01

"Sir, pahiram ng gamit."

Isang malambing at maharot na boses ng babae ang narinig mula sa loob ng Porsche 911 car na nakaparada sa gilid ng kalsada. Paos ngunit mapang-akit, puno ng damdamin at parang nang-aakit ng sinumang makikinig.

Sa loob ng madilim na sasakyan, malamig ang ekspresyon ni Carson, nakatitig nang walang emosyon sa kaakit-akit na babaeng nakaupo sa kanyang kandungan. Ang mahina ngunit malalasang amoy ng alak ay bumalot sa maliit na espasyo ng sasakyan.

"Bumaba ka."

Ang malamig niyang boses na parang yelo, ay bahagyang nagpabaling kay Jessica na tila wala sa sarili. Ang init at pagnanasa ay bumalot sa kanya, ang manipis at maputlang mga braso niya ay parang walang lakas ngunit nakakapit pa rin sa leeg ng lalaki. Ang halimuyak ng pabango niya ay dumampi sa balat ni Carson.

"Please, tulungan mo ako. Babayaran kita."

Pakiramdam ni Jessica ay unti-unting inaapawan ng init ang kanyang utak, at ang kanyang maliliit na kamay ay gumalaw nang hindi niya sinasadya.

Ang tunog ng metal na buckle ay narinig nang ito'y mabuksan nang tama.

Walang pakialam sa itim na ekspresyon sa mukha ng lalaki, humawak siya nang direkta at, sa gulat na tingin ni Carson, hinalikan niya nang banayad ang umbok ng kanyang Adam's apple.

Naramdaman niya ang pagnanasa ng lalaki.

Pagkalipas ng ilang sandali, narinig muli ang paos na boses ni Carson sa sasakyan.

"Huwag kang magsisisi."

"Stop talking. Gagawin mo ba o hindi? Kung hindi, maghahanap na lang ako ng iba—"

"Uh—"

Hindi na natapos ang natitirang mga salita ni Jessica, at ang mamahaling pulang kotse ay bahagyang umalog sa gilid ng kalsada at tumagal ito ng ganoon.

Hindi matiyak kung gaano katagal bago kumatok sa bintana ng kotse ang isang dumadaan, na siyang pansamantalang nagpahinto sa pag-alog ng sasakyan. Nanginginig na nagtanong ang tao, "May tao ba sa loob? Ayos lang ba kayo?"

"Umalis ka!" sagot ni Carson na mas malamig pa sa yelo ng taglamig.

Namula ang mukha ng dumadaan at dali-daling umalis. Bumalik ang kotse sa dating kakaibang galaw nito.

Nang wala ng ibang nakakaabala. Lumipas ang kalahating oras bago tuluyang tumahimik ang lahat.

Si Carson ay nakasandal sa upuan ng sasakyan, nakasuot ng puti, at mapula ang kanyang mga mata. Tahimik niyang tinitigan si Jessica na inaayos ang kanyang damit, hindi nagsalita kahit isang salita.

"Salamat sa gamit," sabi ni Jessica habang isinilid ang punit niyang stockings sa kanyang bag. Kinaya niyang tiisin ang sakit sa kanyang katawan, ngunit paos ang kanyang boses pagkatapos.

Hindi sapat ang ilaw sa sasakyan para makita ang malinaw na anyo ng lalaki na humihingal sa tabi niya. Ang linya ng mukha nito ay matigas, ngunit sigurado siyang hindi ito pangkaraniwan.

Bahagyang itinaas ni Carson ang kanyang kilay. Mukhang hindi siya kilala ni Jessica?

Habang akmang bubuksan na ni Jessica ang pinto para bumaba, nagsalita si Carson sa mababa at paos na boses, ngunit puno ng awtoridad.

"Nasaan na ang bayad mo?"

Napatigil si Jessica nang marinig ang tunog ng pagbukas ng pinto. Napatingin siya sa lalaking nakatago sa dilim. Sa isip niya ay mukha namang hindi ito mukhang taong kapos sa pera.

Naalala niya na pinilit niya ito at nangako siyang magbabayad, kaya parang ginawa niya lang itong bayarang lalaki.

Sa naisip na iyon, kinuha ni Jessica ang lahat ng pera sa kanyang bag, ibinigay lahat sa kamay ng lalaki, at umalis nang may lakas ng loob.

Tinitigan ni Carson ang gusot na 101 pesos sa kanyang palad, at tumawa ng mahina. "Mukhang walang halaga ang gamit ko. " Pinantay niya ang dalawang bill at isinilid ito sa bulsa ng kanyang suit.

Ang kanyang mga mata ay napadako sa bahid ng dugo sa upuan. Dumilim ang kanyang tingin at ang dulo ng kanyang dila ay tahimik na nilagay sa kanyang panga.

Malamig ang hangin ng gabi, at nang bumaba si Jessica mula sa sasakyan, hindi niya napigilang manginig. Hinila niya ang na palda sa kanyang katawan, naglakad habang suot ang sapatos niyang may manipis na takong. Pumasok siya sa isang botika sa tabi ng kalsada upang bumili ng contraceptive pills. Wala siyang pakialam sa mga tsismis na tingin ng tindera at ininom ito kaagad.

Paglabas niya ng botika, napabuntong-hininga siya sa isipan. “Sablay ang performance!”

Naramaman niyang sumakit ang kanyang likod kaya bumalik siya sa tindahan para bumili ng ointment. Gumastos pa siya ng malaking halaga para sa pamasahe sa taxi at umuwi sa inuupahan niyang bahay.

Ang maliwanag na ilaw ng palengke sa dagat at ang tahimik at sira-sirang bahay na inuupahan niya ay parang dalawang magkaibang mundo, lubos na magkahiwalay.

Hinahanap ni Jessica ang switch ng ilaw sa dilim, at sa isang "klik," ang nakakasilaw na liwanag ng incandescent lamp ay nag-ilaw sa buong kwarto. Isang kwarto, isang sala, at isang banyo—ang inuupahan niyang bahay na may dalawampung metro kuwadrado ay kitang-kita ang kabuuan, puno ng mga gamit na halos sumikip sa espasyo.

Iminulat niya ang kanyang pagod na mga mata, tinanggal ang kanyang sapatos na aprikot ang kulay, sinuot ang pink na tsinelas na may disenyo ng ulo ng kuneho, at kinuha ang kanyang puting pajama papunta sa banyo.

Ang malamig na tubig ay dumaloy sa bawat pulgada ng kanyang balat, at ang mga marka sa kanyang katawan ay nagpapatunay ng matinding nangyari kanina. Ang mga bakas ng daliri sa kanyang baywang ay napaka-kita, at ang hindi komportableng pakiramdam sa ibaba ay lalo pang bumibigat.

"Mga hayop."

Humalo ang tubig sa kanyang luha habang ito’y dumadaloy mula sa kanyang maliwanag at nakaaakit na mukha, bumagsak sa mga tiles sa sahig, at umagos sa drain. Ang kanyang isip ay patuloy na bumabalik sa mga nangyari ngayong gabi.

Nakipag-socialize siya kasama ang kanyang mga babaeng katrabaho sa Manila Hotel. Ang kanilang kausap ay isang buyer mula sa isang nangungunang medical group sa Pilipinas na may maraming ospital. Kapag nakuha niya ang kontrata para sa medical equipment, makakakuha siya ng malaking bonus.

Habang nasa inuman, napansin niyang may kakaiba na sa kanyang pakiramdam—nagiging malabo ang kanyang ulirat at parang nanghihina ang kanyang katawan. Sa una, inakala niyang may sakit siya, ngunit nakita niyang nakangiti ang kanyang babaeng kasamahan sa buyer bago ito umalis.

Kahit na hindi siya ganoon kaayos, naintindihan niya ang panganib at agad na tumayo. Hindi niya inasahan na hahawakan siya ng matanda, at kinailangan niya ng matinding lakas para sipain ito sa maselang bahagi ng katawan. Doon lamang siya nakatakas.

Halos hindi na niya kinaya nang makalabas siya ng hotel. Nakita niya ang isang lalaki na nasa loob ng kotse, kaya agad siyang pumasok sa loob nang walang pag-aalinlangan.

Ang mga sumunod na nangyari ay hindi na niya nakontrol.

Bahagyang nanginig ang katawan ni Jessica habang nasa ilalim ng shower. Sa wakas, pinatay niya ang tubig, at sa kabila ng pamumula ng kanyang mga mata, ang kanyang tingin ay naging kalmado at malinaw. Nilimot niya ang lahat ng emosyon na tumagas, na para bang walang bagyo ang dumaan.

Pagkatapos isuot ang pajama, naglakad siya patungo sa sala. Gusto sana niyang tawagan ang hotel upang makuha ang surveillance video at pumunta sa ospital para magpa-test ng dugo at magsumbong sa pulisya.

Ngunit biglang nag-vibrate ang kanyang telepono. Nang tiningnan niya, si Chloe ang tumatawag—ang parehong tao na nagtulak sa kanya papunta sa "bitag" ngayong gabi.

Isang bahid ng galit ang sumilay sa mukha ni Jessica. Pinilit niyang pigilan ang emosyon sa kanyang puso at sinagot ang tawag. Gusto niyang malaman kung paano magpapalusot ang taong nagkunwari pa.

Pagkabukas ng linya, walang nagsalita. Hanggang sa nagsalita na si Chloe sa kabilang linya, "Jessica, hindi makabubuti sa'yo ang tumawag sa pulis. Kung gusto mo pa rin manatili sa medical industry at kumita ng pera, huwag mong galawin ang malalaking tao. At hindi naman natin alam kung ano talaga ang nasa alak. Lahat ng tao kagabi ay sobrang lakas uminom. Hindi sinasadya ni Sir Michael na madikit sa'yo, pero sinaktan mo siya. Sinabi niyang naiintindihan niya ang nangyari. Sana, mag-ingat ka sa mga susunod."

Ang simpleng babala ay nagdulot ng lamig sa buong katawan ni Jessica. Bago pa man siya makapagsalita, basta na lamang binaba ni Chloe ang tawag.

Binabaligtad ang katotohanan, dinudungisan ang mga nangyari—parang walang katuturan, ngunit malinaw sa kanya ang lahat.

Ang ibig sabihin ni Chloe ay simple: Ang alak ay galing sa hotel, at walang ebidensyang magpapatunay kung sino ang naglagay ng gamot. Kahit may makitang problema, sasabihin nilang walang kinalaman ang hotel dito.

Sa sinasabi niya, hindi lang basta buyer si Michael. May mga tao sa likod niya na hindi kayang banggain ni Jessica. Kahit tumawag pa siya sa pulis, wala rin siyang makukuha sa huli. Baka pa nga pagbintangan siya ng kung anu-ano at mapahiya.

Kung hindi niya mahanap ang hustisya, hindi na siya makakapagpatuloy sa industriya.

Sa ilalim ng liwanag ng incandescent lamp, bumagsak ang anino sa mahahabang pilikmata ni Jessica. Bahagya itong nanginig habang siya ay nag-iisip.

Pagkatapos timbangin ang mabuti at hindi tama, hindi na siya tumawag sa pulis. Tumayo siyang tahimik, pumunta sa ospital para magpa-blood test, at saka pumunta sa hotel para kumuha ng kopya ng surveillance video.

Hindi pa siya tatawag sa pulis ngayon, ngunit kailangan niyang panatilihin ang ebidensya. Sa araw na may pagkakataon siya, sisiguraduhin niyang mananagot ang mga may sala.

***

Kinabukasan ng umaga, nagbihis si Jessica ng isang matingkad na pulang bestida. Inayos niya ang kanyang wavy na buhok, naglagay ng full makeup, at maingat na inayos ang bawat detalye sa kanyang itsura. Parang walang nangyaring kahihiyan kagabi.

Lumabas siya ng bahay na dala ang kanyang bag. Eksaktong oras siyang pumasok sa opisina. Habang nasa elevator, naglagay pa siya ng lipstick. Ang kanyang mapupulang labi ay nangingibabaw, at ang kanyang buong aura ay parang handang-handa sa laban.

Sa development department, halos lahat ng empleyado ay naroon. Naka-suot at leather shoes ang mga lalaki, habang ang mga babae ay naka-skirt. Sa unang tingin, mukha silang mga professional na disente ang dating.

Napansin ng ilang kakilala ang sobrang ganda niyang itsura ngayong araw. Tumawa ang isa at nagbiro, "Ang ganda mo ngayon, Jessica!"

"Nakuha mo na ba ang malaking order kahapon? Kaya sobrang prepared ka ngayon?"

"Aba, kung gano’n, kailangan mo kaming ilibre ng dinner!"

Ngumiti si Jessica nang maayos ngunit hindi sila kinausap. Dumiretso siya sa workstation ni Chloe, umiwas sa mga tao.

"May problema ba?" tanong ni Chloe habang tumingin sa kanya, may ngiti ng tagumpay na tago sa kanyang labi.

Alam ni Chloe na effective ang tawag niya kagabi at hindi maglalakas-loob si Jessica na tumawag sa pulis.

Ngunit ngumiti si Jessica nang banayad, tulad ng rosas na may mga tinik—tila mahinhin ngunit may nakatagong talim. "Salamat, Chloe, sa ‘pag-alaga’ mo sa akin kagabi. May regalo ako para sa’yo."

Sa gulat ni Chloe, bigla siyang sinampal ni Jessica nang malakas.

Dalawang malulutong na sampal ang naririnig, na nagpatahimik sa buong opisina. Tumigil ang lahat sa pagsasalita at napatingin sa kanila. Lahat ay nagulat at natulala. Walang sinuman ang naglakas-loob na kumilos o magsalita.