Pumasok ang sasakyan sa Village, at puno ng mga single-family villas na may mataas na vegetation coverage, mga punong nagbibigay lilim, at mga kakaibang tanawin, na parang hiwalay sa ingay at abala ng labas, at tahimik na parang nasa paraiso.Ang Golden Horizon ay isang kilalang lugar na mayaman sa Cavite, na itinayo sa paligid ng isang abalang distrito ng negosyo, kung saan nakatira ang mga mayayamang negosyante na malaki ang ginagastos kapag pumapasok sa trabaho.Mas naging malinaw kay Jessica na ang lalaking pinakasalan niya ay mayaman.Hanggang sa pumasok ang sasakyan sa underground garage ng villa, doon niya unti-unting naramdaman ang pagka-mangha, kita niya ang dami ng mga mamahaling sasakyan.Walang duda, madalas palang nagpapalit ng sasakyan si Carson, dahil ang mga sasakyan na ginamit niya sa mga nakaraang araw ay hindi pareho.Binuksan ni Carson ang trunk at kinuha ang mga bagahe, nakita niyang nakatayo si Jessica at tinitingnan ang mga sasakyan, kaya tinanong niya, "Malaki a
Si Jessica ay parang tinamaan ng kidlat, hindi maitago ang pagkabigla sa kanyang mukha, at sa huli, kailangan niyang pumikit at kunin ang gamot. Nang malapit na siya, hindi niya pa rin kayang inumin ito."May candy ba?""Siguro rock candy lang ang meron dito, gusto mo ba?" Bahagyang nagulat si Carson, hindi niya inexpect na matatakot si Jessica sa tradisyunal na Philippine medicine, pero talagang walang candy sa bahay.Hindi talaga mahilig si Carson sa mga snacks, kaya wala talagang candy sa bahay."Huwag na." Umiwas si Jessica at ikinumpas ang ulo, hindi niya gusto ang magtamis ng rock candy.Nakita ni Carson na ayaw talaga ni Jessica uminom, kaya malumanay siyang nag-sigh, "Sige. Dadalhin kita sa supermarket para bumili ng matamis."Ang tono ni Carson ay magaan, pero may halong pag-aalaga na kung makikinig ka ng mabuti."Huh?" Agad na tumingala si Jessica at tumitig kay Carson na parang hindi niya naintindihan agad ang ibig niyang sabihin.Hindi na nagbigay ng paliwanag si Carson, tu
Matapos mabayaran ang lahat at makalabas sa supermarket, dumiretso si Carson sa pinakamalapit na flower shop.Ang kurtina na gawa sa wind chimes at beads ay marahang gumalaw sa hangin, at ang malamyos na tunog nito ay pumukaw ng atensyon ng babaeng may-ari ng tindahan. Tumigil ito sa pag-aayos ng mga bulaklak sa stand at tumingin sa direksyon ng pintuan.Bukas na ang kalahati ng pintuang salamin, at isang matangkad na lalaki ang kasunod ng isang nakangiting babae. Maingat na iniunat ng lalaki ang kanyang braso upang alisin ang anumang sagabal sa harap ng babae.Napakagwapong lalaki at magandang babae—isang kapansin-pansing couple.Ngumiti ang babaeng may-ari at lumapit, "Anong mga bulaklak ang gusto ninyong bilhin?"Tumingin si Jessica sa mga makukulay na bulaklak sa tindahan at mahina niyang sinabi, "Pwede bang tulungan mo akong pumili ng ilang makukulay na bulaklak?""Oo naman," sagot ng tindera habang sinulyapan silang dalawa. Napansin niya na habang nagsasalita si Jessica, nakatut
Pagkatapos ilagay ni Carson ang kanyang damit sa kwarto, kinuha niya ang isang manipis na card mula sa drawer at dumiretso sa kabilang kwarto, saka kumatok sa pinto."Pasok," sagot mula sa loob.Pagpasok niya, nakita niyang binubuksan ni Jessica ang computer at ikinokonekta ito sa internet. Nang makita siya, hindi maitago ang kislap ng kasiyahan sa kanyang mga mata.Tamang-tama naman dahil balak niyang tanungin si Carson tungkol sa password ng wifi.Tiningnan ni Carson ang bandang ibaba ng screen ng computer niya at bahagyang itinaas ang kanyang baba, "Yung dalawang unang network, sa bahay 'yan. Ang password ay 1 hanggang 8."Medyo nagulat si Jessica. Akala niya mahirap hulaan ang password sa bahay ng boss niya, pero napakasimple lang pala. Akala pa naman niya katulad ito ng password sa kumpanya—puro otso, simbolo ng pagyaman.Napansin ni Carson ang iniisip niya at medyo hinimas ang kanyang ilong, "Masyado mo yatang iniisip ang tungkol sa negosyo, minsan mas mabuti pang simple na lang.
Dahil doon, hindi na naglakas-loob si Jessica na lagyan ng marami ang mangkok. Sa mababaw na porselanang mangkok, ilang kutsarang sopas lang ang inilagay niya, sapat na iyon para sa limitasyon ng kanyang ina.Hinipan niya ang init ng sopas at nagtanong, "Nasaan si Iris?"Dahil abala si Jessica sa pagtatrabaho para mabayaran ang malaking gastusin ng paggamot sa kanser, hindi siya nagkaroon ng oras para personal na alagaan ang kanyang ina. Kaya kumuha siya ng nurse na si Iris.Si Iris ay mabait at maasikaso. Mabuti ang naging pag-aalaga niya sa kanyang ina sa mga nakaraang taon, kaya hindi na siya nagpalit ng nurse."Pumunta siya para sunduin ang apo niya sa eskwela," sagot ni Berna. Hindi pa siya dumating sa puntong hindi na siya kayang iwan mag-isa. Kapag walang oras ang mga magulang ni Iris para sunduin ang bata, si Iris na ang gumagawa nito.Tumango si Jessica at inabot ang mangkok ng sopas na inalisan na niya ng taba. Amoy na amoy ang linamnam ng sabaw.Inabot ni Berna ang sopas at
Pagkaparada ni Jessica ng kotse sa ilalim ng garahe, pinili niya ang pinakamurang modelo ng Mercedes-Benz mula sa mga mamahaling sasakyan dahil masyadong napapansin ang ibang mga tatak.Pagkatapos niyang iparada, biglang may kumatok sa bintana. Nang itaas niya ang kanyang tingin, nakita niya si Carson na bahagyang kumakatok gamit ang mga daliri, mukhang kaswal, walang masyadong emosyon sa mukha, ngunit ang mga mata ay nakatuon sa kanya. Ang liwanag sa kanyang mga mata ay parang mapusyaw.Binuksan ni Carson ang pinto ng kotse at ngumiti nang bahagya, "Baba ka na.""Paano ka napunta rito sa ilalim ng garahe?" tanong ni Jessica habang hinuhugot ang susi ng kotse, halatang nagtataka.Isinara ni Carson ang pinto gamit ang isang kamay at lumapit sa kanya, ang tono nito ay parang normal na usapan, "Hinintay kitang makauwi."Bahagyang nagulat si Jessica sa sinabi nito. Noong nasa telepono sila, akala niya'y nag-aabang lang ito para kumain, ngunit hindi niya inasahang sasalubungin siya sa mismo
Malakas ang alarm bells sa isip ni Jessica. Sanay siyang makipag-usap sa mga tao sa mataas na antas ng lipunan, at isa sa mga pinaka-taboo sa mga formal na dinner ay ang paggamit ng sariling chopsticks para kumuha ng pagkain para sa iba. Karaniwang ginagamit ang serving utensils sa ganitong sitwasyon.Sa bahay kasi, masyadong kampante ang pakiramdam, kaya madaling makalimutan ang pagiging alerto at maingat.Habang kinakabahan siya, wala namang reaksyon si Carson. Ni hindi man lang ito kumunot ang noo. Kalma nitong kinuha ang Coke chicken wings at kumagat dito.Nang makita ito ni Jessica, palihim siyang napabuntong-hininga ng ginhawa, ibinalik ang chopsticks na nasa ere, at seryosong kumain na lang ulit.Hindi niya napansin na sa sandaling ibinaba ng lalaki ang tingin, dahan-dahang tumingin ito sa kanya, at may bahagyang kislap ng liwanag sa malamig nitong mga mata bago iyon mabilis na nawala.Pagkatapos nilang kumain, si Jessica na ang nagkusang magligpit ng mga pinagkainan nila, inila
Pagkagising ni Jessica nang natural, kinuha niya ang kanyang cellphone mula sa tabi ng kama at tiningnan ito. Mas maaga siya ng mahigit kalahating oras kumpara sa karaniwan niyang oras ng pagbangon.Simula nang tumira siya rito, hindi siya gaanong nakakatulog nang maayos sa gabi dahil medyo namimili siya ng higaan.Dahil malapit lang ang Manila Bay sa opisina at naisip niyang naka-leave si Mercedes, nagdesisyon siyang bumangon, maghilamos, at magbihis. Isinuot niya ang crescent white na bestida na gawa sa tulle, ang neckline nito ay may ilang perlas bilang dekorasyon. Malinis at napakaputi, at ang laylayan ng damit ay hanggang bukong-bukong.Tahimik ang buong villa. Pumasok si Jessica sa kusina, tumingin sa mga quick-frozen na pagkain sa ref, at napansin niyang maraming iba't ibang uri. Malamang na inihanda ito ni Mercedes para sa kanila dahil alam nitong baka hindi sila makapagluto ng madalas. May mga wonton, dumpling, at maliliit na buns na mukhang masarap.Kumuha siya ng sapat na wo
Hinipan niya ang mamula-mulang tenga nito, hindi binibigyan ng pagkakataong makasagot, saka niya pinasadahan ng halik ang kanyang mga labi, tinutukso ang natutulog nitong pagnanasa.Dahan-dahang lumabo ang paningin ni Jessica, nakatitig lamang sa madilim na langit sa labas ng salamin. Ang kanyang kamay, na nakayakap sa bewang ni Carson, ay lalong humigpit—parang gusto niyang iukit ang sarili sa mga buto nito.Ang pagnanasa ay nag-aalab, ang mga snowflake ay natutunaw sa init.KinabukasanNagising si Jessica sa tunog ng alarm clock. Inabot niya ang cellphone at in-off ang ringtone habang pupungas-pungas pa. Napapikit siya muli ngunit bigla niyang inabot ang tabi niya—malamig ang kama.Ang bahagyang lamig sa kanyang palad ang nagbalik sa kanyang ulirat. Unti-unting bumalik ang mga alaala ng nagdaang gabi.Minsan silang napadpad sa conservatory kagabi. Kung hindi siya nagreklamo nang mahina, baka hindi siya makabangon ngayon. At kung hindi lang aalis si Carson ngayong umaga para sa isang
Malamig at maputi ang bakuran dahil sa niyebe, kaya hindi sila maaaring magtagal doon. Matapos nilang kumuha ng mga litrato, umakyat sila sa glass conservatory sa tuktok ng villa.Ang glass-enclosed conservatory ay isang lugar ng pahingahan, kung saan kitang-kita ang niyebe na bumabagsak mula sa langit, pati na rin ang mga kumikislap na bituin. May mga halaman at bulaklak sa sulok, na nagbibigay ng mainit at maaliwalas na ambiance.Pareho silang hindi masyadong gutom, kaya pagkatapos ng isang round ng barbecue, si Jessica ay kumportable nang nakaupo sa kalahating saradong rattan chair habang dahan-dahang iniinom ang kanyang orange juice.Ang rattan chair ay pang-dalawahan, kaya matapos patayin ni Carson ang uling sa barbecue grill, umupo siya sa tabi ni Jessica dala ang isang plato ng cherries at inilapag ito sa maliit na mesa sa tabi nila.Pinulot niya ang isang mapulang cherry gamit ang kanyang mahahabang daliri, may ilang patak ng tubig sa ibabaw nito, at walang kahirap-hirap niyan
Ang natitirang sinag ng araw ay unti-unting naglaho, ang nag-aapoy na pulang kalangitan ay napalitan ng gabi. Sa loob ng villa, maliwanag ang mga ilaw, ngunit pagpasok ni Carson sa Golden Horizon Bay, wala siyang nakitang kahit isang tao sa loob ng sala.Papasok na sana siya sa elevator nang may mapansin siya mula sa malinaw na salamin—sa may backyard, isang anino ang naaaninag sa ilalim ng malambot at mainit na liwanag. Isang matangkad na pigura, nakasuot ng puting down jacket na hindi masyadong makapal, nakatalikod sa salamin habang abalang gumagawa ng snowman.Ang liwanag mula sa paligid ay bumalot sa kanyang katawan. Ang kayumangging kulot niyang buhok ay nakalugay sa kanyang likuran, at ang nakayukong pigura niya ay bahagyang natatakpan ang halos isang metrong taas na snowman. Kahit sa kanyang likuran lamang siya tinitingnan, ramdam na ramdam ni Carson ang saya niya sa mga sandaling iyon.Patuloy niyang kinukuha ang malalambot na snowflakes mula sa tabi, maingat na iniipon ito up
Dahil sa kagandahang-asal, inutusan ni Carson ang driver na ihatid si Lelia pauwi, habang siya naman ay sumakay sa sasakyan ni Georgina. Tahimik ang mag-ina habang bumabyahe patungo sa isa pang villa sa Angeles City.Bihira lang umuwi ang pamilya sa kanilang lumang bahay kapag may libreng oras. Marami silang pag-aari, kaya’t hindi sila sanay na magsama-sama sa iisang tahanan para magkaroon ng sariling espasyo.Pinili ni Carson na manirahan sa Golden Horizon Bay dahil malapit ito sa kumpanya, habang mas inuuna naman nina Georgina at ng kanyang asawa ang ginhawa ng kanilang tirahan.Malalayo ang bawat villa sa isa’t isa, pinaghiwalay ng mga puno para sa pribadong espasyo. Dahan-dahang umandar ang Rolls-Royce sa may bakuran, dinurog ng mga gulong ang mga natipong snowflakes, nag-iiwan ng bakas sa puting kalsada.Pagpasok ng sasakyan sa tarangkahan ng villa, bumaba si Georgina nang walang imik, tila ba hindi iniinda ang presensya ni Carson.Ang anak niyang ito, parang butas na jacket—wala
Makalipas ang ilang sandali, napigil ni Lelia ang kanyang hininga at pilit na ngumiti, "Bente singko na ako ngayong taon, ipinanganak ako noong Enero. Ilang taon na si Miss Jessica?"Alam naman talaga niya ang edad at kaarawan ni Jessica, pero kailangan pa rin niyang magkunwari.Nang marinig ito, bahagyang tumaas ang kilay ni Jessica, at isang pilyong ngiti ang gumuhit sa kanyang mapulang labi. Sa malambing na boses, sumagot siya, "Ibig sabihin, ilang buwan lang ang tanda mo sa akin, Lelia. Pero ayos lang, hindi naman ako takot na malugi. Huwag mong isipin na dahil tinatawag mo akong ‘Ate,’ nagmumukha na akong matanda.""Mas mabuti pang sundan na lang natin ang tamang tawagan base sa nakagisnan."Lelia: "......"Sa unang dinig, parang banayad at mahinahon ang boses ni Jessica, pero sa totoo lang, tinatamaan ito ng husto.Hindi ba't parang sinasabi niyang matanda na si Lelia?Napakapit nang mahigpit si Lelia sa kanyang sariling mga palad, halos maputol ang kanyang magagandang kuko. Bag
Nang marinig ni Georgina ang mapagkunwaring tono ni Jessica, hindi lang siya ang nairita—lalo pang nag-apoy sa selos si Lelia, halos mabali ang mga daliri niya sa higpit ng pagkuyom ng kanyang mga palad para pigilan ang sarili na magpakita ng galit.Namumula na sa inis ang mukha ni Georgina, at kitang-kita ang nagbabagang galit sa kanyang mga mata. Ngunit kahit gusto niyang kumontra, hindi niya magawang sisihin ang sariling anak.Dahil hindi na ito nagsalita, napilitan si Lelia na punan ang katahimikan at pilit na ngumiti. “Nakakabagot naman kung palaging nasa bahay! Ngayon, ang mga babae sa bagong henerasyon ay pinahahalagahan ang pagiging independent. Dapat may sariling career para makuha ang respeto ng lahat.”“Hindi pwedeng umasa lang sa lalaki. Kailangan nating ipakita ang ating sariling halaga.”Ang hindi niya diretsahang sinabi ay ang paniniwalang wala namang sariling ambisyon si Jessica—parang isang simpleng sekretarya lang na umasa sa asawa, kaya hindi ito igagalang ng ibang
Sa IbabaNasa sofa sina Georgina at Lelia habang umiinom ng tsaa, tahimik na sinusuri ang paligid ng sala.Bihira lang bumisita si Georgina sa Golden Horizon, pero naaalala pa rin niya nang malinaw ang itsura ng sala. Puro malamig na kulay—itim, puti, at abo—na nagbibigay ng seryosong pakiramdam sa lugar. Wala itong init o personalidad.Ngunit ngayon, sa bawat sulok ng sala ay may mga gamit na kulay pink at pastel—mga stuffed toy na strawberry bear, magkaparehang tasa ng tubig, magagandang bulaklak, at halaman. Para bang pilit na isiniksik ang mga ito sa isang lugar na hindi bagay sa ganitong istilo, kaya naman nagmukha itong magulo at hindi tugma sa dati nitong disenyo.Habang nakatitig sa mga bagay na ito, hindi maiwasan ni Georgina na magbago ang kanyang pakiramdam.Dati, inisip niyang ang kanyang anak ay masyadong malamig at laging nag-iisa, kaya pinili niyang ipakasal ito sa isang babaeng may maayos na pamilya upang magkaroon naman ito ng bahagyang init sa buhay. Pero ngayon, til
KinabukasanDahan-dahang iminulat ni Jessica ang kanyang mga mata, tila tuliro at nananaginip pa. Napakunot-noo siya, pakiramdam niya ay parang nasagasaan ng trak ang buong katawan niya. Nang bahagya siyang gumalaw, sumakit ang kanyang likod kaya napilitan siyang manatiling nakatitig lang sa kisame.Sa loob ng walk-in closet, narinig ni Carson ang kanyang paggalaw. Lumabas ito habang inaayos ang kanyang necktie, at nang makita niyang gising na si Jessica, agad siyang lumapit, yumuko, at may bahagyang ngiti sa labi."Mahal, masakit pa ba?"Napataas ang kilay ni Jessica at inirapan siya. "Ano sa tingin mo?"Malaking sinungaling itong si Carson. Sinabi niya kagabi na isang beses lang, pero hindi ito nasiyahan at inulit nang inulit.Ayaw na nga niya, pero tinali pa nito ang kanyang mga kamay gamit ang necktie!Napatitig si Jessica sa bow tie na kalahating nakatali sa leeg ng lalaki, at sa sobrang inis, napakagat siya sa kanyang labi.Napansin ni Carson ang tingin niya, at tila naalala rin
Tahimik ang gabi, maliwanag ang bilog na buwan, at ang malamig na liwanag nito ay dahan-dahang gumapang sa itim na kama mula sa sahig.Nakahiwalay sa ingay ng labas ang loob ng kwarto, at tanging mabibigat na paghinga ang maririnig.Ang paos na tinig ng lalaki ay kitang-kita ang pagpipigil at pananabik."Mahal...""Hmm?""Tulongan mo akong tanggalin ang necktie ko." Habang nagsasalita, idinikit niya ang kanyang manipis na labi sa malambot na tainga ng babae at bahagyang kinagat ito.Madilim ang gabi, at tanging malamlam na liwanag ng buwan ang nagsisilbing ilaw sa loob ng kwarto. Hindi maaninag ni Jessica ang ekspresyon ng lalaking nakapatong sa kanya, kaya nanginginig niyang iniabot ang kamay upang kalasin ang kanyang bow tie.Kanina sa umaga, napakadaling itali nito, pero ngayong gabi, parang lalo itong humihigpit.Sa tahimik na silid, lalong bumibigat ang kanyang paghinga. Habang pinipilit niyang tanggalin ang bow tie, naramdaman niya ang pagtaas ng temperatura sa paligid.Napakuno