Bahagyang nag-iba ang ekspresyon ni Carson, pero agad niya itong itinago. Sa bahagyang pabirong tono, ay sinabi niya, "Dapat ba akong magpasalamat sa pagiging maalalahanin mo, Jessica?"Walang kakaiba sa tono niya kumpara sa dati, pero sa hindi maipaliwanag na dahilan, naramdaman ni Jessica ang bahagyang panganib sa kanyang sinabi. Dahil usapan ito tungkol sa kanilang hinaharap, mas pinili niyang mag-ingat."Hindi naman ako buntis, kaya hindi mo kailangang akuin ang responsibilidad bilang ama."Halos matawa si Carson sa sinabi niya. Parang sinasabi nitong ang kaya lang niyang akuin ay ang tungkulin bilang ama. "Kung ganoon, aakuin ko na lang ang responsibilidad bilang asawa.""Ha? Hindi na kailangan—" Bahagyang nanlaki ang mga mata ni Jessica, tila nag-iisip ng tamang sasabihin. Sa huli, naisip niya ang tamang sagot. "Ikaw ang nagmamadaling magpakasal at magkaanak, dahil hinihigpitan ka ng pamilya mo. Pero ako, hindi ako nagmamadali. Kung hindi tayo maghihiwalay ngayon, masasayang lang
Tumayo si Carson sa pintuan, bahagyang walang magawa, at sa huli ay binuksan ang pinto ng silid.Sabay na tumingin kay Carson si Carmela, ang lola ni Carson at si Alexa na nag-aalaga sa kanya. Biglang nalunok ni Carmela ang nilalapang lugaw, at maingat namang ibinaba ni Alexa ang mangkok sa maliit na mesa.Nagkatinginan ang dalawa at tila sanay na sanay sa pag-arte sa harap ni Carson.Pumikit si Carmela, tila nasasaktan, sabay takip sa dibdib. "Ay! Ang sakit ng puso ko! Ang sakit talaga!""Madam, okay ka lang ba? Tawagin ko na ang doktor!" Nag-aalala si Alexa, mabilis na lumapit sa kanya. Habang patuloy ang eksena, tumingin si Carmela kay Carson na tila awang-awa. "Huwag na, ang dating sakit lang ito. Pero kung makikita ko si Carson na may asawa’t anak bago ako mamatay, mamamatay akong payapa!"Nagtagal ang kunwaring eksena. Walang anumang reaksyon mula kay Carson habang tahimik niyang pinanood ang dalawa.Ilang saglit, nabalot ng katahimikan ang silid. Ang kahihiyan ay parang hang
Kinabukasan, tumunog ang alarm ng cellphone sa tabi ng kama ni Jessica nang eksakto sa oras. Nakapikit pa ang mga mata niya habang hinahanap ang telepono. Nang mahawakan niya ito, agad niyang pinatay ang alarm gamit ang muscle memory, at muling tumalikod para matulog nang mahimbing.Sa kalagitnaan ng gabi, may kakaibang tunog sa tahimik na kwarto. Nagising si Jessica, ang antok sa kanyang mga mata ay nawala agad, at may halong takot sa kanyang ekspresyon.Bigla siyang bumangon, inabot ang cellphone sa tabi ng kama, at tiningnan ang oras—alas nuebe y singko na ng umaga.Hindi maganda ang tulog niya kagabi. Pabaling-baling siya at sa wakas nakatulog nang malalim. Kaya’t sinet niya ang alarm clock, na sa wakas ay naging kapaki-pakinabang.Habang tinitingnan niya ang mga mensahe sa cellphone, napansin niya na may bagong friend request—WeChat ni Carson, na na-send bandang hatinggabi.Agad niya itong in-accept, pakiramdam niya'y hindi siya makakaligtas sa pag-aadd ng boss sa WeChat.Pagkaka-
Pumasok ang sasakyan sa Village, at puno ng mga single-family villas na may mataas na vegetation coverage, mga punong nagbibigay lilim, at mga kakaibang tanawin, na parang hiwalay sa ingay at abala ng labas, at tahimik na parang nasa paraiso.Ang Golden Horizon ay isang kilalang lugar na mayaman sa Cavite, na itinayo sa paligid ng isang abalang distrito ng negosyo, kung saan nakatira ang mga mayayamang negosyante na malaki ang ginagastos kapag pumapasok sa trabaho.Mas naging malinaw kay Jessica na ang lalaking pinakasalan niya ay mayaman.Hanggang sa pumasok ang sasakyan sa underground garage ng villa, doon niya unti-unting naramdaman ang pagka-mangha, kita niya ang dami ng mga mamahaling sasakyan.Walang duda, madalas palang nagpapalit ng sasakyan si Carson, dahil ang mga sasakyan na ginamit niya sa mga nakaraang araw ay hindi pareho.Binuksan ni Carson ang trunk at kinuha ang mga bagahe, nakita niyang nakatayo si Jessica at tinitingnan ang mga sasakyan, kaya tinanong niya, "Malaki a
Si Jessica ay parang tinamaan ng kidlat, hindi maitago ang pagkabigla sa kanyang mukha, at sa huli, kailangan niyang pumikit at kunin ang gamot. Nang malapit na siya, hindi niya pa rin kayang inumin ito."May candy ba?""Siguro rock candy lang ang meron dito, gusto mo ba?" Bahagyang nagulat si Carson, hindi niya inexpect na matatakot si Jessica sa tradisyunal na Philippine medicine, pero talagang walang candy sa bahay.Hindi talaga mahilig si Carson sa mga snacks, kaya wala talagang candy sa bahay."Huwag na." Umiwas si Jessica at ikinumpas ang ulo, hindi niya gusto ang magtamis ng rock candy.Nakita ni Carson na ayaw talaga ni Jessica uminom, kaya malumanay siyang nag-sigh, "Sige. Dadalhin kita sa supermarket para bumili ng matamis."Ang tono ni Carson ay magaan, pero may halong pag-aalaga na kung makikinig ka ng mabuti."Huh?" Agad na tumingala si Jessica at tumitig kay Carson na parang hindi niya naintindihan agad ang ibig niyang sabihin.Hindi na nagbigay ng paliwanag si Carson, tu
Matapos mabayaran ang lahat at makalabas sa supermarket, dumiretso si Carson sa pinakamalapit na flower shop.Ang kurtina na gawa sa wind chimes at beads ay marahang gumalaw sa hangin, at ang malamyos na tunog nito ay pumukaw ng atensyon ng babaeng may-ari ng tindahan. Tumigil ito sa pag-aayos ng mga bulaklak sa stand at tumingin sa direksyon ng pintuan.Bukas na ang kalahati ng pintuang salamin, at isang matangkad na lalaki ang kasunod ng isang nakangiting babae. Maingat na iniunat ng lalaki ang kanyang braso upang alisin ang anumang sagabal sa harap ng babae.Napakagwapong lalaki at magandang babae—isang kapansin-pansing couple.Ngumiti ang babaeng may-ari at lumapit, "Anong mga bulaklak ang gusto ninyong bilhin?"Tumingin si Jessica sa mga makukulay na bulaklak sa tindahan at mahina niyang sinabi, "Pwede bang tulungan mo akong pumili ng ilang makukulay na bulaklak?""Oo naman," sagot ng tindera habang sinulyapan silang dalawa. Napansin niya na habang nagsasalita si Jessica, nakatut
Pagkatapos ilagay ni Carson ang kanyang damit sa kwarto, kinuha niya ang isang manipis na card mula sa drawer at dumiretso sa kabilang kwarto, saka kumatok sa pinto."Pasok," sagot mula sa loob.Pagpasok niya, nakita niyang binubuksan ni Jessica ang computer at ikinokonekta ito sa internet. Nang makita siya, hindi maitago ang kislap ng kasiyahan sa kanyang mga mata.Tamang-tama naman dahil balak niyang tanungin si Carson tungkol sa password ng wifi.Tiningnan ni Carson ang bandang ibaba ng screen ng computer niya at bahagyang itinaas ang kanyang baba, "Yung dalawang unang network, sa bahay 'yan. Ang password ay 1 hanggang 8."Medyo nagulat si Jessica. Akala niya mahirap hulaan ang password sa bahay ng boss niya, pero napakasimple lang pala. Akala pa naman niya katulad ito ng password sa kumpanya—puro otso, simbolo ng pagyaman.Napansin ni Carson ang iniisip niya at medyo hinimas ang kanyang ilong, "Masyado mo yatang iniisip ang tungkol sa negosyo, minsan mas mabuti pang simple na lang.
Dahil doon, hindi na naglakas-loob si Jessica na lagyan ng marami ang mangkok. Sa mababaw na porselanang mangkok, ilang kutsarang sopas lang ang inilagay niya, sapat na iyon para sa limitasyon ng kanyang ina.Hinipan niya ang init ng sopas at nagtanong, "Nasaan si Iris?"Dahil abala si Jessica sa pagtatrabaho para mabayaran ang malaking gastusin ng paggamot sa kanser, hindi siya nagkaroon ng oras para personal na alagaan ang kanyang ina. Kaya kumuha siya ng nurse na si Iris.Si Iris ay mabait at maasikaso. Mabuti ang naging pag-aalaga niya sa kanyang ina sa mga nakaraang taon, kaya hindi na siya nagpalit ng nurse."Pumunta siya para sunduin ang apo niya sa eskwela," sagot ni Berna. Hindi pa siya dumating sa puntong hindi na siya kayang iwan mag-isa. Kapag walang oras ang mga magulang ni Iris para sunduin ang bata, si Iris na ang gumagawa nito.Tumango si Jessica at inabot ang mangkok ng sopas na inalisan na niya ng taba. Amoy na amoy ang linamnam ng sabaw.Inabot ni Berna ang sopas at
Dahan-dahang hinugot ni Carson ang disposable chopsticks mula sa lalagyan, binuksan ang balot nito, kumuha ng disposable cup, at binuhusan ng mainit na tubig ang chopsticks para ma-sterilize."Gustong-gusto mo talagang malaman ang sagot?"Nakapatong nang bahagya ang baba ni Jessica sa kanyang kamay habang nakatitig nang mataman kay Carson, takot na makaligtaan ang anumang pagbabago sa ekspresyon nito."Siyempre naman.""Mahalaga ba talaga ang sagot na ‘yan?""Ang mga tao dapat laging tumitingin sa hinaharap, hindi sa nakaraan."Lalong lumalim ang ngiti ni Carson, ngunit hindi niya direktang sinagot ang tanong ni Jessica—sa halip, nagbigay ito ng lohikal na paliwanag.Hindi nagustuhan ni Jessica ang paliguy-ligoy ni Carson.Kaya, gamit ang matulis na dulo ng kanyang high heels, tinadyakan niya ang pantalon nito sa ilalim ng mesa.Ang champagne-colored na sapatos niya tumama sa mamahaling itim na slacks ni Carson.Nagpukol siya ng mapanuksong tingin at ngumiti nang matamis.Saka sinadya
Ang tinig ng lalaki ay kalmado, mababa, at may halong lambing at pagkunsinti, kasabay ng isang hindi maipaliwanag na kahulugan.Ang kanyang malabong sagot ay nagpagulo sa isip ni Jessica. Para bang nakukulam siya, at tuliro niyang nasabi, "Maliwanag..."Ngunit sa mapanuksong tingin ni Carson, bigla siyang natauhan.Agad niyang hinawakan ang kamay nito at nagtanong nang may pag-aalala,"Anong ibig mong sabihin diyan?""Ano'ng ibig mong sabihin sa 'dahil ako ang nandoon noong gabing iyon'?""Magkakilala ba tayo dati?"Sa pagkakaalala niya, hindi niya kailanman nakita si Carson sa totoong buhay.Bukod sa larawan ng ID nito sa opisyal na website ng kumpanya, sigurado siyang wala siyang anumang alaala tungkol sa kanya.Sa halip na sumagot, isang lihim na ngiti ang lumitaw sa mata ni Carson.Isang aninong misteryoso ang dumaan sa kanyang madilim na mga mata bago siya tumigil at itinuro ang isang tindahan sa kaliwa."Nakarating na tayo.""Ha?!"Bago pa siya makapagtanong nang malinaw, hinila
Carson tinahak ang daan patungo sa noodle restaurant ayon sa address na ibinigay ni Jessica.Ang Angela Beef Noodle Restaurant ay matatagpuan sa isang makipot na eskinita sa lumang kalye. May daan-daang taon na itong bukas, at ang daanang bato ay halos dalawang metro lamang ang lapad, kaya hindi maaaring pumasok ang sasakyan.Pinark nila ang kotse sa labas ng eskinita.Bago bumaba, isinuot muna ni Carson ang scarf kay Jessica at saka hinawakan ang kamay niya. Dahan-dahan silang naglakad sa makitid na daanan, tinatapakan ang lumang berdeng mga bato na hindi kasing kinis ng mga tiles.Sa magkabilang gilid ng eskinita, may mga lumang tindahan na nakahilera.Sa ilalim ng mga bubong, nakasabit ang mga parol na may mainit na dilaw na ilaw, nagbibigay ng malambot at malungkot na liwanag sa paligid.Medyo malayo pa sila mula sa noodle restaurant, pero hindi sila nagmamadali. Mahigpit silang magkahawak-kamay, naglalakad nang dahan-dahan sa malamig na gabi ng taglamig.Ang ilaw mula sa mga tind
Napansin ni Carson na lumilipad ang isip niya at hindi siya masyadong nakikinig sa pinag-uusapan nila. Paulit-ulit siyang sumusulyap sa gilid, tila may ibang inaabala ang isip niya.Gayunpaman, hindi siya nag-panic. Kalma niyang iniwas ang tingin kay Jessica at muling binalik ang atensyon sa screen. Ang dati niyang malamig na ekspresyon ay hindi namalayang naging mas banayad.Sa malalim at makinis niyang boses, dumulas mula sa kanyang lalamunan ang perpektong bigkas ng Ingles, dahilan para gumalaw ang kanyang Adam’s apple nang kaakit-akit."Tinitingnan ko ang tanawin ko."Ang nasa kabilang linya ay hindi agad naintindihan ang ibig niyang sabihin at muntik pang magtanong, pero bago pa iyon mangyari, itinuloy na ni Carson ang usapan sa mas mahahalagang detalye ng kanilang kasunduan.Hindi niya namalayan kung gaano katagal siyang nanood ng variety show, pero lalo siyang naaliw dito—halos malimutan na niya ang bukas niyang pakete ng snacks. Lubos siyang natuon sa panonood at hindi man lan
Medyo nagulat si Padre Samuel sa kanyang narinig. Tahimik siyang nag-isip sandali bago nagsalita, "Sayang naman, hindi naman kapos sa anumang aspeto ang anak nating si Lelia. Sapat na sapat siya para kay Carson, pero naunahan tayo bago pa tayo kumilos."Hindi niya talaga naisip ang ideya ng pagpapakasal sa isa sa mga Del Mundo sa pamilya Carson. Pagkatapos ng lahat, hindi naman maikukumpara ang pamilya Del Mundo sa pamilya Santos.Pero ngayon, kung kaya ni Carson na pakasalan ang anak ng isang ordinaryong pamilya, hindi ba't may laban din naman ang kanilang pamilya Del Mundo?Ang kaso, nahuli sila sa pagkakataon."Siguro hindi lang talaga nakatadhana." Napabuntong-hininga si Miggy, sabay hawak muli sa braso ng kanyang asawa—hindi man lang niya pinansin ang bahagyang paninigas nito.Matagal nang wala sa tunay na kahulugan ang kanilang pagsasama bilang mag-asawa. Kung hindi lang dahil sa pagsasanib ng negosyo ng pamilya Del Mundo at pamilya Camero, matagal na sana silang naghiwalay.Sa h
“Hindi ko pa nakikitang may kasamang babae si Mr. Santos sa kahit anong event!”“Hindi mo pa ba alam? May asawa na si Mr. Santos.”“Ang babaeng kasama niya ngayon, malamang siya si Mrs. Santos.”“Bigla siyang nagpakasal? Wala naman akong narinig na balita tungkol doon. Ni hindi nga inanunsyo ng pamilya Santos ang tungkol sa kanila, at nasaan ang kasal?”“Hindi ko rin alam. Ang sigurado lang, si Mr. Santos mismo ang umamin na may asawa na siya.”“Alam mo ba kung taga-alin’g pamilya si Mrs. Santos?”“Mahigpit ang bibig ni Carson. Wala pang lumalabas na impormasyon tungkol sa kanya.”“Pero parang hindi siya ang tunay na Mrs. Santos! Napansin niyo ba? Parang may layo o distansya sila sa isa’t isa.”Ang tinatawag na exchange meeting ay isa lamang banquet na nagpapakita ng kayabangan at pagpapakitang-gilas. Bilang ulo ng Santos Group, may malaking impluwensya si Carson, kaya’t nang pumasok sila sa bulwagan, agad silang napansin ng karamihan. Ang atensyon ng lahat ay agad na napunta sa kanila
Habang nagsasalita, diretsong binuhat ni Carson si Jessica sa kanyang hita, saka tumayo, bahagyang itinuwid ang paa, at naglakad papunta sa lounge.Napapahawak si Jessica sa matigas nitong dibdib, bahagyang nagpumiglas. "Hindi pwede, hindi ko kayang ipagkanulo ang asawa ko. Gusto mo bang maging isang kabit, Ginoong Santos?"May bakas ng pagkabalisa sa kanyang boses, na para bang mas iniisip pa niya ang reputasyon ni Carson kaysa sa sarili niyang sitwasyon."Hindi ba huli na para magsisi ka, Secretary Jessica? Ikaw naman ang nagsimula nito." Hindi huminto ang paglakad ni Carson at tumawa siya nang may pagmamataas. "Dahil pareho naman nating niloloko ang asawa mo, bakit hindi na natin itodo?"Hindi niya inakalang seryoso si Carson sa ganitong laro."Ako ang may hawak ng desisyon. Kapag sinabi kong tapos na, tapos na." May bahagyang inis sa boses ni Jessica nang paluin niya ang dibdib ni Carson, ngunit sa lakas nito, siya pa ang nasaktan.Sinara ni Carson ang pinto ng lounge gamit ang ka
Hindi nagpakita ng kahit anong emosyon si Carson, nanatiling kalmado ang kanyang mga mata."Kung gusto lang naman ni Secretary Jessica ang aking kagwapuhan, puwede mo namang sabihin nang diretso. Bakit kailangan pang paliguy-ligoy?"Nakatingin siya kay Jessica na may ngiti sa labi, isang titig na tila nagsasabing siya ang bahalang pumili.Ang kapal ng mukha!Sigaw ni Jessica sa kanyang isip, pero hindi niya ipinahalata. Sa halip, isang mapang-akit na ngiti ang lumitaw sa kanyang magandang mukha. Ang kanyang maamong mga mata ay nagniningning, at ang kanyang mapulang labi ay dahan-dahang bumuka."Dahil ayaw palang maglaro ni Mr. Santos, hindi ko na ipipilit ang sarili ko."Kasabay ng kanyang pagsasalita, sinubukan niyang bumangon mula sa kandungan ni Carson, ang malambot niyang palad ay nakapatong sa matipunong braso ng lalaki, at handa na siyang tumayo.Ngunit sa sumunod na segundo, isang mainit at malakas na kamay ang dumapo sa kanyang baywang. Sa isang iglap, ang kanyang puwitan, na
Abala si Jessica sa trabaho kaya hindi niya agad nabasa ang mga mensahe sa kanyang cellphone. Nang magkaroon siya ng oras para silipin ang mga ito, napansin niyang may isa pang mensahe sa chat box na ipinadala limang minuto ang nakalipas.Hindi tulad ng malambing at pabirong tono ng naunang usapan nila, ang mensaheng ito ay may halong bahid ng paninisi—parang isang guro na naghahanap ng paliwanag mula sa isang estudyanteng nagkasala.Boss: [Pakiusap, maaaring ipaliwanag ni Ginang Santos kung bakit ang mga bulaklak at lipstick na ibinigay ko ay ipinahagis mo sa security guard, pero ang tsokolate mula sa ibang lalaki ay tinanggap mo?]Bahagyang nanginig ang mahabang pilikmata ni Jessica, saka niya marahang hinawakan ang kanyang noo. Alam na niyang hindi matatapos nang ganun lang ang sitwasyong ito.Napasulyap siya sa hindi pa nabubuksang kahon ng lipstick na nasa tabi niya at agad naisip ang paraan para lambingin si Carson. Tahimik niyang kinuha ang isang hindi mahalagang dokumento at b