[RANN]
"Sign this paper and you'll be legalized as Rann Donovan." Napatitig nalang ako sa papel na nakalahad sa harapan ko. Hindi ko maiwasang kabahan nang madinig kong nagsalita ang lalaking nasa harap ko habang nakaturo sa papel na nakalahad sa mesang namamagitan sa aming dalawa.
Ilang segundo pa akong nakatitig lang sa papel nang madinig ko nanamang magsalita siya.
"What's wrong?" Tanong niya, doon lang ako nagtaas ng tingin sa kaniyang mukha. Halatado ang iritasyon sa mukha niya at pagka-inip. Lalo akong kinakabahan. Hindi dahil sa iritasyong nakaukit sa mukha niya kundi sa unang sinabi niya. Ang tanging salitang naintindihan ko lang mula sa kaniya ay ang pangalan ko at ang salitang "Donovan" na kung hindi ako nagkakamali ay kaniyang apelyido.
"P-po?" Tanong ko, hindi sigurado kung tama ba ang naging desisyon kong sumagot ng patanong. Ilang segundo niya lang akong tinitigan at saka napabuntong hininga. Sumandal siya sa upuan niya at hinimas ang sentido niya.
"Umamin ka nga, hindi ka ba marunong magbasa?" Napayuko akong muli sa tanong niya. Hindi ko alam ang isasagot ko kaya napatango nalang ako at napakagat sa pang-ibabang labi ko. Narinig ko nanaman siyang huminga ng malalim at saka tumayo sa kinauupuan niya. Naglakad siya palapit sa akin at saka pumwesto sa bandang likuran ko.
Nahigit ko ang aking hininga nang maramdaman kong nagdikit ang aming mga katawan. Dama ko ang pag hinga niya sa leeg ko at wala sa huwisyong napatitig na lang ako sa ginagawa niyang pag-gabay sa kamay ko habang may hawak na panulat. Pagkatapos ng ilang segundo ay nakita ko na lang na may dalawang salita nang naka sulat sa isang blangkong papel kung saan naka patong ang mga kamay namin.
"This is your name," saad niya habang nakaturo sa unang salita na agad ko namang nakilala. Iyon nga ang pangalang itinuro sa akin ng aking tatang. Dahan dahan namang lumipat ang daliri niya at pumatong sa pangalawang salita na nasa tabi ng pangalan ko. "And this is my family name. Magiging iyo na rin iyan kapag pinirmahan mo ang papel na pinapakita ko kanina." Sumandal siya sa mesa at saka naka pamulsa na tinitigan akong muli.
Tinitigan kong muli ang dalawang salita at saka ako nag taas ng tingin at sinalubong ang kaniyang mga mata
"Magiging legal na asawa mo na ako kapag pinirmahan ko ito?" Tanong ko habang nakaturo sa papel. Ngumiti naman siya sa akin at saka hinaplos ang buhok ko. Marahan niyang hinagod ang mahahabang hibla nito gamit ang mga mahahaba niyang daliri at saka masuyong inilapat sa kaniyang ilong, animo'y inaamoy ang bawat hibla nito. Hindi ko naman maiwasang pamulahan dahil sa ginagawa niya.
"Indeed. Kaya ano pang hinihintay mo? Pirmahan mo na iyan. I figured you also don't know how to write kaya gayahin mo nalang iyang naka sulat sa isang papel. Dalian mo at nang maipasa na ito sa bayan." Ang kaninang mapag larong tono niya ay biglang napalitan ng pagmamadali.
Hindi ko siya maintindihan, literal. Halos kalahati ata ng sinabi niya ay hindi pumasok sa isip ko dahil hindi ako pamilyar sa salitang ginamit niya pero pinilit kong makasabay, ayaw ko lang na mapahiya pa nang lalo.
Nakakahiya mang sabihin, inabot ako ng siyam-siyam dahil lang sa pagsusulat ng pangalan ko. Nang matapos ko iyon ay agad niya hinablot ang papel at nakangiting tinitigan ito. Kita pa ang kinang sa mga mata niya at saka muling bumaling sa akin. Ginulo niya ang buhok ko at saka mahinang tumawa. Kapag kuwan ay hinawakan niya ang kamay ko at saka ako tinitigan gamit ang matalim niyang paningin.
"That's my girl. Welcome to the Donovan family, Mrs. Rann Donovan," anunsyo niya at saka hinalikan ang likod ng palad ko.
"Wag na tayong mag-aksaya pa ng oras, let's do our thing," saad niya na ikinakunot ng noo ko. Bahagyang tumagilid ang ulo ko na tila ba nagtatanong kung ano ang ibig niyang sabihin. Mukhang napansin niya naman ito at agad na napatawa ng bahagya at saka muling ginulo ang buhok ko.
"Ipakikilala na kita sa mga tao dito sa mansion natin." Hindi maintindihan, pero may parte sa akin na nais ngumiti dahil sa init na pinaparamdam niya sa akin. Agad niya akong hinila palabas ng silid niya at saka namin tinahak ang mataas at engrandeng hagdanan. Huminto kami sa itaas ng huling limang baitang ng hagdan at saka siya pinitik ang kaniyang mga daliri, dahilan para lumingon sa kinaroroonan namin ang mga taong nasa pinaka baba ng hagdan.
"Everyone! Heads up here!" Eto nanaman siya sa salita niyang hindi ko maintindihan. Lumingon sa kaniya ang dalawang kasambahay niya ay dalawang lalaking kasama ng mga ito. Ito ang ika-lawang pagkakataon na nakita ko ang apat na tao sa mansion na ito maliban kay Damon simula nang makarating ako rito. Tinititigan lang nila ako at hindi nagsasalita. Dinig ko namang tumikhim ng bahagya si Damon at saka hinawakan ang kamay ko.
"Starting this day, parte na siya ng pamilya natin. Welcome your newest member of our family, Rann Donovan." Iniangat niya ang kamay ko dahilan para mapatingin ako sa kaniya. Ngumisi lang siya sa akin at saka dahan dahang inilabas ang isang makinang na singsing mula sa kaniyang bulsa. Unti unting nanlaki ang mga mata ko nang makita ko ito.
"Mukhang mas mahal pa ito kaysa sa buhay ko!," gulat kong saad habang nakatitig lang sa singsing na unti unti niyang pinapasok sa palasinsingang daliri ko. Pagkatapos niyang mailagay ito ay hinila niya ang kamay ko malapit sa labi niya at saka niya tila ba masuyong hinalikan ang singsing na nasa daliri ko. Nahigit kong muli ang aking hininga dahil sa ginawa niya.
"Ito ang senaryong ilang beses kong pinangarap kasama ang lalaking minahal ko." Napangiwi nalang ako nang maalala ko ang kamalasang sinapit ko dahil sa katangahan ko. Hindi ko lubos maisip na magkakaroon rin ako ng asawa ng ganoon kabilis. "Kung sana lang ikaw ang kasama kong nag-aanunsyo ng ating pagiging mag-asawa at hindi ang lalaking ito." Halos masampal ko nanaman ang sarili kong labi nang maisip ko nanaman ang bagay na dapat ay kalimutan nalang.
Tinignan niya ako at saka siya muling ngumiti at iniharap akong muli sa madlang naroon.
"My wife."
[RANN]"CERBE! WAG MONG HABULIN ANG MGA MANOK! GUSTO MO BANG TULUYAN KA NANG KATAYIN NI SEBASTIAN!?" Nakatitig lang ako sa kisame ng silid kung saan ako dapat na matulog ngayon. Malawak ang kama, malambot at komportableng higaan. Sino man ang mahiga rito ay tiyak na magiging masarap ang tulog na makukuha dahil sa kakaibang lambot ng kama."Ibang-iba sa papag na higaan ko noon sa kubo ni tatang," bulong ko sa isip ko at saka kinapa ang espasyo sa tabi ko. Dama ko pa ang natitirang init nito, patunay na mayroon pang natulog dito maliban sa akin kagabi. "Ibang-iba rin ito sa dati kong kama sa casa." Napabuntong hininga nalang ako at agad nang bumangon mula sa kama, inayos ko muna ang roba na ibinigay sa akin ni Da
[RANN]Isang linggo na simula nang dumating si Spyru dito at isang linggo na rin simula nang mamalagi ako sa mansion na ito. Sa loob ng isang linggong iyon ay walang awang pinahirapan ako ni Tanya sa mga leksyon na tinuturo niya sa akin at sa iba pang mga gawain ng isang may-bahay. Isang linggo na rin simula nung huling pag-uusap namin ni Damon at talagang matapos noon ay hindi na niya ako muli pang pinansin, maliban na lang kung may gusto siyang ipagawa sa akin.Magdadapit hapon na ay nandito parin ako sa tabing sapa sa likod ng mansion. Hindi ako makapaniwalang may ganitong tanawin sa likurang bahagi ng mansion. Tahimik ang paligid at sariwa ang hanging nalalanghap ko. Malayong malayo sa moderno at puno na pulusyong kapaligiran ng siyudad na pinanggalingan ko.Tahimik ko lang
[RANN]"At ayan." Pinunasan ko ang pawis na namuo sa leeg at noo ko gamit ang apron na pinahiram sa akin ni Sebastian matapos kong ihain sa mesa ang mga pagkaing pinaghirapan kong lutuin. Sinilip ko ang reaksyon ni Sebastian na kanina pa pinapanood ang bawat kilos ko. Nakatitig lang siya sa mesa, sa pagkaing inihain ko habang nakapamewang pa."Ayos na ba? Mukha na bang karapat-dapat na kainin?" tanong ko habang pinapanood ang expresyon sa mukha niya. Naningkit ng bahagya ang kaniyang mga mata at saka tumango tango na para bang may naisip na hindi ko mawari kung ano."This is the first time na may naghanda ng almusal for Master, " anas niya at saka ako nilingon. "Well, let's just hope na kainin niya nga ang inihanda mo." Nakangisi na siya habang sin
[SPYRU]"Damon! Tignan mo! Naisulat ko na ng buo ang mga pangalan ng mga tao dito sa mansion!" Awtomatikong tumaas ang kaliwang kilag ko nang marinig ko ang boses ng aking hipag habang tuwang-tuwa na ipinapakita kay Damon ang papel na sinulatan niya ng mga pangalan naming lahat na naririto sa mansion. Inayos naman ni Damon ang salamin niya at saka tinignan ang papel. Nangunot pa ang noo nito habang nakatingin sa papel na binigay ng kaniyang asawa."Heh? Not bad. Maayos rin ang hand writing mo," sambit ng kapatid ko at saka binigyan ang asawa niya ng head pat. Awtomatikong gumulong ang mga mata ko sa senaryong nakikita ko sa h
[RANN]"Inilabas na ang picture ng limang taong di umano ay nawawala matapos huling makita sa ibaba ng bundok ng sitio Las Flores. Hinihinalang ang mga ito ay illegal hikers at--""Rann." Nilingon ko ang boses ng tumawag sa akin at nakita kong nakatayo si Damon sa likuran ko habang dala ang mga pinamili naming mga "stocks" daw para sa mansion. Hindi naman dapat kami ang mamimili nito pero si Damon na mismo ang nag-ayang kami ang bumili kaya sumunod na lang ako.Ayos lang sana kung kami lang eh, kaso may damuhong nagpupumilit na sumama. "Now now, stop glaring at me like you're going to eat me alive, I know I'm a complete snack but you're not my type so pass." Nakangising sambit nitong si Spyru habang umaarte lang pinapaalis ako gamit ang kamay niya. Aba, awtomatikong gumulong ang
[RANN]"Ayan, okay ka na?" nakangiti kong tanong saka ko hinalikan si Cerbe sa pisngi. Lalo namang inilapit ni Cerbe ang mukha niya sa akin, animo'y humihingi pa ng isa pang halik kaya ginawa ko. Hinimas-himas ko rin ang kaniyang mabuhok na leeg. Ang ganda ng kaniyang kulay, matingkad ito kapag nasisinagan ng araw, mahahaba rin ito at malambot sa kamay. Niyakap ko siyang muli, buti na lang talaga at tanggap ako ni Cerbe dito sa mansion. "Kung iisipin mo Cerbe, unti-unting nagbabago ang pakikitungo sa akin rito nina Tanya at Sebastian hindi ba?" tanong ko kay Cerbe, umungol lang siya saka inilapit ang mukha niya sa pisngi ko at sinimulan akong dilaan roon. Natawa naman ako sa ginagawa niya."Ibig kong sabihin, sila Mirai at Gael ay mabilis akong natanggap. Mababait sila sa akin, ikaw rin. Maamo ka sa akin kahit na isang beses pa lang tayong nag
[RANN] "You guys sure took your time eh?" Kusang gumulong ang mga mata ko nang marinig ko ang boses ni Spyru nang makapasok kami sa bahay nila dito sa Maynila. Hindi ko na lang siya pinansin at agad na sinundan si Damon nang maglakad siya papasok at naupo sa isang malaking sofa. "Hey! Don't just ignore me!" singhal ni Spyru sa aming dalawa habang nakapamewang pa. Umirap lang si Damon at saka bumuntong hininga. "Not now bro. I'm dead tired, " mahina at walamg buhay na sagot ni Damon. Tumaas naman ang kaliwang kilay ni Spyru saka humalukipkip sa harapan namin. Maski ako ay walang lakas na makupag argumento sa kaniya dahil sa haba ng naging biyahe namin. Gabi na rin kasi nang makarating kami ng Maynila at isama mo pa ang nakakairitang traffic sa daan papunta sa address nina Damon. Nagpatuloy lang sa panenermon sa amin ni Spyru, palibhasa ay nauna siyang bumalik rito kesa sa amin ni Damon kaya ganun na lamg kalakas ang loob niyang sermunan kami. Bumuntong hininga naman si Damon
[RANN] "Oya? Rann, anong ginagawa mo dito?" bungad sa akin ni Spyru nang nakasalubong namin siya sa lobby ng kumpanya nila ni Damon. Mahigpit ang hawak ko sa bag na lalagyan ng lunchbox ni Damon nang malipat doon ang tingin ni Spyru. "Ahm, hahatiran ko lang sana ng tanghalian si Damon?" patanong kong sagot, tinaasan naman niya ako ng kaliwang kilay at saka tumingin sa likod ko kung nasaan si Yohan na sumusipol sipol pa habang umiiwas ng tingin kay Spyru. "Nasa meeting pa lang si Damon, pwede mo siyang hintayin na lang sa loob ng opisina niya," saad ni Spyru saka sumenyas kay Yohan. Agad namang tumalima si Yohan at inaya na ako sa elevator papuntang opisina ni Damon pero bago pa man ako sumunod kay Yohan ay nilingon ko ulit si Spyru saka inabot sa kaniya ang isang mas maliit na lunch box. "Oh ayan, para hindi ka mainggit. Ginawan na rin kita," sambit ko saka ako nagmamadaling umalis. Hindi ko na hinintay pa ang magiging sagot niya dahil alam kong puro lang naman kabulastu
[RANN]Sa mga sumunod na araw, pansin ko ang pagkabalisa ng asawa ko. Hindi pa rin naaalis sa isip ko ang mga kakaibang bagay na nasaksihan ko at narito pa rin ang pakiramdam na kailangan ko nang kumilos ng sarili ko. Pakiramdam ko kasi ay hindi lang si Damon Ang may sikreto dahil maski si Spyru ay iba rin ang kinikilos nitong mga nakaraang araw.“Ma'am Rann? Saan ang lakad mo ngayon? Nakagayak ka ata?” Tanong ni Gael nang mapansing naka pang gayak ako. Ngumiti lang naman ako sa kaniya bago sumagot. “Mamamasyal lang saglit, medyo naiinip na kasi ako dito sa mansion.”Tumango lamang si Gael bago niya nilingon si Damon at Spyru na mukhang seryosong nag-uusap sa garden. “Ikaw lang mag-isa? Hindi mo kasama si Master? Baka mapano ka niyan,” usisa niya bago ibi
[RANN] Ilang araw na ang lumipas simula nung mangyari ang insidente sa gubat. Dahil sa stress na naramdaman ko, minabuti na lang nina Damon na bumalik kami sa mansion. Hindi na umalma si Sypru nang tinignan siya ng masama ni Damon. Sa mga nakaraang araw, wala akong ibang ginawa kundi ang kumain lang nang kumain, marahil siguro sa pagdadalang tao ko, pero pakiramdam ko ay dumoble Ang gutom ko at halos maya’t-maya ang kain ko, bagay na hindi nakaligtas pang-aasar ni Spyru.“malayo pa ang kabuwanan mo pero bilog na bilog ka na. Baka naman paglabas ng mga pamangkin ko, kasing bilog na sila ng pakwan ah,” nakangising pang-aasar ni Spyru. Inirapan ko na lang siya at hindi na lang pinansin. Masyado na akong immune sa mga pang-aasar niya, kabisado ko na ang bawat paraan para hindi mapikon sa kaniya.“Kamusta naman kayo ni Tanya? Mukhang basted ka na naman ah.” Ngumisi rin ako ng malawa nang makita kong mamula siya sa simpleng pag banggit ko lang ng pangalan ni Tanya. Hindi ako chismosa kagay
[RANN] "To be honest, I really can't understand your cravings. May mga prutas naman tayo sa mansion, bakit pinapahirapan mo kami na manguha ng manga mula sa puno aber?" inis na hinawi ni Spyru ang mga matataas na damong nadadaanan namin. Tumawa na lang ako dahil sa inaakto niya at saka muling ipanatong ang ulo ko sa likod ni Damon. Naka sakay kasi ako ngayon sa likod niya habang siya ay patuloy lang na naglalakad pababa ng bundok. Lahat kami, maliban kay Sebastian ay pababa ngayon ng bundok, naisipan ko kasing gusto kong mamasyal muli sa Las Flores pero ayaw akong payagan nitong asawa ko. Ngayon ko nga lang siya napilit eh, pero dahil nahihilo ako kapag nakasakay ako sa kotse, naisipan kong bumaba kami sa pamamagitan ng daan na nasa gilid nito. Ito iyong daan kung saan maraming mga puno ng prutas na namumunga. Nang madaanan namin ang isang pamilyar na parte ay humigpit ang hawak ko sa balikat ni Damon. Dito rin kasi ang daan na tinahak ko noon para lang makarating sa mansion upang m
[DAMON] "Ne, Paion." Agad akong nilingon ng kapatid ko nang tawagin ko ang kaniyang pangalan. "Kailan mo masasabing…nagmamahal ka na nga?" Ilang saglit niya lang akong tinitigan bago sumilay ng isang nakakalokong ngisi mula sa kaniyang nakakairitang mukha. "Heh? Bakit? Umiibig na ba ang aking mahal na kapatid?" batid ang panunukso sa boses niya na lalong ikinairita ng buo kong pagkatao. Ibinaba niya ang librong hawak niya saka ako nginisihan. "Sino ang malas na nilalang na ito? Kilala ba namin? Mas mababa ba sa atin? Succubus? Imp?" Sunod-sunod na tanong niya. Lalo tuloy nagsalubong ang kilay ko saka inis na sinara ang aklat na binabasa ko. "Nagtatanong lang ako, pwede ba? Hindi ko kasi maintindihan ang kwentong binabasa ko. Saad ng babaeng bida rito ay ramdam niyang mahal siya ng lalaki, pero hindi naman alam ng lalaki kung mahal nga niya yung babae o hindi–" tumawa lang siya. Sinamaan ko naman siya ng tingin. "Ay, patawad. Hindi ko kasi alam na ganiyan ka pala mahumaling sa
[RANN] "Uwaaah! Welcome back ma'am Rann!" Napangito ako sa sigaw ni Mirai nang makababa ako ng kotse, agad niya akong nilundag at saka niyakap ng mahigpit. "Oi, Mirai. Sinabi na nga ni Master Spyru na umayos ka ng kilos eh." Inis na saad ni Gael pero nakipag fistbump naman siya sa akin nang makalapit siya sa pwesto namin. Masaya ko naman silang binalingan at saka. Abot tenga ang ngiting binati. "Kamusta kayo rito? Na miss ko kayo ng sobra," saad ko. Nagtinginan naman silang dalawa saka sabay na ngumiti. "Akin na mga gamit mo ma'am Rann. Nakapag handa naman na si Sebastian doon sa loob eh. Kakain na lang tayo." Kinuha ni Gael ang mga gamit na dala ko habang si Mirai nama ay inaalalayan akong makapasok ng mansion. Agad namang may malaking itim na asong tumakbo palapit sa akin. Ang makintab nitong buhok at malaking katawan, agad na nagliwanag ang mga mata ko at sinalubong siya ng yakap. Sabik naman siyang pinaghahalikan ako. "Cerbe! Na miss din kita!" madrama kong sigaw at saka siya
[NATHAN] "So? Ayos na ulit silang mag-asawa?" Nakangising tanong ni Rain habang pareho naming pinapanood mula sa labas sina Rann at Damon. Hindi ko maiwasang umirap dahil sa kinikilos ng animal na iyon. Halata naman kasing wala siyang pakialam kay Rann bago niya nalaman na nabuntis niya ang asawa niya. "So etsepwera ka na ulit?" Natatawa niyang sambit pero sinamaan ko lang siya ng tingin. "Shut up Rain. Mas gwapo naman ako sa kaniya ng di hamak," pagmamaktol ko. Hindi ko talaga alam kung bakut ganito na lang ako mag react sa nakikita ko ngayon, pero isa lamg ang alam ko…ayokong nakikitang masaya ang lalaking iyon kasama si Rann. "Awe, don't be stingy Nathan. Kung gusto mo talaga siya, bakit mo siya tunulungang makabalik sa asawa niya?" Panunuya ni Rain. Nilingon ko naman siya nang sabihin niya iyon. Bakit nga ba?"Kung talagang gusto mo siya, dapat hinayaan mo silang masira. Dapat gumawa ka ng paraan para lalo silang magkasira–" agad niyang itinikom ang bibig niya nang samaan ko si
[RANN] Dumating si Damon ilang saglit matapos ang naging usapan namin ni Spyru, sinamaan niya muna ng tingin ang kakambal niya bago niya ako hinalikan sa pisngi. "You're crying? Did you guys fight again?" Pinunasan niya ang hinlalaki niya ang mga mata ko bago niya ako muling hinalikan sa pisngi, umiling lang ako bilang sagot at saka niyakap ang braso niya. "Don't you think mas maganda kung babalik muna kayo ng mansion?" Biglang tanong ni Spyru nang mailapag niya ang mga pagkaing pinahanda sa kaniya ni Damon. Nagtinginan naman kaming dalawa ni Damon sa sinabi niya. "Bakit naman? Maayos naman ang buhay namin dito sa Manila ah?" Umirap lang si Spyru saka umupo sa sofa at tinitigan akong maigi. "Now that you're pregnant, it is better kung manantili ka sa mansion. Para kung sakali mang hindi ka maasikaso ni Damon ay naroon sina Gael, Mirae, Sebastian at Tanya na mag aasikaso sa iyo," pahayag niya. Bumaling rin ang tingin niya kay Damon na tahimik lang na nasa tabi ko. "They're also par
[RANN] "Damon…" Hindi siya umiimik, ilang beses ko nang tinatawag ang pangalan niya pero hindi pa rin siya gumigising. Nakangusong ipinatong ko ang ulo ko sa dibdib niya habang pinapakinggan ang pintig ng puso niya. Magmula nang magka ayos kami at malaman niyang buntis ako ay halos hindi na nga siya umalis ng bahay, todo bantay siya sa akin. Binibigay niya lahat ng kailangan ko, sinusunod ang lahat ng gusto ko. Dumating na rin sa puntong si Tanya na mismo ang nagpresintang bumalik na lang ng mansion dahil nga sa hindi na ako halos maiwan ng asawa ko rito sa bahay niya. Marahan kong inangat ang kamay ko at sinusundot-sundot ang pisngi ni Damon habang mahimbing lang siyang natutulog ngayon. Alas tres na ng madaling araw, pero hindi ko maiwasang hindi maghanap ng makakain ng mga ganitong oras, kita ko rin namang napupuyat si Damon sa ganitong sitwasyon namin, pero hindi ko kasi mapigilan ang sarili ko. Umangat ako ng kaunto at saka ko siya hinalikan sa pisngi, marahan at magaan lang.
[RANN] "Mamahalin mo pa kaya ako kung alam mo kung sino talaga ako?"Tinitigan kong maigi ang mga mata niya, naroon ang sakit at lungkot. Mga bagay na hindi ko inaakalang makikita ko sa perpektk niyang mukha. Marahan kong inangat ang mga kamay ko ay hinawakan ang magkabilang pisngi niya. Sinalubong kong muli ang mga mata niya at saka ako ngumiti. "Oo naman, hinding-hindi kita pakakawalan kahit na sekretong drug lord ka pala." Umikot bigla ang mga mata ni Damon, natawa naman ako dahil sa naging reaksyon niya. "At saan mo naman nakuha iyan?" Natatawang tanong niya. "Sabi mo kasi eh, kung alam ko kung sino ka talaga, mamahalin pa ba kita?" pag-uulit ko sa tanong niya. Ngumisi ako ng malawak at saka hinila ang mukha niya palapit sa akin. Doon naglapat ang mga labi namin, pero saglit lang iyon dahil mas gusto kong titigan ang mukha niya ngayon. "Mamahalin kita kahit na anong mangyari."Tahimik lang siya, sa mga mata ko lang rin nakatitig. Maya-maya pa ay dahan-dahan na siyang ngumiti at