(Laxus king)Abala ako sa pag-aayos ng aking kurbata ng biglang may kumatok sa pintuan ng aking opisina.
Tumango ako kay Jigs para buksan ang pinto, ito ang aking assistant, o kanang kamay. Ito ang pinaka pinagkakatiwalaan ko sa lahat ng ginagawa ko. Nang makita ako nitong tumango ay lumapit ito sa pintuan para papasukin ang kumakatok. Nang makapasok ang nasa labas ay sumalubong rito ang malamig kong tingin. Yumuko naman ito at magalang na bumati sa akin. “Nahanap na ba ninyo siya?” Tanong ko rito habang matiim akong nakatingin sa kanya. Hindi ito tumingin sa akin at mas lalong yumuko pa. Para itong natatakot na tumama ang aking tingin rito. Natural na sa akin ang pagkakaroon ng malamig na personalidad. Ayon nga sa iba ay may dinudulot ako na kakaibang awra. Ito daw ay nakakakilabot at nakakatakot… isa daw iyon sa dahilan kaya kahit sino ay pinapangilagan ako. Pero ako batid kong isa sa dahilan ng mga pag-iwas nila sa akin ay dahil sa pamilyang pinagmulan ko. Dahil isa akong King… Humarap ako rito. Ayoko sa lahat na inuulit ko ang aking ina. Natakot naman ito ng makita na humarap ako. “M-Mr. King, hanggang ngayon ay hindi pa rin namin siya natatagpuan. P-pero ginagawa na namin ang lahat ng makakaya namin para matunton siya sa lalong madaling panahon.” Takot na sagot nito sa akin. Tumiim ang aking bagang. “Sa palagay mo ay makakapaghintay pa ako ng matagal hanggang sa mahanap siya?!” Galit kong sabi rito. “Pinahanap ko siya sa inyo dahil kailangan ko siya… I need her as soon as possible!” Dagdag ko pa. Lumuhod ito ng natatakot. “Mr. King, nakikiusap kami, bigyan niyo kami ng oras para hanapin siya!” Pakiusap nito sa akin. “Binigyan ko kayo ng limang buwan pero hanggang ngayon ay hindi pa rin ninyo nadadala sa akin ang babaeng iyon! Sinasayang ninyo ang oras ko!” “P-patawad, Mr. King… sana ay pagbigyan niyo pa kami. Kahit kailan ay hindi pa kami nahihirapan na maghanap ng impormasyon kahit isang beses. Tingin namin ng mga kasama ko ay alam niya kung paano kami tatakasan… matinik siya ho si ma’am.” Sabi pa nito. “Mr. King,” agaw ni Jigs sa aking pansin, “Malapit na magsimula ang meeting,” paalala nito sa akin. May meeting pa kasi kami na dadalohan ngayon. Kailangan kong pumunta dito. Tumingin ako sa lalaki na nakaluhod sa aking harapan. Bumalik sa pagiging blanko ang aking ekspresyon. “Bibigyan kita ng dalawang buwan para hanapin ang babaeng iyon at dalhin sa akin, Sa oras na hindi ninyo siya madala sa akin, ako mismo ang magbabaon sa inyo sa ilalim ng lupa ng buhay.” Malamig na aking banta rito bago nilisan ang silid kasunod si Jigs. Nagtaas-baba ang dibdib ng lalaki na naiwan sa kwarto dahil sa takot. Kilala namin si Mr. King, hindi nito bumabale ng kanyang salita. Sa oras na hindi namin magawa ng aking mga kasama ang utos nito ay sigurado na magagalit ito sa amin. Takot ako na tumayo at umalis para kumilos at gawin ang inutos sa amin. Kailangan namin mahanap ang babae na pinapahanap nito sa amin sa lalong madaling panahon. Kung hindi ay malalagay ang buhay namin ng aking mga kasama sa peligro. **** (Laxus King) Pagkalabas ko ng mansion na pag-aari ng aming pamilya, mayron ng sasakyan na naghihintay sa amin sa labas. Ihahatid kami nito sa lugar na aming pagmi-meetingan. Nakita ng driver na sumenyas sa kanya si Jigs, kaya naman agad nitong pinaandar ang sasakyan para ihatid kami sa aming pupuntahan. Habang nasa biyahe kami ay nakatingin ako sa labas ng bintana habang nag-iisip ng malalim. “May balita na ba sa pinapahanap ko?” Tanong ko rito. Bukod sa lalaki na kausap ko kanina at sa iba pa nitong mga kasama ay inutusan ko ito na maghanap para madali na matunton ang babae na matagal ko nang pinapahanap. Kung marami kasi sila na maghahanap ay mas mabilis itong nakikita. Saka malaki ang tiwala ko kay Jigs. Umiling ito sa akin. “Maging kami ay hindi rin siya mahanap, Mr. King. Sa palagay ko ay gumagamit din siya ng kapangyarihan o kaya naman ay may tumutulong sa kanya para namin hindi siya matunton.” Sagot nito sa akin. Nag-igtingan ang aking panga sa balitang sinabi niya sa akin. Talagang nagtatago ng mabuti sa akin ang babaeng iyon. Kung sa palagay nito ay makakatakas siya sa kanya habang buhay. Pwes, nagkakamali ito. "Ipagpatuloy ninyo ang paghahanap sa kanya. Kailangan na mahanap siya sa lalong madaling panahon.” "Sige, Mr. King… kami na ang bahala…” pangakong sagot nito sa akin Hindi nagtagal ay huminto ang sinasakyan namin sa tapat ng isang mataas na gusali. Pinagbuksan ako ni Jigs siya ng pintuan, nang makalabas ako ay sinundan ako ng labing-limang bodyguards na pawang naglalakihan ang mga katawan. Ang kanilang mga mata ay sumusuri sa paligid at alerto sila sa aming paligid dala ang kani-kanilang mga dekalidad na baril. Lumaki ako sa makapangyarihan na pamilya. Ang pagkakaroon ng mga bodyguards ay normal na sa amin, kaya sanay na ako rito. Kung tutuusin, ang mga kasama ko ngayon ay kakaunti pa. Ang ilan sa mga ito ay nasa kalayuan at nagmamanman lang. Sumakay ako ng VIP elevator at nagtungo sa pinakamataas na floor. Pagdating dito ay lumabas ako at pumunta agad sa boardroom. Nang makita ako ng mga board members ay tumayo sila at nagbigay-galang sa akin, kasama na tumayo sila Zack at ang kanyang ina na si Mary. Matapos ang mahaba-habang meeting tungkol sa kumpanya ay tumayo na ako. Aalis na sana kami ng biglang tumayo si Zack at nagsalita. "Laxus, nakita mo na ba ang fiancee mo?" Tanong nito na medyo nakangisi pa. Halatang natuwa ito ng makita ang inis sa aking mukha. “Mukhang ayaw ka niyang pakasalan, Laxus. Paano ba iyan, hindi ka makakasal bago sumapit ang ika-30 na kaarawan mo. Paano na ang last will and testament na iniwan ni dad para sayo kung hindi ka naman maikakasal.“ Nang makita ng lahat ng naroon sa silid kung gaano kadilim ang aking ekspresyon at kung gaano kabigat ang tensyon sa paligid ay dali-dali nilang nilisan ang loob ng silid, takot na madamay sa away namin. Ang tanging naiwan lamang ay ang mag-inang sina Mary at Zack. "Isang taon na siyang umalis, Laxus. Malinaw na ayaw ka niyang pakasalan. Bakit mo pinipilit ang sarili sa babaeng hindi ka naman gustong makasama?" May panunuya na sabi pa ni Zack sa akin. “Malinaw naman na nagpakalayo-layo siya dahil ayaw niya sayo… tanggapin mo nalang kasi ang katotohanan na hindi lahat ng iyong gusto ay makukuha mo.” Mayabang na dugtong pa nito. May panunuya ko din siyang pinagsabihan. "Maraming taon na rin ang lumipas, Zack. Bakit hindi ang sarili mo ang sabihan mo na tigilan na ang paghahangad ng lahat ng mayro'n ako? Na hindi ang lahat ng mayro'n ang lehitimong anak ay mayro'n din ang katulad mong bastardo?” Nabura ang ngisi sa labi ni Zack, at ang ina naman nitong si Mary ay pinamulahan ng mukha dahil sa hiya. Totoo naman ang aking sinabi. Bastardo naman talaga itong si Zack… ang mommy nitong si Mary ay kabet ng daddy ko noong nabubuhay pa ito. Nakaramdam ako ng galit ng maalala ang last will and testament ng daddy ko. Kapag hindi daw ako nakapagpakasal sa aking pagtuntong ng ika-30 ng akong kaarawan ay mapupunta ang lahat sa bastardo niyang anak na si Zack ang lahat ng mayron ako… pati ang posisyon na mapupunta sa akin bilang lider ng aming organization ay mapupunta dito. Fvck… hindi ako papayag! Kaya ginagawa ko ang lahat para mahanap siya. Dahil ito ang gusto ni dad, ang makasal ako sa isang Solante. Marami ang mga babae na gustong makasal sa akin. Kaya kung tutuusin ay hindi problema sa akin ang maghanap ng mapapangasawa. Pero ito ang hiling aking ama… at ito din kagustuhan ko. Nakita kong galit na galit na silang mag-ina sa akin. Kaya lalo ko pang inasar si Zack. "Mahahanap ko siya, Zack. At kapag nahanap ko siya, wag ka nang umasa na aangat ka sa kinaroroonan mo ngayon kasama ang mommy mo… hanggang diyan lang kayo dahil sampid lang naman kayo sa pamilya namin." Hindi sila nakahuma sa aking sinabi hanggang sa makaalis kami. “N-napayayabang talaga ng Laxus na iyan!” Malakas na sabi ni Mary na namumula parin ang mukha sa galit ng makalabas si Laxus. “Zack, anak… wag kang papayag na makuha niya ang lahat ng para sayo! Wag mo siyang hayaan na magtagumpay!” Sulsol pa nito sa kanyang anak na si Zack. Galit na hinampas naman nito ang kamao sa mesa. “Hindi ako papayag, mommy… hindi ako papayag…” (Laxus King pov)Pagkapasok sa loob ng sasakyan ay kalmadong sumandal ako at pumikit. Napalunok naman ng laway si Jigs, hindi man magsalita ang kanyang ako, batid niya ang nagpupuyos na galit nito. Sumenyas siya sa driver na paandarin na ang sasakyan. Pagkalipas ng ilang sandaling pananahimik ay bumaling ako sa kanya. "Jigs, magdagdag ka ng mga tauhan na maghahanap sa babaeng iyon. Gamitin ang lahat ng koneksyon para mahanap siya, walang titigil maghanap sa kanya umaga man o gabi. Manmanan ang kilos ng pamilya niya, lalo na ang kilos ng mommy niya… baka alam niya kung nasaan ang anak niya. Kailangan na siyang manahap sa lalong madaling panahon.” “Masusunod, Mr. King. Wag kang mag-alala, gagawin namin ang lahat para mahanap na siya.” Sagot nito sa akin.(Kiray pov) “Magkano po ito?” Tanong ko sa ale habang hawak ang isang pulang bestida. Iniwan ko muna ang mga paninda ko para bumili. Nadaanan ko kasi at nakita kanina ang bestidang ito. Naagaw nito ang aking pansin. “Naku hindi bagay ang bestidang ito sayo. Hindi ka naman maganda. At saka wag mo itong hawakan at baka malasin ako!” Tahasang sabi ng matandang tindera sabay tabig sa aking kamay. Sanay na ako sa panghahamak sa akin simula ng bata pa ako. Hindi kasi kaaya-aya ang aking itsura. Kapag nakatingin ako sa salamin ay pinandidirihan ko din ang mukha ko. Kahit sino ay hindi kayang tingnan ang aking mukha ng matagal dahil sa nakakadiri nitong itsura. Pagkauwi ay hinaplos ko ang aking mukha sa tapat sa salamin. Sa tuwing nalalait kasi ako ay tumitingin ako sa salamin. Pinapaalala ko sa aking sarili na wala akong dapat ikagalit dahil totoo naman ang mga sinasabi nila sa akin. Mula sa noo ko pababa hanggang sa leeg ay lapnos ang aking balat. Kahit ang mata ko ay halos hindi na m
“Mariz, please isama mo naman ako. Pangako hindi ko ipapakita ang mukha ko.” Pamimilit ko sa kaibigan ko. Isang cleaner si Mariz sa isang Cleaning Service Company. Sa biyernes kasi ay kasama ito sa mga cleaners na maglilinis ng buong bahay ni mayor para sa gaganapin na banquet sa Villa nito. Magkakaroon daw kasi ng malaking announcement si mayor. Gusto kong sumama para masilayan ang mukha ni mayor. Baka kasi abutin na naman ng ilang buwan bago ko ito makita. “Gusto kitang isama, Kiray. Pero hindi pwede. Alam mo naman na masungit ang amo ko at mahigpit pagdating sa trabaho. Baka matanggal ako sa trabaho kapag nalaman niya na nagsama ako ng iba. Mabuti na yung nag-iingat tayo. Saka makikita mo naman si mayor sa plaza sa pasko. Tiyak na magbibigay na naman siya ng pamasko sa lahat…” Nanghinayang ako. Akala ko ay makikita ko na ulit si mayor. Ayoko naman na matanggal si Mariz sa trabaho kaya hindi na ako nagpumilit pa. Pagdating sa palengke ay naroon na ang mga banyera ng isda na i
Napapantastikuhang nakatingin sa akin ang lahat ng mga katrabaho ni Mariz. “Mainit ang panahon ngayon. Bakit naka-bonnet ka? Hindi ka ba naiinitan?” Tanong sa akin ng isang may edad na babae. Narito kami ngayon sa loob ng sasakyan at tinatahak ang daan patungo sa Villa ni mayor. Alam kong nagtataka sila kung bakit hindi ko tinatanggal ang bonnet na aking suot simula kanina ng sumakay ako. “Hindi po sanay na ako,” pagsisinungaling ko. Baka kasi magbago ang isip nila na isama ako kapag nakita nila ang aking mukha. Pagdating sa tapat ng Villa ni Mayor ay hindi ako mapakali. Sabik na sabik na akong makita siya. Pagbaba namin ng sasakyan ay pumila muna kaming lahat. Bale tatlong van kami na maglilinis ng buong Villa. Nasa mahigit bente katao kami. Malawak at malaki kasi ang Villa kaya kailangan talaga na marami kami. Lahat kami ay kinapkapan. Nang makita ng nag-iinspekyon na nakasuot ako ng bonnet ay pinaalis ito sa akin, kaya kahit ayaw ko ay wala akong nagawa. Silang lahat ay
(Kiray pov) Takot man ay umalis ako ng bahay. Dumaan ako sa sekretong labasan ko sa may banyo. Dumadaan ako dito kapag madaling araw at gabi dahil sumisilip ako sa mga binatang naliligo sa may poso sa kanto. Habang tumatakbo ng nakatalukbong ng aking mukha ay nagdarasal ako na sana ay hindi nila ako makita. Tanghaling tapat naman kaya wala masyadong tao sa labas. Kung magpapagabi kasi ako ay papasukin na ako sa bahay. Ayokong mahuli nila ako dahil alam ko na ang plano nila sa akin. Kinabahan ako ng may humintong kotse sa aking harapan. Handa na sana akong tumakbo dahil akala ko mga pulis o tauhan ito ng pumatay kay Mayor pero nakita ko si Rayana. “Kiray, halika na bilisan mo!” Tawag nito sa akin. Nagmamadali akong tumakbo at sumakay sa kotse nito. Umiiyak na nagpasalamat ako ng makasakay ako. “S-salamat, Rayana. Mabuti nalang at dumating ka,” sabi ko sabay iyak at yakap sa kanya. “Please umalis na tayo dito, baka kasi maabutan nila tayo…” alam kong nasa paligid lang sila kaya na
(Kiray pov) Nang magmulat ako ng mga mata ay tumambad sa akin ang puting kisame ng kwartong kinaroroonan ko. Nakarinig din ako ng tunog ng aparato sa bandang uluhan ko. Sigurado ako na nasa hospital ako. Kung gano’n, ibig sabihin ay buhay pa ako! Agad na tumulo ang luha ko. Hindi ko maipaliwanag ang saya na nararamdaman ko. Akala ko ay mamamatay na ako sa pagsabog na ‘yon at tuluyan ng magpapaalam sa mundo. Kaya ang swerte ko dahil nagising pa ako. Naalala ko si Rayana. Bumangon ako pero laking gulat ko ng hindi ko makuhang igalaw ang katawan ko. Napangiwi ako ng maramdaman ko ang pagsigid ng kirot sa aking buong katawan ng subukan ko muling gumalaw… hanggang sa ang kirot ay nauwi sa nakakamatay na sakit. “Tu-tu…long…” kahit ang boses ko ay paos at walang lakas, halos hindi ako makapagsalita. Saka ko lang napansin ang na ang tanging bibig at mata ko lang ang nagagalaw ko, nakabalot ng benda ang aking buong katawan. Para akong suman, nakabalot ako at hindi makagalaw.
Naapektuhan yata ang tenga ko sa pagsabog kaya nabibingi na ako at kung ano-ano na ang naririnig ko. “Iha, kung gusto mong bumawi sa anak ko, tulungan mo ako at magpanggap kang siya.” “Magpanggap? Hindi ko ho kayo maintindihan,” naguguluhan ako. “H-hindi kita gustong sisihan, iha.” Tumulo ang luha nito. “Pe-Pero dahil sayo nawala si Rayana… dahil sayo nawalan ako ng anak. I-ikaw ang may kasalanan kaya nawalan ako ng anak… ikaw.” Puno ng sakit at pagdadalamhating paninisi nito. Tumulo ang luha ko. Tama ito, ako ang dahilan kaya namatay si Rayana. Wala nang dapat sisihin kundi ako. “P-patawad po… patawad po…” kasalanan ko nga. Kung hindi dahil sa akin ay kasama pa sana nito si Rayana. “Hindi ko kailangan ng sorry mo, iha. Ang kailangan ko ay tulong… at magagawa mo lang iyon kung magpapanggap kang anak ko.”
(Kiray pov) Abot hanggang langit ang kaba ko. Ngayong araw ang schedule ng operation ko. Nandito kami ngayon sa Thailand para gawin ang procedure ng operation ng aking mukha. Marami kasi ang magagaling na doktor sa bansang ito pagdating sa cosmetic surgery. “Kaya ko ‘to…para kay mayor, kay Rayana at para sa sarili ko… kakayanin ko.” Pagpapalakas ko sa aking loob. Sinabi kasi sa akin kanina ng doktor na sa kabila ng anestisya ay makakaramdam pa rin ako ng matinding sakit. Sa tindi daw kasi ng mga pilat ko sa katawan at sa aking mukha ay kakailangan ng mahaba at matagal-tagal na operasyon. Tinanong ako ng doktor sa english kung handa na ba ako. “Y-Yes, Doc… I’m ready…” kinakabahan na sagot ko dito. Wala nang atrasan ito. Pagkatapos nito ay tuluyan ng magbabago ang buhay ko. Bago simulan ang operasyon sa akin ay taimtim akong nagdasal. Na sana ay successful ang patong-patong na operasyon sa akin. ****** (Laxus King pov) Kumunot ang noo ko ng marinig ang ulat ni Jigs. “ Di
(Kiray pov) Abot hanggang langit ang kaba ko. Ngayong araw ang schedule ng operation ko. Nandito kami ngayon sa Thailand para gawin ang procedure ng operation ng aking mukha. Marami kasi ang magagaling na doktor sa bansang ito pagdating sa cosmetic surgery. “Kaya ko ‘to…para kay mayor, kay Rayana at para sa sarili ko… kakayanin ko.” Pagpapalakas ko sa aking loob. Sinabi kasi sa akin kanina ng doktor na sa kabila ng anestisya ay makakaramdam pa rin ako ng matinding sakit. Sa tindi daw kasi ng mga pilat ko sa katawan at sa aking mukha ay kakailangan ng mahaba at matagal-tagal na operasyon. Tinanong ako ng doktor sa english kung handa na ba ako. “Y-Yes, Doc… I’m ready…” kinakabahan na sagot ko dito. Wala nang atrasan ito. Pagkatapos nito ay tuluyan ng magbabago ang buhay ko. Bago simulan ang operasyon sa akin ay taimtim akong nagdasal. Na sana ay successful ang patong-patong na operasyon sa akin. ****** (Laxus King pov) Kumunot ang noo ko ng marinig ang ulat ni Jigs. “ Di
Naapektuhan yata ang tenga ko sa pagsabog kaya nabibingi na ako at kung ano-ano na ang naririnig ko. “Iha, kung gusto mong bumawi sa anak ko, tulungan mo ako at magpanggap kang siya.” “Magpanggap? Hindi ko ho kayo maintindihan,” naguguluhan ako. “H-hindi kita gustong sisihan, iha.” Tumulo ang luha nito. “Pe-Pero dahil sayo nawala si Rayana… dahil sayo nawalan ako ng anak. I-ikaw ang may kasalanan kaya nawalan ako ng anak… ikaw.” Puno ng sakit at pagdadalamhating paninisi nito. Tumulo ang luha ko. Tama ito, ako ang dahilan kaya namatay si Rayana. Wala nang dapat sisihin kundi ako. “P-patawad po… patawad po…” kasalanan ko nga. Kung hindi dahil sa akin ay kasama pa sana nito si Rayana. “Hindi ko kailangan ng sorry mo, iha. Ang kailangan ko ay tulong… at magagawa mo lang iyon kung magpapanggap kang anak ko.”
(Kiray pov) Nang magmulat ako ng mga mata ay tumambad sa akin ang puting kisame ng kwartong kinaroroonan ko. Nakarinig din ako ng tunog ng aparato sa bandang uluhan ko. Sigurado ako na nasa hospital ako. Kung gano’n, ibig sabihin ay buhay pa ako! Agad na tumulo ang luha ko. Hindi ko maipaliwanag ang saya na nararamdaman ko. Akala ko ay mamamatay na ako sa pagsabog na ‘yon at tuluyan ng magpapaalam sa mundo. Kaya ang swerte ko dahil nagising pa ako. Naalala ko si Rayana. Bumangon ako pero laking gulat ko ng hindi ko makuhang igalaw ang katawan ko. Napangiwi ako ng maramdaman ko ang pagsigid ng kirot sa aking buong katawan ng subukan ko muling gumalaw… hanggang sa ang kirot ay nauwi sa nakakamatay na sakit. “Tu-tu…long…” kahit ang boses ko ay paos at walang lakas, halos hindi ako makapagsalita. Saka ko lang napansin ang na ang tanging bibig at mata ko lang ang nagagalaw ko, nakabalot ng benda ang aking buong katawan. Para akong suman, nakabalot ako at hindi makagalaw.
(Kiray pov) Takot man ay umalis ako ng bahay. Dumaan ako sa sekretong labasan ko sa may banyo. Dumadaan ako dito kapag madaling araw at gabi dahil sumisilip ako sa mga binatang naliligo sa may poso sa kanto. Habang tumatakbo ng nakatalukbong ng aking mukha ay nagdarasal ako na sana ay hindi nila ako makita. Tanghaling tapat naman kaya wala masyadong tao sa labas. Kung magpapagabi kasi ako ay papasukin na ako sa bahay. Ayokong mahuli nila ako dahil alam ko na ang plano nila sa akin. Kinabahan ako ng may humintong kotse sa aking harapan. Handa na sana akong tumakbo dahil akala ko mga pulis o tauhan ito ng pumatay kay Mayor pero nakita ko si Rayana. “Kiray, halika na bilisan mo!” Tawag nito sa akin. Nagmamadali akong tumakbo at sumakay sa kotse nito. Umiiyak na nagpasalamat ako ng makasakay ako. “S-salamat, Rayana. Mabuti nalang at dumating ka,” sabi ko sabay iyak at yakap sa kanya. “Please umalis na tayo dito, baka kasi maabutan nila tayo…” alam kong nasa paligid lang sila kaya na
Napapantastikuhang nakatingin sa akin ang lahat ng mga katrabaho ni Mariz. “Mainit ang panahon ngayon. Bakit naka-bonnet ka? Hindi ka ba naiinitan?” Tanong sa akin ng isang may edad na babae. Narito kami ngayon sa loob ng sasakyan at tinatahak ang daan patungo sa Villa ni mayor. Alam kong nagtataka sila kung bakit hindi ko tinatanggal ang bonnet na aking suot simula kanina ng sumakay ako. “Hindi po sanay na ako,” pagsisinungaling ko. Baka kasi magbago ang isip nila na isama ako kapag nakita nila ang aking mukha. Pagdating sa tapat ng Villa ni Mayor ay hindi ako mapakali. Sabik na sabik na akong makita siya. Pagbaba namin ng sasakyan ay pumila muna kaming lahat. Bale tatlong van kami na maglilinis ng buong Villa. Nasa mahigit bente katao kami. Malawak at malaki kasi ang Villa kaya kailangan talaga na marami kami. Lahat kami ay kinapkapan. Nang makita ng nag-iinspekyon na nakasuot ako ng bonnet ay pinaalis ito sa akin, kaya kahit ayaw ko ay wala akong nagawa. Silang lahat ay
“Mariz, please isama mo naman ako. Pangako hindi ko ipapakita ang mukha ko.” Pamimilit ko sa kaibigan ko. Isang cleaner si Mariz sa isang Cleaning Service Company. Sa biyernes kasi ay kasama ito sa mga cleaners na maglilinis ng buong bahay ni mayor para sa gaganapin na banquet sa Villa nito. Magkakaroon daw kasi ng malaking announcement si mayor. Gusto kong sumama para masilayan ang mukha ni mayor. Baka kasi abutin na naman ng ilang buwan bago ko ito makita. “Gusto kitang isama, Kiray. Pero hindi pwede. Alam mo naman na masungit ang amo ko at mahigpit pagdating sa trabaho. Baka matanggal ako sa trabaho kapag nalaman niya na nagsama ako ng iba. Mabuti na yung nag-iingat tayo. Saka makikita mo naman si mayor sa plaza sa pasko. Tiyak na magbibigay na naman siya ng pamasko sa lahat…” Nanghinayang ako. Akala ko ay makikita ko na ulit si mayor. Ayoko naman na matanggal si Mariz sa trabaho kaya hindi na ako nagpumilit pa. Pagdating sa palengke ay naroon na ang mga banyera ng isda na i
(Kiray pov) “Magkano po ito?” Tanong ko sa ale habang hawak ang isang pulang bestida. Iniwan ko muna ang mga paninda ko para bumili. Nadaanan ko kasi at nakita kanina ang bestidang ito. Naagaw nito ang aking pansin. “Naku hindi bagay ang bestidang ito sayo. Hindi ka naman maganda. At saka wag mo itong hawakan at baka malasin ako!” Tahasang sabi ng matandang tindera sabay tabig sa aking kamay. Sanay na ako sa panghahamak sa akin simula ng bata pa ako. Hindi kasi kaaya-aya ang aking itsura. Kapag nakatingin ako sa salamin ay pinandidirihan ko din ang mukha ko. Kahit sino ay hindi kayang tingnan ang aking mukha ng matagal dahil sa nakakadiri nitong itsura. Pagkauwi ay hinaplos ko ang aking mukha sa tapat sa salamin. Sa tuwing nalalait kasi ako ay tumitingin ako sa salamin. Pinapaalala ko sa aking sarili na wala akong dapat ikagalit dahil totoo naman ang mga sinasabi nila sa akin. Mula sa noo ko pababa hanggang sa leeg ay lapnos ang aking balat. Kahit ang mata ko ay halos hindi na m
(Laxus king)Abala ako sa pag-aayos ng aking kurbata ng biglang may kumatok sa pintuan ng aking opisina. Tumango ako kay Jigs para buksan ang pinto, ito ang aking assistant, o kanang kamay. Ito ang pinaka pinagkakatiwalaan ko sa lahat ng ginagawa ko. Nang makita ako nitong tumango ay lumapit ito sa pintuan para papasukin ang kumakatok. Nang makapasok ang nasa labas ay sumalubong rito ang malamig kong tingin. Yumuko naman ito at magalang na bumati sa akin. “Nahanap na ba ninyo siya?” Tanong ko rito habang matiim akong nakatingin sa kanya. Hindi ito tumingin sa akin at mas lalong yumuko pa. Para itong natatakot na tumama ang aking tingin rito. Natural na sa akin ang pagkakaroon ng malamig na personalidad. Ayon nga sa iba ay may dinudulot ako na kakaibang awra. Ito daw ay nakakakilabot at nakakatakot… isa daw iyon sa dahilan kaya kahit sino ay pinapangilagan ako. Pero ako batid kong isa sa dahilan ng mga pag-iwas nila sa akin ay dahil sa pamilyang pinagmulan ko. Dahil isa akon