Novel-novel oleh Barbedwire

Napagtanto ni Raymond na siya’y nagbiro nang husto kay Jessica kanina sa may pintuan, kaya’t pinapawisan siya nang kaunti sa noo. Naintindihan niya ang kasabihang "ang asawa ng kaibigan ay hindi dapat binibiro."At base sa pagkakakilala niya kay Carson, alam niyang hindi ito mapagbigay pagdating sa mga ganitong bagay.Sa takot na baka gantihan siya ni Carson at gusto rin niyang mag-iwan ng magandang impresyon sa kanyang hipag, agad niyang nilapitan ang dalawa na parang isang asong alalay, may ngiti ng paghingi ng tawad."Hipag, pasensya na talaga! Sana hindi mo na lang pinansin ‘yung sinabi ko kanina sa labas. Talagang minsan hindi ko maingat ang bunganga ko, huwag mo nang gawing big deal."Sanay si Jessica sa iba't ibang klase ng tao, lalo na sa mga negosasyon sa mall, kaya’t hindi na siya naapektuhan sa ganitong klaseng biro. Marami na siyang narinig na mas malala pa rito. Kaya ngumiti lang siya nang magalang. "Ayos lang, pero next time, ingat ka na lang.""Aba, ang bait talaga ni h

Habang lumalambot ang sikat ng araw sa hapon, pumarada ang isang pink na Ferrari sa ilalim ng garahe ng Santos Group, tinatamaan ng mainit na kulay ng sikat ng araw.Pagpasok sa elevator, dumiretso si Raymond papunta sa pinakamataas na palapag na parang sanay na sanay na.Hindi nakapunta si Carson sa kanilang salu-salo kahapon, kaya't napagdesisyunan ni Raymond na puntahan ito nang personal upang tanungin kung kailan nila makikilala ang misteryosong ginang ng Santos.Suot ni Raymond ang isang mapusyaw na pink na polo, at ang kanyang pilak na buhok ay napakakintab. Pagkalabas niya ng elevator, marami ang agad nakapansin sa kanya bago pa man siya makarating sa pintuan ng opisina ng mga sekretarya.Agad siyang hinarang ni Elisa. "Ranier, wala si Mr. Santos sa opisina. Nasa meeting siya ngayon."Madalas nang pumunta si Raymond sa Santos Group kaya kilala na siya ng mga sekretarya sa opisina."Elisa! Miss mo ba ang kuya mo?" Biro ni Raymond habang may banayad na ngiti sa kanyang mukha. Med

Pagdating ni Jessica sa opisina, nakapuwesto na ang lahat ng sekretarya sa kanilang mga mesa. Umupo siya nang tahimik sa kanyang workstation, nakatitig sa naka-off na screen ng computer, habang tahimik na hinihintay ang pagdating ni Carson.Hindi kalayuan, awtomatikong bumukas ang pinto ng elevator, at lumakad nang marahan ang matangkad na lalaki papalapit. Bumagsak ang tingin niya kay Jessica, na kitang-kita ang pagkabahala sa kanyang katawan, sa kabila ng salamin. Napuno ng banayad na ngiti ang malalim niyang mga mata.Napansin ni Jessica ang kanyang presensya at pilit na binawasan ang kanyang visibility.Matapos ang almusal kaninang umaga, tinanggihan niya ang alok ni Carson na ihatid siya sa trabaho, idinahilan ang "pangangalaga sa kalikasan," at iniwan niya ito para magmaneho papuntang opisina.Ngayon, habang nagiging kalmado, nararamdaman niya na parang sinusubukan niyang hawakan ang balahibo ng isang tigre. Ngunit alam niyang siya ang kanyang pinakamataas na boss. Ang hindi pag

Pagkagising ni Jessica nang natural, kinuha niya ang kanyang cellphone mula sa tabi ng kama at tiningnan ito. Mas maaga siya ng mahigit kalahating oras kumpara sa karaniwan niyang oras ng pagbangon.Simula nang tumira siya rito, hindi siya gaanong nakakatulog nang maayos sa gabi dahil medyo namimili siya ng higaan.Dahil malapit lang ang Manila Bay sa opisina at naisip niyang naka-leave si Mercedes, nagdesisyon siyang bumangon, maghilamos, at magbihis. Isinuot niya ang crescent white na bestida na gawa sa tulle, ang neckline nito ay may ilang perlas bilang dekorasyon. Malinis at napakaputi, at ang laylayan ng damit ay hanggang bukong-bukong.Tahimik ang buong villa. Pumasok si Jessica sa kusina, tumingin sa mga quick-frozen na pagkain sa ref, at napansin niyang maraming iba't ibang uri. Malamang na inihanda ito ni Mercedes para sa kanila dahil alam nitong baka hindi sila makapagluto ng madalas. May mga wonton, dumpling, at maliliit na buns na mukhang masarap.Kumuha siya ng sapat na w

Malakas ang alarm bells sa isip ni Jessica. Sanay siyang makipag-usap sa mga tao sa mataas na antas ng lipunan, at isa sa mga pinaka-taboo sa mga formal na dinner ay ang paggamit ng sariling chopsticks para kumuha ng pagkain para sa iba. Karaniwang ginagamit ang serving utensils sa ganitong sitwasyon.Sa bahay kasi, masyadong kampante ang pakiramdam, kaya madaling makalimutan ang pagiging alerto at maingat.Habang kinakabahan siya, wala namang reaksyon si Carson. Ni hindi man lang ito kumunot ang noo. Kalma nitong kinuha ang Coke chicken wings at kumagat dito.Nang makita ito ni Jessica, palihim siyang napabuntong-hininga ng ginhawa, ibinalik ang chopsticks na nasa ere, at seryosong kumain na lang ulit.Hindi niya napansin na sa sandaling ibinaba ng lalaki ang tingin, dahan-dahang tumingin ito sa kanya, at may bahagyang kislap ng liwanag sa malamig nitong mga mata bago iyon mabilis na nawala.Pagkatapos nilang kumain, si Jessica na ang nagkusang magligpit ng mga plato at kubyertos, in

Pagkaparada ni Jessica ng kotse sa ilalim ng garahe, pinili niya ang pinakamurang modelo ng Mercedes-Benz mula sa mga mamahaling sasakyan dahil masyadong napapansin ang ibang mga tatak.Pagkatapos niyang iparada, biglang may kumatok sa bintana. Nang itaas niya ang kanyang tingin, nakita niya si Carson na bahagyang kumakatok gamit ang mga daliri, mukhang kaswal, walang masyadong emosyon sa mukha, ngunit ang mga mata ay nakatuon sa kanya. Ang liwanag sa kanyang mga mata ay parang mapusyaw.Binuksan ni Carson ang pinto ng kotse at ngumiti nang bahagya, "Baba ka na.""Paano ka napunta rito sa ilalim ng garahe?" tanong ni Jessica habang hinuhugot ang susi ng kotse, halatang nagtataka.Isinara ni Carson ang pinto gamit ang isang kamay at lumapit sa kanya, ang tono nito ay parang normal na usapan, "Hinintay kitang makauwi."Bahagyang nagulat si Jessica sa sinabi nito. Noong nasa telepono sila, akala niya'y nag-aabang lang ito para kumain, ngunit hindi niya inasahang sasalubungin siya sa mism