"Sir, pahiram ng gamit."Isang malambing at maharot na boses ng babae ang narinig mula sa loob ng Porsche 911 car na nakaparada sa gilid ng kalsada. Paos ngunit mapang-akit, puno ng damdamin at parang nang-aakit ng sinumang makikinig.Sa loob ng madilim na sasakyan, malamig ang ekspresyon ni Carson, nakatitig nang walang emosyon sa kaakit-akit na babaeng nakaupo sa kanyang kandungan. Ang mahina ngunit malalasang amoy ng alak ay bumalot sa maliit na espasyo ng sasakyan."Bumaba ka."Ang malamig niyang boses na parang yelo, ay bahagyang nagpabaling kay Jessica na tila wala sa sarili. Ang init at pagnanasa ay bumalot sa kanya, ang manipis at maputlang mga braso niya ay parang walang lakas ngunit nakakapit pa rin sa leeg ng lalaki. Ang halimuyak ng pabango niya ay dumampi sa balat ni Carson."Please, tulungan mo ako. Babayaran kita."Pakiramdam ni Jessica ay unti-unting inaapawan ng init ang kanyang utak, at ang kanyang maliliit na kamay ay gumalaw nang hindi niya sinasadya.Ang tunog ng
Naguluntang si Chloe sa nangyari, hindi inaasahan ang ginawa ni Jessica.Nang magkamalay siya, gusto niyang tumayo at umatras, ngunit hinawakan ni Jessica ang kanyang pulso. Nakita niyang yumuko siya at bumulong sa kanyang tainga, "Kung magtatangka kang magsalita, magdudulot ito ng malaki at masamang bagay para sa atin."Pinadala siya ni Chloe sa kama na may isang lalaki kaya kailangan niyang tiisin ang galit na nagmumula kay Jessica.Dalawang sampal ay mas magaan kaysa sa pagkawala ng kanyang unang gabi.Ang malamig na tinig na iyon ay para bang isang multo na nagbubulong mula sa impyerno, na mapunta sa pagkalugmok. Si Chloe ay napahinto, hindi makagalaw, at tanging galit na tingin na lang ang maipapakita.Hindi siya makapagsalita, at hindi rin makabawi, bagamat hindi kayang pagsamantalahan ni Jessica ang sitwasyon sa pamamagitan ng pulis, sigurado pa rin siyang magkakaroon ng gulo.May kalaswaan na lumiwanag sa mga mata ni Jessica, at pinakawalan niya ang pulso ni Chloe, sabay pagpa
Habang iniisip ito, pumasok si Secretary-General Lourdes, isang babaeng na 30-years na sa kanyang trabaho. Tumingin siya sa mga sekretarya sa opisina at nagsalita ng malakas. "Magtrabaho kayo, alam niyo naman ang ugali ni Mr. Santos, huwag magpakasaya buong araw." Tumingin ito sa isang secretary, "Iipadala mo ang schedule ni Mr. Santos mamayang hapon kay Drew. Jessica, inayos mo na ba ang mga dokumentong nireport ng iba't ibang departament sa nakaraang dalawang buwan? Maaaring basahin ito ni Mr. Santos. At Amiri, ikaw naman ang responsable sa pag-report ng kasalukuyang sitwasyon ng kumpanya." Tumigil siya pagkatapos bumalik ang tingin ka Jessica. "Tungkol naman kay Jessica..." Nang binanggit niya ang pangalan ni Jessica, nagdalawang-isip siya saglit.Noong nakaraang dalawang buwan ang lumipas, sinampal niya ang mga katrabaho sa development department at kumalat iyon sa iba’t ibang department. Inakala niya na walang pag-iingat sa sarili si Jessica.Pero mula nang dumating siya sa offi
Ang boses ni Carson ay nagdulot ng pansin mula sa tatlong tao sa opisina, at ang boses ni Amiri ay naputol, hindi niya natapos ang sasabihin niya. Naging tahimik ang hangin sa paligid.Napatingin si Jessica at napaharap kay Carson na may mahigpit na ngiti, at tinignan siya nang diretso sa mata ng lalaki na walang pakialam."Mr. Santos, anong maitutulong ko po?"Nag-flash ng kaunting pagkabigla ang mga mata ni Carson nang tumama sa mukha ni Jessica, at natigilan siya sandali bago ibaba ang tasa ng kape mula sa kanyang kamay. Hindi tiyak ang kanyang boses.“Ikaw ba ang gumawa ng kape na ito?”Ang tanong na iyon ay agad nagdulot ng kaba kay Lourdes, at ang alalahanin sa kanyang mukha ay halata. Dati, si Jessica ang nag-iisa na gumagawa ng kape, at iniisip ni Lourdes na hindi siguro naayon sa panlasa ni Carson ang kape ni Jessica, kaya baka magalit ito sa unang pagkakataon.Nais ni Lourdes na hindi mapagalitan si Jessica sa unang pagkakataon nilang makipagkita kay Carson, kaya nagmadali s
Narinig ni Carson ang kilos niya at malinaw ang boses nito, “Hindi mo ba nagustuhan ang pagkain? Kung hindi mo gusto, mag-order ka pa ng iba.” Habang sinasabi niya ito, tinawag niya ang waiter.Noong umorder ng pagkain si Jessica kanina, parang nag-atubili siya kaya hinayaan niyang ang waiter ang pumili ng ihahain.Agad siyang pinigilan ni Jessica, umiling at sinabing, “Ayos lang, may sipon kasi ako nitong mga nakaraang araw. Medyo masama ang pakiramdam ko, at hindi ko kayang kumain ng karne.”Nakaramdam siya ng kakaibang pakiramdam kapag nakaharap sa mga pagkaing mamantika nitong nakalipas na dalawang araw. Baka dahil ito sa pabago-bagong panahon, pero hindi niya masyadong inintindi.Bahagyang kumunot ang noo ni Carson, tahimik siyang tinitigan ng ilang sandali, at muling tinawag ang waiter.“Pakisabi sa kusina na gumawa ng brown sugar ginger tea.”“Opo, sir,” sagot ng waiter at umalis.Napatingin si Jessica kay Carson, bahagyang nahihiya, at pakiramdam niya ay istorbo siya sa amo niy
Binuksan ni Carson ang bag ng gamot at natagpuan ang mahigit isang dosenang pregnancy test kits sa loob. Napakunot siya ng noo, iniisip na parang binili na yata ni Bryan lahat ng brand ng pregnancy test mula sa malapit na botika."Bilang isang assistant mo, kailangan kong isaalang-alang ang lahat ng aspect."Si Jessica naman ay napatingin sa mga pregnancy test sa loob ng bag, at nagkaroon din ng bahagyang gulat.Kailangan ba talaga ng ganito karami?Pagkatapos silipin ni Carson ang laman ng bag, iniabot niya ang lahat ng pregnancy test kits kay Jessica. "Pumili ka ng ilan at subukan mo. Nandoon ang lounge ko, may banyo doon."Itinuro niya ang isang lihim na pinto malapit sa bookshelf gamit ang kanyang baba.Hawak nang mahigpit ni Jessica ang strap ng bag habang sinusundan ang direksyon ng kanyang tingin. Tila pinapalakas niya ang loob niya habang papalapit sa pinto, ngunit nang hawakan niya ang doorknob, agad siyang umatras at bumaling ng tingin kay Carson.Ayaw niya talagang maging to
Ikakasal?"Ibig mong sabihin... ikakasal tayo? Tayong dalawa?" Nanlaki ang mga mata ni Jessica, bahagya siyang nanginig habang itinuturo si Carson, pagkatapos ay ang sarili niya.Pakiramdam niya ay parang hindi niya lubos na narinig ang sinabi nito."Oo, ikaw at ako ang magpapakasal," sagot ni Carson, malinaw at sigurado ang tono, habang may bahagyang ngiti sa kanyang maamong mga mata.Hindi agad naka-react si Jessica, at biglang nasabi ang iniisip niya, "Hindi ba dapat mo lang akong bigyan ng tseke at sabihing ipanganak ko ang bata pero huwag nang magpakita sa mundo mo ulit?"Bahagyang nagtaka si Carson, "Mukha ba akong taong gagawa ng ganoon?" Para bang nagtataka kung saan nanggaling ang ganitong ideya ni Jessica.Napangiti si Jessica, ngunit naramdaman niya ang hiya sa sarili. Maaari bang sabihin na sobrang dami lang niyang nabasang ganitong kwento sa mga nobela?"Balik tayo sa usapan—sa kasal. O baka mas mabuti pang huwag na lang, kasi kung sapilitan ang kasal, hindi rin magiging m
Nasa loob muli sila ng kotse ni Carson, at pakiramdam ni Jessica ay sobrang awkward. Napagtanto niya na maaaring ito rin ang parehong kotse noong gabing iyon.Bumagal ang pagmamaneho ni Carson tila napansin niya na hindi mapakali si Jessica. Kita niya sa gilid ng kanyang mata ang pagtingin ni Jessica sa paligid ng kotse. Kaya parang naramdaman ni Carson ang dahilan ng discomfort niya. "Hindi ito ‘yung kotse na iyon." Ang malambing niyang tinig ay may halong biroMarami siyang sasakyan sa pangalan niya, kabilang na ang mga TaxiHalatang nagulat si Jessica; ang katawan niya ay bahagyang tumigil sa paggalaw. Nagkunwari siyang walang alam, "Anong sinabi mo? Hindi ko naintindihan."Pagkatapos noon, kunwari niyang binuksan ang cellphone at nagbasa ng mensahe, pero ang totoo, nakatingin lang siya sa home screen.Para sa kanya, pag piliin niyang kalimutan at itago ang katotohanan, maaaring magkunwari na parang walang nangyari.Natawa si Carson nang mahina; ang mababang hagikhik niya ay mas la
Dahan-dahang hinugot ni Carson ang disposable chopsticks mula sa lalagyan, binuksan ang balot nito, kumuha ng disposable cup, at binuhusan ng mainit na tubig ang chopsticks para ma-sterilize."Gustong-gusto mo talagang malaman ang sagot?"Nakapatong nang bahagya ang baba ni Jessica sa kanyang kamay habang nakatitig nang mataman kay Carson, takot na makaligtaan ang anumang pagbabago sa ekspresyon nito."Siyempre naman.""Mahalaga ba talaga ang sagot na ‘yan?""Ang mga tao dapat laging tumitingin sa hinaharap, hindi sa nakaraan."Lalong lumalim ang ngiti ni Carson, ngunit hindi niya direktang sinagot ang tanong ni Jessica—sa halip, nagbigay ito ng lohikal na paliwanag.Hindi nagustuhan ni Jessica ang paliguy-ligoy ni Carson.Kaya, gamit ang matulis na dulo ng kanyang high heels, tinadyakan niya ang pantalon nito sa ilalim ng mesa.Ang champagne-colored na sapatos niya tumama sa mamahaling itim na slacks ni Carson.Nagpukol siya ng mapanuksong tingin at ngumiti nang matamis.Saka sinadya
Ang tinig ng lalaki ay kalmado, mababa, at may halong lambing at pagkunsinti, kasabay ng isang hindi maipaliwanag na kahulugan.Ang kanyang malabong sagot ay nagpagulo sa isip ni Jessica. Para bang nakukulam siya, at tuliro niyang nasabi, "Maliwanag..."Ngunit sa mapanuksong tingin ni Carson, bigla siyang natauhan.Agad niyang hinawakan ang kamay nito at nagtanong nang may pag-aalala,"Anong ibig mong sabihin diyan?""Ano'ng ibig mong sabihin sa 'dahil ako ang nandoon noong gabing iyon'?""Magkakilala ba tayo dati?"Sa pagkakaalala niya, hindi niya kailanman nakita si Carson sa totoong buhay.Bukod sa larawan ng ID nito sa opisyal na website ng kumpanya, sigurado siyang wala siyang anumang alaala tungkol sa kanya.Sa halip na sumagot, isang lihim na ngiti ang lumitaw sa mata ni Carson.Isang aninong misteryoso ang dumaan sa kanyang madilim na mga mata bago siya tumigil at itinuro ang isang tindahan sa kaliwa."Nakarating na tayo.""Ha?!"Bago pa siya makapagtanong nang malinaw, hinila
Carson tinahak ang daan patungo sa noodle restaurant ayon sa address na ibinigay ni Jessica.Ang Angela Beef Noodle Restaurant ay matatagpuan sa isang makipot na eskinita sa lumang kalye. May daan-daang taon na itong bukas, at ang daanang bato ay halos dalawang metro lamang ang lapad, kaya hindi maaaring pumasok ang sasakyan.Pinark nila ang kotse sa labas ng eskinita.Bago bumaba, isinuot muna ni Carson ang scarf kay Jessica at saka hinawakan ang kamay niya. Dahan-dahan silang naglakad sa makitid na daanan, tinatapakan ang lumang berdeng mga bato na hindi kasing kinis ng mga tiles.Sa magkabilang gilid ng eskinita, may mga lumang tindahan na nakahilera.Sa ilalim ng mga bubong, nakasabit ang mga parol na may mainit na dilaw na ilaw, nagbibigay ng malambot at malungkot na liwanag sa paligid.Medyo malayo pa sila mula sa noodle restaurant, pero hindi sila nagmamadali. Mahigpit silang magkahawak-kamay, naglalakad nang dahan-dahan sa malamig na gabi ng taglamig.Ang ilaw mula sa mga tind
Napansin ni Carson na lumilipad ang isip niya at hindi siya masyadong nakikinig sa pinag-uusapan nila. Paulit-ulit siyang sumusulyap sa gilid, tila may ibang inaabala ang isip niya.Gayunpaman, hindi siya nag-panic. Kalma niyang iniwas ang tingin kay Jessica at muling binalik ang atensyon sa screen. Ang dati niyang malamig na ekspresyon ay hindi namalayang naging mas banayad.Sa malalim at makinis niyang boses, dumulas mula sa kanyang lalamunan ang perpektong bigkas ng Ingles, dahilan para gumalaw ang kanyang Adam’s apple nang kaakit-akit."Tinitingnan ko ang tanawin ko."Ang nasa kabilang linya ay hindi agad naintindihan ang ibig niyang sabihin at muntik pang magtanong, pero bago pa iyon mangyari, itinuloy na ni Carson ang usapan sa mas mahahalagang detalye ng kanilang kasunduan.Hindi niya namalayan kung gaano katagal siyang nanood ng variety show, pero lalo siyang naaliw dito—halos malimutan na niya ang bukas niyang pakete ng snacks. Lubos siyang natuon sa panonood at hindi man lan
Medyo nagulat si Padre Samuel sa kanyang narinig. Tahimik siyang nag-isip sandali bago nagsalita, "Sayang naman, hindi naman kapos sa anumang aspeto ang anak nating si Lelia. Sapat na sapat siya para kay Carson, pero naunahan tayo bago pa tayo kumilos."Hindi niya talaga naisip ang ideya ng pagpapakasal sa isa sa mga Del Mundo sa pamilya Carson. Pagkatapos ng lahat, hindi naman maikukumpara ang pamilya Del Mundo sa pamilya Santos.Pero ngayon, kung kaya ni Carson na pakasalan ang anak ng isang ordinaryong pamilya, hindi ba't may laban din naman ang kanilang pamilya Del Mundo?Ang kaso, nahuli sila sa pagkakataon."Siguro hindi lang talaga nakatadhana." Napabuntong-hininga si Miggy, sabay hawak muli sa braso ng kanyang asawa—hindi man lang niya pinansin ang bahagyang paninigas nito.Matagal nang wala sa tunay na kahulugan ang kanilang pagsasama bilang mag-asawa. Kung hindi lang dahil sa pagsasanib ng negosyo ng pamilya Del Mundo at pamilya Camero, matagal na sana silang naghiwalay.Sa h
“Hindi ko pa nakikitang may kasamang babae si Mr. Santos sa kahit anong event!”“Hindi mo pa ba alam? May asawa na si Mr. Santos.”“Ang babaeng kasama niya ngayon, malamang siya si Mrs. Santos.”“Bigla siyang nagpakasal? Wala naman akong narinig na balita tungkol doon. Ni hindi nga inanunsyo ng pamilya Santos ang tungkol sa kanila, at nasaan ang kasal?”“Hindi ko rin alam. Ang sigurado lang, si Mr. Santos mismo ang umamin na may asawa na siya.”“Alam mo ba kung taga-alin’g pamilya si Mrs. Santos?”“Mahigpit ang bibig ni Carson. Wala pang lumalabas na impormasyon tungkol sa kanya.”“Pero parang hindi siya ang tunay na Mrs. Santos! Napansin niyo ba? Parang may layo o distansya sila sa isa’t isa.”Ang tinatawag na exchange meeting ay isa lamang banquet na nagpapakita ng kayabangan at pagpapakitang-gilas. Bilang ulo ng Santos Group, may malaking impluwensya si Carson, kaya’t nang pumasok sila sa bulwagan, agad silang napansin ng karamihan. Ang atensyon ng lahat ay agad na napunta sa kanila
Habang nagsasalita, diretsong binuhat ni Carson si Jessica sa kanyang hita, saka tumayo, bahagyang itinuwid ang paa, at naglakad papunta sa lounge.Napapahawak si Jessica sa matigas nitong dibdib, bahagyang nagpumiglas. "Hindi pwede, hindi ko kayang ipagkanulo ang asawa ko. Gusto mo bang maging isang kabit, Ginoong Santos?"May bakas ng pagkabalisa sa kanyang boses, na para bang mas iniisip pa niya ang reputasyon ni Carson kaysa sa sarili niyang sitwasyon."Hindi ba huli na para magsisi ka, Secretary Jessica? Ikaw naman ang nagsimula nito." Hindi huminto ang paglakad ni Carson at tumawa siya nang may pagmamataas. "Dahil pareho naman nating niloloko ang asawa mo, bakit hindi na natin itodo?"Hindi niya inakalang seryoso si Carson sa ganitong laro."Ako ang may hawak ng desisyon. Kapag sinabi kong tapos na, tapos na." May bahagyang inis sa boses ni Jessica nang paluin niya ang dibdib ni Carson, ngunit sa lakas nito, siya pa ang nasaktan.Sinara ni Carson ang pinto ng lounge gamit ang ka
Hindi nagpakita ng kahit anong emosyon si Carson, nanatiling kalmado ang kanyang mga mata."Kung gusto lang naman ni Secretary Jessica ang aking kagwapuhan, puwede mo namang sabihin nang diretso. Bakit kailangan pang paliguy-ligoy?"Nakatingin siya kay Jessica na may ngiti sa labi, isang titig na tila nagsasabing siya ang bahalang pumili.Ang kapal ng mukha!Sigaw ni Jessica sa kanyang isip, pero hindi niya ipinahalata. Sa halip, isang mapang-akit na ngiti ang lumitaw sa kanyang magandang mukha. Ang kanyang maamong mga mata ay nagniningning, at ang kanyang mapulang labi ay dahan-dahang bumuka."Dahil ayaw palang maglaro ni Mr. Santos, hindi ko na ipipilit ang sarili ko."Kasabay ng kanyang pagsasalita, sinubukan niyang bumangon mula sa kandungan ni Carson, ang malambot niyang palad ay nakapatong sa matipunong braso ng lalaki, at handa na siyang tumayo.Ngunit sa sumunod na segundo, isang mainit at malakas na kamay ang dumapo sa kanyang baywang. Sa isang iglap, ang kanyang puwitan, na
Abala si Jessica sa trabaho kaya hindi niya agad nabasa ang mga mensahe sa kanyang cellphone. Nang magkaroon siya ng oras para silipin ang mga ito, napansin niyang may isa pang mensahe sa chat box na ipinadala limang minuto ang nakalipas.Hindi tulad ng malambing at pabirong tono ng naunang usapan nila, ang mensaheng ito ay may halong bahid ng paninisi—parang isang guro na naghahanap ng paliwanag mula sa isang estudyanteng nagkasala.Boss: [Pakiusap, maaaring ipaliwanag ni Ginang Santos kung bakit ang mga bulaklak at lipstick na ibinigay ko ay ipinahagis mo sa security guard, pero ang tsokolate mula sa ibang lalaki ay tinanggap mo?]Bahagyang nanginig ang mahabang pilikmata ni Jessica, saka niya marahang hinawakan ang kanyang noo. Alam na niyang hindi matatapos nang ganun lang ang sitwasyong ito.Napasulyap siya sa hindi pa nabubuksang kahon ng lipstick na nasa tabi niya at agad naisip ang paraan para lambingin si Carson. Tahimik niyang kinuha ang isang hindi mahalagang dokumento at b