niya.Kailan pa siya bumalik at bakit pa siya bumalik?Umalis ito at iniwan siya nito noon ng walang paalam, pero bakit ito ngayon bumalik?Dalawang taon na ang nakalipas at humigit-kumulang ay pinabayaan na niya ito, ngunit hindi niya inaasahan ang pagbabalik nito at ang muli nilang pagkikita.Sa pagkikita nila ngayon, hindi niya alam kung nakilala ba siya nito sa una nilang pagkikita tulad ng pagkakila
TUMATAKBONG lumabas ng company building si Amelia. Pagkalabas niya sinalubong siya ng malakas na ulan, at nakalimutan pa niya ang payong niya sa opisina pero hindi na niya magawang bumalik sa loob para kunin ang payong dahil alam niyang kasalukuyan pang nandoon si Jerome.Napaka-duwag niya talaga.Dahil malakas ang ulan, gusto ni Amelia ang sumakay ng taxi pero malabo sa mga oras na iyon, maliban sa rush hour ay sobrang traffic naman, idagdag pa ang malakas na ulan.Wala siyang pagpipilian kundi ang sumugod sa malakas na ulan. Ginawa niyang payong ang bag niya at kagat ang ibabang labi na tinakbo niya ang daan papunta sa subway station.Pagkarating niya sa subway station, hinihiling niya na sana huminto na ang ulan, pero mukhang gusto siyang parusahan ng kalangitan at gustong makiramay sa nararamdaman niya sa mga oras na iyon.Dahil hindi pa rin siya makakuha ng taxi wala siyang pagpipilian kundi ang maghintay sa gilid ng subway station.Doon tila bumalik sa ala-ala niya dalawang taon
KINABUKASAN, bumuti na ang pakiramdam ni Amelia matapos siya malagyan ng IV drip. Dahil 'dun nagpasya siyang pumasok na.Nang aayusin na niya ang mga gamit niya para sa pagpasok sa trabaho, doon lang niya namalayan na wala bag niya at napalitan ng isang mamahaling bag.Eksakto naman ang pagpasok ni Nanay Maris para asikasuhin siya."Nay, nasaan ho ang bag ko?" tanong niya rito."Nasira ang bag mo dahil sa ulan kagabi, Señorita. Kaya nag-utos si Señorito para bilhin ang bagong bag na 'yan," anito na tinuro ang hawak niyang bag.Biglang nakaramdam ng hiya si Amelia.Isang kilalang bag ang binili sa kanya ni Cormac. Isa iyong Channel na nagkakahalaga ng ilang dolyares. Paano niya iyon babayaran sa pamamagitan lang ng sahod niya? Pero wala na yung dati niyang bag kaya wala siyang choice kundi gamitin ang ibinili sa kanya ni Cormac.Pagkatapos niyang maligo at mag-ayos ay bumaba na siya para mag-almusal. Nang matapos, tatawag na sana siya ng taxi gamit ang cellphone niya nang may magsalita
KUNG dati, palaging nag oovertime si Amelia ngayon maaga na siya umuuwi mula noong si Jerome na bagong boss ng kumpanya.Pagka-uwi niya sa mansion, agad niyang binagsak ang katawan sa malabot na sofa. Dahil sa hindi pa siya gaanong gumagaling, pakiramdam niya masakit ang buo niyang katawan.Mabilis na bumangon si Amelia nang marinig niyang merong papalapit sa kinaroroonan niya, doon nakita niya si Cormac sakay ng wheelchair nito na palapit sa kanya at huminto sa tabi niya.Hindi tulad ng palagi nitong suot na kulay puting t-shirt, ang suot niya ngayon ay isang casual gray sweater na bumabagay sa perpektong pangangatawan nito.Bahagya siyang nagulat dahil hindi nito ugaling umuwi ng maaga. "Maaga ka atang umuwi ngayon?" aniya. Tinitigan ni Cormac ang mukha ni Amelia. Maputla ito at ang mga mata nito at bahagyang namumula, halatang galing ito sa pag-iyak."Yeah." Tulad pa rin noong una, walang kaemo-emosyon si Cormac."Handa na ang hapagkainan, kumain na tayo," anito na nagpatiuna.Nat
PAGDATING ni Amelia sa Civil Affairs Bureau, hindi pa dumarating ang lalaking pakakasalan niya.Lumipas na ang kalahating oras mula sa napagkasunduang nilang oras, pero hindi pa rin dumarating ang lalaki. Tatawagan na sana ito ni Amelia nang biglang tumawag ang lalaki."Amelia, sinungaling ka, pinaglaruan ka na’t lahat at niloko noong kolehiyo, ngayon gusto mong humanap ng tapat na lalaki na mapapangasawa? Sinasabi ko sa iyo, mangarap ka!” sabi nito mula sa kabilang linya nang sagutin niya ang tawag."No wonder, kaya ka nag-propose ka ng kasal sa'kin sa loob ng tatlong araw ng date natin. Kung hindi lang sa university mo nag-aaral ang ex-girlfriend ko, muntik na akong magpaloko sayo. Walanghiyang babae! Pweh!" sabi pa nito. Pagkatapos ni'yon ay tumunog ang end call tone tanda na binaba na nito ang tawag.Hindi na nagkaroon pa ng pagkakataon si Amelia para magpaliwanag bago siya nito hinusgahan.Namumutla ang kanyang mga daliri habang hawak ang cellphone niya. Bumuka ang kanyang mga la
MAKALIPAS ang isang oras, lumabas si Amelia mula sa Civil Affairs Bureau dala ang pulang libro na nasa kanyang kamay. Pakiramdam niya sa mga oras na iyon ay para siyang lumulutang dahil tila panaginip lang ang lahat.Hindi niya akalain na magpapakasal siya ng biglaan sa isang lalaki, at sa isang lalaking kakakilala lang niya.Bumaba ang tingin ni Amelia sa marriage certificate at nakita niya sa litratong nandun at sa litarato ay magkatabi silang dalawa ng lalaki. Ang lalaki ay kalmado lang, habang siya naman ay mukhang balisa at hindi mapakali. Sa ibaba naman ng litrato ay nandoon ang pangalan nilang dalawa.Nakakatawang isipin na sa marriage certificate lang niya nalaman ang pangalan ng bago niyang asawa.Cormac Fortalejo.Isang simple ngunit maawtoridad na pangalan, na tumutugma sa pagkatao ng lalaking ito."Amelia Herera?" Nakatingin din ang lalaki sa pulang libro at dahan-dahang binasa ang pangalan ni Amelia.Ang kanyang namamaos na boses ay parang isang balahibo na humahaplos sa
SAGLIT na natigilan si Amelia bago niya napagtanto na ang dahilan kung bakit nagbihis ng maganda si Matet ay dahil sa taong iinterbyuhin nila mamayang hapon at iyon ay ang president ng F Incorporation.Ang F Incorporation ay isang maalamat at matatag na kumapanya sa buong Alta Syudad. Naitatag ang F Incorporation tatlong taon na ang nakalilipas at mabilis na nakilala sa financing industry sa bansa.Sa sumunod na tatlong maikling taon, ang kumpanyang ito ay mabilis na naging isa sa pinakamalaking family business sa bansa, at sa loob ng ilang panahon ay kapantay na ito ng tatlong kilalang kumpanyang matagal nang itinatag sa bansa.Ang presidente ng F Incorporation ay higit na kainte-interisado kaysa sa kumapanya nito mismo.Sa loob ng tatlong taon na iyon ay hindi pa alam ang mga inpormasyon tungkol sa presidenteng ito, ni walang nakakaalam ng buo nitong pangalan at hitsura. Ngunit ito ay hindi nakakaapekto sa pagiging diterminado ng lahat para makilala ang misteryosong pangulo na ito.
PAKIRAMDAM ni Amelia ay lutang ang isip niya sa mga sandaling iyon. Hindi siya naka-react nang ngitian sila ni Cormac. "Fashion magazine? Please sit down.""Ate Amelia, ano ba ang iniisip mo?"Kung hindi lang siya pinaalalahanan ni Matet na nasa tabi niya ay hindi pa siya babalik sa tamang kaisipan niya. Kurap-kurap na naupo siya sa sofa kasama ni Matet at ng iba pa.Pinagulong naman ni Cormac ang wheelchair palapit sa kanila."Mr. Fortalejo, can we start?" Excited na tanong naman ni Matet. Halatang interisado na itong may malaman tungkol sa lalaki."Please," walang emosyong sagot nito.Hindi man lang tiningnan ni Cormac si Amelia mula umpisa hanggang dulo, na para bang hindi sila magkakilalang dalawa.Dahil sa malayong ugali na pinapakita ni Cormac sa mga oras na iyon, naisip ni Amelia kung ang lalaking kaharap nila ngayon ay kamukha lang ba ng kanyang asawa na si Cormac?Tumikhim si Matet. "Um... Mr. Fortalejo, you are so mysterious that no one even knows your full name. Do you mind
KUNG dati, palaging nag oovertime si Amelia ngayon maaga na siya umuuwi mula noong si Jerome na bagong boss ng kumpanya.Pagka-uwi niya sa mansion, agad niyang binagsak ang katawan sa malabot na sofa. Dahil sa hindi pa siya gaanong gumagaling, pakiramdam niya masakit ang buo niyang katawan.Mabilis na bumangon si Amelia nang marinig niyang merong papalapit sa kinaroroonan niya, doon nakita niya si Cormac sakay ng wheelchair nito na palapit sa kanya at huminto sa tabi niya.Hindi tulad ng palagi nitong suot na kulay puting t-shirt, ang suot niya ngayon ay isang casual gray sweater na bumabagay sa perpektong pangangatawan nito.Bahagya siyang nagulat dahil hindi nito ugaling umuwi ng maaga. "Maaga ka atang umuwi ngayon?" aniya. Tinitigan ni Cormac ang mukha ni Amelia. Maputla ito at ang mga mata nito at bahagyang namumula, halatang galing ito sa pag-iyak."Yeah." Tulad pa rin noong una, walang kaemo-emosyon si Cormac."Handa na ang hapagkainan, kumain na tayo," anito na nagpatiuna.Nat
KINABUKASAN, bumuti na ang pakiramdam ni Amelia matapos siya malagyan ng IV drip. Dahil 'dun nagpasya siyang pumasok na.Nang aayusin na niya ang mga gamit niya para sa pagpasok sa trabaho, doon lang niya namalayan na wala bag niya at napalitan ng isang mamahaling bag.Eksakto naman ang pagpasok ni Nanay Maris para asikasuhin siya."Nay, nasaan ho ang bag ko?" tanong niya rito."Nasira ang bag mo dahil sa ulan kagabi, Señorita. Kaya nag-utos si Señorito para bilhin ang bagong bag na 'yan," anito na tinuro ang hawak niyang bag.Biglang nakaramdam ng hiya si Amelia.Isang kilalang bag ang binili sa kanya ni Cormac. Isa iyong Channel na nagkakahalaga ng ilang dolyares. Paano niya iyon babayaran sa pamamagitan lang ng sahod niya? Pero wala na yung dati niyang bag kaya wala siyang choice kundi gamitin ang ibinili sa kanya ni Cormac.Pagkatapos niyang maligo at mag-ayos ay bumaba na siya para mag-almusal. Nang matapos, tatawag na sana siya ng taxi gamit ang cellphone niya nang may magsalita
TUMATAKBONG lumabas ng company building si Amelia. Pagkalabas niya sinalubong siya ng malakas na ulan, at nakalimutan pa niya ang payong niya sa opisina pero hindi na niya magawang bumalik sa loob para kunin ang payong dahil alam niyang kasalukuyan pang nandoon si Jerome.Napaka-duwag niya talaga.Dahil malakas ang ulan, gusto ni Amelia ang sumakay ng taxi pero malabo sa mga oras na iyon, maliban sa rush hour ay sobrang traffic naman, idagdag pa ang malakas na ulan.Wala siyang pagpipilian kundi ang sumugod sa malakas na ulan. Ginawa niyang payong ang bag niya at kagat ang ibabang labi na tinakbo niya ang daan papunta sa subway station.Pagkarating niya sa subway station, hinihiling niya na sana huminto na ang ulan, pero mukhang gusto siyang parusahan ng kalangitan at gustong makiramay sa nararamdaman niya sa mga oras na iyon.Dahil hindi pa rin siya makakuha ng taxi wala siyang pagpipilian kundi ang maghintay sa gilid ng subway station.Doon tila bumalik sa ala-ala niya dalawang taon
ANG LALAKI na nasa kanyang harapan ngayon ay tulad pa rin sa kanyang ala-ala. Marahil dahil na rin sa lumipas na panahon, mas naging mature ang mukha nito kay sa dati. Ang maamo nitong mukha dati ngayon ay naglaho na.Abala itong nakikinig sa reports ng mga subordinate nito. Paminsan-minsan tumatango ito at nagbibigay ng ilang instructions. Parang ang mga nata nito ay hindi gustong tumingin sa kanya at diretsong naglakad papunta sa opisina nito na napapalibutan ng mga ibang ibang empleyado.Ramdam ni Amelia ang pagkaputla ng kanyang mukha sa mga oras na iyon.Jerome... Anas ng isipan niya.Kailan pa siya bumalik at bakit pa siya bumalik?Umalis ito at iniwan siya nito noon ng walang paalam, pero bakit ito ngayon bumalik?Dalawang taon na ang nakalipas at humigit-kumulang ay pinabayaan na niya ito, ngunit hindi niya inaasahan ang pagbabalik nito at ang muli nilang pagkikita.Sa pagkikita nila ngayon, hindi niya alam kung nakilala ba siya nito sa una nilang pagkikita tulad ng pagkakila
"MERON ng mga nakuhang inpormasyon," maikli niyang sagot."Mabuti naman kung ganu'n," anito pagkakuway tumawa ito ng pagak. "Iniisip ko nga kung paano mo ko masusuklian. Akala ko papakasalan mo ko pero hindi ko akalain na mas pipiliin mong maikasal sa iba."Hindi na lang niya pinansin ang nakakahiyang pinagsasasabi ni Lance.Umiling-iling si Lance at bumaba ang tingin nito sa wheelchair na kinauupuan niya kuway pumalatak ito. "Umh... Sinabi mo na ba sa asawa mo ang tungkol sa legs mo?Nagsimula na siyang mag-browse para mag sumite sa Finance Department. Pero napahinto siya nang marinig niya ang tanong nito."Hindi," mahina niyang sabi.Nangunot ang noo ni Lance. "Cormac, hindi ko gustong mangialam sa'yo kahit pa anong dahilan mo kung bakit mo siya pinakasalan, pero mag-asawa na kayo. Pero balak mo bang ilihim sa kanya?" Saglit itong tumigil at muling nagpatuloy. "Siguro, subukan mong tanggapin at mahalin ang asawa mo. Hindi pwedeng patuloy kang mabuhay sa anino ng nakaraan habang buha
DAHIL sa pagkabigla niya nakalimutan na niya ang umupo sa hapagkainan. Doon nagtaas ng tingin sa kanya si Cormac."May problema ba?" kunot ang noong tanong nito.Nakita niya ang pagtaas ng isa nitong kilay nang dumapo ang mga mata nito sa kaliwang palasing-singan niya na walang laman. "And where is your wedding ring?"Nakaramdam siya ng hiya, tinago nga niya iyon dahil pakiramdam niya hindi bagay kay Cormac ang binili niyang wedding ring, pero hindi niya akalain na mahahanap nito ang sing-sing na tinago niya.Nahihiyang kinuha niya ang sing-sing na itinago niya bag at agad iyong sinuot. "Pasensya na, mumurahing sing-sing lang ang binili ko."Tumaas ang sulok ng labi nito. "Ayos lang. Maganda nga siya.Hindi alam ni Amelia kung ano ang isasagot niya kay Cormac kaya minabuti na lang niya ang maupo sa katabing upuan na kinaroroonan nito at tahimik lang siyang kumain."Ihahatid na kita sa trabaho mo," anito na tiniklop na ang hawak na peryodiko. Tapos na itong kumain tulad niya."Naku! Hi
SA MGA oras na iyon, ayaw isipin ni Amelia kung tama nga ba ang nakikita niya na may pagnanasa sa mga mata ni Cormac dahil hiya ang nararamdaman niya sa mga oras na iyon. Ni hindi nga siya naglakad ng loob na tingnan ito.Umalis siya mula sa pagkakaupo sa kandungan nito at nagmamadaling tumakbo papasok sa loob ng banyo.Nang maisara ni Amelia ang pinto, dinama niya ang kanyang dibdib. Parang nasa karera ang puso niya sa sobrang bilis ni'yon. Alam niyang kapag hindi siya umalis sa tabi ni Cormac alam na niya ang pwedeng mangyari.It was almost...Hindi niya mapigilan na matakot kanina pero sa kabila ni'yon ay napaisip siya. Legal na silang mag-asawa ni Cormac kaya wala naman sogurong mali kung meron mang mangyari sa kanilang dalawa. Pero hindi niya maiwasang makaramdam ng takot nang makita niya ang pagnanasa sa mga mata ni Cormac kanina.Isa pa, ito ang ikatlo palang pagkikita nila ng lalaki kaya hindi pa niya makuhang masanay sa mga pangyayari nagaganap sa buhay niya ngayon.Pero kung
SA SANDALING iyon ay naramdaman ni Amelia ang pagbilis ng tibok ng kanyang puso.Siya ba ang pinapahula nito? Ano naman kaya ang dapat niyang isagot? Dapat ba niyang sabihin na ikinasal na ito gayong ikinasal naman na sila?Kahit pa walang kasiguraduhan ang sasabihin niya ay kusang buka ang kanyang bibig para sagutin ang tanong nito."Y-you look handsome... I guess... I guess you're married?"Dahil sa sinabi niya ay nakaramdam siya ng pagkakunsensya at hiya at hindi na magawang tumingin pa kay Cormac. Pero mapaisipsiya. Bakit naman siya makokonsensya at mahihiya? Kasalanan ba niya na wala siyang kaalam-alam sa pagkato nito? Isa pa, ito naman ang unang nagkunwaring hindi sila magkakilala.Habang nagtatalo ang sarili at isipan ni Amelia, nakita ni Cormac ang pagbabago ng ekspresyon sa kanyang mukha.Lihim na napangiti si Cormac. Bago pa man maganap ang interview, alam na niya na si Amelia ang isa sa mag-iinterview sa kanya. Nang malaman niya na sa Fashion magazine ito nagtatarabaho ay p
PAKIRAMDAM ni Amelia ay lutang ang isip niya sa mga sandaling iyon. Hindi siya naka-react nang ngitian sila ni Cormac. "Fashion magazine? Please sit down.""Ate Amelia, ano ba ang iniisip mo?"Kung hindi lang siya pinaalalahanan ni Matet na nasa tabi niya ay hindi pa siya babalik sa tamang kaisipan niya. Kurap-kurap na naupo siya sa sofa kasama ni Matet at ng iba pa.Pinagulong naman ni Cormac ang wheelchair palapit sa kanila."Mr. Fortalejo, can we start?" Excited na tanong naman ni Matet. Halatang interisado na itong may malaman tungkol sa lalaki."Please," walang emosyong sagot nito.Hindi man lang tiningnan ni Cormac si Amelia mula umpisa hanggang dulo, na para bang hindi sila magkakilalang dalawa.Dahil sa malayong ugali na pinapakita ni Cormac sa mga oras na iyon, naisip ni Amelia kung ang lalaking kaharap nila ngayon ay kamukha lang ba ng kanyang asawa na si Cormac?Tumikhim si Matet. "Um... Mr. Fortalejo, you are so mysterious that no one even knows your full name. Do you mind