02

Naguluntang si Chloe sa nangyari, hindi inaasahan ang ginawa ni Jessica.

Nang magkamalay siya, gusto niyang tumayo at umatras, ngunit hinawakan ni Jessica ang kanyang pulso. Nakita niyang yumuko siya at bumulong sa kanyang tainga, "Kung magtatangka kang magsalita, magdudulot ito ng malaki at masamang bagay para sa atin."

Pinadala siya ni Chloe sa kama na may isang lalaki kaya kailangan niyang tiisin ang galit na nagmumula kay Jessica.

Dalawang sampal ay mas magaan kaysa sa pagkawala ng kanyang unang gabi.

Ang malamig na tinig na iyon ay para bang isang multo na nagbubulong mula sa impyerno, na mapunta sa pagkalugmok. Si Chloe ay napahinto, hindi makagalaw, at tanging galit na tingin na lang ang maipapakita.

Hindi siya makapagsalita, at hindi rin makabawi, bagamat hindi kayang pagsamantalahan ni Jessica ang sitwasyon sa pamamagitan ng pulis, sigurado pa rin siyang magkakaroon ng gulo.

May kalaswaan na lumiwanag sa mga mata ni Jessica, at pinakawalan niya ang pulso ni Chloe, sabay pagpag ng kanyang mga palad na para bang nag-aalis ng dumi.

"Sana matuto ka, Chloe, dahil kahit nakapaa lang ako, hindi ako natatakot sa mga taong naka suot ng sapatos."

Pagkatapos nun, tumingin si Jessica sa mga nanonood ng eksena at ngumiti, hindi kumukupas ang ngiti sa kanyang mukha, at bahagya niyang binuka ang kanyang mga pulang labi.

"Hindi ba kayo magtatrabaho?"

Tila magaan na tono, ngunit may halong kabaliwan.

Pagkasabi ng mga salitang ito, mabilis na nagkusa ang mga tao na magsimulang magtrabaho, tumawag, magpadala ng mga mensahe, at magbigay ng mga impormasyon. Ang opisina ay naging tahimik, parang walang nangyari.

Puno ng tao ang opisina, at nang makita nilang hindi lumaban si Chloe at handa itong tanggapin, alam nilang may hindi pagkakaunawaan sa pagitan ng dalawa.

Kamakailan lang, ang dalawa ay nagtatrabaho sa isang malaking order para sa isang bagong produkto, at ayaw nilang makialam sa anumang gulo.

Si Jessica ay umupo sa kanyang workstation, huminga ng malalim, at tinangka niyang magpahinga ang kanyang mga kamay na nanginginig. Pumikit siya at bago pa man mag-ayos ng emosyon, lumapit sa kanya ang isang kasamahan sa trabaho, ang mga mata ay puno ng tsismis, at bahagyang may kasiyahan.

"Anong nangyari sa inyo ni Chloe? Dahil ba sa hindi pagkakaayos ng order kahapon?"

Binuksan ni Jessica ang kanyang mga mata, malamig na tiningnan ang kasamahan, at tahimik na sumagot. "Gano'n ka ba ka-curious? Bakit hindi mo na lang siya tanungin, siya ang mas nakakaalam kaysa sa akin."

Hinawakan ni Jessica ang kanyang mga palad, ang mga kuko ay lumusot sa laman at hindi niya naramdaman ang sakit.

Hindi nagkakaintindihan ang mga magkakatrabaho. Kapag may sinabi ang isa, agad na kumakalat ito sa iba, at minsan pa nga’y pinalalala pa.

Nang mapansin ng babaeng katrabaho na tila may tinatamaan ang kanyang mga sinabi, agad siyang napipi at bumalik sa trabaho, pero sa loob-loob niya ay hindi maalis ang inis.

“Ano ba ang kasalanan ko? Bakit niya ibinubunton sa akin ang galit niya? Kaya hindi siya gusto ng mga tao dito. Ang galing-galing nga niya, pero hindi naman siya kaaya-aya.”

Habang iniisip ito, napansin ni Jessica ang mapanuyang ngiti ng babae sa gilid ng kanyang mga labi bago ito bumaling muli sa trabaho. Hinanda na lang ni Jessica ang sarili at bumalik sa computer. Alam niyang nawala na ang kliyente sa listahan kagabi, kahit na halos makuha na niya ito.

Kailangan niyang humanap ng bagong kliyente para sa bagong labas na medical device at hikayatin silang makipag-collaborate. Kung hindi niya ito magagawa, hindi niya makukuha ang bonus—at siguradong maghihigpit ang sinturon niya ngayong buwan.

Pero bago pa man siya makahanap ng bagong kliyente, nakatanggap siya ng tawag mula sa manager ng departament niya. Para sa interview mamayang hapon.

“Gaano ka na katagal dito sa Development Department?” tanong ni Lander, ang manager ng departament, habang naka-relax sa swivel chair niya. May nakaukit na ngiti sa kanyang mukha.

Naka-upo naman sa harapan niya si Jessica, na hindi alam ang dahilan ng pagtawag sa kanya, pero sumagot ito ng maayos. “Magdadalawang taon na.”

Simula nang magtapos siya sa kolehiyo, nagtrabaho na siya sa Santos Group, at halos dalawang taon at tatlong buwan na siya sa kumpanya. Bilang lider sa industriya ng medical devices sa bansa, wala siyang masabi sa benepisyong natatanggap niya dito.

Ito rin ang dahilan kung bakit iniwan niya ang larangan ng design pagkatapos magtapos para sumabak sa Development Department ng Santos Group.

“So, kabisado mo na ang pasikot-sikot sa loob ng kumpanya, tama?” sabi ni Lander na nakangiti pa rin.

Biglang nakaramdam si Jessica ng bahagyang kaba. Ang ganitong klaseng usapan sa pagitan ng boss at empleyado ay kadalasang may dalawang posibleng kahihinatnan—promosyon o pagkakatanggal.

Naalala niyang nagkaroon sila ng bangayan ni Chloe kaninang umaga. At si Chloe, na kilala bilang kasintahan ni Lander, ay baka ginagamit ito ngayon para siya ay tanggalin.

Dahil dito, nag-ingat si Jessica sa sagot at sinabi nang maingat, “Medyo alam ko naman ang mga proseso dito.”

Nang marinig ito, umayos ng upo si Lander at mas naging malinaw ang kanyang tono. “Alam kong magaling ka sa trabaho mo. Ang presidente ay nangangailangan ng sekretarya, at kahit na naghahanap na ang personnel department, wala pa silang nakikitang bagay. Sa tingin ko, mas okay kung magpo-promote ng internal staff. Kilala ko ang boss ng personnel department, kaya pwede ko silang kausapin para sa’yo. Magandang oportunidad ito para sa’yo na ma-promote.”

“Makakalapit ka rin sa senior leadership. Ano sa tingin mo? Pag-iisipan mo ba?”

Napansin ni Lander na nanahimik si Jessica. Ang mga kamay niya ay mahigpit na nakasara, at ang kanyang mga kuko ay halos bumaon sa kanyang balat. Ngunit ni kaunting sakit ay hindi niya naramdaman.

Narinig niyang mula sa mga salesman sa development department hanggang sa sekretarya sa opisina ng presidente, madali silang umangat, nakakasalamuha ang mga malalaking tao, natututo ng maraming bagay, at nakakatulong sa pag-unlad balang araw.

Ngunit para sa kanya, mas mabuting mag-resign na lang.

Ang sahod ng sekretarya ay isang static na kita, hindi kasing laki ng bonus mula sa naayos na kontrata.

Kanina, nakausap siya ni Lander at malinaw na nais nitong suportahan si Chloe. Kung hindi siya papayag, tiyak ay papatungan siya ng ibang dahilan upang bumitaw sa project o pilitin siyang mag-resign.

Kaya hindi na talaga nais ni Jessica na magtagal pa.

Naisip niya ito, binuksan ang bibig upang tumanggi, ngunit ang screen ng kanyang cellphone sa mesa ay biglang nagliwanag, at ang listahan ng bayad mula sa ospital na nandoon ay nagpaalala sa kanya, parang isang balde ng malamig na tubig na ibinuhos sa kanya mula ulo hanggang paa.

Mahirap ang sitwasyon sa trabaho ngayon, at hindi madaling makahanap ng bagong trabaho.

"Salamat sa tiwala at suporta mo Lander, handa na akong umakyat." Dala-dala ni Jessica ang isang ngiti sa kanyang labi, ngunit wala ni isang patak ng saya sa mga mata niya.

Nakita ni Lander ang pamilyar na anyo, “Soon enough, Jessica, magiging lider ka, huwag mo akong kalimutan, ang dati mong leader."

Magalang na sumagot si Jessica, "You gotta be kidding me, right? Aalis na ako."

Sabay talikod, tinanggal ang cellphone at naglakad papunta sa workstation ni Chloe.

Halos lahat ng tao ay nakatingin sa kanya, iniisip na baka hahampasin niya si Chloe.

Tumayo si Chloe, handang makipaglaban, at nakatingin kay Jessica.

Napatawa si Jessica nang makita ang itsura ni Chloe, ngunit tumigil siya sa isang metrong distansya mula sa kanya, at ang mga pulang labi ni Jessica ay bahagyang bumukas, "Salamat sa pagbibigay ng pagkakataon na makabawi, huwag mong hintayin na makokontrol kita balang-araw.”

Iniwan ang mga malupit na salitang iyon, naglakad siya papunta sa ibang bahagi ng opisina upang i-ayos ang mga trabaho, at hindi alintana kung gaano kagalit ang hitsura ni Chloe.

Kung matatalo man, hindi naman siya talo sa laban. Kahit umalis siya sa development department, kailangan pa rin niyang pakilusin si Chloe sa takot.

Ang secretary department ay nakatutok sa administrative support at office management, walang tunay na kapangyarihan, ngunit ang special assistant ay iba. Kung nais niyang umangat, may paraan, mayroong matinding pressure sa development department na tiyak ay magiging hadlang sa kanya, hindi pa ito sigurado ngayon.

Ito ang mga resulta na napag desisyunan ni Jessica matapos mag-isip, at nais niyang magpasalamat kay Chloe sa pagbibigay sa kanya ng pagkakataon.

***

Two months later…

Binuksan ni Jessica ang computer at in-archive ang mga kontratang napirmahan sa nakaraang dalawang araw, at si Bea, ang sekretarya sa tabi niya, ay may hawak na cellphone at nagsabi ng may interes, "Jessica, tignan mo, babalik na ang presidente."

"Huh?" Tumingin si Jessica nang magulo, medyo naguguluhan, "Bakit biglaan?"

"Siguro tapos na ang isyu ng American branch. Biglaan nga ang pagbabalik niya, hindi nga rin binalita." Sinilip ni Bea ang maliit na grupo ng kanilang department at binuksan ang cellphone.

Napa-blink si Jessica ng dalawang beses, hindi masyadong pinansin.

Dalawang buwan na ang nakalipas, inilipat siya sa opisina ng sekretarya. At ang sinasabing presidente ng kumpanya na si Carson Santos ay nagpunta sa ibang bansa para sa branch nila doon para sa isang isyu na dapat ayusin.

Wala siyang pagkakataon na makita si Carson ng personal, at dahil hindi siya pinili sa mga video conference ng mga head office, hindi rin niya nakita ang presidente nang harapan.

Ang mga malupit na salitang sinabi niya sa development department noong araw na iyon ay parang biro na lang.

May anim na sekretarya sa opisina, isang General Secretary, isang deputy secretary ng heneral, at ang iba ay mga ordinaryong sekretarya.

At ang pagbabalik ng presidente ay magiging daan niya para magpakita ng galing.