LIKE
(Laxus King pov) “Fvck!“ I cursed repeatedly when I found out I had to wait six months before that woman could recover from her operation. Hindi ko alam kung anong operasyon ang ginawa sa babaeng iyon at kinakailangan kong maghintay ng anim na buwan bago ito makalabas ng hospital. Inabot sa akin ni Jigs ang report tungkol sa kalagayan nito. “Mr. King, wala tayong magagawa kundi ang hintayin na makalabas siya ng hospital at makarecover. Tumawag na ako sa mga wedding planner at nagpaset ng bagong date para sa kasal niyo ni Madam.” Kumunot ang noo ko. “Sinet ko sa mismong araw ng kaarawan mo, Mr. King ang araw ng inyong kasal. Alam kong ayaw mong magdiwang sa araw na ‘yon pero wala tayong pagpipilian sa ngayon.” Muli akong napamura. Nang makalabas ito ay naglabas ako ng isang pakete ng imported na sigarilyo at nagsindi ng isa. Naalala ko ang kalagayan ng babaeng iyon kanina ng bisitahin ko ito sa hospital. Nababalot ito ng benda. Nilabas ko ang report tungkol sa kala
(Kiray pov) Ano ang ginagawa ng lalaking ito dito? Nasaan na ang mapapangasawa ko? Sa picture kasi na pinakita sa akin ni tita ay long hair at balbas sarado na may guhit sa kilay at tattoo sa leeg— Awtomatikong dumako ang mata sa tattoo nito sa leeg at sa kilay nitong may guhit. “N-no way…” Nang pasadahan ko ang suot nito ay saka ko napagtanto na tama ako. Ito ang fiancee ni Rayana? Pero ang sinabi nito sa kanila noon ay tauhan ito fiancee niya? Napasinghap ako ng bigla nitong hilahin ang kamay ko para iakyat sa altar. “Don’t let me wait for you again, woman. Kanina pa naghihintay ang lahat sa’yo, hindi mo dapat ugaliin na paghintayin ang mga bisita at maging bast0s.” May inis sa boses na sabi nito. Naguguluhan ako na tumingin dito—at the same time ay natulala ako sa kagwapuhan nito. Wala itong pinagbago kahit kaunti mula ng huli ko itong nakita. Napakaganda ng kulay asul nitong mga mata, nakakahalina at mapapatulala ka nalang talaga. Bagay rito ang suot na white suit, bla
Mukhang hindi ako nito gusto—nagulat ako ng yakapin ako ng mahigpit ng kerida ng ama ni Laxus. Ang sabi sa akin ni mommy Nissa ay wala akong close sa mga ito, nagtataka tuloy ako kung bakit ganito ang kilos ni tita Mary. Hinawakan nito ang aking kamay, “Rayana, binabati ko kayo ni Laxus. Masaya kami ni Zack para sa inyo!” At muli ay yumakap ito sa akin. “Ano ba ang nakain mo, iha at paulit-ulit kang tumatakas sa kanya? Akala tuloy namin ay ayaw mong makasal sa kanya.” Sabi nito na ikinataka ko. “Ah… eh…” ang hirap naman mag-isip ng dahilan lalo na kapag clueless ka. “Nagkaroon lang po kami ng tampuhan ng asawa ko noon.” Dahilan ko. “Tampuhan? Grabe ka naman magtampo, Rayana… inaabot ng halos dalawang taon.” Singit ni Zack. Naging ngiwi ang ngiti ko, hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko, mabuti nalang at dumating si mommy Nissa para sumingit sa usapan namin. May mga edad na ang tatlong babae, pero kahit gano’n ay napakaganda parin nilang tatlo. Muntik akong manliit sa sari
“O-oh, I didn’t expect you to be so sweet tonight, iha. Ganito yata ang nagagawa ng bagong kasal, bigla nalang nagbabago ang tao.” may alanganin na ngiting sabi nito bago nagmamadaling umalis kasama ang asawa. “Bakit umalis agad ‘yon? May mali na sa ginawa ko?” Parang bigla naging iwas na iwas ito “Oh my god, Rayana!” Sigaw ng isang boses mula sa malayo, ito ang babaeng kausap kanina ni mommy Nissa. “Hindi ako makapaniwala na kinasal ka na talaga!” Sabi nito sabay yakap sa akin ng mahigpit. Napaawang ang labi ko ng maalala ko ito. ‘Bakit mo siya kinalimutan, Kiray!’ Kastigo ko sa sarili ko. Ito si Maureen, ang matalik na kaibigan ni Rayana. Mga bata palang daw ang dalawa ay matalik na silang magkaibigan. “I-i’m sorry, Rayana kung ngayon lang ako. But as I promised, dumating ako para dumalo sa kasal mo,” emosyonal na wika nito. Isa itong sikat na modelo sa ibang bansa at minsan nalang mamalagi dito sa Pilipinas. Halos wala itong patid sa pag-iyak habang nakayakap sa
(Kiray pov) Napaigik ako ng itulak at isandal ako nito sa pader. May pagkasuklam ang mata nito habang nakatingin sa akin, na para bang may ginawa ako sa kanya na malaking kasalanan. “Stop acting like we’re close, woman. Hindi ako madadala sa arte mo,” nilapit nito ang labi sa punong tenga ko at galit na nagsalita. Imbes kiligin, natakot ako sa sunod na sinabi nito. “You can’t wrap your hands around my neck, bago mo magawa, papatayin muna kita.” Banta nito bago ako nito binitiwan. Pigil ko ang paghinga ko, nang mawala ito ay saka ako dahan-dahan na nanghina na parang nauupos a kandila. Parang sirang plaka na paulit-ulit na umalingawngaw sa utak ko ang banta nito. Papatayin daw ako… ano ba ang ginawa ni Rayana para magalit ng ganito si Laxus? Nanginginig na hinanap ko ang cellphone na binigay sa akin ni mommy Nissa. Kailangan kong magreport dito tungkol sa nangyari. Natatakot na ako sa kinikilos nito. Paano kung hindi magtagal ay malaman nito na nagpapanggap lang ako? Baka maging
(Kiray pov) Ang tapik ni manang Diday sa aking pisngi ang nagpagising sa akin. Nakatulog pala ako sa biyahe. “Nauna nang pumasok ang asawa mo, Madam. Halina’t pumasok na tayo sa loob,” paliwanag nito ng makitang tumingin ako sa kinauupuan ng asawa ko kanina. Nang makababa ay tumingala ako sa bahay—mas tamang sabihin na mansion na nasa harapan ko. Malaki at malawak ito, para itong palasyo. Pero nakakatakot dahil mukha itong haunted house. Black and sark red ang pintura, mukhang luma pa. Nakakadagdag takot din ang naglalakihang puno na nakapalibot dito. Nang tumingin ako sa malaking tarangkahan ay nakita ko may nakita ako na nag-iisang kulay puti—isang White Octagon Logo na may nakaukit na bungo sa gitna nito. White Octagon? Tumingin ako sa Logo at humawak sa baba ko. “Hindi kaya may samahan ng kulto ang asawa ko?” Mahinanh bulong ko. Nang makita kong lumakad na si manang ay lakad-takbo akong sumunod dito. “Manang Diday, dati po bang haunted house ‘to? Mukha kasing walang naka
Galit na galit na nagpumiglas si Alexa, humihiyaw siya sa galit. Hindi niya matanggap na ginawa ito ni Nissa sa kanila. “Don’t touch me with your filthy hands!” Singhal niya sa may hawak sa kanya. “Saan kami dadalhin ng asawa ko? Magkano ang binayad sa inyo ng babaeng ‘yon? Sabihin niyo lang at handa akong doblehin pakawalan niyo lang kami!” Imbes sumagot ay tinawanan lang sila ng mga ito. “Pasensya na, ma’am. Pero hindi nabibili ang katapatan… hindi kami katulad niyo,” Namula sa galit si Alexa. Nanginginig ang kalamnan na dinuraan niya sa mukha ang nagsabi nito sa kanya, na agad niyang pinagsisihan, dahil bilang ganti ay malakas nitong sinikmuraan ang asawa niyang si Cesar. “T-tama na! Tigilan niyo ang asawa ko!” Pakiusap niya ng simulan itong pagtulungan ng mga lalaki. Wala siyang nagawa kundi panoorin na bugbugin ito. ‘Walanghiya ka, Nissa! Pagbabayaran mo ang ginawa mong ito sa amin!’ Ngitngit na sumpa niya sa galit. Hindi niya akalain na sa isang iglap lang ay mawawala
Alam ng asawa ni Nissa na anumang oras ay maaari siyang mamatay. Para ma-protektahan ang kanilang yaman at hindi makuha ng gahaman nitong kapatid na si Alexa ang lahat, kinausap nito ang matalik na kaibigan, ang ama ni Laxus na itago ang 70% ng yaman na pinamana ng ama nito. At kondisyon para makuha ito ay kailangan magpakasal ng isa sa kanyang anak sa anak nitong si Laxus Kung. Walang alam si Alexa sa iniwang kasunduan ng dalawang magkaibigan, kaya hindi na pinagtangkaan ng dalawa ang buhay ng kanyang anak. Pero ng malaman ni Alexa na magpapakasal ang anak niya kay Laxus ay nabahala ito at pinapatay ang anak niya. Wala man konkretong ebidensya, alam ni Nissa na si Alexa ang nagpapatay sa kanyang anak. Kung nagpakasal lang sana ng mas maaga anak niya kay Laxus, hindi sana ito nawala. Kung hindi nalaman ng binata na hindi nito makukuha ang posisyon bilang Mafia boss ay hindi nito papakasalan ang anak niya. Kung pumayag lang sana si Laxus no’ng una na pakasalan ang anak niya ay hi
(Saddie pov) Sa mansion na kami tumuloy pagkagaling namin sa hospital. Mas maaalagaan daw kasi ako ni Tita Kiray kapag nasa mansion ako, lalo na kapag nasa trabaho si Morgan. Nahihiya ako dahil hindi pa naman kami pormal na mag asawa ni Morgan pero hindi pumayag ang mga ito na tumanggi ako. Para daw sa kanila ay pamilya na nila ako kaya hindi na ako iba sa kanila. Manghang-mangha ako ng makapasok sa kwarto na pinagdalhan sa akin ni Morgan. Mas malaki ito sa kwarto ni Morgan, kumpleto sa kagamitan at malawak pa. “Ito na ang magiging kwarto ko?” Hindi makapaniwalang tanong ko. Akala ko kasi ay sa iisang kwarto lang kami ni Morgan matutulog. Doon kasi ako natulog noon kaya inisip ko na walang kaso na ‘yon kina Tita. Pero dinala ako dito sa pinakadulong kwarto dito sa ground floor. Ito daw ang pinalamalaking kwarto dito sa bahay. Parang hindi nga ito guestroom kung titingnan dahil sobrang laki talaga. Yumakap si Morgan mula sa aking likuran. Napahagikhik ako ng halikan ako nito sa
(Saddie pov) Nagulat ako sa alok ni Morgan. “M-masyado naman yatang biglaan… makakapaghintay naman ako.” hindi naman sa ayaw ko pero ayoko ko siyang madaliin dahil lang buntis ako. Pero naputol ako sa oag iisip ng ganapin niya ang kamay ko. “Wag mong isipin na minamadali kita dahil sa bata, Saddie. Minamadali kita kasi mahal kita at ayoko ko ng pakawalan ka.” Ani nito na parang nababasa ang nasa isip ko. Nakangusong tumango ako at kapagkuway napangiti sa saya. Sino ba ako para tanggihan ang alok ni Morgan. Nakakadala rin kasi ang nangyari sa amin. Baka mamaya ay makawala pa ito sa amin ng anak namin. Mukhang pareho kami ng iniisip. Nakahinga ng maluwag sila mama at tita Kiray ng makitang nagkasundo na kami. Humawak ako sa tiyan ko. ‘Sorry, anak. Naging pabaya si mama. Muntik ka tuloy mawala sa amin ng daddy mo.’ Kausap ko rito. Mabuti nalang nagmana ang anak namin sa akin na matatag. Kung hindi ay baka wala na ito sa patong-patong na stress na pinagdaanan ko nitong nakaraan. “
“My love, i’m sorry… i-i’m really sorry.” Gusto ko maging matatag dahil bukod sa akin ay mayro’ng ibang tao na naroon pero hindi ko napigilan at tuluyan ng nabasag ang tinig ko. Ang dami kong gustong sabihin pero tila nagbara ang lalamunan ko bigla. Gustong bumuhos ng emosyon ko bigla. Ang liit lang ng naging problema naming dalawa pero muntik na kaming nasira—at dahil iyon sa akin. Hindi ako naging matatag kagaya nito na siyang pinangako sa kanya na gagawin ko. “Ipinapangako ko sayo na babawi ako, Saddie. Babawi ako sa inyo ng anak natin. H-hindi na ako magiging mababaw at unang bibitaw…” makikinig na ako sa lahat ng sasabihin nito. Hindi na ako magpapadala sa galit ko para hindi ko na masaktan ito. Para akong bata na yumakap sa bewang nito. Naririnig ko si mommy na sumisinghot at ang mama ni Saddie sa tabi. Pareho na namang umiiyak ang dalawang matanda habang pinapanood ako. Samantalang si Kirk ay nakaalalay kay mommy. Madalas kasi na mawalan ng malay si mommy kapag naaalala si
(Morgan pov) Walang malay na binuhat ko si Saddie papasok ng sasakyan. Nagtangkang sumunod ang ama nito ngunit sumenyas ako kay Kirk na huwag itong hayaan na makalapit sa amin. I heard everything—batid ko na ngayon na nagsasabi ng totoo si Saddie. Damm! Ang tanga ko dahil nagpadala ako sa galit ko. Hindi ko man lang ito pinakinggan at hinayaan na lamunin ako ng galit ko. “Sa malapit na hospital tayo, Kirk!” “Alright!” Agad nitong pinaandar ang sasakyan. Habang nasa biyahe kami ay hinaplos ko ang maputlang mukha ni Saddie pagkatapos kong balutin ng leather jacket kong suot ang bewang pababa sa hita nito. Napasabunot ako sa buhok ko. Sobra ang kaba ko dahil hindi ko alam kung bakit dinudugo si Saddie. Clueless ako kung ano ba ang kondisyon nito dahil wala naman akong nalaman sa hospital na pinanggalingan namin. Nagpaimbestiga ako kay Kirk noong pumutok ang balita at nalaman ko na sa stepmother pala ni Saddie galing ang balita tungkol rito. Sinabi ito ni Kirk sa akin kanina ng
(Saddie pov) Walang patid sa pagtulo ang luha ko habang lulan ng taxi papunta kina papa. Ang sama ng loob ko kay Morgan. Hindi man lang ako nito hinintay na magpaliwanag at sapilitan ako na ginamit kahit na may sakit ako. Humawak ako sa tiyan ko. Ang sabi ng doktor ay buntis ako. Kailangan ko daw magpahinga dahil mahina ang kapit ng baby namin ni Morgan. Kaya ng malaman ko iyon ay umalis ako ng hospital para protektahan ang pinagbubuntis ko. Natatakot kasi ako sa pwedeng gawin sa akin ni Morgan. Paano kung maglasing ulit ito at galawin ulit ako ng walang ingat. Paano na kami ng baby ko? “S-sorry, baby ha… hindi naman masama ang daddy mo. Nasaktan kasi siya ni mommy kaya siya gano’n.” Kasalanan ko naman talaga ‘yon. Pero sa ngayon ay iisipin ko muna ang anak namin. Ayoko kasi na mawala ito dahil sa magulo naming relasyon. Kaya nagsinungaling din ako sa doktor dahil ayokong sabihin nito kay Morgan ang kalagayan ko. Ayokong malaman nito na buntis ako. Saka na kapag nagkaayos na kaming
(Morgan pov) “Damn” hindi mabilang kung ilang beses akong napamura ng umalis si Saddie. Hindi ako nakatiis at hinabol ito pero nakasakay na ito ng taxi. Naglaro sa isip ko ang litrato nilang dalawa ni Navy ng magkasama. Muli na namang nabuhay ang panibugho at galit ko. “Sigurado ka ba na hindi ka aalis ngayon, Morgan?” Tanong ni mommy ng makita ako nito sa studyroom. “Yes.” Maikli kong tugon. “Mumu, hindi sagot ang pagmumukmok. Kung gusto mong ayusin ang relasyon niyo ni Saddie ay pag usapan niyo ito. Sige lalabas na ako, iiwan ko nalang ang meryenda mo dito.” nilapag nito ang tray na dala sa glass table bago lumabas. Kinuha ko ang cellphone konat tinawagan si Jerome. “Turn down that site about Saddie asap! Idemanda mo rin ang mga nagkalat ng maling balita tungkol sa kanya!” “Yes, Sir!” Galit ako sa nakita at paglilihim nito pero hindi ko maiwasan na mag alala para dito. Tangna. Masyado ko itong mahal para hayaan na pagpiyestahan online. “Sir, nasa loob si ma’am Flory naghih
“Naku huwag na po, nakakahiya. Saka hindi naman po ako nagugutom.” Magalang na tanggi ko sa matanda. Pinilit pa ako nito pero sumuko din sa huli. Umupo ako sa sofa malapit sa desk ng secretary ni Morgan at naghintay. Nang bumukas ang pintuan ay tumayo ako para salubungin ang nobyo ko pero laking gulat ko ng si Flory ang makita ko. Oo wala namang masama na makita ito. Baka kasi dumalaw lang o may pinag usapan sila na ilang mahalagang bagay… Pero ang makita na may bakas ng lipstick si Morgan sa gilid ng labi ay ibang usapan. Nag flyng kiss pa ang babae bago umalis ng may nang aasar na ngiti sa labi. Pumasok si Morgan sa opisina ng walang kibo. Nag atubili ako na sumunod pero sa huli ay sumunod ako. Kailangan kasi talaga naming mag usap. Hindi pwede na hindi kami magkalinawan. Pero kahit anong gawin ko na pagpapanggap na okay lang ako ay hindi ko magawa. Nagseselos talaga ako at nakakaisip ng hindi maganda. “M-mukhang may dumi ka pa sa gilid ng labi.” Lumapit ako dito at pina
Napasinghap ang lahat ng buhatin ako nito. Nakita ko ang ilan sa mga fans nito na nagalit at nanlilisik ang mata habang nakatingin sa akin. Hindi daw ako ng mga ito mapapatawad sa panglalandi sa idol nila at sa fiancee nitong si Flory. Yumakap ako sa leeg ni Morgan habang nakasubsob ang mukha sa dibdib nito. Wala akong tigil sa pag iyak habang karga nito. Bukod kasi sa masakit ang ulo ko ay naiiyak ako sa tuwa na binalikan ako nito. Pagdating sa loob ng sasakyan ay tahimik itong naupo. Buong biyahe ay hindi ito kumikibo kaya’t nag alala na naman ako. “Mumu…” iniwasan nito ang kamay ko. Nasaktan ako pero naiintindihan ko ito. “Y-yung nakita mo, hindi ‘yon totoo… maniwala ka sa akin.” “You’re naked with him… alone in that room. Why, Saddie? Mahal mo pa ba siya?” Umiiyak na umiling ako. “Ikaw ang mahal ko… maniwala ka. Hindi ko lang sinabi sayo dahil ayokong mawala ka—“ “So you knew about it?!” Napalundag ako ng malakas na suntukin nito ang bintana ng sasakyan, maging ang drive
(Saddie pov) Pagdating sa mansion ay nagtataka na nagtanong ako sa kasambahay. Wala kasi akong nadatnan, wala sila Morgan kahit sila Tita Kiray. “Naku ma’am, nasa hospital sila ngayon. Inatake na naman kasi si Ma’am Julianan!” “Po?!” Hindi na ako nagtaxi papunta ng hospital, nagpahatid na ako sa driver nila Morgan. Pagdating namin sa hospital ay agad ako na bumaba ng sasakyan, hindi ko na pinansin ang pagriring ng cellphone sa loob ng bag ko. Nag aalala na kasi ako kina lola Juliana. Habang naglalakad ako ay napapansin ko ang pagtingin sa akin ng mga taong nadaraanan ko, mahinang nagbubulungan pa ang mga ito kaya nagtaka ako. Hindi ko naman sila kilala pero pakiramdam ko ay pinag uusapan nila ako. Pagdating sa tapat ng ER sa VIP floor ay naabutan ko sila Tita Kiray at ang asawa nito, pero wala ro’n si Morgan. Lalapitan ko sana ito para kamustahin ng tumunog na naman ang cellphone ko. Nahihiyang dinukot ko ito para patayin dahil umalingawngaw ang malakas na ringtone nito sa bu