06

Binuksan ni Carson ang bag ng gamot at natagpuan ang mahigit isang dosenang pregnancy test kits sa loob. Napakunot siya ng noo, iniisip na parang binili na yata ni Bryan lahat ng brand ng pregnancy test mula sa malapit na botika.

Bryan: "Bilang isang espesyal na assistant, kailangan kong isaalang-alang ang lahat ng aspeto."

Si Jessica naman ay napatingin sa mga pregnancy test sa loob ng bag, at nagkaroon din ng bahagyang gulat.

Kailangan ba talaga ng ganito karami?

Pagkatapos silipin ni Carson ang laman ng bag, iniabot niya ang lahat ng pregnancy test kits kay Jessica. "Pumili ka ng ilan at subukan mo. Nandoon ang lounge ko, may banyo doon."

Itinuro niya ang isang lihim na pinto malapit sa bookshelf gamit ang kanyang baba.

Hawak nang mahigpit ni Jessica ang strap ng bag habang sinusundan ang direksyon ng kanyang tingin. Tila pinapalakas niya ang loob niya habang papalapit sa pinto, ngunit nang hawakan niya ang doorknob, agad siyang umatras at bumaling ng tingin kay Carson.

Ayaw niya talagang maging totoo na buntis siya.

Nakita ni Carson ang kaba sa kanyang mukha kaya dahan-dahan siyang tumayo at lumapit. Nang makalapit siya kay Jessica, mahina niyang sinabi, "Huwag kang matakot. Kahit ano pa ang resulta, haharapin natin ito."

Pagkasabi niya nito, binuksan niya ang lihim na pinto ng lounge para sa kanya at sumunod sa loob.

Wala nang panahon si Jessica upang tingnan ang paligid ng lounge ni Carson. Dumiretso siya sa banyo, binuksan ang ilang pregnancy test kits, at sinubukang gamitin ang mga ito nang sabay-sabay para masigurado ang resulta.

Samantala, hindi umalis si Carson. Nakahilig siya sa dingding malapit sa pinto ng banyo, nakatungo at tila may iniisip. Pagkatapos, lumapit siya sa bedside table, kinuha ang kaha ng sigarilyo, at nagbukas ng isa.

Hindi siya madalas manigarilyo, ngunit ito ang paraan niya para maibsan ang kaba o iritasyon.

Pinailaw niya ang silver lighter sa kanyang palad gamit ang isang "snap." Ang ginintuang apoy ay nagbabaga, at nang ilalapit na niya ang sigarilyo, bigla siyang tumigil.

Sa huli, ibinalik niya ang sigarilyo sa kaha at pinatay ang apoy. Matapos mag-isip ng ilang saglit, itinapon niya pareho ang lighter at ang sigarilyo sa basurahan.

Sa loob ng banyo, maingat na sinunod ni Jessica ang mga hakbang ayon sa tagubilin ng test kits. Isa-isang inayos ang limang pregnancy test sticks sa ibabaw ng lababo, naghihintay ng resulta.

Ang bawat minuto ay parang isang mahabang paghihintay. Nakatutok ang mga mata niya sa reading area ng test kits. Ang unang test kit ay nagpakita na ng resulta—isang malalim na guhit at isang bahagyang guhit.

Isang malalim at isang bahagyang guhit... posibleng buntis, pero hindi pa tiyak.

Sa kabila ng kaunting pag-asa, naghintay siya para sa resulta ng iba pa. Ngunit nang lumitaw ang dalawang malinaw na pulang guhit sa huling dalawang test kits, tuluyang gumuho ang kanyang loob.

"Pak!" Sa kanyang pagkataranta, aksidenteng natumba niya ang isa sa mga test kits. Agad siyang yumuko upang pulutin ito, ngunit narinig niya ang mababang boses mula sa labas ng pinto, "Okay ka lang ba?"

Nataranta siyang sumagot, nanginginig ang kanyang boses, "Oo, okay lang! Okay lang ako!"

Nakatayo si Carson sa may pintuan at naramdaman niyang may mali. Bago pa siya makapag-isip ng mabuti, biglang bumukas ang pinto mula sa loob. Ang nag-aalalang mukha ni Jessica ang sumalubong sa kanya, nakayuko nang bahagya habang pinipilit tumingin sa kanya. Ang kanyang mga mata ay punong-puno ng pagkataranta.

Napatingin si Carson sa pregnancy test stick na hawak ni Jessica. Kitang-kita niya ang maliwanag na pula sa resulta nito, at tila may sagot na siya sa kanyang isipan.

Pagkalipas ng ilang sandali, nagsalita si Carson. Ang paos niyang boses ay halatang pinipigil, at bahagya pang nanginig ang kamay na nakalaylay sa kanyang tagiliran. "Mag-usap tayo."

"Sige."

Hanggang sa naupo na sila sa harap ng desk, hindi pa rin alam ni Jessica kung paano niya haharapin ang sitwasyon tungkol sa batang nasa sinapupunan niya, lalo na ang iniisip ni Carson tungkol dito.

Hindi mapakali si Jessica, at nang tumingin siya sa mga mata ni Carson na tila nag-iisip, para bang malalaglag ang puso niya sa kaba. Hawak niya ang kanyang shirt, na ngayo'y gusot na dahil sa pagkapit niya dito.

Tahimik na nagtitigan ang dalawa. Halos isang minuto ang lumipas bago muling nagsalita si Carson. "Wala akong balak magkaroon ng anak sa labas ng kasal."

Ang boses ng lalaki ay mababa at seryoso. Walang kahit anong biro sa tono niya, bawat salita ay malinaw at madiin. Ang mga mata niyang nakatingin kay Jessica ay kalmado, ngunit may bigat na parang napakahirap harapin.

Bahagyang nanginig ang mga talukap ni Jessica. Mahigpit niyang isinara ang mga palad, na ngayo’y pinagpapawisan na. Alam niya sa sarili niya ang sagot.

Sino ba naman ang matutuwa sa ideya ng pagkakaroon ng anak sa labas ng kasal? Isang malaking kahihiyan ito para sa kahit sino.

Wala rin siyang emosyonal na koneksyon sa batang nasa sinapupunan niya. Hindi niya rin kakayaning buhayin ito kapag isinilang, at malaki ang posibilidad na maapektuhan ang trabaho niya.

"Naiintindihan ko ang gusto mong sabihin. Kung ayaw mo ng bata, maaari akong pumunta sa ospital para sa operasyon. Pero gusto ko sanang hatiin natin ang gastos para sa operasyon at follow-up na nutrisyon," maingat na sabi ni Jessica.

Sa totoo lang, alam niyang siya ang nagsimula ng gulo, at si Carson ay nadamay lamang. Parang nakakahiya pa ngang humingi siya ng parte ng gastos mula kay Carson.

Pero mawawala na rin naman ang trabaho niya, at ang natitirang ipon niya ay nakalaan para sa ibang bagay. Sa ganitong sitwasyon, wala na siyang pakialam kung maging bastos pa ang dating niya. Sa isip niya, hindi na rin naman sila magkikita pagkatapos nito.

Habang iniisip ito, kumuha siya ng lakas ng loob na tumingin nang diretso kay Carson. Hindi niya namalayan ang bahagyang gulat sa mukha ng lalaki.

Alam ni Carson kung gaano siya katapang noong una, pero hindi niya inasahan na ganito siya kapraktikal pagdating sa pera.

Gayunpaman, batid ni Carson na ang sitwasyong iyon ay isang resulta ng kawalang-ingat ng pareho nilang panig.

Habang hinihintay ni Jessica ang sagot, marahang pumalo-palo ang mga daliri ni Carson sa ibabaw ng mesa. Bahagya siyang yumuko at nagsalita ng dahan-dahan: "Pero hindi naman ako tutol sa pagkakaroon ng tagapagmana."

"Ha?" Napakagat-labi si Jessica, at ang kanyang mga matang parang matang-aso ay biglang nanlaki. Para siyang isang naliligaw na kuting—halata ang kaba at pagkalito.

"Ibig mong sabihin... gusto mong ipanganak ko ang batang ito?"

Magaan na tumango si Carson, kasabay ng mahinang "mm." Hindi na naalis ang madilim niyang tingin sa mga mata ni Jessica, tila iniintay ang magiging reaksyon niya.

Nang makumpirma ang sagot, napayuko si Jessica at nag-isip nang malalim. Ang mga daliri niya ay hindi sinasadyang napahawak sa kanyang tiyan. Sa kabila ng lahat, nandoon ang isang maliit na buhay sa loob niya.

 Bilang pinuno ng Carson Group, alam ni Jessica na kayang-kaya ni Carson na palakihin ang isang bata nang maayos. Ngunit hindi niya maintindihan kung bakit pinili nitong panatilihin ang bata sa kanyang sinapupunan.

Ang Carson Group ay nangunguna sa industriya ng mga kagamitang medikal sa bansa, at may market value na aabot sa daan-daang bilyong dolyar. Si Carson mismo ay ang pinakabatang pinakamayamang tao sa Top 10 ng global Forbes list.

At kung tama ang pagkakaintindi niya, malabo naman sigurong bigyan siya ni Carson ng malaking halaga ng pera pagkatapos niyang manganak para lang mawala siya sa mundo nila, hindi ba?

Nang maisip ito, biglang naisip ni Jessica na ang alok na ito ay mukhang sulit pag-isipan. Kung ipagpapatuloy niya ang pagbubuntis, tiyak na mawawalan siya ng malaking kita, at ang maliit na ipon niya ay hindi sasapat para sa mga gastusin sa ospital na tila walang katapusan.

Kung makakakuha siya ng pera mula kay Carson, tiyak na masasagot nito ang kanyang mga kagyat na pangangailangan.

Pero, ang tanong niya sa sarili—handa ba siyang ipagpatuloy ito kapalit ng buhay ng batang nasa sinapupunan niya?

"Pwede ko bang malaman kung ano ang dahilan mo para panatilihin ang bata?"

Malakas ang hinala ni Jessica na baka kasal na si Carson at hindi siya maaaring magkaanak sa kanyang asawa, kaya’t pinipilit nitong panatilihin ang bata. Kung hindi man iyon, baka may kagustuhan ang mga nakatatanda sa pamilya na magkaroon agad ng apo.

"Ano sa tingin mo ang dahilan?" tanong ni Carson habang tinititigan ang mukha ni Jessica, na sa loob ng ilang segundo ay tila nagbabago ang ekspresyon nito. Naisip niyang biruin siya nang bahagya.

Bahagyang napaawang ang pulang labi ni Jessica. Tila nagdadalawang-isip, ngunit nang mapansin ang seryosong tingin ni Carson, mahinahon niyang sagot, "Dahil ba hindi kayang magkaanak ng asawa mo? O kaya nama’y minamadali ka ng mga nakatatanda sa pamilya mo?"

Sa isip niya, iyon lamang ang mga posibleng dahilan.

Nang marinig ito, bahagyang natawa si Carson. Ang manipis niyang labi ay bahagyang ngumiti habang may kakaibang kislap sa kanyang mga mata.

"Mukhang may maling pagkakaintindi ka, Miss Jessica," ani Carson.

"Ang ibig kong sabihin... magpakasal tayo."