Bahagyang nag-iba ang ekspresyon ni Carson, pero agad niya itong itinago. Sa bahagyang pabirong tono, sinabi niya, "Dapat ba akong magpasalamat sa pagiging maalalahanin mo, Jessica?"Walang kakaiba sa tono niya kumpara sa dati, pero sa hindi maipaliwanag na dahilan, naramdaman ni Jessica ang bahagyang panganib sa kanyang sinabi. Dahil usapan ito tungkol sa kanilang hinaharap, mas pinili niyang mag-ingat."Hindi naman ako buntis, kaya hindi mo kailangang akuin ang responsibilidad bilang ama."Halos matawa si Carson sa sinabi niya. Parang sinasabi nitong ang kaya lang niyang akuin ay ang tungkulin bilang ama. "Kung ganoon, aakuin ko na lang ang responsibilidad bilang asawa.""Ha? Hindi na kailangan—" Bahagyang nanlaki ang mga mata ni Jessica, tila nag-iisip ng tamang sasabihin. Sa huli, naisip niya ang tamang sagot. "Ikaw ang nagmamadaling magpakasal at magkaanak, dahil hinihigpitan ka ng pamilya mo. Pero ako, hindi nagmamadali. Kung hindi tayo maghihiwalay ngayon, masasayang lang ang m
Tumayo si Carson sa pintuan, bahagyang walang magawa, at sa huli ay binuksan ang pinto ng silid.Sabay na tumingin kay Carson si Jessica at si Alexa, ang yaya. Biglang nalunok ni Jessica ang nilalapang lugaw, at maingat namang ibinaba ni Alexa ang mangkok sa maliit na mesa.Nagkatinginan ang dalawa at tila sanay na sanay sa pag-arte sa harap ni Carson.Pumikit si Jessica, tila nasasaktan, sabay takip sa dibdib. "Ay! Ang sakit ng puso ko! Ang sakit talaga!""Jessica, okay ka lang ba? Tawagin ko na ang doktor!" Nag-aalala si Alexa, mabilis na lumapit sa kanya. Habang patuloy ang eksena, tumingin si Jessica kay Carson na tila awa-awa. "Huwag na, ang dating sakit lang ito. Pero kung makikita ko si Carson na may asawa’t anak bago ako mamatay, mamamatay akong payapa!"Nagtagal ang kunwaring eksena. Walang anumang reaksyon mula kay Carson habang tahimik niyang pinanood ang dalawa.Ilang saglit, nabalot ng katahimikan ang silid. Ang kahihiyan ay parang hangin na unti-unting kumalat. Sa wa
Kinabukasan, tumunog ang alarm ng cellphone sa tabi ng kama ni Jessica nang eksakto sa oras. Nakapikit pa ang mga mata niya habang hinahanap ang telepono. Nang mahawakan niya ito, agad niyang pinatay ang alarm gamit ang muscle memory, at muling tumalikod para matulog nang mahimbing.Sa kalagitnaan ng gabi, may kakaibang tunog sa tahimik na kwarto. Nagising si Jessica, ang antok sa kanyang mga mata ay nawala agad, at may halong takot sa kanyang ekspresyon.Bigla siyang bumangon, inabot ang cellphone sa tabi ng kama, at tiningnan ang oras—alas nuebe y singko na ng umaga.Hindi maganda ang tulog niya kagabi. Pabaling-baling siya at sa wakas nakatulog nang malalim. Kaya’t sinet niya ang alarm clock, na sa wakas ay naging kapaki-pakinabang.Habang tinitingnan niya ang mga mensahe sa cellphone, napansin niya na may bagong friend request—WeChat ni Carson, na na-send bandang hatinggabi.Agad niya itong in-accept, pakiramdam niya'y hindi siya makakaligtas sa pag-aadd ng boss sa WeChat.Pagkaka
Pumasok ang sasakyan sa Manila Bay, at puno ng mga single-family villas na may mataas na vegetation coverage, mga punong nagbibigay lilim, at mga kakaibang tanawin, na parang hiwalay sa ingay at abala ng labas, at tahimik na parang nasa paraiso.Ang Manila Bay ay isang kilalang lugar na mayaman sa Cavite, na itinayo sa paligid ng isang abalang distrito ng negosyo, kung saan nakatira ang mga mayayamang negosyante na malaki ang ginagastos kapag pumapasok sa trabaho.Mas naging malinaw kay Jessica na ang lalaking pinakasalan niya ay mayaman.Hanggang sa pumasok ang sasakyan sa underground garage ng villa, doon niya unti-unting naramdaman ang pagka-mangha, at namangha siya sa dami ng mga mamahaling sasakyan.Walang duda, madalas palang nagpapalit ng sasakyan si Carson, dahil ang mga sasakyan na ginamit niya sa mga nakaraang araw ay hindi pareho.Binuksan ni Carson ang trunk at kinuha ang mga bagahe, nakita niyang nakatayo si Jessica at tinitingnan ang mga sasakyan, kaya tinanong niya, "Ma
Si Jessica ay parang tinamaan ng kidlat sa isang maaraw na araw, ang gulat na ekspresyon sa kanyang mukha ay hindi maitago, at sa huli, wala na siyang nagawa kundi pumikit at maglapit sa gamot na Pilipino. Nang siya ay ilang sentimetro na lang mula dito, hindi pa rin niya magawang ilabas ang salita, at ang mapait na amoy sa dulo ng kanyang ilong ay nag-udyok sa kanyang mga nerbiyos at pinilit niyang pigilan ang sarili."May asukal ba?" tanong ni Jessica."Siguro rock candy lang meron sa bahay, gusto mo ba?" medyo nagulat si Carson, hindi niya inasahan na matatakot si Jessica sa tradisyunal na gamot Pilipino, pero wala nga talagang candy sa bahay.Hindi naman mahilig si Carson sa mga snacks, kaya’t natural lang na wala siyang candy sa bahay."Hindi." Mabilis na tinanggihan ni Jessica, ayaw niyang ngumunguya ng rock candy.Nakita ni Carson na talagang ayaw ni Jessica uminom, kaya’t huminga siya nang malalim. "Sige, uminom tayo mamaya! Dadalhin kita sa supermarket para bumili ng sweets."
Matapos mabayaran ang lahat at makalabas sa supermarket, dumiretso si Carson sa pinakamalapit na flower shop.Ang kurtina na gawa sa wind chimes at beads ay marahang gumalaw sa hangin, at ang malamyos na tunog nito ay pumukaw ng atensyon ng babaeng may-ari ng tindahan. Tumigil ito sa pag-aayos ng mga bulaklak sa stand at tumingin sa direksyon ng pintuan.Bukas na ang kalahati ng pintuang salamin, at isang matangkad na lalaki ang kasunod ng isang nakangiting babae. Maingat na iniunat ng lalaki ang kanyang braso upang alisin ang anumang sagabal sa harap ng babae.Napakagwapong lalaki at magandang babae—isang kapansin-pansing tambalan.Ngumiti ang babaeng may-ari at lumapit, "Anong mga bulaklak ang gusto ninyong bilhin?"Tumingin si Jessica sa mga makukulay na bulaklak sa tindahan at mahina niyang sinabi, "Pwede bang tulungan mo akong pumili ng ilang mainit at makukulay na bulaklak?""Oo naman," sagot ng tindera habang sinulyapan silang dalawa. Napansin niya na habang nagsasalita si Jes
Pagkatapos ilagay ni Carson ang kanyang damit sa kwarto, kinuha niya ang isang manipis na card mula sa drawer at dumiretso sa kabilang kwarto, saka kumatok sa pinto."Pasok," sagot mula sa loob.Pagpasok niya, nakita niyang binubuksan ni Jessica ang computer at ikinokonekta ito sa internet. Nang makita siya, hindi maitago ang kislap ng kasiyahan sa kanyang mga mata.Tamang-tama naman dahil balak niyang tanungin si Carson tungkol sa password ng wifi.Tiningnan ni Carson ang bandang ibaba ng screen ng computer niya at bahagyang itinaas ang kanyang baba, "Yung dalawang unang network, sa bahay 'yan. Ang password ay 1 hanggang 8."Medyo nagulat si Jessica. Akala niya mahirap hulaan ang password sa bahay ng presidente, pero napakasimple lang pala. Akala pa naman niya katulad ito ng password sa kumpanya—puro otso, simbolo ng pagyaman.Napansin ni Carson ang iniisip niya at medyo hinimas ang kanyang ilong, "Masyado mo yatang iniisip ang tungkol sa negosyo, minsan mas mabuti pang simple na lan
Dahil doon, hindi na naglakas-loob si Jessica na lagyan ng marami ang mangkok. Sa mababaw na porselanang mangkok, ilang kutsarang sopas lang ang inilagay niya, sapat na iyon para sa limitasyon ng kanyang ina.Hinipan niya ang init ng sopas at nagtanong, "Nasaan si Iris?"Dahil abala si Jessica sa pagtatrabaho para mabayaran ang malaking gastusin ng paggamot sa kanser, hindi siya nagkaroon ng oras para personal na alagaan ang kanyang ina. Kaya kumuha siya ng nurse na si Iris.Si Iris ay mabait at maasikaso. Mabuti ang naging pag-aalaga niya sa kanyang ina sa mga nakaraang taon, kaya hindi na siya nagpalit ng nurse."Pumunta siya para sunduin ang apo niya sa eskwela," sagot ni Mercedes. Hindi pa siya dumating sa puntong hindi na siya kayang iwan mag-isa. Kapag walang oras ang mga magulang ni Iris para sunduin ang bata, si Iris na ang gumagawa nito.Tumango si Jessica at inabot ang mangkok ng sopas na inalisan na niya ng taba. Amoy na amoy ang linamnam ng sabaw.Inabot ni Mercedes ang so
Napagtanto ni Raymond na siya’y nagbiro nang husto kay Jessica kanina sa may pintuan, kaya’t pinapawisan siya nang kaunti sa noo. Naintindihan niya ang kasabihang "ang asawa ng kaibigan ay hindi dapat binibiro."At base sa pagkakakilala niya kay Carson, alam niyang hindi ito mapagbigay pagdating sa mga ganitong bagay.Sa takot na baka gantihan siya ni Carson at gusto rin niyang mag-iwan ng magandang impresyon sa kanyang hipag, agad niyang nilapitan ang dalawa na parang isang asong alalay, may ngiti ng paghingi ng tawad."Hipag, pasensya na talaga! Sana hindi mo na lang pinansin ‘yung sinabi ko kanina sa labas. Talagang minsan hindi ko maingat ang bunganga ko, huwag mo nang gawing big deal."Sanay si Jessica sa iba't ibang klase ng tao, lalo na sa mga negosasyon sa mall, kaya’t hindi na siya naapektuhan sa ganitong klaseng biro. Marami na siyang narinig na mas malala pa rito. Kaya ngumiti lang siya nang magalang. "Ayos lang, pero next time, ingat ka na lang.""Aba, ang bait talaga ni h
Habang lumalambot ang sikat ng araw sa hapon, pumarada ang isang pink na Ferrari sa ilalim ng garahe ng Santos Group, tinatamaan ng mainit na kulay ng sikat ng araw.Pagpasok sa elevator, dumiretso si Raymond papunta sa pinakamataas na palapag na parang sanay na sanay na.Hindi nakapunta si Carson sa kanilang salu-salo kahapon, kaya't napagdesisyunan ni Raymond na puntahan ito nang personal upang tanungin kung kailan nila makikilala ang misteryosong ginang ng Santos.Suot ni Raymond ang isang mapusyaw na pink na polo, at ang kanyang pilak na buhok ay napakakintab. Pagkalabas niya ng elevator, marami ang agad nakapansin sa kanya bago pa man siya makarating sa pintuan ng opisina ng mga sekretarya.Agad siyang hinarang ni Elisa. "Ranier, wala si Mr. Santos sa opisina. Nasa meeting siya ngayon."Madalas nang pumunta si Raymond sa Santos Group kaya kilala na siya ng mga sekretarya sa opisina."Elisa! Miss mo ba ang kuya mo?" Biro ni Raymond habang may banayad na ngiti sa kanyang mukha. Med
Pagdating ni Jessica sa opisina, nakapuwesto na ang lahat ng sekretarya sa kanilang mga mesa. Umupo siya nang tahimik sa kanyang workstation, nakatitig sa naka-off na screen ng computer, habang tahimik na hinihintay ang pagdating ni Carson.Hindi kalayuan, awtomatikong bumukas ang pinto ng elevator, at lumakad nang marahan ang matangkad na lalaki papalapit. Bumagsak ang tingin niya kay Jessica, na kitang-kita ang pagkabahala sa kanyang katawan, sa kabila ng salamin. Napuno ng banayad na ngiti ang malalim niyang mga mata.Napansin ni Jessica ang kanyang presensya at pilit na binawasan ang kanyang visibility.Matapos ang almusal kaninang umaga, tinanggihan niya ang alok ni Carson na ihatid siya sa trabaho, idinahilan ang "pangangalaga sa kalikasan," at iniwan niya ito para magmaneho papuntang opisina.Ngayon, habang nagiging kalmado, nararamdaman niya na parang sinusubukan niyang hawakan ang balahibo ng isang tigre. Ngunit alam niyang siya ang kanyang pinakamataas na boss. Ang hindi pag
Pagkagising ni Jessica nang natural, kinuha niya ang kanyang cellphone mula sa tabi ng kama at tiningnan ito. Mas maaga siya ng mahigit kalahating oras kumpara sa karaniwan niyang oras ng pagbangon.Simula nang tumira siya rito, hindi siya gaanong nakakatulog nang maayos sa gabi dahil medyo namimili siya ng higaan.Dahil malapit lang ang Manila Bay sa opisina at naisip niyang naka-leave si Mercedes, nagdesisyon siyang bumangon, maghilamos, at magbihis. Isinuot niya ang crescent white na bestida na gawa sa tulle, ang neckline nito ay may ilang perlas bilang dekorasyon. Malinis at napakaputi, at ang laylayan ng damit ay hanggang bukong-bukong.Tahimik ang buong villa. Pumasok si Jessica sa kusina, tumingin sa mga quick-frozen na pagkain sa ref, at napansin niyang maraming iba't ibang uri. Malamang na inihanda ito ni Mercedes para sa kanila dahil alam nitong baka hindi sila makapagluto ng madalas. May mga wonton, dumpling, at maliliit na buns na mukhang masarap.Kumuha siya ng sapat na w
Malakas ang alarm bells sa isip ni Jessica. Sanay siyang makipag-usap sa mga tao sa mataas na antas ng lipunan, at isa sa mga pinaka-taboo sa mga formal na dinner ay ang paggamit ng sariling chopsticks para kumuha ng pagkain para sa iba. Karaniwang ginagamit ang serving utensils sa ganitong sitwasyon.Sa bahay kasi, masyadong kampante ang pakiramdam, kaya madaling makalimutan ang pagiging alerto at maingat.Habang kinakabahan siya, wala namang reaksyon si Carson. Ni hindi man lang ito kumunot ang noo. Kalma nitong kinuha ang Coke chicken wings at kumagat dito.Nang makita ito ni Jessica, palihim siyang napabuntong-hininga ng ginhawa, ibinalik ang chopsticks na nasa ere, at seryosong kumain na lang ulit.Hindi niya napansin na sa sandaling ibinaba ng lalaki ang tingin, dahan-dahang tumingin ito sa kanya, at may bahagyang kislap ng liwanag sa malamig nitong mga mata bago iyon mabilis na nawala.Pagkatapos nilang kumain, si Jessica na ang nagkusang magligpit ng mga plato at kubyertos, in
Pagkaparada ni Jessica ng kotse sa ilalim ng garahe, pinili niya ang pinakamurang modelo ng Mercedes-Benz mula sa mga mamahaling sasakyan dahil masyadong napapansin ang ibang mga tatak.Pagkatapos niyang iparada, biglang may kumatok sa bintana. Nang itaas niya ang kanyang tingin, nakita niya si Carson na bahagyang kumakatok gamit ang mga daliri, mukhang kaswal, walang masyadong emosyon sa mukha, ngunit ang mga mata ay nakatuon sa kanya. Ang liwanag sa kanyang mga mata ay parang mapusyaw.Binuksan ni Carson ang pinto ng kotse at ngumiti nang bahagya, "Baba ka na.""Paano ka napunta rito sa ilalim ng garahe?" tanong ni Jessica habang hinuhugot ang susi ng kotse, halatang nagtataka.Isinara ni Carson ang pinto gamit ang isang kamay at lumapit sa kanya, ang tono nito ay parang normal na usapan, "Hinintay kitang makauwi."Bahagyang nagulat si Jessica sa sinabi nito. Noong nasa telepono sila, akala niya'y nag-aabang lang ito para kumain, ngunit hindi niya inasahang sasalubungin siya sa mism
Dahil doon, hindi na naglakas-loob si Jessica na lagyan ng marami ang mangkok. Sa mababaw na porselanang mangkok, ilang kutsarang sopas lang ang inilagay niya, sapat na iyon para sa limitasyon ng kanyang ina.Hinipan niya ang init ng sopas at nagtanong, "Nasaan si Iris?"Dahil abala si Jessica sa pagtatrabaho para mabayaran ang malaking gastusin ng paggamot sa kanser, hindi siya nagkaroon ng oras para personal na alagaan ang kanyang ina. Kaya kumuha siya ng nurse na si Iris.Si Iris ay mabait at maasikaso. Mabuti ang naging pag-aalaga niya sa kanyang ina sa mga nakaraang taon, kaya hindi na siya nagpalit ng nurse."Pumunta siya para sunduin ang apo niya sa eskwela," sagot ni Mercedes. Hindi pa siya dumating sa puntong hindi na siya kayang iwan mag-isa. Kapag walang oras ang mga magulang ni Iris para sunduin ang bata, si Iris na ang gumagawa nito.Tumango si Jessica at inabot ang mangkok ng sopas na inalisan na niya ng taba. Amoy na amoy ang linamnam ng sabaw.Inabot ni Mercedes ang so
Pagkatapos ilagay ni Carson ang kanyang damit sa kwarto, kinuha niya ang isang manipis na card mula sa drawer at dumiretso sa kabilang kwarto, saka kumatok sa pinto."Pasok," sagot mula sa loob.Pagpasok niya, nakita niyang binubuksan ni Jessica ang computer at ikinokonekta ito sa internet. Nang makita siya, hindi maitago ang kislap ng kasiyahan sa kanyang mga mata.Tamang-tama naman dahil balak niyang tanungin si Carson tungkol sa password ng wifi.Tiningnan ni Carson ang bandang ibaba ng screen ng computer niya at bahagyang itinaas ang kanyang baba, "Yung dalawang unang network, sa bahay 'yan. Ang password ay 1 hanggang 8."Medyo nagulat si Jessica. Akala niya mahirap hulaan ang password sa bahay ng presidente, pero napakasimple lang pala. Akala pa naman niya katulad ito ng password sa kumpanya—puro otso, simbolo ng pagyaman.Napansin ni Carson ang iniisip niya at medyo hinimas ang kanyang ilong, "Masyado mo yatang iniisip ang tungkol sa negosyo, minsan mas mabuti pang simple na lan
Matapos mabayaran ang lahat at makalabas sa supermarket, dumiretso si Carson sa pinakamalapit na flower shop.Ang kurtina na gawa sa wind chimes at beads ay marahang gumalaw sa hangin, at ang malamyos na tunog nito ay pumukaw ng atensyon ng babaeng may-ari ng tindahan. Tumigil ito sa pag-aayos ng mga bulaklak sa stand at tumingin sa direksyon ng pintuan.Bukas na ang kalahati ng pintuang salamin, at isang matangkad na lalaki ang kasunod ng isang nakangiting babae. Maingat na iniunat ng lalaki ang kanyang braso upang alisin ang anumang sagabal sa harap ng babae.Napakagwapong lalaki at magandang babae—isang kapansin-pansing tambalan.Ngumiti ang babaeng may-ari at lumapit, "Anong mga bulaklak ang gusto ninyong bilhin?"Tumingin si Jessica sa mga makukulay na bulaklak sa tindahan at mahina niyang sinabi, "Pwede bang tulungan mo akong pumili ng ilang mainit at makukulay na bulaklak?""Oo naman," sagot ng tindera habang sinulyapan silang dalawa. Napansin niya na habang nagsasalita si Jes