Novels by Barbedwire

Dahan-dahang hinugot ni Carson ang disposable chopsticks mula sa lalagyan, binuksan ang balot nito, kumuha ng disposable cup, at binuhusan ng mainit na tubig ang chopsticks para ma-sterilize."Gustong-gusto mo talagang malaman ang sagot?"Nakapatong nang bahagya ang baba ni Jessica sa kanyang kamay habang nakatitig nang mataman kay Carson, takot na makaligtaan ang anumang pagbabago sa ekspresyon nito."Siyempre naman.""Mahalaga ba talaga ang sagot na ‘yan?""Ang mga tao dapat laging tumitingin sa hinaharap, hindi sa nakaraan."Lalong lumalim ang ngiti ni Carson, ngunit hindi niya direktang sinagot ang tanong ni Jessica—sa halip, nagbigay ito ng lohikal na paliwanag.Hindi nagustuhan ni Jessica ang paliguy-ligoy ni Carson.Kaya, gamit ang matulis na dulo ng kanyang high heels, tinadyakan niya ang pantalon nito sa ilalim ng mesa.Ang champagne-colored na sapatos niya tumama sa mamahaling itim na slacks ni Carson.Nagpukol siya ng mapanuksong tingin at ngumiti nang matamis.Saka sinadya

Ang tinig ng lalaki ay kalmado, mababa, at may halong lambing at pagkunsinti, kasabay ng isang hindi maipaliwanag na kahulugan.Ang kanyang malabong sagot ay nagpagulo sa isip ni Jessica. Para bang nakukulam siya, at tuliro niyang nasabi, "Maliwanag..."Ngunit sa mapanuksong tingin ni Carson, bigla siyang natauhan.Agad niyang hinawakan ang kamay nito at nagtanong nang may pag-aalala,"Anong ibig mong sabihin diyan?""Ano'ng ibig mong sabihin sa 'dahil ako ang nandoon noong gabing iyon'?""Magkakilala ba tayo dati?"Sa pagkakaalala niya, hindi niya kailanman nakita si Carson sa totoong buhay.Bukod sa larawan ng ID nito sa opisyal na website ng kumpanya, sigurado siyang wala siyang anumang alaala tungkol sa kanya.Sa halip na sumagot, isang lihim na ngiti ang lumitaw sa mata ni Carson.Isang aninong misteryoso ang dumaan sa kanyang madilim na mga mata bago siya tumigil at itinuro ang isang tindahan sa kaliwa."Nakarating na tayo.""Ha?!"Bago pa siya makapagtanong nang malinaw, hinila

Carson tinahak ang daan patungo sa noodle restaurant ayon sa address na ibinigay ni Jessica.Ang Angela Beef Noodle Restaurant ay matatagpuan sa isang makipot na eskinita sa lumang kalye. May daan-daang taon na itong bukas, at ang daanang bato ay halos dalawang metro lamang ang lapad, kaya hindi maaaring pumasok ang sasakyan.Pinark nila ang kotse sa labas ng eskinita.Bago bumaba, isinuot muna ni Carson ang scarf kay Jessica at saka hinawakan ang kamay niya. Dahan-dahan silang naglakad sa makitid na daanan, tinatapakan ang lumang berdeng mga bato na hindi kasing kinis ng mga tiles.Sa magkabilang gilid ng eskinita, may mga lumang tindahan na nakahilera.Sa ilalim ng mga bubong, nakasabit ang mga parol na may mainit na dilaw na ilaw, nagbibigay ng malambot at malungkot na liwanag sa paligid.Medyo malayo pa sila mula sa noodle restaurant, pero hindi sila nagmamadali. Mahigpit silang magkahawak-kamay, naglalakad nang dahan-dahan sa malamig na gabi ng taglamig.Ang ilaw mula sa mga tind

Napansin ni Carson na lumilipad ang isip niya at hindi siya masyadong nakikinig sa pinag-uusapan nila. Paulit-ulit siyang sumusulyap sa gilid, tila may ibang inaabala ang isip niya.Gayunpaman, hindi siya nag-panic. Kalma niyang iniwas ang tingin kay Jessica at muling binalik ang atensyon sa screen. Ang dati niyang malamig na ekspresyon ay hindi namalayang naging mas banayad.Sa malalim at makinis niyang boses, dumulas mula sa kanyang lalamunan ang perpektong bigkas ng Ingles, dahilan para gumalaw ang kanyang Adam’s apple nang kaakit-akit."Tinitingnan ko ang tanawin ko."Ang nasa kabilang linya ay hindi agad naintindihan ang ibig niyang sabihin at muntik pang magtanong, pero bago pa iyon mangyari, itinuloy na ni Carson ang usapan sa mas mahahalagang detalye ng kanilang kasunduan.Hindi niya namalayan kung gaano katagal siyang nanood ng variety show, pero lalo siyang naaliw dito—halos malimutan na niya ang bukas niyang pakete ng snacks. Lubos siyang natuon sa panonood at hindi man lan

Medyo nagulat si Padre Samuel sa kanyang narinig. Tahimik siyang nag-isip sandali bago nagsalita, "Sayang naman, hindi naman kapos sa anumang aspeto ang anak nating si Lelia. Sapat na sapat siya para kay Carson, pero naunahan tayo bago pa tayo kumilos."Hindi niya talaga naisip ang ideya ng pagpapakasal sa isa sa mga Del Mundo sa pamilya Carson. Pagkatapos ng lahat, hindi naman maikukumpara ang pamilya Del Mundo sa pamilya Santos.Pero ngayon, kung kaya ni Carson na pakasalan ang anak ng isang ordinaryong pamilya, hindi ba't may laban din naman ang kanilang pamilya Del Mundo?Ang kaso, nahuli sila sa pagkakataon."Siguro hindi lang talaga nakatadhana." Napabuntong-hininga si Miggy, sabay hawak muli sa braso ng kanyang asawa—hindi man lang niya pinansin ang bahagyang paninigas nito.Matagal nang wala sa tunay na kahulugan ang kanilang pagsasama bilang mag-asawa. Kung hindi lang dahil sa pagsasanib ng negosyo ng pamilya Del Mundo at pamilya Camero, matagal na sana silang naghiwalay.Sa h

“Hindi ko pa nakikitang may kasamang babae si Mr. Santos sa kahit anong event!”“Hindi mo pa ba alam? May asawa na si Mr. Santos.”“Ang babaeng kasama niya ngayon, malamang siya si Mrs. Santos.”“Bigla siyang nagpakasal? Wala naman akong narinig na balita tungkol doon. Ni hindi nga inanunsyo ng pamilya Santos ang tungkol sa kanila, at nasaan ang kasal?”“Hindi ko rin alam. Ang sigurado lang, si Mr. Santos mismo ang umamin na may asawa na siya.”“Alam mo ba kung taga-alin’g pamilya si Mrs. Santos?”“Mahigpit ang bibig ni Carson. Wala pang lumalabas na impormasyon tungkol sa kanya.”“Pero parang hindi siya ang tunay na Mrs. Santos! Napansin niyo ba? Parang may layo o distansya sila sa isa’t isa.”Ang tinatawag na exchange meeting ay isa lamang banquet na nagpapakita ng kayabangan at pagpapakitang-gilas. Bilang ulo ng Santos Group, may malaking impluwensya si Carson, kaya’t nang pumasok sila sa bulwagan, agad silang napansin ng karamihan. Ang atensyon ng lahat ay agad na napunta sa kanila

Pagdating nila sa may pintuan, binitiwan ni Dwyn ang pagkakahawak kay Samantha, binuksan ang pinto at pumasok. Ilang tao ang naglalaro ng billiards, habang sa isang gilid naman ay may mesa ng mahjong.Si Dexter Manalo, na nakaharap sa pinto, ang unang nakakita sa kanila. Kumaway siya kay Dwyn at pabirong sabi, “Dwyn, late ka na! Tatlong shot ang parusa mo!”Nang marinig iyon, napatingin ang lahat sa may pinto.“Hindi ako iinom ngayon, kailangan ko ring umuwi agad mamaya,” sagot ni Dwyn.Si Shawn naman ang sumabat, “Dito ka na matulog kapag gabing-gabi na. May mga kwarto naman dito.” Paglingon niya sa likuran, napansin niya si Samantha. “Nandito rin pala si Miss Santiago.”Pagkatapos niyang magsalita, may kahulugang tumingin siya kay Dwyn, pero agad siyang sinulyapan nito ng malamig.Tinawag ang pangalan niya kaya magalang na nagbigay galang si Samantha, “Pasensya na po, Mr. Prado.”Ayaw ni Dwyn na makipag-usap pa si Samantha kay Shawn, kaya agad niya itong hinila paupo sa sofa sa gil

Nagtagal si Samantha sa kusina bago lumabas dala ang isang basong maligamgam na tubig.“Pagkauwi ko kagabi, diretso akong natulog. Gano’n talaga ako kapag nakainom, mahimbing ang tulog. Hindi na ako nagising buong gabi,” sabi niya sabay abot ng tubig kay Dwyn, sinabayan pa ng isang inosenteng ngiti.Tinanggap iyon ni Dwyn at ngumiti rin, pero may laman ang tanong niya habang dahan-dahang nagsalita, “Noong nagising ka, uminom ka ba ng tubig na nasa tabi ng kama mo?”“Uminom ako… Naalimpungatan kasi ako dahil sa uhaw.” Pagkasabi niyon, parang may kutob na agad si Samantha na may mali sa sagot niya.Lalong tumalim ang titig ni Dwyn, halatang may alam. Tumayo siya at sa ilang hakbang lang ay nakalapit agad sa kanya. Bigla niyang inabot ang baywang ni Samantha at hinila ito papalapit sa kanya.“Alam mo ba kung sino ang naglagay ng tubig sa tabi ng kama mo?” Parang patibong ang tanong, na para bang inaanyayahan siyang mahulog sa bitag. “Since sabi mong wala kang maalala kagabi, hayaan mong

Kinabukasan, nagising si Samantha dahil sa sobrang uhaw. Nakasanayan na niyang abutin ang baso sa tabi ng kama at uminom ng tubig, habang hilo-hilo pa.Pero biglang may pumasok sa isipan niyang hindi niya inaasahan—isang eksena kung saan may babaeng yakap-yakap ang isang lalaki, dikit na dikit ito sa kanya, at hinalikan siya ng lalaki nang mariin… at ang babae sa alaala ay… siya.Napasinghap siya at tinakpan ang kanyang mukha. Gusto niyang umiyak pero wala nang luhang lalabas. Bakit parang si Sir ‘yon? Anong ginawa ko?!Nagtataka siya sa sarili dahil kahit lasing siya kagabi, sobrang linaw ng lahat ngayon.Bigla siyang napatayo, hinila ang kumot at tiningnan ang sarili. Tila gumaan ang pakiramdam niya at sinabi sa isipan. Buti na lang... walang nangyaring grabe. Hanggang doon lang ‘yon.Tumunog ang cellphone niya—Friday na pala. Kailangan pang pumasok sa trabaho. Napahiga siyang muli sa kama, sobrang bigat ng pakiramdam. Paano na ‘to? Paano ko haharapin si Sir Dwyn? Gusto niya sanan

Regalo ng matalik na kaibigan ni Samantha na si Ariane ang isang sexy na little black dress — para sa kanyang ika-26 na kaarawan, sampung sentimetro ang taas ng damit mula tuhod. Hindi pa siya kailanman nagsuot ng ganoong kaikling damit, kahit pa sa trabaho ay laging blouse at slacks lang ang kanyang suot.Pagkababa na pagkababa niya mula trabaho, agad siyang hinatak pauwi ni Ariane at pinasuot ng bagong damit. Ayon kay Ariane, lalabas daw sila sa bar para mag-celebrate, at baka makatsamba na rin daw si Samantha ng isang guwapong lalaki para matapos na ang 26 taon niyang pagiging single.Binantayan pa ni Ariane ang pinto para lang hindi makatanggi si Samantha. Wala siyang nagawa kundi isuot ang itim na damit.Nang maisuot na niya ito, kapansin-pansin ang dalawang pearl straps na nakapatong sa kanyang mapuputing balikat.Pagbukas ng pinto, napatulala si Ariane."Grabe, ang ganda mo, Sam! Ayoko na tuloy kitang isama, baka maagawan pa ako ng atensyon. Anong gagawin ko?!"Umikot lang ang